[Zohreh Gholami]

 هپاتيت چيست؟ و علل آن كدامند؟
هپاتيت يعني التهاب كبد و در ميان عوام مردم به يرقان و زردي مشهور است . مهمترين عوامل ايجادكننده آن ويروسها هستند . ويروسها موجودات بسيار ريزي هستند كه از فرد آلوده به فرد سالم منتقل مي شوند و براي رشد و تكثير خود به يك موجود زنده نياز دارند. تاكنون 6 نوع ويروس هپاتيت شناخته شده است كه شايع ترين آنها ويروس هاي هپاتيت آ (A) ، ب (B) و سي (C) هستند. عوامل ديگري مثل داروها، بيماري هاي توارثي و خود ايمني و مصرف مشروبات الكلي نيز مي توانند سبب هپاتيت شوند.


هپاتيت يك معضل جهاني
امروزه هپاتيت يكي از مشكلات بهداشتي عمده جهان است و 300 ميليون نفر در سراسر جهان حامل ويروس هپاتيت ب هستند . هپاتيت ب پس از بيماريهاي سل و مالاريا شايعترين بيماري عفوني و مسري است . سالانه حدود 50 ميليون نفر به تعداد افراد آلوده در دنيا افزوده مي شود . بيشتر مبتلايان در كشور پهناور چين و تايوان بسر مي برند . شيوع اين بيماري در برخي از نواحي آسيا و آفريقا بسيار بالاست و حتي به 20 درصد نيز مي رسد. در ايران طبق آمارهاي موجود حدود 3% افراد جامعه يا قريب به دو ميليون نفر ناقل هپاتيت ب هستند.


ويروس هپاتيت ب
در سال 1965 بلومبرگ (Blumderg) و همكارانش در فيلادلفيا ، با مطالعه سرم دو بيمار مبتلا به هموفيلي متوجه وجود آنتي ژني شدند كه بعدها به آنتي ژن استراليايي معروف شد و آقاي بلومبرگ به دليل اين كشف خود در سال 1977 موفق به دريافت جايزه نوبل شد. امروزه مي دانيم كه آنتي ژن استراليايي همان آنتي ژن سطحي ويروس هپاتيت ب يا HBsAg است. با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني شكل و ساختمان اين ويروس شناخته شده است. به هر حال بخش فعال ويروس در قسمت مركزي و آنتي ژن سطحي HBsAg در سطح آن قرار دارد. در صورت مثبت بودن HBsAg ، فرد آلوده تلقي مي شود. محل زندگي و تكثير ويروس كبد آدمي است و محصولات آن پس از توليد به درون گردش خون مي ريزند.

بدن در برابر عفونت ويروسي از خود دفاع مي كند و عليه آنتي ژنهاي ويروسي ، آنتي بادي يا آنتي كر (پادتن) مي سازد. در بسياري از موارد، بدن با دفاع خود عفونت را دفع كرده و فقط ردپاي آن به صورت مثبت بودن آنتي باديها (پادتن ها) مشخص مي شود. در اين شرايط علاوه بر رفع خطر ، فرد در مقابل عفونت مجدد مصون مي شود و به اصطلاح خود واكسينه شده است.


ناقل بيماري هپاتيت
ناقل بيماري هپاتيت به كساني گفته مي شود كه ويروس هپاتيت (ب) در خونشان به مدت بيش از 6 ماه وجود داشته باشد ، حال عمومي خوبي داشته باشند و در بررسي آزمايشگاهي اختلالي در كار كبد آنان مشاهده نشود. در چنين شرايطي ويروس به صورت مسالمت آميز در داخل بدن وجود دارد ولي آسيبي به كبد وارد نمي كند.
 

چگونگي شناسايي ناقلين هپاتيت ب
در اغلب موارد افراد به دنبال اهداي خون و مشخص شدن وجود آلودگي ويروس هپاتيت ب به پزشكي مراجعه مي كنند. اين افراد معمولا هيچ گونه علامتي ندارند و از آلوده بودن خود نيز اظهار تعجب مي نمايند. مدتي پس از اهداي خون ، سازمان انتقال خون ايران با ارسال نامه و كارتي وجود عفونت در خون ناقلين هپاتيت ب را متذكر مي شود و دستورهاي بهداشتي را گوشزد مي كند. در برخي موارد به دنبال آزمايشات دوره اي وجود عفونت در خون افراد مشخص مي شود. ممكن است به دنبال اطلاع از بيماري خود غمگين و ناراحت شويد. بر اعصاب خود مسلط شويد به فكر آينده خود باشيد و براي بررسي بيشتر و كسب اطلاعات به درمانگاه هپاتيت مراجعه كنيد.


راه هاي انتقال ويروس هپاتيت ب
همان طور كه قبلا ذكر شد تنها مخزن اين عفونت انسان است و انتقال آن از افراد آلوده به افراد سالم صورت مي گيرد. راه هاي انتقال عفونت عبارتند از :

   1.   در مناطقي كه ميزان ناقلين زياد است ، عفونت احتمالا از طريق انتقال از مادران آلوده به نوزادان ايجاد مي شود. عفونت نه از طريق بند نافي، بلكه از طريق بدن مادر در هنگام زايمان و در جريان تماس نزديك بعد از آن منتقل مي شود. در مطالعاتي كه توسط دكتر علويان و همكاران در سال 74 در اهداكنندگان خون انجام شده است، انتقال از مادر به نوزاد مهمترين راه انتقال در ايران بوده است.

   2.   تماس جنسي با فرد ناقل هپاتيت مي تواند به انتقال عفونت منجر شود. براي ممانعت از اين امر ، انجام واكسيناسيون و استفاده از كاندوم توصيه مي شود.

    3.  كارمندان بيمارستانها كه در تماس نزديك با بيماران هستند، در معرض خطر ابتلاي بيشتري هستند . اين خطر به دليل آلوده شدن با خون بيمار مثلا از راه فرورفتن سوزن آلوده به دست و يا از طريق خراشهاي پوستي است. اين خطر براي جراحان و دندانپزشكان دوچندان مي شود.

    4.   استفادهاز خون و فرآورده هاي خوني آلوده: اين مساله عمدتا در چند دهه قبل اتفاق مي افتادو چون امروزه در تمامي جهان (و از جمله ايران) خونهاي اهدايي براي شناسايي ويروس هپاتيت ب آزمايش مي شوند، خون و فرآورده هاي آن سالم هستند.

     5.   استفاده از وسايل غير استريل در دندانپزشكي، سوراخ كردن غيربهداشتي گوش، خالكوبي و حجامت جزو راه هاي احتمالي انتقال عفونت تلقي مي شوند.

     6.   بند پاياني كه خون مي مكند (از قبيل پشه يا ساس هاي رختخواب) بخصوص در مناطق گرمسير، عوامل مهمي در انتقال عفونت هستند، ولي شاهدي دال بر تكثير ويروس در بدن بند پا وجود ندارد.
       

چند سؤال
من مردي 25 ساله هستم و به دنبال اهداي خون متوجه هپاتيت در خون خود شده ام ، آيا انتقال عفونت در دوران نوزادي از مادرم به من صورت گرفته است ؟
آري. اصولا انتقال عامل عفوني از مادر آلوده به نوزادان در اغلب موارد همراه با علامت نيست و اكثر افراد بدون علامت و به دنبال اهداي خون متوجــــــه آلودگي خود مي شوند. پيشنهاد مي شود مادر ، خواهر و برادرانتان بررسي شوند. در اكثر موارد شواهدي از آلودگي فعلي يا قبلي در آنها ديده مي شود.

يكي از اقوام ما ناقل هپاتيت ب است ، آيا مي توانيم جهت مهماني و صرف غذا به خانه او برويم ؟
هيچ منعي ندارد، حتي اگر آن فرد آشپز غذاي شما باشد. مي توانيد با اطمينان خاطر ، با او رفت و آمد داشته باشيد و از آن غذا با كمال اطمينان ميل كنيد.

من كارمند يكي از اداره هاي دولتي هستم، يكي از همكارانم HBsAg مثبت است، آيا امكان انتقال هپاتيت از او به ما وجود دارد؟
خير. خوشبختانه تماسهاي عادي و روزمره نظير دست دادن ، در يك اطاق كار كردن ، معاشرت با دوستان و همكلاسيها و افراد فاميل خطر انتقال بيماري را به دنبال ندارد و جاي نگراني نيست . فقط رعايت نكات بهداشتي كافي است .

آيا امكان انتقال هپاتيت از حيوانات اهلي مثل سگ و گربه و ...  به انسان وجود دارد ؟
خير . بيماري هپاتيت از اين طريق منتقل نمي شود.

مهم ترين راه انتقال ويروس هپاتيت ب در ايران ، از مادران آلوده به نوزادان است.
     مهم ترين راه انتقال ويروس هپاتيت ب در غرب از راه مقاربت، خصوصا خارج از چهارچوب خانواده است.
      بيماري از راه معاشرت معمولي، غذاخوردن و دست دادن منتقل نمي شود.

علائم بيماري
با توجه به اينكه در غالب موارد عفونت از مادران آلوده به نوزادان منتقل مي شود، تا سال ها علامتي ديده نمي شود .در برخي موارد به دنبال هپاتيت حاد ويروسي فرد دچار حالت ناقلي مي شود .در اين افراد به دنبال علائم هپاتيت از جمله بي اشتهايي، ضعف، بي حالي، پررنگي ادرار و زردي سيستم ايمني بدن نمي تواند HBsAg را منفي كند و بعد از 6 ماه با وجود بهبودي ظاهري فرد آلوده باقي مي ماند.
خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتيت حاد ويروسي دچار حالت ازمان مي شوند و ناقل هپاتيت باقي مي مانند ولي متاسفانه در صورت انتقال عفونت از مادران به نوزادان ، در غالب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه خود آلوده كنندگان جامعه فردا خواهند بود.


تشخيص
بر اساس اكثر گزارش هاي علمي بسياري از كساني كه به ويــروس هپاتيت ب آلــــــــوده مي شوند، از بيماري خود آگاهي ندارند و سال ها پس از ابتلا دچار بيماري مي شوند. راه تشخيص اين بيماري اندازه گيري آنتي ژن سطحي اين ويروس يعني HBsAg  است. در مورد فردي كه آزمايش HBsAg وي مثبت است، تنها نتيجه اي كه مي توان گرفت، اين است كه شخص ، آلوده به ويروس هپاتيت ب است (يعني در بدن وي ويروس هپاتيت ب وجود دارد.) آنچه اين آزمايش را معني دار مي كند، حال عمومي بيمــــــار، وضعيت كبد (اندازه آن و نتايج آزمايش هاي تخصصي كبد) و چند آزمايش ديگر در مورد فعاليت ويروس در بدن است. دربسياري از موارد به دنبال كشف يك مورد HBsAg مثبت، ساير افراد خانواده آزمايش شده و موارد مثبت و بدون علامت شناسايي مي شوند.


مهم ترين مساله در ارتباط با ناقلين هپاتيت ب
از آنجا كه اين بيماري هيچ گونه علامت، نشانه و ناراحتي ندارد ولي در خون و بدنشان ويروس وجود دارد، مهم ترين مساله و مشكل در مورد اين گروه از افراد، انتقال ويروس به ديگران است.  در واقع اين افراد مهمترين و اصلي ترين مخـزن ويروس هپاتيت ب هستند.


پيشگيري
بهترين راه مسلح شدن افراد برعليه ويروس، استفاده از واكسن و رعايت دستورات بهداشتي است. واكسن هپاتيت نوع ب كه در حال حاضر استفاده مي شود، در واقع همان آنتي ژن ويروس هپاتيت ب HBsAg است كه از خون ناقلين سالم بدست آمده و تغليظ شده است. نوعي ديگري از واكسن وجود دارد كه به روش ژنتيكي (Recombinant) تهيه شده است. واكسيناسيون معمولا در سه نوبت و به فواصل يك ماه و 6 ماه از تزريق اول صورت مي گيرد. استفاده از واكسن هپاتيت ب خطر انتقال ايدز و  ... را به دنبال ندارد و اين واكسن كاملا بي خطر است.


چه كساني بايد واكسيناسيون هپاتيت ب انجام دهند.
        1.       نوزادان
        2.      كودكان كمتر از 9 سال
        3.    كادر بهداشتي  درماني كه ممكن است با خون و يا سوزن و يا ساير وسايل آلوده به ويروس در تماس باشند. اين گروه شامل: پزشكان و پرستاران بخش ها، كاركنان بخش هاي همودياليز، تكنسينهاي آزمايشگاه، بانك خون و سازمان انتقال خون و ...  است.
        4.       دندانپزشكان و كمك دندانپزشكاني كه بطور مستقيم با بيمار در تماس هستند.
        5.       بيماراني كه مرتباً دياليز مي شوند.
        6.      والدين، فرزندان و همسر شخص مبتلا به هپاتيت حاد ب و يا ناقلين هپاتيت ب (كه در ظاهر سالم بنظر مي رسند).

واكسيناسيون افراد فوق در درجه اول قرار دارد و اگر تمامي اين گروهها واكسينه شدند، آنگاه بهتر است (در صورت وجود امكانات كافي) ساير افراد جامعه نيز واكسينه شوند. در حال حاضر واكسيناسيون همه افراد جامعه در برنامه كشوري نيست به هر حال گروههاي در معرض خطر اولويت دارند.


عوارض واكسن هپاتيت ب چيست؟
عوارض اين واكسن بسيار كم و جزيي بوده و ممكن است فقط باعث قرمزي و ورم محل تزريق، گاهي درد عضلاني خفيف و تب كمتر از 38 درجه سانتيگراد شود كه پس از مدتي از بين مي رود. خوشبختانه واكسن هپاتيت ب در بيش از 90 درصد موارد شخص را در برابر ابتلا به هپاتيت ب ايمن مي كند.


چند سؤال
آيا مي توان بدون ارزيابي وضع فرد از نظر هپاتيت ب از واكسن استفاده كرد؟
خير. گرچه تزريق واكسن حتي به افراد  HBsAg مثبت خطردر بر ندارد ولي با توجه به لزوم شناسايي افراد HBsAg مثبت و پي گيري آنان بهتر است پس از مشخص شدن وضعيت بيمار واكسن تزريق شود.

آيا كسي كه خون خود پادتن ضد ويروس هپاتيت ب يا HBsAg دارد ، نيز بايد واكسن بزند؟
خير. كساني كه در پي ابتلا به هپاتيت و بهبود بيماري، در خونشان آنتي بادي با عيار مناسب وجود داشته باشد، نيازي به تزريق واكسن ندارند، زيرا خود بطور طبيعي واكسينه شده اند.

چگونه مي توان از تاثير واكسن اطمينان حاصل كرد؟
با انجام آزمايش خون و اندازه گيري پادتن ضد ويروس هپاتيت ب (HBsAb) يكماه تا سه ماه پس از تكميل واكسيناسيون مي توان مشخص كرد كه آيا واكسن تاثير داشته است يا خير. تزريق واكسن هپاتيت ب در طول دوران بارداري بلامانع است و هيچ اثر بدي روي جنين ندارد.


ازدواج و ناقلين هپاتيت
هيچ مانعي براي ازدواج خانم ها و آقايان ناقل هپاتيت ب با افراد سالم وجود ندارد. توصيه مي شود تا در صورت منفي بودن HBsAg در طرف مقابل (همسر آينده)، واكسيناسيون ضد هپاتيت ب انجام شود. خوشبختانه خطر انتقال عفونت در زندگي زناشويي سالم حتي  بدون انجام واكسيناسيون زياد نيست (هر چند نبايد واكسيناسيون فراموش شود)


زناني كه ناقل هپاتيت هستند، در زمان پريود (عادت ماهيانه) چه نكاتي را بايد رعايت كنند؟
در خون قاعدگي نيز ويروس هپاتيت ب يافت مي شود (البته در كساني كه ناقل هستند)، لذا اين افراد بايد دقت كافي در مورد آلوده نشدن محيط كار و سكونت مبذول دارند و جهت شستشوي محلهاي آلوده به خون از محلول گلوتارآلدئيد (سايتكس) رقيق شده استفاده كنند.


حاملگي در خانم هاي ناقل هپاتيت ب
زناني كه ناقل هپاتيت ب هستند، آيا مي توانند حامله شوند؟ اگر حامله شوند، چقدر احتمال دارد كه فرزند آنها به هپاتيت مبتلا شود و بايد چه كاري انجام دهند؟
آري، مي توانند باردار شوند . تنها مسئله اي كه براي اين نوزادان ممكــــن است اتفاق بيفتد ، ابتلا به هپاتيت ب است كه در  حدود40 درصد موارد اتفاق مي افتد ( اين آمار از 10 تا 90 درصد متغير است ). براي اينكه احتمال عفونت نوزاد كاهش يابد ( وحتي به نزديك صفر برسد ) بايد بلافاصله پس از تولد كودك ، ايمونوگلوبولين و واكسن هپاتيت ب به نوزاد تزريق شود . به همين دليل اگر ناقل هپاتيت و حامله هستيد ، حتما خود را از اين مساله مطلع كنيد . پزشك پس از زايمان ، بدن نوزاد را به دقت و با احتياط مي شويد و ظرف 12 ساعت ايمونوگلوبولين هپاتيت ب ( آمپول HBIG ) را روي يك ران و اولين واكسن هپاتيت ب را ( حداكثر در 7 روز اول پس از تولد ) روي ران ديگر نوزاد تزريق مي كند ، و نوبت دوم واكسن پس از يكماه و نوبت سوم واكسن شش ماه پس از نوبت اول تزريق مي شود . كودك شما بايد پس از چند روز و نيز 9 تا 12 ماه بعد از تولد از نظر وجود آنتي ژن سطحي هپاتيت ب (HBsAg  )  مورد آزمايش قرار گيرد . در صورت اتخاذ اين تدابير ، امكان ابتلاي نوزاد شما به هپاتيت ، به كمتر از 10 درصد خواهد رسيد . به هر حال اگر تعداد كافي بچه داريد ، از حاملگي مجدد بپرهيزيد. كليه زنان بايد در دوران بارداري از نظرHBsAg   مورد آزمايش قرار گيرند.


عاقبت ناقلين هپاتيت ب
در اكثر موارد شواهدي دال بر تخريب و التهاب سلول هاي كبدي ديده نمي شود و در واقع يك سازش و همزيستي بين ويروس و سيستم دفاعي بدن به وجود آمده است و اين سازگاري تا ساليان دراز ممكن است باقي بماند و بيمار مشكل كبدي پيدا نكند و ويروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقي بماند. از هر 100 نفري كه به اين حالت مبتلا هستند، ساليانه 1 تا 2 نفر ويروس را از بدن خود پاك كرده و آزمايش  HBsAg  آنها منفي مي شود. تعداد بسيار كمي از اين افراد در عرض چند سال، دچار عود بيماري شده و به اصطلاح فعاليت ويروس در بدن آنها مجددا از سر گرفته شود. به همين دليل است كه به حاملين هپاتيت ب توصيه مي شود تا جهت معاينه و انجام آزمايش هاي كبدي و بررسي وضعشان هر 6 ماه يك مرتبه به پزشك معالج خود مراجعه كنند.

بهتر است ناقلين هپاتيت به صورت دوره اي (هر 3 تا 6 ماه) از نظر عملكرد كبد بررسي شوند تا در صورت تبديل به هپاتيت مزمن ، تشخيص و درمان سريعتر صورت گيرد و از تخريب بيشتر كبد جلوگيري شود.


آيا امكان ابتلاي ناقلين هپاتيت ب به سيروز وجود دارد؟
در درصد كمي از بيماران كه اختلال در كار كبد به صورت پيشرونده ادامه يابد ، اين احتمال وجود دارد. خوشبختانه امروزه با عرضه  داروهاي جديد امكان جلوگيري و يا به تاخير انداختن اين روند وجود دارد.


رژيم غذايي در ناقلين هپاتيت ب
هيچ گونه محدوديت غذايي توصيه نمي شود. تنها افراد  چاق بايد از مصرف چربي خودداري كنند و وزن خود را كاهش دهند. بقيه افراد مي توانند همانند ساير افراد سالم غذا بخورند.


فعاليت هاي ورزشي و روزانه در ناقلين هپاتيت ب
محدوديتي براي انجام امور روزانه وجود ندارد . كساني كه دچار خستگي مي شوند از فعاليتهاي ورزشي سنگين خودداري كنند.


مصرف ساير داروها در ناقلين هپاتيت ب
به طور معمول ممنوعيتي در مصرف داروهاي معمول مثل مسكن ها (استامينوفن و ...) آنتي بيوتيكها در ناقلين وجود ندارد و به هر حال نبايد در مصرف اين گونه داروها زياده روي كرد.


آيا امكان ريشه كني ويروس به وسيله دارو وجود دارد؟
داروهايي كه در حال حاضر در درمان هپاتيت مزمن ب استفاده مي شوند، بيشتر در جلوگيري از پيشرفت بيماري موثرند. از اين داروها مي توان آلفا-انترفرون را نام برد. به هر حال در موارد بسيار نادري با استفاده از اين دارو ويروس از بدن كاملا حذف مي شود. به دليل عوارض و احتمال عدم پاسخ به درمان، مصرف اين داروها در ناقلين هپاتيت توصيه نمي شود.


آيا با تعويض خون مي توان از شر HBsAg  خلاصي يافت؟ 
خير.


توصيه هاي لازم به ناقلين هپاتيت ب:
1.   دلسرد و افسرده نباشيد. با توجه به طبيعي بودن آزمايش هاي تخصصي كبدي مثل ساير مردم شاداب زندگي كنيد و دستورات لازم بهداشتي را رعايت كنيد.
2.   براي معاينه و انجام آزمايش هاي خون هر 6 ماه يك بار به پزشك مراجعه كنيد.
3.   كليه اعضاي خانواده تان (خواهر، برادر، پدر، فرزند، همسر و هر كس ديگري كه با شما زندگي مي كند)، بايد عليه هپاتيت ب واكسينه شوند.
4.  از مصرف مشروبات الكلي بپرهيزيد.
5.   در صورت مراجعه به دندانپزشكي ، آزمايشگاه (براي انجام آزمايش)، پزشك و اصولا هر جاي ديگري كه امكان انتقال ويروس از شما به ديگران وجود دارد، حتماً آنها را از آلوده بودن خود آگاه كنيد.
6.  هيچ گونه محدوديتي در زندگي خود به وجود نياوريد.
7.  از استعمال دخانيات بپرهيزيد.
8.  از ريش تراش، مســــواك، ناخن گير، شانه و برس به صـــورت مشترك استفاده نكنيد.
9.   در صورت شستشوي كافي و دقيق ظروف غذا با آب جوش و محلول ريكا امكان انتقال بيماري به دليل استفاده از اين وسايل وجود ندارد. به هر حال براي اطمينان بيشتر مي توانيد وسايل فوق را مجزا كنيد.
10.  تلاش كنيد با بيماري خود كنار بيايي.

به اميد جامعه سالم تر براي فرزندانمان و سلامتي و شفاي همه بيماران

[Zohreh Gholami]

علائم هپاتیت B:
ابتدا بیمار دچار علائم غیر اختصاصی می شود كه این علائم در هر بیماری دیگر نیز دیده می شود. این علایم عبارت اند از: بزرگ شدن كبد ، ناراحتی های معده و روده ، سردرد ، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ ، خستگی، درد مفاصل و تب . زردی از علائم دیگر آن است كه بهترین محل برای تشخیص زردی ، سفیدی چشم است.


تشخیص هپاتیت B:
تشخیص بیماری از طریق آزمایشات خونی و اندازه گیری آنتی كور( عامل بیماری زا)  B و آنتی ژن ( هر ماده ای كه قادر باشد در شرایط خاص پاسخ ایمنی اختصاصی تولید كند )B می باشد.


درمان هپاتیت B:
درمان هپاتیتB به این ترتیب است كه بدن انسان به مرور زمان آنتی كورB می سازد و بعد از مدتی تكثیر و تولید ویروسB در كبد محدود می شود و كم كم كار كبد به حالت طبیعی بر می گردد و زردی از بین می رود و افزایش آنزیمهای كبدی، كاهش پیدا می كند و به مرز طبیعی بر می گردد. در مواردی ، بعضی از افراد مبتلا به هپاتیت حاد دچار نارسایی كبد می شوند كه در صورت عدم درمان می تواند كشنده باشد.

اگر علائم خونی هپاتیت B بیش از شش ماه طول بكشد، به آن هپاتیت مزمنB می گویند.در مواردی افراد مبتلا به هپاتیت مزمنB دچار سیروز (بیماری مزمن كبدی كه در این حالت كبد تیره رنگ شده و به نحو مشخصی گره دار می شود. سیروز قابل علاج نیست ولی در صورت حذف عامل ایجاد كننده آن می توان از پیشرفت بیماری جلوگیری كرد. علایم سیروز عبارت اند از: خستگی، كاهش وزن، استفراغ خون و ناراحتی های گوارشی) می شوند.

اگر فردی دچار هپاتیت B شد بایستی تمام اعضای خانواده او نیز از نظر هپاتیت B بررسی و در صورت لزوم واكسیناسیون هپاتیت B نیز انجام شود. واكسیناسیون هپاتیت B در مراكز بهداشتی درمان انجام می شود. در كلیه نوزادان واكسیناسیون بر علیه هپاتیتB در زمان تولد، 5 /1 ماهگی ( یك ونیم  ماهگی) و 9 ماهگی انجام می شود. (براساس برنامه طرح واكسیناسیون ملی ایران انجام واكسیناسیون شامل كودكانی است كه سال 1372 به بعد متولد شده اند.) واكسیناسیون به مدت 5 سال در 90% افراد مصونیت می دهد. اصول رعایت بهداشتی و وسایل استریل پزشكی در كلینك ها از دندانپزشكی ها و مراكز دیالیز و مراكز انتقال خون و انجام واكسیناسیون هپاتیتB از راههای مؤثر در كاهش این بیماری است.