دادنامه شماره۲۸ مورخ ۹۱/۱/۲۸(شاغلین به کار با اشعه، مستحق دریافت فوق‌العاده اشتغال تا ۵۰ درصدحقوق ومزایا میباشند.)



نظر به این که در خصوص تاریخ تعلق حق اشعه از سوی شعب ۱۷ و ۹ دیوان عدالت اداری آراء متناقض صادر شده است،


کلاسه پرونده: ۹۰/۲۳۶

مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

درخواست‌کننده: آقای حمیدرضا زعفری

موضوع شکایت و خواسته: اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری

گردش کار: آقای حمیدرضا زعفری به موجب لایحه ای اعلام کرده است که:

«نظر به این که در خصوص تاریخ تعلق حق اشعه از سوی شعب ۱۷ و ۹ دیوان عدالت اداری آراء متناقض صادر شده است، بدین توضیح که شعبه ۱۷ دیوان به موجب دادنامه شماره ۸۹۰۹۹۷۰۹۰۱۷۰۱۹۷۷ ـ۱۴/۲/۱۳۸۹ بابت شکایت اینجانب به خواسته حق اشعه در قسمت اول به وارد دانستن شکایت با استناد رأی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به شماره ۱۴۶۸ـ۱۴۶۶ـ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ از تاریخ رأی مزبور حکم به ورود و استحقاق اینجانب به دریافت حق اشعه صادر کرده است، اما در قسمت دوم یعنی از حیث مطالبه حق اشعه از تاریخ استحقاق یعنی از تاریخی که به موجب حکم کارگزینی در قسمت رادیولوژی اشتغال داشته‌ام حکم به رد شکایت صادر شده است در همین خصوص وفق دادنامه شماره ۱۷۵۶ـ۲۳/۴/۱۳۸۹ صادر شده از شعبه ۹ دیوان بابت تعلق حق اشعه به وارد دانستن شکایت از تاریخ استحقاق یعنی از تاریخی که شاکی در قسمت رادیولوژی با حکم کارگزینی اشتغال داشته حکم صادر شده است. در نتیجه این دو دادنامه که به پیوست تقدیم می‌شود از حیث این که شعبه ۱۷ تاریخ تعلق و استحقاق شاکی به حق اشعه را از تاریخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ دانسته و قبل از آن را مستحق تشخیص نداده است با استنباط شعبه ۹ دیوان که این حق را از تاریخ استحقاق وارد دانسته، در تعارض است، لذا ضمن طرح در هیأت عمومی صدور رأی وحدت رویه مورد استدعاست.»

.

گردش کار پرونده ها و مشروح آراء به قرار زیر است:

الف:

شعبه نهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹/۸۹/۱۱۷۳ با موضوع دادخواست آقای مصطفی رحمانی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان و به خواسته الزام به برقراری کامل حق اشعه به میزان ۵۰% کل حقوق و مزایای مستمر و غیر مستمر به موجب دادنامه شماره ۱۷۵۶ـ۲۳/۶/۱۳۸۹، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

.

نظر به این که به موجب بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی مقرر شده است که تا ۵۰% حقوق و مزایا به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه به کسانی که به طور مستمر با اشعه در تماس هستند پرداخت شود و آراء وحدت رویه شماره ۳۷۱ ـ ۱۰/۸/۱۳۸۳ و ۱۴۶۸ الی ۱۴۶۶ـ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ و ۶۹۳ ـ ۲۲/۱۰/۱۳۸۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز مفید این معنا است. بنابراین تفکیک یا استثناء بعضی از مزایا در محاسبه و پرداخت فوق العاده حق اشعه فاقد وجاهت قانونی است. علی‌هذا مستنداً به مواد ۷ و ۱۳ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری به محاسبه و پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه به شاکی تا میزان ۵۰% حقوق و مزایا مشمول کسورات بازنشستگی از تاریخ استحقاق تا ۱/۱/۱۳۸۸ حکم صادر و اعلام می شود. رأی صادر شده قطعی است.

.

ب:

شعـبه هفدهم دیوان عدالت اداری در رسیـدگی به پرونده شماره ۸۹۰۹۹۸۰۹۰۰۰۶۴۳۴۹ با موضوع دادخواست آقای حمیدرضا زعفری به طرفیت سازمان تامین اجتماعی و به خواسته الزام به اجرای بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰/۱/۱۳۶۸، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

.

ماحصل شکایت شاکی به شرح دادخواست و علیه سازمان مشتکی‌عنه، الزام سازمان به پرداخت حق اشعه موضوع مقررات یاد شده از تاریخ استخدام است که با عنایت به محتویات پرونده و من‌جمله دفاع خوانده به شرح لایحه ارسالی و مستندات ارائه شده، نظر به این که فرد شاغل در مشاغل کار با اشعه (به طور مستمر) استحقاق بهره‌مندی از فوق‌العاده ۳۰ تا ۵۰ درصد حقوق و مزایا را وفق مقررات استنادی دارد که آراء شماره ۱۴۶۸ـ۱۴۶۷ـ۱۴۶۶ـ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز مؤید آن است و همین طور محاسبه حق اشعه نسبت به حقوق و مزایا را در عرف اداری مقرر داشته است، بنابراین خواسته شاکی از تاریخ صدور رأی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری وارد است و با احراز استمرار اشتغال نامبرده وفق بند ۴ ماده ۲۰ قانون یاد شده و آیین‌نامه مربوطه (حسب مورد در گروههای الف و ب) و مواد ۷، ۱۳ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری رأی به وارد دانستن شکایت صادر و اعلاممی شود و در خصوص پرداخت حق اشعه از زمان استخدام نظر به این که ماده ۲۰ قانون دیوان اثر رأی هیأت عمومی را از تاریخ صدور دانسته بنابراین خواسته طرح شده نسبت به ایام قبل غیرثابت و محکوم به رد است رأی دیوان قطعی است.

.

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رأی مبادرت می‎کند.

.

رأی هیأت عمومی

.

اولاً: تعارض در مدلول آراء مذکور محرز است.

.

ثانیاً: نظر به این که مطابق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰/۱/۱۳۶۸ به افرادی که به طور مستمر به کار با اشعه اشتغال داشته باشند بر مبنای مقدار و شرایط بالقوه پرتودهی محیط کار تا ۵۰ درصد حقوق و مزایا به عنوان فوق العاده کار با اشعه تعلق می‌گیرد و به موجب رأی شماره ۱۴۶۸ الی ۱۴۶۶ ـ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری تصویب‌نامه شماره ۱۸۱۶/ت۱۹۹۹۶۹هـ ـ۱۷/۳/۱۳۷۸ هیأت وزیران که مبنای محاسبه و پرداخت فوق‌العاده مذکور به جای حقوق و مزایا، حقوق و فوق‌العاده شغل تعیین کرده بود ابطال شده است، بنابراین کسانی که واجد شرایط مقرر در قانون یاد شده باشند از تاریخ تصویب قانون و با اشتغال به کار با اشعه، مستحق دریافت فوق العاده کار با اشعه تا ۵۰ درصد حقوق و مزایا خواهند بود. با توجه به مراتب رأی شعبه نهم دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه ۱۷۵۶ـ۲۳/۶/۱۳۸۹ در حدی که متضمن این معنی است و شکایت شاکی را وارد تشخیص داده است صحیح و موافق مقررات قانونی تشخیص می شود. این رأی به استناد بند ۲ ماده ۱۹ و ماده ۴۳ قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

.

رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری ـ محمدجعفر منتظری

.