1-اختلال شخصیت مرزی
2-شخصیت ضد اجتماعی
3-اختلال شخصیت نمایشی
اختلال شخصیت مرزی
(http://www.aftab.ir/articles/health_therapy/mental_health/images/1bd3dc5e9d2ea135506622aa54b155a6.jpg)
اختلالات شخصیتی مرزی (به انگلیسی: Borderline personality disorder) یا BPD یک نوع اختلال شخصیتی شبیه به اختلالات دو قطبی است. همانند اختلالات دوقطبی افراد مبتلا به BPD هنگامی که افسردگی بر طرف می‌شود، وارد دورهٔ شیدایی می‌شوند. در فرد با اختلالات دوقطبی، دوره‌های شیدایی یا افسردگی برای چند روز یا چند هفته ادامه می‌یابد. اما دوره‌های افسردگی یا شیدایی در BPD از چند ساعت تا یک روز است. BPD ممکن است با اختلال‌های مرتبط با مصرف مواد مخدر همراه شود. افرادی که BPD دارند الگوی ناپایداری در روابط اجتماعی دارند.
اگرچه علت BPD ناشناخته است اما هم محیط و هم ژنتیک نقش اساسی را در مبتلا شدن به این بیماری دارند.
اختلال شخصیت ضد اجتماعی
(http://www.aftab.ir/articles/health_therapy/mental_health/images/207701712bf2e1f4bedd26cc086cd508.jpg)
اصطلاح شخصیت ضد اجتماعی همواره به صورت مترادف جامعه ستیز به کار رفته‌است. این برچسپ یا اصطلاح این رفتار را خارج از معیارهای اخلاقی متداول جامعه توصیف می‌کند و آن را به عنوان یکی از جدی‌ترین اختلال‌های روانی در نظر می‌گیرد.
نشانه‌ها
چهار نشانهٔ اختلال شخصیت ضد اجتماعی (Antisocial personality disorder)عبارت اند از: خود محوری، فقدان وجدان، رفتار تکانشی و جازبهٔ سطحی. خود محوری به اشتغال ذهنی فرد به مسایل خود و عدم حساسیت به نیازهای دیگران مربوط می‌شود. فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به زندگی خود در دنیا یی که با تنهایی او آمیخته شده‌است ادامه می‌دهد، گویی که در مکان جدا و عایقی قرار دارد و هرگز دوست و آشنایی ندارد. این افراد اغلب فکر می‌کنند که با دیگران تفاوت دارند. آنها ظاهراً احساس توجه و نگرانی نسبت به دیگران را درک نمی‌کنند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اضطراب، گناه و یا احساس‌های پشیمانی را حتی در صورتی که آسیب زیادی را به دیگران وارد کرده باشند، تجربه نمی‌کنند. آنها اغلب، هنگامی که با رفتار تخریبی خود روبه رو می‌شوند، آرام و موقر باقی می‌مانند و نسبت به کسی که بتواند آنها را فریب دهند، احساس تنفر می‌کنند.
این افراد بر خلاف بزرگسالانی که یاد گرفته‌اند، رضایت مندی‌های بی درنگ خود را به خاطر اهداف دراز مدت فدا کنند، بدون توجه به پیامدهای احتمالی بر اساس تکانه‌های خود عمل می‌کنند. آنها مشاغل و روابط خود را به طور ناگهانی تغییر می‌دهند و اهل خشونت و بی ملاحظه هستند. آنها اغلب، سابقهٔ مدرسه گریزی دارند و ممکن است مکرراً به خاطر رفتار مخرب از مدرسه اخراج شده باشند. حتی هنگامی که آنها پیوسته به خاطر رفتارهای خود تنبیه شوند، نسبت به رابطهٔ بین رفتارشان و پیامدهای آنها هیج بینشی ندارند.
افراد مبتلا به شخصیت‌های ضد اجتماعی می‌توانند کاملاً فریبنده و متقاعد کننده به نظر آیند و به طور قابل توجهی نسبت به نیازها و ضعف‌های دیگران واقف اند. آنها حتی در حالی که فردی را استثمار می‌کنند، احساس‌های اعتماد را در وی بر می‌انگیزانند. کن بایانچی در فریب دادن دیگران به اندازه‌ای مهارت داشت که توانست زنی را متقاعد کند که دربارهٔ بعضی از قتل‌ها، برای حمایت از وی شهادت دروغ بگوید. بایانچی می‌دانست که این زن تنها به طور اتفاقی قبل از دستگیری وی حضور داشت و هنگامی که در جایگاه دادگاه بود، او را متقاعد کرد که به وی کمک کند.
اگرچه به نظر می‌رسد که چنین افرادی احتملاً مجرم می‌شوند، ولی بسیاری از افراد جامعه ستیز از مشکلات قانونی اجتناب می‌کنند و با استفاده از روش‌های کمتر قابل توجه به عنوان تاجران بی رحم، روحانیون و سیاست مدارانِ متقلب به دیگران آسیب وارد می‌کنند.
علت‌ها
اگرچه علت‌های اختلال شخصیت ضد اجتماعی کاملاً شناخته نشده‌اند، ولی پژوهش‌ها از تبیین‌های مربوط به وراثت و هم از تبیین‌های مربوط به پرورش و ترکیبی از هر دو حمایت می‌کنند. همبستگی بالایی بین شیوه‌های فرزند پروری و سرمشق دهی نامناسب به دست آمده‌است. افراد مبتلا به شخصیت ضد اجتماعی اغلب به خانواده‌هایی تعلق دارند که با محرومیت هیجانی، روش‌های انضباطی خشن و بی ثبات مشخص می‌شوند و علاوه بر این، رفتارهای والدین نیز ضد اجتماعی است.
اختلال شخصیت نمایشی
(http://www.aftab.ir/articles/health_therapy/mental_health/images/6cfeae5c1cf6abbb380b49e5e6bea25d.jpg)
این بیماری، یک بیماری روانشناختی است که که فرد مبتلا به آن به دنبال جلب توجه دیگران و خودنمایی است.
نشانه‌ها
*جلب توجه دیگران
*خودنمایی
*در موقعیت‌هایی که کانون توجه نیست، احساس ناراحتی می‌کند.
*فریب کاری
*هیجانات را به‌طور سطحی و با تغییرات سریع ابراز می‌کند.
*سبک گفتار او برداشت‌گرایانه و فاقد جزئیات است.
*سرزنش کردن دیگران
*نادیده گرفتن احساسات دیگران
*رقابت با دیگران
*دروغ گفتن
*خودداری از انجام مسئولیت با ادعای فراموش کردن آن مسئولیت
*دیر کردن
*دلیل‌تراشی
*به‌آسانی تحت نفوذ دیگران و موقعیت قرار می‌گیرد.
درمان
این بیماران غالباً از احساسات واقعی خود بی‌خبرند. بنابراین، کمک به آنها در جهت بینش نسبت‌به احساسات درونی‌شان یکی از فرآیندهای مهم درمان است. احتمال تعجب، انکار یا خشم در مقابل این بینش داده‌شده وجود دارد.
منابع
http://en.wikipedia.org/wiki/Passive-aggressive_behavior http://daneshnameh.roshd.ir/
روان شناسی عمومی (از نظریه تا کاربرد). چاپ جلد دوم، ۵-۰۱-۶۳۸۹-۹۶۴.
ترجمهٔ آزاد قسمتی از پژوهش‌های Koerner K, Linehan MM بر روی بیماران اختلالات شخصیتی مرزی BPD.