نظریه رشد درون زا Endogenous Growth Theory

نظریه رشد درون زا یک نظریه اقتصادی است که استدلال می کند رشد اقتصادی از درون یک سیستم به عنوان نتیجه مستقیم فرآیندهای داخلی ایجاد می شود. به طور مشخص تر، این نظریه اشاره می کند که افزایش سرمایه انسانی یک ملت به واسطه توسعه اشکال جدید فناوری و ابزارهای کارآمد و مؤثر تولید منجر به رشد اقتصادی می شود.

نظریه رشد درون زا چیست؟

نظریه رشد درون‌زا (Endogenous Growth Theory) یکی از نظریه‌های مدرن اقتصادی است که برخلاف نظریه‌های کلاسیک، رشد اقتصادی را نتیجه‌ی عوامل درونی اقتصاد مانند سرمایه انسانی، نوآوری، و سیاست‌های دولتی می‌داند، نه صرفاً عوامل بیرونی.

مثال‌هایی از نظریه رشد درون‌زا:

1. سرمایه‌گذاری در آموزش و مهارت‌ها

کشوری که به آموزش عمومی، دانشگاه‌ها و مهارت‌آموزی سرمایه‌گذاری می‌کند، باعث افزایش بهره‌وری نیروی کار و رشد پایدار اقتصادی می‌شود.

• توضیح: در اینجا رشد از طریق افزایش سرمایه انسانی و دانش فنی حاصل می‌شود، که یک عامل درونی است.

2. تحقیقات و توسعه (R&D)

شرکت‌هایی مانند اپل یا سامسونگ با سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، نوآوری‌هایی ایجاد می‌کنند که منجر به رشد اقتصادی می‌شود.

• توضیح: نوآوری به عنوان یک عامل درونی در مدل رشد درون‌زا عمل می‌کند.

3. سیاست‌های حمایتی دولت

دولت با ارائه مشوق‌های مالیاتی برای شرکت‌های نوآور یا حمایت از استارتاپ‌ها، رشد اقتصادی را از درون تحریک می‌کند.

• توضیح: سیاست‌های دولتی می‌توانند محیطی فراهم کنند که در آن نوآوری و بهره‌وری افزایش یابد.

4. توسعه زیرساخت‌های دیجیتال

سرمایه‌گذاری در اینترنت پرسرعت، داده‌های باز، و فناوری‌های نوین باعث افزایش بهره‌وری و رشد اقتصادی می‌شود.

• توضیح: زیرساخت‌های فناورانه به عنوان محرک‌های درونی رشد عمل می‌کنند.

نکات کلیدی

• نظریه رشد درون زا معتقد است که رشد اقتصادی در درجه اول نتیجه نیروهای داخلی است نه نیروهای خارجی.
• این استدلال می‌کند که بهبود بهره‌وری می‌تواند مستقیماً با نو آوری سریع‌ تر و سرمایه‌گذاری بیشتر در سرمایه انسانی از سوی دولت‌ها و مؤسسات بخش خصوصی مرتبط باشد.
• این دیدگاه در تضاد با اقتصاد نئوکلاسیک است.