قانون داد-فرانک Dodd-Frank

قانون اصلاحات و حمایت از مصرف کننده وال استریت داد-فرانک، که معمولاً به عنوان قانون داد-فرانک یا داد-فرانک شناخته می شود، قانونی است که در واکنش به رفتار صنعت مالی که منجر به بحران مالی 2007-2008 شد، توسط کنگره ایالات متحده تصویب شد. به دنبال این بود که سیستم مالی ایالات متحده را برای مصرف کنندگان و مالیات دهندگان ایمن تر کند.

قانون اصلاحات داد-فرانک وال استریت و حمایت از مصرف کننده چیست؟

این قانون که به‌خاطر حامیان مالی سناتور کریستوفر جی. داد (D-Conn.) و نماینده بارنی فرانک (D-Mass.) نامگذاری شده است، حاوی مقررات متعددی است که در بیش از 848 صفحه بیان شده است و قرار بود در یک دوره چند ساله اجرا شوند.

قانون داد-فرانک (Dodd-Frank Act) یک قانون اصلاحات مالی است که در سال 2010 در پاسخ به بحران مالی 2007-2008 توسط کنگره ایالات متحده تصویب شد. این قانون با هدف افزایش شفافیت و کاهش ریسک‌های سیستماتیک در سیستم مالی ایالات متحده طراحی شده است. قانون داد-فرانک شامل مجموعه‌ای از مقررات و نهادهای جدید است که به نظارت و تنظیم فعالیت‌های مالی می‌پردازند.

مثال:

یکی از مهم‌ترین بخش‌های قانون داد-فرانک، ایجاد دفتر حمایت مالی مصرف‌کنندگان (Consumer Financial Protection Bureau یا CFPB) است. این نهاد با هدف حفاظت از مصرف‌کنندگان در برابر سوءاستفاده‌های مالی و ارائه اطلاعات شفاف به آن‌ها تأسیس شد.

مراحل:

1. ایجاد نهادهای نظارتی جدید:

   • شورای نظارت بر ثبات مالی (Financial Stability Oversight Council یا FSOC): این شورا برای شناسایی و کاهش ریسک‌های سیستماتیک در سیستم مالی ایجاد شد.
   • دفتر حمایت مالی مصرف‌کنندگان (CFPB): این دفتر برای حفاظت از حقوق مصرف‌کنندگان در بازارهای مالی تأسیس شد.

2. مقررات جدید برای بانک‌ها و مؤسسات مالی:

   • مقررات سرمایه و نقدینگی: بانک‌ها ملزم به حفظ سطح معینی از سرمایه و نقدینگی برای مقابله با بحران‌های مالی شدند.
   • محدودیت‌های اهرمی: محدودیت‌هایی برای میزان بدهی که بانک‌ها می‌توانند نسبت به سرمایه خود داشته باشند، اعمال شد.

3. شفافیت در بازارهای مالی:

   • مقررات مربوط به مشتقات مالی: بازارهای مشتقات مالی که پیش از این به صورت غیرشفاف عمل می‌کردند، تحت نظارت و مقررات جدید قرار گرفتند.
   • گزارش‌دهی و افشای اطلاعات: شرکت‌ها ملزم به افشای اطلاعات مالی بیشتری شدند تا شفافیت در بازار افزایش یابد.

تأثیرات:

• افزایش شفافیت: قانون داد-فرانک باعث افزایش شفافیت در بازارهای مالی شد و اطلاعات بیشتری در اختیار سرمایه‌گذاران قرار گرفت.
• کاهش ریسک‌های سیستماتیک: با ایجاد نهادهای نظارتی جدید و اعمال مقررات سخت‌گیرانه‌تر، ریسک‌های سیستماتیک در سیستم مالی کاهش یافت.
• حفاظت از مصرف‌کنندگان: دفتر حمایت مالی مصرف‌کنندگان به حفاظت از حقوق مصرف‌کنندگان در برابر سوءاستفاده‌های مالی کمک کرد.

نقدها:

• بار مالی و اداری: برخی از منتقدان معتقدند که مقررات جدید بار مالی و اداری زیادی بر بانک‌ها و مؤسسات مالی تحمیل کرده است.
• رقابت‌پذیری: برخی از منتقدان معتقدند که مقررات سخت‌گیرانه‌تر ممکن است رقابت‌پذیری بانک‌های آمریکایی را در مقایسه با بانک‌های خارجی کاهش دهد 

نکات کلیدی

• قانون داد-فرانک بخش‌های سیستم مالی را هدف قرار داد که تصور می‌شد باعث بحران مالی 2007-2008 شده‌اند. 
• تا سال 2007، مقررات سست منجر به شیوه‌های وام دهی بسیار پرخطری شد، که باعث شد حباب بخش مسکن که در نهایت منجر به ترکیدن شده و بحران جهانی، نیاز به کمک‌های مالی عمومی به موسسات مالی و رکود را به دنبال داشت.
• موسساتی که مسئول بحران مالی 2007-2008 در نظر گرفته می‌شوند شامل بانک‌ها، شرکت‌های بیمه، شرکت‌های بانکداری سرمایه‌گذاری، وام‌دهندگان وام مسکن و آژانس‌های رتبه‌بندی اعتباری بودند.
• منتقدان این قانون استدلال می‌کنند که بار نظارتی که این قانون تحمیل می‌کند می‌تواند شرکت‌های آمریکایی را نسبت به همتایان خارجی خود رقابتی‌تر کند.
• در سال 2018، کنگره قانون جدیدی را تصویب کرد که برخی از محدودیت‌های داد فرانک را لغو کرد.