پایه استقراض Borrowing Base

پایه استقراض، مقدار پولی است که وام دهنده حاضر است به شرکتی وام دهد، بر اساس ارزش وثیقه ای که شرکت تعهد می کند. پایه وام‌ گیری معمولاً با روشی به نام «حاشیه‌سازی» تعیین می‌شود که در آن وام‌دهنده یک ضریب تخفیف را تعیین می‌کند که سپس در ارزش وثیقه مورد نظر ضرب می‌شود. رقم عددی حاصل مقدار پولی را که یک وام دهنده به شرکت قرض می دهد را نشان می دهد.

پایه استقراض چیست؟

دارایی های مختلفی ممکن است به عنوان وثیقه مورد استفاده قرار گیرد، از جمله حساب های دریافتنی، موجودی کالا و تجهیزات.

آشنایی با مبانی استقراض

اگر شرکتی برای استقراض پول به وام دهنده مراجعه کند، وام دهنده نقاط قوت و ضعف شرکت وام گیرنده را ارزیابی می کند. بر اساس ریسک درک شده شرکت وام دهنده با وام دادن پول به این شرکت، یک عامل تنزیل تعیین می شود - مثلاً 85٪. در این سناریو، اگر وام گیرنده 100000 دلار وثیقه ارائه دهد، حداکثر مقدار وجه نقدی که وام دهنده به شرکت می دهد 85٪ از 100000 دلار است که معادل 85000 دلار است. شرکت های نفت و گاز ممکن است در مقابل تولید یک میدان یا مقدار سفارش ثابت شده وام بگیرند و وام دهنده در ازای آن سهمیه ماهیانه دریافت می کند.

پایه استقراض، مقدار پولی است که وام دهنده حاضر است به شرکتی وام دهد، بر اساس ارزش وثیقه ای که شرکت ارائه می کند.