کمک یار متا

نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی معیاری است که بدهی عمومی یک کشور را با تولید ناخالص داخلی (GDP) مقایسه می کند. این به طور قابل اعتمادی توانایی یک کشور برای بازپرداخت بدهی های خود را با مقایسه بدهی های کشور با آنچه تولید می کند نشان می دهد. نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی اغلب به صورت درصد بیان می شود و همچنین می توان آن را به عنوان تعداد سال های لازم برای بازپرداخت بدهی تفسیر کرد اگر تولید ناخالص داخلی به طور کامل به بازپرداخت بدهی اختصاص داده شود.

نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام (D/E) برای ارزیابی اهرم مالی شرکت استفاده می شود و با تقسیم کل بدهی های یک شرکت بر حقوق صاحبان سهام آن محاسبه می شود. نسبت D/E یک معیار مهم در امور مالی شرکت است. این معیار درجه ای است که یک شرکت تا چه اندازه عملیات های خود را با بدهی به جای منابع خود تأمین مالی می کند. نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام نوع خاصی از نسبت دنده ای است.

نسبت بدهی به درآمد (DTI) یک معیار مالی است که توسط وام دهندگان برای تعیین ریسک استقراض شما استفاده می شود. نسبت DTI شما نشان دهنده مقدار کل بدهی شما در مقایسه با مقدار کل پولی است که هر ماه به دست می آورید. به عنوان درصدی از درآمد ناخالص ماهانه شما که برای پرداخت بدهی ماهانه شما صرف می شود، اندازه گیری می شود.

نسبت بدهی به سرمایه اندازه گیری اهرم مالی یک شرکت است. نسبت بدهی به سرمایه با گرفتن بدهی سودآور شرکت اعم از بدهی های کوتاه مدت و بلندمدت و تقسیم آن بر کل سرمایه محاسبه می شود. کل سرمایه تمام بدهی های دارای بهره به اضافه حقوق صاحبان سهام است که ممکن است شامل مواردی مانند سهام عادی، سهام ممتاز و بهره اقلیت باشد.

نسبت ترکیبی که «نسبت ترکیبی پس از سود سهام بیمه‌ گذار» نیز نامیده می‌شود، معیاری از سودآوری است که توسط یک شرکت بیمه برای سنجش میزان عملکرد آن در عملیات روزانه‌اش استفاده می‌شود.

نسبت ترکیبی وام به ارزش (CLTV) نسبت تمام وام های تضمین شده یک ملک به ارزش یک ملک است. وام دهندگان از نسبت CLTV برای تعیین ریسک نکول وام گیرنده احتمالی در صورت استفاده از بیش از یک وام استفاده می کنند.

نسبت تست اسید یا نسبت نقدینگی که معمولاً به عنوان نسبت سریع شناخته می شود، از داده های ترازنامه یک شرکت برای نشان دادن اینکه آیا ابزاری برای پوشش بدهی های کوتاه مدت خود دارد یا خیر استفاده می کند.