اختلال شخصيت و افسردگیدر واقع هيچکس بيشخصيت نيست، دانشمندان علوم روان ابعاد شخصيتي متعددي را شناسايي و نامگذاري کردهاند که هر انساني يکي از آن خصوصيات را داراست اما اينها نشانه بيماري نيستند بلکه هرگاه اين صفات و خصايل از اندازهاي بگذرد و باعث دردسري براي شخص شود، اختلال شخصيت که يکي از بيماريهاي عمده روانپزشکي است، پديد ميآيد...
[/b]
يکي از اين اختلالات که کمتر بيمارگونه بودن آن را تشخيص ميدهيم، اختلال شخصيت نمايشي است. فرد داراي اختلال شخصيت نمايشي خود را قهرمان قصه يا نمايشي پر احساس ميبيند و با رفتارهاي جالب توجه همه را به خواندن اين قصه يا ديدن اين نمايش فرا ميخواند. از اين رو رفتارهايش چندان با زندگي واقعي که تا اين اندازه هم پراحساس و هيجاني نيست تناسب ندارد. براي مثال ممکن است لحن کلامش شبيه مجريها باشد يا براي تاثيرگذاري بيشتر، قيافههاي کارتوني و فيلمي بگيرد يا احساسات بيش از اندازه که باتوجه به شرايط، سريع از اين رو به آن رو ميشود و عمق چنداني ندارد، نشان بدهد؛ مانند هنرپيشهها آرايش کند و مانند فيلمهايهاليوودي دست به اغواگري بزند.
شخص نمايشي تلاش فراواني براي در مرکز توجه بودن خواهد کرد و اگر شرايطي پيش بيايد که در حاشيه قرار بگيرد به شدت به هم خواهد ريخت و شايد با رفتارهايي چون تهديد و تظاهر به خودکشي يا تظاهر آگاهانه يا ناآگاهانه به بيماري سعي در جلب توجه کند. از آنجا که زندگي واقعا قصه يا نمايش نيست، اين تلاشها خيلي از اوقات به شکست خواهد انجاميد و نتيجه اين شکستها افسردگي است. افسردگي يکي از مشکلات شايع در زندگي اين افراد است. برخي از دانشمندان اعتقاد دارند اين اختلال شخصيت در زنان شايعتر است و جنبههاي وراثتي قوياي دارد. درمان اصلي اين اختلال روان درماني طولانيمدت است گرچه ترکيب روان درماني با دارودرماني، اثربخشي آن را افزايش خواهد داد.