عدم صرفه جویی در مقیاس Diseconomies of Scale

عدم صرفه جویی در مقیاس زمانی اتفاق می افتد که یک شرکت یا کسب و کار آنقدر بزرگ می شود که هزینه های هر واحد افزایش می یابد. زمانی اتفاق می افتد که صرفه جویی در مقیاس دیگر برای یک شرکت کارایی نداشته باشد. با این اصل، به جای تجربه مداوم کاهش هزینه ها و افزایش تولید، یک شرکت با افزایش تولید شاهد افزایش هزینه ها است.

عدم صرفه جویی در مقیاس چیست؟

عدم صرفه‌جویی در مقیاس (Diseconomies of Scale) زمانی رخ می‌دهد که افزایش تولید منجر به افزایش هزینه‌های متوسط تولید شود. این پدیده معمولاً به دلیل مشکلات مدیریتی، هماهنگی، و پیچیدگی‌های عملیاتی در سازمان‌های بزرگ رخ می‌دهد. در ادامه چند مثال از عدم صرفه‌جویی در مقیاس آورده شده است:

1. بوروکراسی و پیچیدگی‌های مدیریتی: در یک شرکت بزرگ، افزایش تعداد کارکنان و بخش‌ها می‌تواند منجر به افزایش بوروکراسی و کاهش کارایی مدیریتی شود. این امر می‌تواند باعث افزایش هزینه‌های اداری و کاهش سرعت تصمیم‌گیری شود.

2. مشکلات هماهنگی: با افزایش اندازه سازمان، هماهنگی بین بخش‌های مختلف دشوارتر می‌شود. این مشکلات هماهنگی می‌تواند منجر به تأخیر در تولید و افزایش هزینه‌ها شود.

3. کاهش انگیزه کارکنان: در سازمان‌های بزرگ، کارکنان ممکن است احساس کنند که نقش آن‌ها کمتر مهم است و انگیزه کمتری برای کار داشته باشند. این کاهش انگیزه می‌تواند منجر به کاهش بهره‌وری و افزایش هزینه‌ها شود.

4. هزینه‌های حمل و نقل و توزیع: با افزایش تولید و توزیع محصولات در مناطق جغرافیایی گسترده‌تر، هزینه‌های حمل و نقل و توزیع می‌تواند افزایش یابد. این هزینه‌ها می‌تواند باعث افزایش هزینه‌های متوسط تولید شود.

5. مشکلات کیفیت: در برخی موارد، افزایش تولید می‌تواند منجر به کاهش کیفیت محصولات شود. این کاهش کیفیت می‌تواند باعث افزایش هزینه‌های بازگشت و تعمیر محصولات شود.

نکات کلیدی

• عدم صرفه جویی در مقیاس زمانی رخ می دهد که افزایش تولید با افزایش متوسط ​​هزینه های واحد همراه باشد.
• عدم صرفه جویی در مقیاس می تواند شامل عوامل داخلی یک عملیات یا شرایط خارجی خارج از کنترل شرکت باشد.
• عدم صرفه جویی در مقیاس ممکن است ناشی از مسائل فنی در فرآیند تولید، مسائل مدیریت سازمانی، یا محدودیت منابع در ورودی های تولیدی باشد.