حسابداری مواد و بهای تمام شده آن :



برای نگهداری حساب « موجودی مواد» در دفتر کل می توان از نظام ادواری و یا دائمی استفاده نمود .


بر اساس نظام ادواری ، « حساب موجودی مواد » در هر سال مالی فعالیت ندارد و فعالیت های خرید مواد ، برگشت از خرید و تخفیفات ف تخفیفات نقدی خرید مواد و هزینه های حمل مواد خریداری شده در حسابهای مربوط ثبت و در پایان دوره مالی « حساب موجودی مواد » با استفاده از « خلاصه حساب تولید » اصلاح می شود .

در این نظام مواد مصرف شده در طی دوره محاسبه و ثبت نمی شود بلکه در پایان دوره مالی محاسبه و در « صورت بهای تمام شده کالای ساخته شده » منعکس می شود .


بر اساس نظام دائمی ، فعالیت های مرتبط با خرید مواد در « حساب مواد » منعکس می شود . بنابراین « حساب مواد » در این نظام در هر سال مالی فعالیت دارد .
برای تعیین بهای تمام شده مواد در نظام های نگهداری « حساب مواد » می توان از روش های زیر استفاده نمود :

1- روش شناسایی ویژه :
در این روش بهای تمام شده هر واحد مواد مصرف شده از کارت حسابداری مواد شناسایی و استخراج می شود .

2- روش میانگین ساده :
در این روش بهای تمام شده هر واحد مواد مصرف شده بر اساس متوسط قیمت های خرید مواد در دفعات مختلف محاسبه می شود .


3- روش میانگین موزون :
در این روش میانگین موزون بهای تمام شده هر واحد مواد مصرف شده بر اساس قیمت های خرید مقادیر مواد خریداری شده محاسبه می شود .


4- روش اولین صادره از اولین وارده  FIFO)) :
در این روش فرض بر این است که واحد هایی که زودتر وارد انبار مواد شده اند زودتر مصرف می شوند . بنابراین بهای تمام شده مواد مصرف شده به ترتیب تاریخ خرید مواد از ابتدا محاسبه می شود .


5- روش اولین صادره از آخرین وارده (LIFO) :
در این روش فرض بر این است که واحدهایی که دیرتر وارد انبار مواد شده اند زودتر مصرف می شوند . بنابراین بهای تمام شده مواد مصرف شده به ترتیب تاریخ خرید از انتهامحاسبه می شود