بين همه پيامبرها جرجيس انتخاب كرده
79.jpg
روزي روباه، خروسي را گرفت و دويد تا او را در يك جاي امن بخورد.
خروس كه جان خود را در خطر ديد سعي كرد كه حقه اي به روباه بزند تا او دهانش را باز كند و از دست او فرار كند بنابراين به او گفت: اگر مرا ول كني در حق تو دعاي خير مي كنم.
اما روباه كه خيلي زرنگ بود جواب نداد و در دلش گفت: اگر دعاي تو اجابت مي شود براي خودت دعا كن.
خروس دوباره گفت: اگر مرا آزاد كني هر شب يك مرغ چاق و چله برايت مي آورم.
روباه جواب نداد و در دلش گفت: تمام كساني كه گرفتار مي شوند همين حرف را ميزند.
خروس هر چه حرف زد و سعي كرد كه روباه جوابي به او بدهد موفق نشد تا اينكه وارد خرابه اي شدند. خروس ديد كه ديگر فرصتي براي او نمانده است، به روباه گفت: حالا كه مي خواهي مرا بخوري در اين دم آخر از تو خواهشي دارم، من خروس دين داري هستم لااقل قبل از خوردنم نام يكي از پيغمبرها را ببر تا راحت تر بميرم. و او را به خدا قسم داد كه نام يكي از پيغمبرها راببرد.
خروس مي خواست تا از فرصت استفاده كند و هنگاميكه روباه دهنش با ز مي شود تا نام يك پيغمبر را مي برد، فرار كند.
روباه كه خيلي زرنگ بود متوجه منظور خروس شد، ولي چون دلش به حال خروس سوخت خواست تا آرزوي او را برآورده كند و همانطور كه گردن خروس را با دندانش گرفته بود گفت: جرجيس (جرجيس يكي از پيامبران عهد قديم است) و با اين حيله هم خواست خروس را برآورده كرد و هم مجبور نبود كه دهانش را باز كند. (شما مي دانيد چرا مجبور نبود دهانش را باز كند؟)
اين ضرب المثل زماني استفاده مي شود كه كسي از ميان چيزهاي مهم تر و معروف، چيز گمنامي را انتخاب كند. يا چيزي را پيدا كند كه مناسب حال او باشد.