دامین ها برای شناسایی منابع اینترنتی مانند کامپیوترها، شبکه ها، وبسایت ها و سرویس های دیگر بر پایه متن می باشند. حفظ کردن اعداد IP کار بسیار دشواری است ولی به راحتی می توان این نام ها را به خاطر سپرد و از آنها برای اتصال به سایت یا سرویس های مورد نظر استفاده کرد. نام دامنه می تواند ما را به کل یک مجموعه یا تنها قسمتی از آن متصل کند. کامپیوترهای میزبان وبسایت ها (هاست) که در اینترنت وجود دارند از نام دامنه به عنوان شناسه هاست و میزبانی استفاده می کنند.
نام های دامنه همچنین به عنوان یک نشان ساده برای حق مالکیت و کنترل منابع یک شخص حقوقی استفاده می شود (تمامی شرکت ها در نام های دامنه خود چه در سایت ها چه در شبکه ها و سرویس های دیگر از برند تجاری خود جهت شناس بودن سرویس ها و کنترل روی آن استفاده می کنند). اما مهمترین کارکرد نام دامنه قابل تشخیص بودن و البته به راحت خاطر سپرده شدن سایت می باشد. شاید حفظ چند آدرس آی پی برای ما خیلی کار سختی نباشد اما زمانی که این تعداد زیاد شود بسیار بسیار سخت و حتی غیرممکن خواهد شد. از طرفی به دلیل اینکه ما هر روز با یک آدرس آی پی سر و کار نداریم، بعد از حفظ آنها ممکن است که بازهم پس از مدتی آنها را فراموش کنیم.
پیش تر گفته شد که نام دامنه برای سامانه هایی که با اینترنت رابطه دارند استفاده می شود. نام دامنه در ارتباط بین شبکه های محلی و اینترانت و هرجا که DNS وجود داشته باشد کاربرد دارد. DNS در واقع وظیفه تبدیل نام دامنه به آدرس آی پی و بالعکس را دارد. از آنجا که کامپیوتر ها فقط اعداد را تشخیص می دهند پس حضور DNS برای تبدیل نام دامنه به اعداد (و سپس به اعداد باینری) الزامی است. هر نام دامنه برای خود منحصر به فرد است و از آن نام فقط یکی در اینترنت وجود دارد.
سازمان ها می توانند با استفاده از نام خود در دامنه ها، دسترسی کاربران به اینترنت را راحت تر کنند. نام دامین، موضوعیت کلی و عام سایت و دسته بندی کلی آن را مشخص می کند و به سراغ جزئیات و نمونه های خاص سایت نمی رود. برای مثال به نوع تولیدی اشاره دارد تا نام تجاری. برای درک بهتر، دامنه های music.Com یا Guitar.Com را در نظر بگیرید. به این دامنه ها دامنه های کلی می گویند. معمولا شرکت ها از ترکیب این نام دامنه کلی با برندشان برای نام دامنه سایت استفاده می کنند چرا که اکثر نام های دامنه های کلی خیلی ارزشمند نیستند. مثلا سایت ArvinKaren.Com یک نام منحصر به فرد است و اگر بخواهد در این نام دامنه خود که نمونه کامل یک نام دامنه ممتاز است، نام دامنه عمومی به کار ببرد می توانیم به عنوان مثال دامنه Arvinkarenwebsite.Com را ذکر کنیم که البته به دلیل بلند بودن نام دامنه، دامنه ی استانداردی نیست.
اولین تلاش ها برای ساده سازی و آدرس های عددی در شبکه های کامپیوتری به دوره آرپانت (ARPANET) و قبل از فراگیر و تجاری شدن اینترنت برمی گردد که قصد داشتن این اعداد به راحتی به حافظه سپرده شود. در روزهای اولیه که شبکه به وجود آمده بود، هر کامپیوتر در شبکه فایل متنی به نام host را بازیابی می کرد و در این فایل ها نام هاست به آدرس عددی کامپیوترها مرتبط می کرد. رشد سریع شبکه باعث شد تا در سال 1983 اولین سیستم نام دامنه یا همان DNS بر روی شبکه Arpanet معرفی شود.
طراحی سایت آروین کارن