[Zohreh Gholami]

آلودگی صوتی

آلودگی صوتی در تهران، مشهد و اصفهان بیش از حد مجاز است

آلودگی صوتی به عنوان یکی از مهم ترین آلاینده‌ های محیط زیست در نواحی شهری محصول توسعه و پیشرفت تکنولوژی است.  آلودگی صوتی و صدای زیاد در محیط، بعد از آلودگی هوا یکی از بزرگ ترین چالش های زیست محیطی است.

خسرو گورابی عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: صداهای بلند می توانند بر محیط زیست انسانی، حیوانی و حتی گیاهی ما تاثیر بگذارند. وی تاکید کرد: صداهای ناهنجار اطراف محیط زندگی باید کنترل شوند و برای این کار باید هر صنعتی قبل از اجرا، جنبه های زیست- محیطی آن از لحاظ آلودگی صوتی نیز مورد بررسی قرار گیرد.

گورابی اظهارداشت: برای جلوگیری از آلودگی صوتی باید هر طرح صنعتی که در هر جایی اجرا می شود، پیوست ارزیابی زیست محیطی و کنترل صدا داشته باشد. همان طور که وضعیت آلودگی هوا مورد توجه مسئولان است باید آلودگی صوتی نیز مورد توجه ویژه قرار گیرد زیرا عواقب سوء آلودگی صوتی کم تر از آلودگی هوا نیست. آلودگی صوتی با صنعتی شدن جوامع مختلف از جمله جامعه روبه توسعه ما که به عنوان یک جامعه صنعتی در حال پیشرفت است روز به روز بیشتر می شود که این امر نیازمند برنامه ریزی دقیق و علمی است.

گورابی به وضعیت کارگران در محیط های پر سرو صدا اشاره کرد و گفت: این افراد باید به طور سالانه آزمایش شنوایی بدهند و هر بار آزمایشات آن ها با دفعات قبل مقایسه و نتایج مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: وقتی به چهره افرادی که در محیط های پر سر و صدا کار می کنند، نگاه کنیم تمام عضلات صورت آن ها در حال انقباض است از این رو مسن تر به نظر می رسند. از طرفی ‌چون این افراد به طور دائم در حال مقابله با صدا هستند از این رو نسبت به افراد هم سن و سال خودشان پیرتر به نظر می رسند. استفاده از هدفون ها و هنزفری ها بدون شک روی شنوایی تاثیر سوء دارد و استفاده مداوم از واکمن ها، هدفون ها و صدای بلند موسیقی که جوانان به آن علاقه مند هستند نیز تاثیر زیادی روی شنوایی افراد می گذارد.

به گفته وی گوش دادن به صداهای بلند موجب کم شنوایی جوانان می شود زیرا این صداها به طور مستقیم وارد قسمت حلزونی گوش می شوند. این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: این افراد نسبت به صداهای بلند حساسیت پیدا می کنند تا جایی که دچار ناراحتی های عصبی می شوند و در برخی موارد پرخاش می کنند.


دبیر اجرایی دهمین کنگره سراسر ی شنوایی ‌شناسی ایران گفت: آسیب های صوتی در مراکز پر جمعیت تهران، اصفهان و مشهد بیش از حد مجاز است و در مراکز صنعتی نیز به مراتب بیش از محیط های شهری است. نیما رضازاده اظهار داشت: در این کنگره هماهنگی ‌هایی بین حوزه‌ های صنعت و گروه‌ های حرفه ‌ای پزشکی از جمله شنوایی ‌شناسی با نهادهای دیگر از جمله شهرداری برای پیشگیری از عارضه‌ های آلودگی صوتی با تبادل نظر و ایجاد راهکار صورت می‌ پذیرد زیرا در حال حاضر آسیب‌ های شنوایی محیط ‌های صنعتی کشور به مراتب بیشتر از محیط ‌های شهری با وجود ترافیک‌ های سنگین در کلان شهرها است.

مسئله دیگری نیز در کاهش عوارض شنوایی‌ سنجی مربوط به کاهش وسایل نقلیه در مناطق شهری پرجمعیت باید صورت پذیرد و در این راستا افرادی که به طور اجبار باید در چنین محیط‌ هایی فعالیت کنند باید از محافظ‌ های صوتی که در کلینیک‌ های شنوایی ‌سنجی قابل دسترسی است استفاده کنند تا از آلودگی‌ های صوتی که باعث عارضه در گوش ‌هایشان می‌شود تا حدودی جلوگیری شود.

دبیر اجرایی دهمین کنگره سراسری شنوایی‌ شناسی ایران اظهار داشت: در مجموع در مراکز پرجمعیت کشور از جمله استان های تهران، مشهد و اصفهان آلودگی صوتی از حد مجاز بیشتر است که این امر در خیابان ها و به خصوص مترو صدق می ‌کند ولی در نهایت 2 تا 3 درصد از آلودگی ‌های صوتی ناشی از ترافیک است. رضازاده خاطرنشان کرد: یکی دیگر از مکان هایی که باعث مشکلات شنوایی در افراد می ‌شود محیط ‌های صنعتی است به طوری که در حال حاضر در کشور آلودگی صوتی محیط‌های صنعتی بیشتر از محیط‌ های شهری مانند خیابان ها بر روی گوش افراد ایجاد مشکل می ‌کند.


منابع آلودگی صوتی در شهرها
منابع آلودگی صوتی عبارتند از: فعالیت های صنعتی، فعالیت های تجاری، پرواز هواپیماها، ترافیک جاده‌ ای، ساخت و ساز، حرکت قطارها و ... . بیشترین عامل موثر در ایجاد آلودگی صوتی در ایران را می توان خودروها و موتورسیکلت‌ ها دانست. در حال حاضر بیشتر شهرها دارای تمام منابع آلودگی صوتی هستند به ویژه سیستم های حمل و نقل از جمله جاده ‌ای و هوایی که متأثرترین نوع آلودگی صوتی به شمار می روند.


روش های جلوگیری از آلودگی‌ های صوتی
باتوجه به این که معمولا صدا‌ها از تولید کننده‌ ای پخش، توسط گیرنده‌ ای دریافت می ‌شوند بنابراین جهت کنترل این آلودگی، کاهش شدت صدا جلوگیری از انتشار و نفوذ صدا و محافظت از گیرنده (سیستم شنوایی) می ‌تواند موثر باشد.


بنابراین در جهت جلوگیری از آلودگی شدید صوتی:
1- میزان صدا در محیط هایی که کارگران به طور مداوم در معرض فعالیت های مغزی قرار دارند نباید از 10 دسی‌بل تجاوز نماید.
2- سعی شود از ورود ماشین آلات که بیش از حد معین آلودگی صوتی تولید می‌ کنند، جلوگیری شود.
3- صدای ماشین‌آلات کارخانه‌ ها نباید به بیرون ازکارخانه ‌ها برسد.


از بین بردن ‌منشا آلودگی صوتی
1- سعی شود از ایجاد واحدهای مسکونی در مجاورت فرودگاه ها جلوگیری شود.
2- ضد صدا کردن ساختمان ها و واحدهای مسکونی.
3- مضاعف یا دو لایه کردن شیشه پنجره‌ ها در جهت جلوگیری از نفوذ صدای بیرون به داخل ساختمان.
4- محدود و ممنوع کردن عبور کامیون ها و وسائط نقلیه پر صدا.
5- ایجاد نوارهای عریضی از درختان و پوشش های گیاهی که به میزان 10 دسی ‌بل از شدت صوت می ‌کاهد.

جعبه متن

منبع: پزشکان ایران

[/size]