آلفا در سرمایه گذاری Alpha

آلفا (α) اصطلاحی است که در سرمایه‌ گذاری برای توصیف توانایی استراتژی سرمایه‌گذاری در غلبه بر بازار یا «لبه» آن استفاده می‌شود. بنابراین آلفا اغلب به عنوان بازده اضافی یا نرخ بازده غیرعادی در رابطه با یک معیار، زمانی که برای ریسک تعدیل می شود، نامیده می شود.

آلفا چیست؟

آلفا اغلب همراه با بتا (حرف یونانی β) استفاده می‌شود که نوسان یا ریسک کلی بازار را اندازه‌گیری می‌کند که به عنوان ریسک سیستماتیک بازار شناخته می‌شود.

آلفا در امور مالی به‌عنوان معیاری برای عملکرد استفاده می‌شود، که نشان می‌دهد زمانی که یک استراتژی، معامله‌گر یا مدیر پورتفولیو توانسته است بازده بازار یا سایر معیارها را در یک دوره زمانی شکست دهد. آلفا، که اغلب بازده فعال سرمایه گذاری در نظر گرفته می شود، عملکرد یک سرمایه گذاری را بر اساس شاخص یا معیار بازار که نشان دهنده حرکت بازار به عنوان یک کل در نظر گرفته می شود، اندازه گیری می کند.

مازاد بازده یک سرمایه گذاری نسبت به بازده یک شاخص معیار، آلفای سرمایه گذاری است. آلفا ممکن است مثبت یا منفی باشد و نتیجه سرمایه گذاری فعال است. از سوی دیگر، بتا را می توان از طریق سرمایه گذاری با شاخص منفعل به دست آورد.

نکات کلیدی

• آلفا به بازده مازاد کسب شده در یک سرمایه گذاری بالاتر از بازده معیار هنگام تعدیل ریسک اشاره دارد.
• مدیران پرتفوی فعال به دنبال ایجاد آلفا در پرتفوی های متنوع هستند، با هدف تنوع بخشیدن به حذف ریسک غیرسیستماتیک.
• از آنجایی که آلفا عملکرد یک سبد را نسبت به یک معیار نشان می دهد، اغلب به عنوان نشان دهنده ارزشی در نظر گرفته می شود که یک مدیر پورتفولیو به بازده صندوق اضافه یا از آن کم می کند.
• آلفای جنسن مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای (CAPM) را در نظر می گیرد و یک جزء تعدیل شده با ریسک را در محاسبه خود شامل می شود.