[Zohreh Gholami]

آشنایی با بیماری های پریودنتال - لثه


1- ژنژیویت (التهاب لثه): که علائم آن تورم، قرمزی، خونریزی و احیاناً درد لثه است.
2- پریودنتیت (التهاب لثه، استخوان و ربا دندانی): این حالت در مراحل پیشرفته بیماری دیده می شود و بیشتر بنام "پیوره" معروف است.

در صورتی که هر یک از این علائم: بوی بد دهان، التهاب یا زخم لثه، درد تورم، خونریزی لثه، افزایش ترشح بزاق، تحلیل و پائین رفتن لثه، دور شدن لثه از دندان و نمایان شدن قسمتی از ریشه و... را در دهان خود مشاهده نمودید لازم است که با دندانپزشک خود در میان بگذارید.


پیشگیری
بهترین راه برای پیشگیری در بیماری های لثه، کنترل و از بین بردن پلاک میکربی روی دندان است. مصرف شیرینی را کاهش دهید تا باعث کاهش رشد پلاک میکربی روی دندان ها شود. بیش از همه از مواد قندی و شیرینی های که بر روی دندان می چسبند، (مانند انواع شکلات ها، خرما، گز، پاستیل ها، سوهان و...) دوری کنید. البته مصرف مناسب و متعادل مواد قندی برای سلامت شما ضروری است.

پس از غذا خوردن، پلاک دندانی را توسط مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، برای کاهش و جلوگیری ناراحتی لثه باید بردارید. پلاک دندانی هر روز دوباره تشکیل می شود پس مهم است که حداقل روزی یکبار کاملاً آن را بردارید. نهایتاً شما توسط معاینات مرتب دندانپزشکی می توانید از ابتلا به بیماری های لثه جلوگیری بعمل آورید و دندانپزشک شما با معاینه مستقیم و گرفتن عکس های رادیوگرافی می تواند شما را "چک آب" کند.

همچنین لازم است دندانپزشک وضعیت دندان های مصنوعی کامل و پارسیل شما را چک کند. دندانپزشک یا بهداشتکار دهان می توانند جرم ها را از روی دندانهای شما برداررند که به این عمل "پروفیلاکسی" یا پیشگیری می گویند. این عمل مانع التهاب و صدمه رسیدن بیشتر به لثه¬ها می شود. همچنین آنها درباره نوع مسواکی که شما باید استفاده کنید و طرز مسواک زدن شما را راهنمائی می کنند.

دندانپزشک با استفاده از قرصهای جویدنی مخصوص که قادر به رنگ آمیزی پلاکهای میکربی است می تواند آنها را به شما نشان دهد. این قرص ها پلاک را از حالت بیرنگ به رنگ قرمز در می آورد و شما را از میزان صحت و کارآئی روش مسواک زدنتان و میزان پیشگیری از بیماری آگاه می سازد.

در صورتی که هر یک از علائم زیر را در خود مشاهده نمودید لازم است فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید:
1- خونریزی از لثه ها، در هنگام مسوام زدن با استفاده از نخ دندان، موقع غذا خوردن و یا خود بخود.
2- بوی بد دهان.
3- تورم، نرمی و یا قرمزی لثه.
4- خروج چرک از شیار ما بین لثه و دندان.
5- لقی دندانها.
6- جدا شدن لثه از سطح دندان ها یا پائین رفتن و تحلیل آن.
7- هر نوع تغییر در چسبندگی و تطابق کامل دندان مصنوعی کامل یا پارسیل شما.
8- هر گونه تغییر در فضاهای مابین دندانها و یا در موقع کلید کردن و فشردن فکین بالا و پائین.


دکتر کامران یزدانی (جراح - دندانپزشک)

جعبه متن

منبع: پزشکان پارسی