مبادله قراردادهای آتی با دارایی فیزیکی Exchange of Futures for Physical

مبادله قراردادهای آتی با دارایی فیزیکی (EFP) یک توافق خصوصی بین دو طرف برای معامله یک موقعیت آتی برای سبدی از دارایی‌های واقعی پایه است. مبادله قراردادهای آتی با دارایی‌های فیزیکی می‌تواند برای باز کردن یک موقعیت آتی، بستن یک موقعیت آتی یا تغییر یک موقعیت آتی برای دارایی پایه استفاده شود.

مبادله قراردادهای آتی با دارایی فیزیکی (EFP) چیست؟

مبادله قراردادهای آتی با دارایی فیزیکی یا Exchange of Futures for Physical (EFP) یک نوع معامله خاص در بازارهای مشتقه است که در آن یک طرف قرارداد آتی خود را با دارایی فیزیکی واقعی مبادله می‌کند. این نوع معامله معمولاً بین دو طرفی انجام می‌شود که هر دو در بازار فیزیکی و بازار آتی فعال هستند.

مثال ساده از EFP:

فرض کنید:

• شرکت الف یک قرارداد آتی برای خرید ۱۰۰۰ بشکه نفت خام در ماه آینده دارد.
• شرکت ب مالک ۱۰۰۰ بشکه نفت خام فیزیکی است و می‌خواهد آن را بفروشد.

به جای اینکه منتظر سررسید قرارداد آتی بمانند، دو طرف توافق می‌کنند که:

1. شرکت الف قرارداد آتی خود را به شرکت ب واگذار کند.
2. در همان زمان، شرکت ب نفت فیزیکی را به شرکت الف تحویل می‌دهد.

در نتیجه، شرکت الف به نفت واقعی دست پیدا می‌کند و شرکت ب قرارداد آتی را در اختیار می‌گیرد.

کاربردهای EFP:

• مدیریت ریسک برای شرکت‌هایی که هم در بازار فیزیکی و هم در بازار آتی فعالیت دارند.
• افزایش نقدشوندگی در بازارهای فیزیکی و مشتقه.
• تسویه خارج از بورس (OTC) برای کاهش هزینه‌های معاملاتی.

نکات کلیدی

• مبادله قراردادهای آتی با دارایی فیزیکی (EFP) به یک طرف اجازه می‌دهد تا یک قرارداد آتی را با دارایی پایه واقعی مبادله کند.
• EFPها به صورت فرابورس (OTC) معامله می‌شوند و اغلب توسط تولیدکنندگان کالا برای پوشش ریسک موقعیت‌ها یا تنظیم تولید استفاده می‌شوند.
• EFPها به ویژه زمانی مفید هستند که یک معامله بزرگ انجام شود، به طوری که قیمت بازار به طور مصنوعی توسط یک معامله غیر سفته‌بازانه تغییر نکند.