سیاست انقباضی Contractionary Policy

سیاست انقباضی یک اقدام پولی برای کاهش مخارج دولت یا نرخ انبساط پولی توسط بانک مرکزی است. این یک ابزار کلان اقتصادی است که برای مبارزه با تورم فزاینده استفاده می شود.

سیاست انقباضی چیست؟

سیاست‌های انقباضی اصلی دولت ایالات متحده شامل افزایش نرخ بهره، افزایش الزامات ذخیره بانکی و فروش اوراق بهادار دولتی است.

مثال‌هایی از سیاست انقباضی:

1. افزایش نرخ بهره: بانک مرکزی می‌تواند نرخ بهره را افزایش دهد تا هزینه وام‌گیری برای افراد و کسب‌وکارها بیشتر شود. این اقدام باعث کاهش تقاضا برای وام و در نتیجه کاهش مصرف و سرمایه‌گذاری می‌شود

2. کاهش مخارج دولتی: دولت می‌تواند هزینه‌های خود را کاهش دهد، مانند کاهش بودجه پروژه‌های زیرساختی یا برنامه‌های رفاهی. این اقدام باعث کاهش تقاضای کل در اقتصاد می‌شود

3. افزایش مالیات‌ها: دولت می‌تواند مالیات‌ها را افزایش دهد تا درآمد قابل تصرف افراد و کسب‌وکارها کاهش یابد. این اقدام باعث کاهش مصرف و سرمایه‌گذاری می‌شود

مثال واقعی:

در دهه 1980، بانک مرکزی ایالات متحده (فدرال رزرو) تحت رهبری پل ولکر، نرخ بهره را به طور قابل توجهی افزایش داد تا تورم بالا را کنترل کند. این اقدام باعث کاهش تقاضا و در نهایت کاهش نرخ تورم شد

نکات کلیدی

• سیاست‌های انقباضی ابزارهای کلان اقتصادی هستند که برای مبارزه با انحرافات اقتصادی ناشی از گرمای بیش از حد اقتصاد طراحی شده‌اند.
• هدف سیاست‌های انقباضی کاهش نرخ‌های انبساط پولی با اعمال محدودیت‌هایی بر جریان پول در اقتصاد است.
• سیاست‌های انقباضی معمولاً در زمان‌های تورم شدید یا زمانی که دوره‌ای از افزایش سفته‌بازی و سرمایه‌گذاری سرمایه ناشی از سیاست‌های انبساطی قبلی وجود دارد، صادر می‌شوند.