[Amir Shahbazzadeh]

اختیار و مسئولیت پذیری چیست؟
اختیار به حقوق ذاتی مقام مدیرتی اطلاق میشود تا دستور دهد و متوقع باشد که دستوراتش مطاع است.قدرت، یکی از اصول عمده نویسندگان اولیه مدیریتی بود. به قدرت به مثابه چسب نگریسته می شد که اجزای سازمان را به یکدیگر می چسباند.
وقتی مدیرین تفویض اختیار می کنند، باید مسئولیت متناسب با آن را نیز اختصاص دهند.
آیا انواع مختلف روابط اختیار وجود دارد؟ نویسندگان اولیه مدیریت برای مدیران دو نوع اختیار را می شناختند: صف و ستاد. اختیار صف از سوی مدیر نسبت به کارمند اعمال می شود. البته در زنجیره فرماندهی، هر مدیر نیز از مقام بالاتر خود دستور می گیرد. گاهی اوقات اصطلاح صف برای تمایز مدیران صف از مدیران ستادی بکار می رود. مدیران منابع انسانی  و حسابداری به عنوان مدیران ستادی تلقی می شوند. مدیران ستادی دارای قدرت ستادی هستند.
هر چه سازمانها گسترده تر و پیچیده می شوند، مدیران اجرایی در می یابند که فاقد وقت، تمرین یا منابعی هستند که بتوانند کارشان را به نحو کارآمدی انجام دهند. در عوض، آنها کارکرد مقام ستادی یا اختیارات ستادی را برای حمایت، کمک، مشورت و عموماً کاهش شماری از مسئولیتهای سنگین اطلاعاتی خود، پدید می آورند.
تفاوت چشم انداز اختیار و مسئولیت در زمان حال با گذشته در چیست؟نویسندگان اولیه مدیریت، دلباخته اختیار بودند. آنها باور داشتند که مدیران همگی پرقدرتند. پژوهشگران و استادان مدیریت اکنون به این تشخیص رسیده اند که لازم نیست یک شخص مدیر باشد تا بتواند قدرتمند باشد و اینکه قدرت فقط در ارتباط با مقام یک فرد در یک سازمان نیست.
اختیار مفهومی مهم در سازمان است، اما تأکید انحصاری بر اختیار، چشم اندازی محدود و غیر واقع بینانه را از نفوذ در سازمان ایجاد می کند.