تعریف شخصیت حسابداری
بررسی تیپ شخصیتی مناسب برای حسابداری و تعریفی از فرض تفکیک شخصیت - یک شخصیت حسابداری، یک واحد اقتصادی کاملاً تعریف‌شده است که حسابداری مرتبط با یک سری وقایع مالی را به طور کامل، از حسابداری دیگر واحدهای تجاری و یا از دیگر تقسیمات، به هر نحوی، جدا می‌کند.
بررسی فرض شخصیت حسابداری
یک حسابدار ثبت‌های جدایی برای شخصیت‌های حسابداری مجزا نگهداری می‌کند و جریان وجه نقد ویژه‌ای را برای هر شخصیت حسابداری در نظر می‌گیرد. با این حال، تمام شخصیت‌های حسابداری معمولاً در نهایت در صورت‌های مالی واحد تجاری تجمیع می‌شوند. فرض شخصیت حسابداری یا فرض تفکیک شخصیت حسابداری یکی از مفروضات پایه‌ای حسابداری است.
به طور ساده می‌توان گفت فرض شخصیت حسابداری هم شامل کلیت واحد تجاری به عنوان یک شخصیت مجزا است و هم شامل تک تک حسابهای افتتاح شده، در دفاتر حسابداری، در ارتباط با عملیات آن واحد تجاری.
تقسیم‌بندی فرض شخصیت حسابداری
اگرچه نگهداری شخصیت‌های حسابداری مجزا، اطلاعات مفیدی را برای مدیریت فراهم می‌سازد، بسیاری از شخصیت‌های تجاری به سبب گزارش‌دهی مالی و به عنوان نمودِ رشدِ کمیِ واحد تجاری است که در دفاتر حسابداری نگهداری می‌شوند. پس از اینکه یک شخصیت حسابداری افتتاح شد، این حساب نباید مورد تغییر قرار گیرد، چرا که این تغییرات ممکن است قابلیت مقایسه‌ی اطلاعات مالی واحد تجاری را از بین ببرند.
تعریف فرض شخصیت حسابداری
حسابداری به صورت موقت بر اساس نیازهای اطلاعاتی مدیران تعریف می‌شوند. گاهی اوقات شخصیت‌های حسابداری بر اساس مشابهت با یکدیگر، در جریان عملیات تجاری، دسته‌بندی می‌شوند. به عنوان نمونه، یک حساب مجزا می‌تواند برای واحد فروش، بخش سرمایه‌گذاری یا برنامه‌ی ویژه‌ی تابستانی ایجاد شود.
منظور این است که، به عنوان مثال، اثرات مالی تمام اقداماتی که حالت فروش دارند، در یک شخصیت حسابداری مجزا به نام «حساب فروش» ثبت شوند. این حالت می‌توانداختصاصی‌تر هم باشد. به عنوان مثال برای یک سرمایه‌گذاری خاص، یک شخصیت حسابداری با عنوان مثالیِ «سرمایه‌گذاری ایکس» در دفاتر حسابداری افتتاح شود و تمامی اثرات مالی مرتبط با این سرمایه‌گذاری، در این شخصیت حسابداری گردآوری شوند.
تمام شخصیت‌های حسابداری دارایی‌هایی دارند که باید مورد حسابداری قرار گیرند. به محض اینکه شخصیت حسابداری تعریف شد، تمام معاملات مرتبط در این شخصیت حسابداری گزارش می‌شوند تا اهداف گزارش‌دهی و حسابداری تأمین گردند.
نمونه‌هایی از شخصیت حسابداری
هر بخش یا قسمتی می‌تواند به عنوان یک شخصیت حسابداری مجزا در نظر گرفته شود. این تعریف همچنین برای هر خط تولید و یا هر موقعیت جغرافیایی‌ای که در آن محصولات به فروش می‌روند صادق است. شخصیت‌های حسابداری می‌توانند بر اساس اصول هسته‌ای واحد تجاری ایجاد شوند و یا اینکه بر اساس مشتری تعریف گردند. درصورتی شخصیت‌های حسابداری می‌توانند بر اساس مشتری تعریف شوند که مشتریان کاملاً از یکدیگر تفکیک‌پذیر باشند.
به عنوان نمونه‌ای از تعریف شخصیت‌های حسابداری بر اساس اصول هسته‌ای واحد تجاری، می‌توان به بهایابی مرحله‌ای، و به عنوان نمونه‌ای از تعریف شخصیت‌های حسابداری بر اساس مشتری می‌توان به بهایابی سفارش‌کار اشاره نمود.
در نهایت، یک واحد تجاری، در تمامیت خود، به عنوان یک شخصیت حسابداری مجزا از واحدهای تجاری دیگر شناخته می‌شود.
اهداف داخلی فرض شخصیت حسابداری
استفاده از شخصیت‌های حسابداری داخلی، به مدیران امکان تجزیه و تحلیل فعالیت‌ها را با استفاده از ارقام تفکیک شده‌ی قسمت‌های مختلف تجارت می‌دهد. بودجه‌بندی و دیگر تجزیه و تحلیل‌های مالی تنها در صورت استفاده از اطلاعات مالی تفکیک شده در شخصیت‌های حسابداری مختلف امکان‌پذیر است. بدین وسیله مدیریت می‌تواند موضع‌گیری استراتژیک مناسب‌تری داشته باشد و بر اساس آن‌چه به صورت مجزا در شخصیت‌های حسابداری مختلف گزارش شده است موقعیت بازار و فروش خود را بهتر تعیین نماید. نگهداری شخصیت‌های حسابداری مختلف ضمن ایجاد اطلاعات مرتبط، امکان تصمیم‌گیری در مورد توقف فعالیت و یا گسترش واحد تجاری را فراهم می‌سازد.
اهداف خارجی فرض شخصیت حسابداری
یک تجارت نیازمند است تا حسابهای مالی خود را از حسابهای مالی صاحبان خود و همچنین سرمایه‌گذاران جدا نگاه دارد. برای دستیابی به این هدف، یک تجارت از نظر قانونی و اهداف مالیاتی به عنوان یک شخصیت مجزای حسابداری در نظر گرفته می‌شود. یک شخصیت حسابداری مجزا به مقامات مالیاتی این امکان را می‌دهد تا در مورد مالیات واحدهای تجاری، به سطح دقیق‌تری ، منطبق با قوانین مالیاتی، دست یابند. شخصیت‌های حسابداری مختلف نیازمند گزارش‌دهی‌های مالی متفاوت هستند. این گزارش‌دهی‌های مالی از این رو اهمیت دارند که در زمانی که شخصیت حسابداری باید در یک ورشکستگی تسویه شود، تعیین می‌کنند که چه کسی مالک کدام دارایی‌هاست.
منبع: investopedia
ترجمه و اضافات: آرش شمسی
شخصیت شناسی حسابداری
در یک انتخاب شغل صحیح و درست، عوامل مختلفی از جمله ویژگی های شخصیتی، ارزش ها، علایق، مهارت ها، شرایط خانوادگی، شرایط جامعه و … برای هر فرد باید در نظر گرفته شوند. یکی از مهم ترین این عوامل ویژگی های شخصیتی می باشد. شناخت درست شخصیت هر فرد فرآیندی پیچیده و محتاج به تخصص و زمان کافی است. البته هر فردی ویژگی های منحصربه فرد خود را دارد، حتی افرادی که به نوعی تیپ شخصیتی مشابه دارند، باز هم در برخی موارد با یکدیگر متفاوت هستند.
به طور کلی همیشه افراد موفقی از تیپ های شخصیتی مختلف در تمام مشاغل هستند و نمی توان دقیقا اعلام کرد که فقط تیپ های شخصیتی خاصی هستند که در این شغل موفق می شوند. اما طی تحقیقاتی که صورت گرفته تیپ های شخصیتی ای که برای این شغل معرفی می شوند، عموما این کار را بیشتر پسندیده و رضایت شغلی بیشتری در آن داشته اند.
شخصیت شناسی حسابداری بر اساس تست MBTI
ESTJ این تیپ شخصیتی در جمع آوری، سازماندهی و تحلیل اطلاعات توانمندند. آنها همچنین علاقه مند به سبک کاری سازمان یافته هستند.
ISTJ این تیپ شخصیتی دوستدار شرایط کاری با ثبات است. او در نگهداری حساب هزینه ها و درآمدها تبحر زیادی داشته و اجازه نمی دهد اشتباهی صورت گیرد.
تعریفی از فرض تفکیک شخصیت
مفروضات حسابداری (Accounting assumptions) به فرضهای اولیهای گفته می‌شود که بنیان اصول حسابداری، استانداردهای حسابداری و روشهای حسابداری را شکل میدهند. یکی از این مفروضات عبارت است ازفرض تفکیک شخصیت. فرض تفکیک شخصیت یکی از اساسی‌ترین مفروضات حسابداری می‌باشد. زیرا این فرض به هر واحد اقتصادی (اعم از اینکه دارای شخصیت حقوقی یافاقد آن باشد) به عنوان یک واحد مستقل از مالک یا مالکان آن و نیز جدا از موسسات دیگر نگاه می کند.
با این فرض هر مؤسسه یک شخصیت حقوقی مستقل فرض شده که می‌تواند دارایی تحصیل نموده، بدهی و هزینه تعهد و درآمد نیز تحصیل نماید. بر مبنای این فرض، مطالبات و دیون شخصی صاحبان واحد تجاری به اشخاص ثالث، جزء منابع تعهدات واحد تجاری محسوب نمی‌گردد.
این موضوع در سوره نساء آیه 2 مورد اشاره قرار گرفته است.
سوره نساء آیه2
وَءَاتُواْ الْیَتَمَى أَمْوَ لَهُمْ وَلَا تَتَبَدَّلُواْ الْخَبِیثَ بِالطَّیِّبِ وَلَا تَأْکُلُواْ أَمْوَلَهُمْ إِلَى أَمْوَ لِکُمْ إِنَّهُ کَانَ حُوباً کَبِیراً
و اموال یتیمان را به آنان (باز) دهید و اموال بد (خودتان) را با اموال خوبِ (یتیمان) تبدیل نکنید و اموال آنان را با اموال خود نخورید، همانا این (تصرّفاتِ ظالمانه) گناهى بزرگ است.
بخشی از تفسیر نور
- ممانعت، تبدیل وکاستن از مال یتیم، گناه بزرگ است. «انّه کان حوباً کبیراً»
- اموال یتیمان را باید به آنان پس داد، هرچند خود ندانند یا فراموش کنند. «آتوا الیتامى أموالهم»
- کودکان یتیم، حقّ مالکیّت دارند. «اموالهم»
خلاصه و نتیجه گیری
با توجه به آیه مذکور و تفسیر آن هر شخص حقیقی یا حقوقی می تواند دارایی(اموال) تحصیل کند و اموال و مطالبات و دیون هر شخص مربوط به خود اوست و نباید با شخص ثالثی مختلط یا تبدیل گردد.
منابع:
-سازمان حسابرسی، مرکز تحقیقات تخصصی حسابداری و حسابرسی (کار گروهی)؛ مبانی نظری حسابداری و گزارشگری مالی؛ تهران؛ سازمان حسابرسی؛ چاپ چهارم 1387؛ ISBN 978-964-6285-03-3؛ صفحه 38
-مقاله «Accounting assumptions»، ویکیپدیای انگلیسی
گردآورنده: تیم متفکران نوین مالی
