ریسک پیش فرض Default Risk

ریسک پیش‌فرض یا ریسک نکول ریسکی است که وام‌دهنده متحمل می‌شود که وام‌گیرنده پرداخت‌های لازم را برای تعهدات بدهی، مانند وام، اوراق قرضه یا کارت اعتباری انجام ندهد. وام دهندگان و سرمایه گذاران تقریباً در همه اشکال ارائه اعتبار در معرض خطر نکول قرار دارند. سطح بالاتر ریسک نکول معمولاً مستلزم پرداخت نرخ بهره بالاتر از وام گیرنده است.

ریسک پیش فرض (نکول) چیست؟

ریسک پیش‌فرض (Default Risk) به معنای احتمال عدم توانایی یک وام‌گیرنده در بازپرداخت بدهی‌های خود است. در اینجا چند مثال از ریسک پیش‌فرض آورده شده است:

1. ریسک پیش‌فرض وام‌های مسکن: اگر تعداد زیادی از وام‌گیرندگان نتوانند اقساط وام‌های مسکن خود را پرداخت کنند، بانک‌ها با ریسک پیش‌فرض مواجه می‌شوند و ممکن است مجبور به ضبط وثیقه‌ها شوند.
2. ریسک پیش‌فرض اوراق قرضه: اگر یک شرکت یا دولت نتواند بهره یا اصل اوراق قرضه‌ای که منتشر کرده را پرداخت کند، سرمایه‌گذاران با ریسک پیش‌فرض مواجه می‌شوند و ممکن است بخشی از سرمایه خود را از دست بدهند.
3. ریسک پیش‌فرض کارت‌های اعتباری: اگر تعداد زیادی از دارندگان کارت‌های اعتباری نتوانند بدهی‌های خود را پرداخت کنند، شرکت‌های صادرکننده کارت‌های اعتباری با ریسک پیش‌فرض مواجه می‌شوند.

این ریسک‌ها می‌توانند تأثیرات جدی بر سلامت مالی و اقتصادی داشته باشند و به همین دلیل مدیریت و کاهش آن‌ها بسیار مهم است.

نکات کلیدی

• ریسک نکول به این احتمال اشاره دارد که وام گیرنده نتواند بدهی مورد نیاز خود را به وام دهنده بپردازد.
• ریسک پیش فرض ناشی از مصرف کنندگان را می توان از طریق گزارش های اعتباری و امتیازات اعتباری آنها سنجید.
• ریسک نکول ناشی از شرکت ها و دولت ها و همچنین اوراق قرضه ای که منتشر می کنند، توسط آژانس های رتبه بندی رتبه بندی می شوند.
• وام گیرندگانی که ریسک نکول بالایی دارند معمولاً نرخ بهره بالاتری می پردازند.