ریاضت Austerity

اصطلاح ریاضت به مجموعه ای از سیاست های اقتصادی اطلاق می شود که دولت به منظور کنترل بدهی های بخش عمومی اجرا می کند. دولت ها زمانی که بدهی عمومی آنها به قدری زیاد است که خطر نکول یا ناتوانی در پرداخت پرداخت های مورد نیاز برای تعهدات خود را به یک امکان واقعی تبدیل می کند، اقدامات ریاضتی را اعمال می کنند.

ریاضت اقتصادی چیست؟

هدف ریاضت اقتصادی بهبود سلامت مالی یک دولت است. ریسک نکول می تواند به سرعت از کنترل خارج شود و زمانی که یک فرد، شرکت یا کشور بیشتر به بدهی دچار می شود، وام دهندگان نرخ بازدهی بالاتری را برای وام های آتی دریافت می کنند و افزایش سرمایه را برای وام گیرنده دشوارتر می کند.

نکات کلیدی

• ریاضت به سیاست های اقتصادی سخت گیرانه ای اطلاق می شود که دولت برای کنترل بدهی های عمومی رو به رشد اعمال می کند که با افزایش صرفه جویی تعریف می شود.
• سه نوع اصلی از اقدامات ریاضتی وجود دارد: درآمدزایی (مالیات های بالاتر) برای تأمین بودجه، افزایش مالیات ها در حالی که عملکردهای غیرضروری دولت را کاهش می دهند، و مالیات های پایین تر و هزینه های دولتی کمتر.
• ریاضت‌ها بحث‌ برانگیز است و نتایج ملی ناشی از اقدامات ریاضتی می‌تواند مخرب‌تر از زمانی باشد که از آنها استفاده نمی‌شد.
• بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده و یونان، اقدامات ریاضتی را در زمان عدم اطمینان اقتصادی اعمال کرده اند.