درود مجدد

بله حتماً در ادامه این موضوع را با هر دو نگرش بررسی خواهیم کرد منتها برای روشن‌تر شدن موضوع بهتر است که ابتدا به صورت مجزا موضوع بررسی شود. یعنی مشخص شود که قرار است به هر دلیلی مالیات را مدیریت کنیم و یا مشکل مالیاتی نداریم و قرار نیست به هر دلیلی اصول را نادیده گرفته و با بازی کلمات به نوعی مفاهیم را مطیع خواسته‌های خود کنیم. مستحضرید که وقتی سعی می‌کنیم مأمور مالیاتی را توجیه کنیم ممکن است مفاهیم متقن خود را وارونه عنوان کنیم که البته این موضوع بعضاً در خصوص مأموران مالیاتی هم مصداق دارد (احتمالاً تجربه کرده‌اید که در مباحثه با برخی افراد منطق ایشان را درک نمی‌کنید! بله، احتمالاً طرف مقابل شما قصد دارد به منافعی برسد و به این منظور مفاهیم را در جایگاهی غیر از جایگاه اصلی آن‌ها استفاده می‌کند). مع‌هذا پر واضح است که روشن شدن پاسخ سؤال اول مسیر را بسیار هموار می‌کند.

نکته‌ای که پیرامون سؤال دوم مطرح فرمودید پاسخ شفاف و صریحی به این سؤال نبود لطفاً سؤال را بدون مثال‌های اجرایی مورد بررسی قرار دهید چرا که به زعم بنده بسیاری از فرایندهای اجرایی در واحدهای تجاری بدون رعایت اصول تبدیل به اصول شده‌اند و در واقع مفاهیم تخصصی جامه تهی کرده و مفاهیم غیر تخصصی تبدیل به تخصص شده‌اند.

خوب فرض را بر این میگذاریم ( معمولا هم چنین است) که امانت گیرنده درخواست امانت میکند

عذرخواهی می‌کنم، احتمالاً پاسخ را برعکس ارسال کرده‌اید. به نظر بنده و در شرایط معمول و متعارف امانت‌دهنده است که از امانت‌گیرنده نگهداری مورد امانت را درخواست می‌کند.

خوب این بر می گردد به بکگراند ذهنی بنده

امانت دهنده به چه دلیل میخواهد که امانت گیرنده کالای او را نگه دارد ( سوالی بود که از همکار محترم آیلان پرسیدم ) شاید چون امکان نگهداری کالا را ندارد ؟؟؟

اما چرا امانت گیرنده ( من میگویم قزض گیرنده) کالای امانی را درخواست میکند ؟ تا بعد از رفع نیاز خود در فرصت مشخص شده عین جنس  را به صاحبش برگرداند


خوب ادامه دهیم ......

بسیار عالی

لازم به ذکر است که در مفاهیم حقوقی، امانت‌دهنده را امانت‌گذار و امانت گیرنده را امانت‌دار می‌گویند (رجوع شود به جلد اول قانون مدنی در اموال، کتاب دوم در اسباب تملک، قسمت دوم در عقود و معاملات و الزامات، باب سوم در عقود معینه مختلفه، فصل نهم در ودیعه، مبحث دوم در تعهدات امین و مبحث سوم در تعهدات امانت‌گذار)
این نوع مصطلح‌سازی از آن جهت است که در اساس امانت را امانت‌گذار از امانت‌دار درخواست می‌کند و اوست که مورد امانت را به امانت می‌گذارد و شروع تحقق فعل امانت به درخواست امانت‌گذار است نه امانت‌دار.

از پرداختن به علت اینکه چرا امانت‌دهنده مال خود را به امانت می‌گذارد صرف نظر می‌کنم.

و اما شق دوم برداشت شما (چرا امانت گیرنده مورد امانت را از امانت‌دهنده درخواست می‌کند)؛
بد نیست مراجعه کنیم به مطالب پیش‌گفته در همین ارسال، از آنجا که مفهوماً امانت‌دهنده است که مورد امانت را درخواست می‌کند تا به امانت بگذارد لذا عکس این منطق در ابتدا نمی‌تواند صحیح باشد. پس چگونه است که بعضاً دیده می‌شود که شخصی از شخص دیگر درخواست خودروی وی را به امانت می‌کند؟ مگر نه اینکه درخواست‌کننده در این حالت همان امانت‌گیرنده است؟
در پاسخ به این حالت از امانت باید کمی موضوع را بازتر کنیم:
در این حالت در واقع امانت گیرنده درخواست امانت کل مال را نمی‌کند. این خودرو شامل دو بخش عین و منفعت است که وی عین مال را درخواست امانت می‌کند و چون نیاز به منفعت این خودرو دارد به واسطه درخواست استفاده از منفعت خودرو کل خودرو را درخواست امانت می‌کند (در واقع او عین خودرو را درخواست امانت کرده). در این شرایط پر واضح است که اصالتاً درخواست‌کننده درخواست استفاده از منفعت خودرو را کرده نه به امانت بردن خودرو را و چون استفاده از منفعت خودرو مستلزم به امانت‌گیری عین خودرو است لذا درخواست به امانت بردن خودرو را می‌کند (حال آنکه در گویش تخصصی می‌بایست عین خودرو را درخواست امانت می‌کرد).

اکنون موضوع مواد اولیه به امانت برده شده را با این حالت مقایسه می‌کنیم:
آیا درخواست‌کننده امانت به واقع قصد دارد عین مواد را به امانت ببرد و صرفاً از منفعت آن استفاده کند؟ آیا حتی استفاده از منفعت مواد اولیه بدون تصرف در عین آن امکان‌پذیر است؟ آیا بدون فروختن این مواد می‌توان از منفعت فروش آن استفاده کرد؟ و یا آیا بدون به کار بردن آن در تولید می‌توان از منفعت آن مواد استفاده کرد؟ پر واضح است که خیر چرا که در شرایط عادی عین و منفعت این مواد اولیه با هم یکی هستند و این شیء عین و منفعتش مانند ساختمان و ماشین و غیره قابل تفکیک نیستند (که البته همیشه هم این‌گونه نیست).

با این توضیحات بنده معتقدم که امانت گیرنده در واقع قصد به امانت بردن مواد اولیه را ندارد بلکه او مواد را مطالبه می‌کند تا آن را استفاده کند که البته با استفاده این مواد عین مواد توسط درخواست‌کننده از بین رفته و تبدیل به چیز دیگری می‌شود که این موضوع تفاوت فاحشی با مفهوم امانت‌داری دارد. به همین دلیل به نظر می‌رسد که درخواست‌کننده گرفتار اصطلاحات غیر تخصصی و عرفی شده است که به مرور نحوه برخورد با اصل رویداد را نیز متفاوت کرده است بی‌آنکه محتوای رویداد تغییری کند (سال‌هاست که رویداد به لحاظ محتوایی همین است اما درخواست خرید تبدیل به درخواست امانت شده است)

سلام جناب مهدي نيا

از اين كه در جمع ما حضور داريد به خود ميبالم و از تجربيات شما استفاده خواهم كرد


سپاس از حضور سبزتان

شاد باشيد و سلامت

با سلام خدمت استاد عزیزم جناب اقای مهدی نیا
استاد خیلی خیلی لطف فرمودید که در این تاپیک تشریف آوردید
شما نه تنها باعث افتخار ملت ایران بلکه مایه افتخار تمامی حسابداران خبره در سرتاسر کره خاکی هستید
کلمه به کلمه ارسال شما را باید به گوش جان گرفت
سپاس از حضورتان