[Zohreh Gholami]

سیزده آبان و تسخیر لانه جاسوسی

تاثیر تسخیر لانه جاسوسى آمریکا در روند انقلاب اسلامى
پس از کودتاى ننگین 28 مرداد سال 1332 توسط دست نشاندگان مزدور آمریکایى در ایران و برگرداندن محمد رضا شاه پهلوى به قدرت و سلطنت، آمریکاییان به جاى استعمارگران قبلى یعنى انگلیسى ها، حاکمان پس پرده حکومت در ایران گردیدند و از آن به بعد، ورق هاى تاریخ ایران را آنان رقم زدند.

دخالت هاى مستقیم و غیرمستقیم آمریکاییان تحت پوششهاى گوناگون در سرزمین ما از قبیل گسیل سیل عظیمى از مستشاران نظامى و در قبضه گرفتن ارتش، تصویب طرح ننگین کاپیتولاسیون جهت مصونیت اتباع آمریکایى در این سرزمین ، مسافرت هاى رؤ ساى جمهور آمریکا به ایران و چندین سفر شاه خائن به آمریکا، پشتیبانى مستقیم حکومت استکبارى آمریکا از شاه معدوم و اعمال ظالمانه اش ، کم کم خشم و نفرت روشن فکران متعهد، روحانیت آگاه و مردم مسلمان و هوشیار ایران را زیاد کرد که نمود اصلى و اساسى این کینه و نفرت در سخنان امام خمینى (ره ) در رد قضیه منفور کاپیتولاسیون جلوه و ظهور پیدا نمود.

امام خمینى (ره ) در مبارزات دلاورانه خویش ، نوك پیکان حمله را متوجه آمریکا، اسراییل و نوکر حلقه به گوش آن ها محمدرضا شاه پهلوى نمود. با گذشت زمان ، امام راحل با سخنان و پیام هاى خود، اعمال پس پرده استکبار جهانى را بیش تر افشا مى نمود، و بدین وسیله نفرت مسلمانان انقلابى را نسبت به آمریکا زیادتر برمى انگیخت و در مقابل شدت عمل آمریکاییان نیز افزون تر مى گشت. تا این که مجاهدات قهرمانانه ملّت مسلمان و متعهد ایران به رهبرى امام خمینى (ره ) به ثمر نشست و حکومت 2500 ساله شاهنشاهى سرنگون گردید، و با حکم امام (ره )، دولت موقّت به نخست وزیرى بازرگان شروع به کار نمود. روحیه سازشکارانه بازرگان و اعضاى دولت او، با روحیه پرشور و انقلابى ملّت مسلمان ایران سازگارى نداشت و دولت جوابگوى احساسات انقلابى مردم نبود.

اغتشاشات داخلى ضد انقلاب و افراد وامانده سلطنت طلب ، دسته بندى هاى سیاسى و احزاب قدرت طلب، تجزیه خواهى هاى کردستان، گنبد، سیستان و بلوچستان ، نفوذ جاسوسان آمریکایى با چهره هاى انقلابى و ملّى گرایى در دولت موقّت، درك نکردن انقلاب اسلامى از سوى اینان و عدم توانایى در ایجاد امنیت و سر و سامان دادن به اوضاع مملکت که بیشتر آن از لانه جاسوسى آمریکا در ایران هدایت و رهبرى مى گردید، مى رفت که جهت انقلاب را منحرف گرداند و شور و نشاط انقلابى ملت غیور ایران را به یاءس و ناامیدى مبدل گرداند.

بدین جهت ، دانشجویان پیرو خط امام ، با الهام از رهنمودهاى امام عظیم الشاءن، براى نشان دادن خشم و نفرت مردم مسلمان ایران از اعمال ظالمانه آمریکا و نیز برگرداندن شاه خائن که به آمریکا پناهنده شده بود، با یک برنامه ریزى حساب شده ، به سفارت آمریکا حمله کرده و آن را به تصرّف خویش درآوردند، و این لانه فساد و هدایت اغتشاش و نابسامانى در ایران ، بلکه در کلّ منطقه خاورمیانه را از چنگال خون آشامان آمریکایى بیرون آوردند و با افشاى اسناد مهم تاریخى آن ، خونى دوباره در کالبد نیمه جان این انقلاب الهى دمیدند و حرکت ضد استکبارى آن را شدت بخشیدند و امام (ره ) این روح عظیم انقلاب ، با پشتیبانى از کار دانشجویان پیرو خط امام، آن را (انقلابى بزرگ تر از انقلاب اول) نامید. ما در این مقاله به بررسى این اقدام مهم تاریخى، اثرات و پیامدهاى آن مى پردازیم.


اصل ماجرا
تعدادى از دانشجویان مسلمان چهار دانشگاه ، پلى تکنیک ، تهران ، صنعتى شریف و دانشگاه ملّى ، قبل از 13 آبان 1358 به دور هم جمع شده، با الهام گرفتن از سخنان حضرت امام خمینى (ره ) طرح اشغال سفارت آمریکا در تهران را پى ریزى مى نمایند و سرانجام در صبح 13 آبان، در حین راهپیمایى ، به داخل سفارت وارد مى شوند. ابتدا 15 دقیقه به اعضاى سفارت مهلت دادند که خود را تسلیم نمایند. متاسفانه آنان در این مدت، بسرعت مشغول از بین بردن اسناد و مدارك مى شوند. پس از گذشت یک ربع ساعت، دانشجویان با شکستن شیشه ها وارد ساختمان اصلى سفارت مى گردند و پس از درگیرى کوتاهى با نگهبانان ، ساختمان سفارت را به تصرّف خود در مى آورند و عده اى از جاسوسان را گروگان مى گیرند و عده اى دیگر خود را تسلیم مى نمایند. وقتى دانشجویان به ساختمان اصلى رسیدند، متوجه شدند که غالب میکروفیلم ها، اسناد محرمانه ، حافظه کامپیوترها، مدارك سرّى و... از بین رفته بود!

در ساعت 1/30 دقیقه بعد از ظهر همان روز، رادیو خبر این اشغال را اعلام مى نماید، مردم پس از شنیدن این خبر، به سوى سفارت آمریکا سرازیر شده و از دانشجویان حمایت مى کنند و با شعارهاى مرگ بر آمریکا، به آنان قوت قلب مى دهند. دانشجویان با پخش اولین اعلامیه، به روشن نمودن موضع سیاسى، اسلامى خویش مى پردازند و اعلام مى کنند که آن ها (دانشجویان پیرو خط امام ) هستند و وابسته به هیچ گروه سیاسى نمى باشند.


اهداف تسخیر لانه جاسوسى از زبان دانشجویان
دانشجویان مسلمان خط امام در اولین اطلاعیه خود درباه اهداف عالى خود چنین نوشتند: ما دانشجویان مسلمان پیرو خط امام خمینى براى پیروى از موضع قاطعانه امام در مقابل آمریکاى جهانخوار، به منظور اعتراض به دسیسه هاى امپریالیستى و صهیونیستى، سفارت جاسوسى آمریکا در تهران را به تصرّف درآوردیم تا اعتراض خویش را به گوش جهانیان برسانیم:

اعتراض به آمریکا جهت پناه دادن و استفاده از شاه جنایتکارى که قاتل ده ها هزار زن و مرد به خون خفته در این مملکت است. اعتراض به آمریکا به علت ایجاد فشار تبلیغاتى مسموم و انحصارى و کمک و حمایت از افراد ضد انقلابى فرارى علیه انقلاب اسلامى. اعتراض به آمریکا به خاطر توطئه ها و دسیسه هاى ناجوانمردانه اش در مناطق مختلف کشور ما و نفوذ در ارگان هاى اجرایى مملکت. اعتراض به آمریکا به دلیل نقش مخرّب و خانمان برانداز خود در برابر رهایى خلق هاى منطقه از دام امپریالیسم که هزاران هزار انسان مؤ من و انقلابى را به خاك و خون مى کشد.


بازتاب جهانى
بر خلاف نظر کسانى که اعتقاد داشتند باتصرّف لانه جاسوسى آمریکا، ضربه به انقلاب وارد شد و ملّت ایران در دید جهانى منزوى گردید و به جاى اینکه ما آمریکاییان را گروگان بگیریم ، آمریکاییان ما را به گروگان گرفتند، و على رغم قطع نامه شوراى امنیت سازمان ملل متحد در محکومیت ملت مسلمان ایران، اشغال لانه جاسوسى توسط دانشجویان مسلمان پیرو خط امام ، از سوى تمامى افراد انقلابى و مسلمانان مبارز، مورد تاءیید قرار گرفت و نور امیدى در دل تمام انسان هاى آزاده جهان به وجود آورد که به نمونه هایى از آن اشاره مى نماییم:


رادیو لندن:
هر کس که هزاران تظاهر کننده اى راببیند که در اطراف سفارت آمریکا به سوختن پرچم آمریکا مشغولند و تندیس کارتر را مى سوزانند، نمى تواند حال و هواى ضد آمریکایى و خشم مردم را نسبت به آن ها نادیده بگیرد، چه رسد به خود آمریکاییان ... لذا آمریکا باید بداند که دادن پناه به شاه مخلوع ایران براى مداوا، خطر آن را در بر دارد که خشم ایرانیان را برانگیزد.


روزنامه نیونیجرین (از پر تیراژترین روزنامه هاى نیجریه و ارگان مسلمانان آن کشور) مى نویسد:
براى آفریقا و در واقع تمام کشورهاى دنیا، این مساءله [تصرف لانه جاسوسى ] اهمیت بسیار داشته است، آن هایى که ایران را به خاطر تصرف لانه جاسوسى براى تخطّى از حقوق بین المللى محکوم مى کنند، قضاوتى یک طرفه و ناآگاهانه دارند و بهتر است نگاهى به تاریخ بنمایند.


عسان توینى (نماینده لبنان در سازمان ملل):
مساءله گروگان ها قبل از هر چیز عبرتى براى همه جهان است و ثابت مى کند آن که بزرگ تر است، الزاما قوى تر نیست. بلکه قدرت، در اراده ملت هاست.


روزنامه فرانسوى زبان تونسى:
در صفحات تاریخ ضبط خواهد شد که رژیم انقلابى ایران توانست با بزرگ ترین قدرت جهانى به مقابله پردازد و طرح هاى جنگى آن را براى آزادى گروگان ها بر هم زند.


عکس العمل آمریکا:
دولت مردان آمریکا باور نمى کردند روزى فرا رسد که در آن روز ملت قهرمان ایران ، بساط سى - چهل ساله نفوذ مقتدرانه آمریکا در ایران را برچیند و آن چنان سیلى محکمى به سردمداران استکبار جهانى بزند که قدرت تصمیم گیرى و عمل عاقلانه را از آن ها سلب نماید، تا آن جا که رییس جمهور وقت آمریکا، آقاى کارتر، در خاطرات خود مى نویسد:

اولین هفته ماه نوامبر 1979 اولین هفته گروگان گیرى در ایران من دشوارترین ساعات زندگى خود را مى گذراندم ... صبح زود در باغچه هاى کاخ سفید مشغول قدم زدن مى شدم و شب ها خواب به چشمم راه نمى یافت. با این حال، این اتفاق تاریخى و انقلابى واقع شد و حاکمان ظالم آمریکا را آن چنان گیج و مبهوت نمود که براى رهایى از این بن بست پیچیده، به هر عمل پست و ظالمانه اى دست زدند که موارد ذیل، شاخص ترین این اعمال است:
1 محاصره اقتصادى 2 تهدیدات و حمله نظامى 3 کودتاى نافرجام 4 جنگ تحمیلى عراق علیه ایران.


فرجام پیروزمندانه
بعد از آن که تمامى اقدامات کینه توزانه آمریکاى ظالم و زورگو ناکام ماند، به فکر مذاکره با ایران افتاد، ولى چون ایران راضى به مذاکره مستقیم با آمریکا نبود، هر دو کشور تصمیم گرفتند که با میانجى گرى کشور سومى، به مذاکره درباره آزادى گروگان ها ادامه دهند. کشور مسلمان الجزایر براى این کار انتخاب شد.

امام خمینى (ره ) بحث درباره آزادى گروگان ها و شرایط ایران براى آزادى را به مجلس شوراى اسلامى واگذار کرد. مجلس نیز با الهام گرفتن از رهنمودهاى مدبرانه امام، پس از چندین جلسه بحث درباره جاسوسان آمریکایى، شرایط آزادى آن ها را در چهار بند اعلام کرد و با اکثریت آرا به تصویب رسید، که عبارت اند از:
1- دولت آمریکا باید تعهد و تضمین نماید که از این پس هیچ گونه دخالت مستقیم و غیرمستقیم سیاسى در جمهورى اسلامى ایران ننماید.
2- آزاد کردن تمامى سرمایه هاى ما و در اختیار قرار دادن این سرمایه ها و کلیه اموال و دارایى هاى ایران که در آمریکا و یا مؤ سسات متعلّق به دولت یا اتباع آمریکا در سایر کشورهاست ، به نحوى که دولت جمهورى اسلامى ایران بتواند به هر کیفیتى که بخواهد از آن استفاده کند.
3- لغو و ابطال کلیه تصمیمات و اقدامات اقتصادى و مالى علیه جمهورى اسلامى ایران و انجام کلیه اقدامات ادارى و حقوقى لازم جهت لغو و ابطال تمامى دعاوى و ادعاهاى دولت آمریکا و مؤسسات و شرکت هاى آمریکایى علیه ایران به هر صورت و به هر عنوان.
4- بازپس دادن اموال شاه معدوم با به رسمیت شناختن و نافذ دانستن اقدام دولت ایران در اعمال حاکمیت خود مبنى بر مصادره اموال شاه معدوم و بستگان نزدیک وى که طبق قوانین ایران، اموالشان متعلّق به ملت ایران است.

پس از گذشت یک سال و اندى از ماجراى گروگان گیرى، سرانجام ، آمریکا در مقابل خواست ملت ایران اسلامى به زانو درآمد و در تاریخ 1359/9/1 چهار شرط مجلس شوراى اسلامى را پذیرفت و پس از یک ماه از تصویب آن، این جریان در تاریخ 1359/10/30 پایان یافت.

[Zohreh Gholami]

دستاوردهاى این عمل انقلابى
با آن که مخالفان انقلاب اسلامى ایران ، سعى بسیار و تلاش فراوانى انجام دادند که مسأله گروگان گیرى جاسوسان آمریکایى در ایران را یک عمل بیهوده، خلاف قوانین بین المللى ، و به طور کلى به ضرر ایران اسلامى جلوه دهند، تصرّف لانه جاسوسى آمریکا اثرات مثبت خویش را هم در داخل و هم در سطح جهان باقى گذاشت که ما به گونه اى مجمل به بعضى از آن ها اشاره مى نماییم:

1- شکست بت ابرقدرتى آمریکا در ایران و جهان
2- آشکار شدن چهره حقیقى دوستان انقلاب و دشمنان آن.
3- شتاب بخشیدن به حرکت ظلم ستیزى انقلاب
4- قطع رابطه مطلق با آمریکا و شکوفایى استعدادها.
5- باز پس گرفتن قسمتى از سرمایه هاى بلوکه شده در آمریکا
6- تسلیم آمریکا در مقابل خواسته هاى به حق ملّت ایران.
7- از بین رفتن مرکز اطلاعاتى و جاسوسى آمریکا در منطقه خاورمیانه.


444 روز، وقایع نگاري تسخیر لانه جاسوسی
روز اول:
ساعت 10 صبح است. خیابان طالقانی وضع عادي خود را دارد. ماشین ها با سرعت و سروصدا عبور می کنند، فروشگاه ها بازند و کارکنان آنها سرگرم کارهاي روزمره هستند. ناگهان گروهی نزدیک به چهارصد نفر در حالی که در طول خیابان طالقانی راهپیمایی می کنند، به سمت سفارت آمریکا می پیچند. جوانان با شور و حرارت از در و دیوار سفارت بالا می روند و به درون محوطه سفارت می پرند. خیابان بند می آید و جوان ها تند و تیز یکی پس از دیگري از گوشه و کنار سفارت به داخل می روند، حالا هر کدامشان بازوبندي به دست و عکس امام به سینه دارند. در حالی که باران نیز شروع به باریدن کرده، خبري بر روي تلکس خبرگزاري ها می رود که تا سال ها اثراتش باقی خواهد ماند: سفارت آمریکا در تهران اشغال شد.


روز دوم:
امام خمینی حرکت دانشجویان را مورد تأیید قرار می دهد و می گوید: امروز در ایران باز انقلاب است. انقلابی بزرگتر از انقلاب اول. در این انقلاب شیطان بزرگ آمریکاست. آقاي سید احمد خمینی به نمایندگی از رهبري انقلاب در جمع دانشجویان حضور می یابد و در یک مصاحبه مطبوعاتی شرکت می کند. خبرنگاري از او می پرسد علت حضور و مأموریتتان در رابطه با اشغال سفارت آمریکا چیست؟ او پاسخ می دهد: «من به دعوت برادران پیرو خط امام به اینجا آمدم» سید احمد خمینی اضافه می کند: «تمام مردم ایران از عمل دانشجویان پشتیبانی می کنند.» او در جواب خبرنگاري که پرسیده بود: «آیا تضعیف دولت تا این حد صحیح است؟» می گوید: این کار تضعیف دولت نیست زیرا تمام ملت یکپارچه این عمل را تأیید می کنند و لابد دولت هم از مردم است. اما چند ساعت پس از مصاحبه سید احمد خمینی، دولت موقت مهندس بازرگان استعفاء می دهد و از قضا این استعفاء پذیرفته می شود و از سوي رهبر انقلاب، شوراي انقلاب مأمور اداره کشور می شود. ابوالحسن بنی صدر نیز به سرپرستی وزارت امور خارجه برگزیده می شود.


روز 16
خیابان هاي اطراف سفارت لبریز از حضور مردم است. انبوه جمعیت با عصبانیت پرچم آمریکا را آتش می زنند و فریاد می کشند: مرگ بر آمریکا، مرگ بر کارتر. بنی صدر، کفیل وزارت امور خارجه از سمتش کنار رفته و قطب زاده جاي او را می گیرد. او می گوید: نمی توان تا ابد گروگان ها را نگه داشت و آمریکا به عنوان سرزمین آزاد، نه می تواند تسلیم تحقیر واگذاري مردي بیمار به رژیم جمهوري اسلامی ایران بشود و نه از به خطر انداختن 50 یا 60 شهروندش براي نگه داشتن این مرد بیمار راضی است.

در خارج از مرزهاي ایران خبرهاي داغی وجود دارد. در اجتماعی بی سابقه شوراي امنیت سازمان ملل با پانزده رأي بر آزادي فوري گروگان ها تأکید می کند، در این میان حتی شوروي نیز رأي مثبت می دهد. ایران نشست نیویورك را تحریم کرد اما بنی صدر می گوید اگر همچنان وزیر خارجه بود، به نیویورك می رفت، هر چند که برخی منتقدان در شوراي انقلاب او را از هواپیما برگرداندند. 19 نوامبر(28 آبان) دانشجویان سه گروگان را آزاد می کنند. دو تفنگدار سیاهپوست و یک منشی زن. روز بعد آنها ده نفر زن و سیاهپوست دیگر را نیز آزاد می کنند.

روز 58: شوراي امنیت در آخرین روزهاي سال 1979 میلادي با 11 رأي موافق و بی هیچ مخالفی و با امتناع روسیه و چک وسلواکی از رأي دادن تصویب می کند که ایران باید تا هفتم ژانویه( 18 دي 58 )، گروگان ها را آزاد کند و اگر در این مهلت گروگان ها آزاد نشوند، شوراي امنیت قطعنامه شدیدتري صادر می کند. همزمان والدهایم دبیر کل سازمان ملل، تصمیم می گیرد شخصاً به ایران برود و دیپلماسی قدیمی را بیازماید. اما روزنامه هاي ایرانی در اول ژانویه ( 12 دي)، با عکسی قدیمی از او استقبال می کنند. در آن عکس والدهایم بر دست اشرف پهلوي، خواهر شاه، بوسه می زند. روزنامه جمهوري اسلامی در زیر این عکس این گونه به والدهایم طعنه می زند: آقاي والدهایم، این شما هستید که بر دست بدکاره اي بوسه می زنید. والدهایم به ایران می آید، اما هیچ یک از مقامات رسمی حاضر به دیدار او نمی شوند و او پس از سه روز بازمی گردد و هنگام بازگشت به شوراي امنیت پیام می دهد که اعمال زور علیه ایران تنها به تشدید مقاومت آنها می انجامد. شوراي امنیت دوبار تصویب قعطنامه را به تعویق می اندازد و در نهایت در 22 دي ماه 58 (13ژانویه 1980) شوراي امنیت بنا به پافشاري ایالت متحده تشکیل جلسه می دهد.

مک هنري نماینده آمریکا دعاوي خود را علیه ایران اقامه می کند و از شورا تقاضا می کند که براي حفظ صلح بین المللی قطعنامه مورد درخواست ایالت متحده مبنی بر تحریم اقتصادي ایران را به تصویب برساند. آن شب یکی از جلسات شورانگیز شوراي امنیت در جریان بود. پس از چندین ساعت بحث و بررسی، انگلستان، نروژ، پرتغال و فرانسه از قطعنامه آمریکا حمایت می کنند، بنگلادش و مکزیک رأي ممتنع و چک واسلواکی رأي مخالف و در نهایت شوروي با استفاده از حق وتو، قطعنامه آمریکا را به بایگانی شوراي امنیت می سپارد. دیپلماسی دبیر کل شکست می خورد و ایالت متحده می گوید که یک طرفه به قطعنامه عمل خواهد کرد.


ماه سوم
ابوالحسن بنی صدر به ریاست جمهوري ایران برگزیده می شود. او در اولین مصاحبه اش خاطرنشان می کند: «آماده نیست که با دانشجویان مسلمان حکومتی موازي را قبول کند» او اضافه می کند: ما در ایران دو حکومت داریم: یکی حکومت دانشجویان پیرو خط امام و دیگري شوراي انقلاب و چنین وضعی قابل قبول نیست.

بنی صدر راه حل مسئله گروگان ها را تشریح می کند. به عقیده او دولت آمریکا باید از ایران عذرخواهی کند و استقلال و حاکمیت جمهوري اسلامی را محترم بشمارد؛ در این صورت مشکل گروگانها ممکن است به زودي حل شود. سخنان بنی صدر، اهالی کاخ سفید را به جنب و جوش وامی دارد. زمزمه هایی در رسانه هاي خارجی مبنی بر دیدار مقامات ایران و آمریکا و ارائه راه حل تازه منتشر می شود. اما صادق قطب زاده در مصاحبه با رویترز می گوید :«شخص اینجانب و وزارت خارجه هیچ گونه تماس مستقیم و یا غیرمستقیم با آمریکا نداشته ایم و راه حل تازه، همان مطالبی است که بارها گفته ایم.» اشاره قطب زاده به استرداد شاه و اموال او به ایران است.

چند سال بعد گري سیک در کتابش از دیدار قطب زاده (وزیر امور خارجه ایران) و همیلتون جردن (رئیس کارکنان کاخ سفید) در 28 بهمن ( 16 فوریه) در پاریس خبر می دهد. این دیدار سه ساعت به طول می انجامد. قطب زاده در پاسخ جردن که چگونه می توان بحران را با صلح و آرامش و حفظ حیثیت طرفین حل کرد، پاسخ می دهد: راه حل ساده است، شاه را بکشید.

به هر حال پس از اظهار نظر فرانک جورج که با خوش بینی خبر از پیدا شدن راه حل تازه براي آزادي گروگان ها می دهد، این تصور در ذهن ها زنده می شود که بنی صدر در توافقی محرمانه با آمریکایی ها سازش کرده است. در این میان خبرگزاري فرانسه گزارش می دهد تا چند روز دیگر یک هیأت آمریکایی که از جانب دانشجویان پیرو خط امام دعوت شده اند، احتمالاً وارد تهران خواهند شد.

در چنین فضایی بود که آسوشیتدپرس و رویترز گزارش دادند که به محض ورود اعضاي یک دادگاه بین المللی که قرار است اتهامات ایران علیه شاه مخلوع را رسیدگی کنند، گروگان هاي آمریکایی آزاد خواهند شد. این مطلب را «هیکل» روزنامه نگار معروف مصري در مقاله اي نوشته و اضافه کرده که هرچند گروگان ها به مجرد ورود اعضاي دادگاه بین المللی به تهران بلافاصله آزاد خواهند شد، اما در تهران زیر نظر طرف سوم (سوئیس) قرار خواهند گرفت تا آمریکا به آنها دسترسی داشته و مسئول سلامتی آنها باشد. اما ماجرا به دلخواه آمریکایی ها پیش نرفت؛ هرچند قطب زاده اعلام کرد که به نمایندگی از شوراي انقلاب، گروگان ها را تحویل خواهد گرفت اما دانشجویان اعلام کردند، گروگان ها را تحویل قطب زاده نخواهیم داد.

پس از گذشت چند ساعت از این بیانیه دانشجویان، دفتر امام، شوراي انقلاب و هیأت وزیران، هرگونه تصمیم گیري درباره گروگان ها را مربوط به مجلس شوراي اسلامی دانستند. هیأت تحقیق هم به تهران آمد و خواستار دیدار با گروگان ها شد. اما دانشجویان ملاقات هیأت تحقیق با گروگان ها را کاري انحرافی خواندند و اعلام کردند گروگان ها تنها برگ برنده ایران در مبارزه با آمریکا هستند و اجازه نمی دهند اعضاي این کمیسیون با گروگان ها ملاقات کنند. بدین ترتیب نقشه قطب زاده و جردن هم نتوانست گرهی را باز کند.