تاریخ و پیدایش بازی های المپیک, Ancient Olympicsدوران باستاندر مورد خاستگاه بازی های المپیک روایات متعددی وجود دارد. بازی های المپیک در ابتدا یک جشن مذهبی بود که برای ادای احترام به زئوس (پادشاه خدایان یونان) در صحن مربوط به او برگزار میشد. یکی از این روایات نخستین بازی های المپیک را با مفهوم
εκεχειρία «(
اکخیریا)» یا آتش بس المپیک مرتبط میداند. بر اساس شمارش سال های المپیادها تاریخ آغاز این بازی ها به سال ۷۷۶ پیش از میلاد مسیح بازمی گردد، گرچه نظرات محققان در مورد زمان آغاز مسابقات بین سالهای ۸۸۴ پیش از میلاد تا ۷۰۴ پیش از میلاد در نوسان است.
44.jpg
مجسمه زئوس
مسابقات المپیک برای ادای احترام به او
در صحن مقدس او در المپيا برگزار مي شد.
از آن زمان به بعد، این مسابقات در یونان باستان از اهمیت بسیار بیشتری برخوردار شد، و این مسابقات در قرون شش و پنج پیش از میلاد مسیح به اوج اهمیت خود دست یافت. المپیک از اهمیت مذهبی بنیادینی برخوردار بود، و در بین رقابتها قربانی و مراسمی برای ادای احترام به زئوس و پلوپس برگزار میشد. (زئوس مجسمه عظیم در المپیا مستقر بود)، و پلوپس، قهرمان آسمانی و پادشاه المپیا بود که مسابق ارابه رانی وی از شهرت بسیاری برخوردار بود و مسابقات به افتخار وی برگزار میشد.
افسانههای زیادی پیرامون پیدایش مسابقات المپیک به وجود آمدهاست: بر اساس یک داستان، هرکول (که در اساطیر یونانی نیم خدا بود) آن را جهت تجلیل از فتوحات بی نظیرش بوجود آورد. بر اساس افسانههای دیگر زئوس و کرونوس، دو خدای یونان باستان، با یکدیگر بر سر فرمانروایی المپیا به جدال برخاستند که نهایتاً زئوس به پیروزی نائل آمد. بر اساس این داستان مسابقات المپیک یادبود این پیروزی میباشد.
در دوران باستان تنها مردان یونانی که آزاد (و نه برده) متولد شده بودند میتوانستند در مسابقات در جشن مذهبی زئوس شرکت کنند. زنانی که مجرد بودند در تاریخ دیگری به احترام هرا همسر زئوس و مادر هرکول، به مسابقه میپرداختند. زنهای ازدواج کرده حق شرکت در مسابقات را نداشته و در صورت مخالفت باید بهای آن را با جانشان میپرداختند. مسابقات المپیک در بین یونانیها از اهمیت زیادی برخوردار بود چنانکه مورخین یونانی در دوران باستان، از آن به عنوان یک واحد برای اندازه گیری زمان استفاده میکردند. یک «المپیاد» بیانگر چهار سال میبود.
رشتههای ورزشی برگزار شده در ادوار مختلف این مسابقات شامل مادههای مختلف مسابقات دو، پرش، پرتاب دیسک، پنجگانه باستانی، مشتزنی، کشتی، پانکریشن، اسبدوانی و ارابه رانی میشد. تعداد ورزش ها به ۲۰ رسید. شرکت کنندگان که متشکل از افرادی که ثروت و وقت کافی داشتند که به تمرین ورزشی بپردازند. افراد در این مسابقات به صورت شخصی شرکت میکردند و نه به عنوان نمایندگان از شهر یا ناحیهای خاص. تمرکز اصلی این مسابقات بر روی ویژگیهای مردانه مانند قدرت و ورزیدگی که فرهنگ یونانی آن زمان ارج مینهاد پایه گذاری شده بود. بر خلاف سنت جاری در ناحیه مدیترانه که بر پوشیدگی تأکید داشت شرکت کنندگان برهنه در مسابقات شرکت میکردند (کلمه «ژیمناستیک» به عنوان مثال از کلمه یونانی به معنی «برهنه» میآید) مورخین نظریات متفاوتی جهت توضیح این موضوع ارایه کردهاند: حضور برهنه در بین عموم مردم بدون اینکه شخص تحریک جنسی بشود نشانگر کنترل شخص بر خودش است یا لخت بودن بخشی از مراسم مذهبی بود که بر مفهوم گذرا بودن تأکید میکرد یا عقیده به اینکه برهنگی قدرت جادویی به آنها در مقابل صدمات میداد و یا اینکه برهنگی لباس مخصوص افراد از طبقه بالا بود... چیزی که به هر حال مشخص است این است که یونانیها برهنگی را خجالت آور نمیدانستند.
در زیر و روی تاریخ یونان و آثار کشف شده به سال ۷۶۶ پیش از میلاد مسیح برخورد میکنیم که «تیمائوس» نخستین مورخ یونانی در نوشتههای خود از مردی بنام «کره ابوس» یاد کردهاست که در راه رفتن از همه سریع تر بودهاست.
این جشن ها بیشتر از آن جهت که عاملی بود برای ورزیده شدن و آماده کردن جوانان برای مقابله با هر نوع تجاوز بخاک یونان رونق گرفت. نوباوگان، جوانان و پهلوانان جداگانه به مبارزه میپرداختند، در حاشیه المپیک مسابقههای شعر و شاعری، سخنوری و موسیقی هم برگزار میگردید. جشنهای «المپیا» ادامه داشت تا سال ۳۹۴ که امپراتور روم آنرا تعطیل کرد. این تعطیلی طولانی سبب ویرانی «المپیا» و نیایشگاه «زئوس» نماد قدرت و پهلوانی گردید.
جشن تا چندین روز ادامه مییافت. از برندگان رقابت ها تجلیل بسیاری به عمل میآمد و آنان در شعر و مجسمه جاودانگی مییافتند. این مسابقات هر چهار سال یکبار انجام میشد، و فاصله زمانی بین برگزاری دو دوره از مسابقات 'المپیاد' نام گرفت. یونانیان از المپیادها به عنوان روشی برای شمارش سال ها استفاده میکردند.
مشهورترین ورزشکار المپیک در این دوره میزیست: کشتی گیر قرن ششم پیش از میلاد میلو از کروتون تنها ورزشکار المپیک است که در شش المپیک قهرمان شدهاست. با به قدرت رسیدن رومیان در یونان از اهمیت مسابقات کاسته شد. زمانی که مسیحیت تبدیل به دین رسمی امپراطوری روم شد، بازیهای المپیک به عنوان جشنوارهای کفرآمیز و مغایر با اخلاقیات مسیحیت تلقی شد، و در سال ۳۹۳ دوران مسیحیت امپراطور تئودوسیوس برگزاری المپیک را ممنوع کرده و بدین ترتیب به سنتی هزار ساله پایان داد.
در دوران باستان معمولاً تنها مردان جوان میتوانستند در مسابقات شرکت کنند. شرکت کنندگان معمولاً برهنه بودند، این امر نه تنها به خاطر شرایط مساعد آب و هوایی بود بلکه ناشی از آن بود که این جشنواره، تا حدودی، جشن دستیابی به جسم بشر بود. برنده مسابقه، نه تنها از شهرت کسب مقام اول برخوردار میشد بلکه به وی تاجی از برگهای زیتون نیز اهدا میشد. شاخه زیتون نماد امید و صلح است.
در حین رقابت برای برخی رویدادها، بسیاری از شرکت کنندگان برای آنکه پوست خود را نرم نگه دارند و نیز برای آنکه نظر تماشاچیان را جلب کنند بدن خود را چرب میکردند.
گرچه حمل مشعل بخش ثابتی از جشنهای یونانیان بود، اما در بازیهای المپیک باستان چنین مشعلی یا نماد متشکل از پنج حلقه متصل به هم وجود نداشت. این نمادهای المپیک نخستین بار در المپیک نوین مورد استفاده قرار گرفت.
بر اساس اساطیر، پادشاه ایفیتوس از الیس، که به دنبال برقراری صلح در میان یونانیان در حال جنگ بود به ملاقات اوراکل از دلفی رفت. در آنجا به ایفیتوس توصیه شد هر چهار سال یکبار با جایگزین کردن رقابتهای ورزشی دوستانه به جای جنگ، حلقه درگیریها را قطع کند. ایفیتوس از پادشاه لیکورگوس از اسپارتا و پادشاه کلئوستنس از پیسا برای این کار دعوت به همکاری کرد. آنان آتش بسی را که "اکهیریاً نام گرفت پذیرفتند و نخستین بازیهای المپیک را در المپیا برگزار کردند. جنگ از ۱۲ روز قبل از مسابقات تا ۱۲ روز پس از آن قطع میشد، و بدین ترتیب ورزشکاران، هنرمندان، و تماشاگران میتوانستند به المپیا سفر کنند، تا در مسابقات شرکت کرده و دوباره در آرامش به سرزمین های خود بازگردند.
احیای بازی های المپیکدر قرن هفدهم، جشنواره ورزشی [بازیهای کاستولد|بازیهای المپیک] در ماچ ونلاک، [شروپشایر]، [انگلستان]، برگزار شد و پس از آن [ماچ ونلاک|بازیهای ملی المپیک]، از قرن نوزدهم آغاز شد و تا به امروز ادامه یافت. بعدها، رویدادهای مشابهی در فرانسه و یونان اتفاق افتاد، اما همه این رویدادها در سطحی محدود و نه در سطحی بین المللی اتفاق میافتاد. پس از آنکه خرابههای [المپیا، یونان|المپیا] توسط [باستان شناسان] آلمانی در اواسط قرن نوزدهم کشف شد علاقه به احیای المپیک به عنوان یک رویداد بین المللی افزایش یافت. همزمان، بارون پیر دوکوبرتین در جستجوی دلیلی برای شکست فرانسه در [جنگ فرانسه و پروس] (۱۸۷۰&ndash؛۱۸۷۱) بود. او تصور میکرد که دلیل این شکست آن است که فرانسویان فاقد تربیت بدنی مناسب هستند، و به دنبال برطرف کردن این مشکل بود.
در سال ۱۸۹۰ او در [بازی های سالانه انجمن المپین ونلاک|انجمن المپین ونلاک] حضور یافت. کوبرتین همچنین به دنبال راهی برای نزدیکتر کردن ملتها به یکدیگر، و ایجاد زمینهای برای رقابت جوانان جهان در ورزش و نه در میدان جنگ بود. از نظر وی، احیای بازی های المپیک میتوانست به هر دوی این اهداف دست یابد. در [کنگره المپیک|کنگره] در [دانشگاه سوربون]، در [پاریس]، که از [۱۶ ژوئن] تا [۲۳ ژوئن]، [۱۸۹۴] برگزار شد او عقاید خود را برای حضاری از سرتاسر جهان بیان کرد. در آخرین روز کنگره، تصمیم گرفته شد که نخستین مسابقات المپیک نوین در سال ۱۸۹۶ در [آتن]، در کشور زادگاه المپیک برگزار شود. برای سازماندهی این رقابتها، [کمیته بین المللی المپیک] (
IOC) ایجاد شد، و [دیمیتریوس ویکلاس] یونانی به عنوان نخستین رئیس این کمیته انتخاب شد. تعداد کل ورزشکاران حاضر در [المپیک تابستانی ۱۸۹۶|نخستین المپیک نوین]، کمتر از ۲۵۰ نفر بود، که با توجه به معیارهای امروزی اندک به نظر میرسد، اما این رقابت ها بزرگترین رویداد ورزشی بین المللی تا زمان خود بود. مقامات یونان و مردم نیز مشتاقانه از این رقابت ها استقبال کردند و حتی پیشنهاد در اختیار داشتن انحصار برگزاری رقابت ها را نیز مطرح کردند. اما کمیته بین المللی المپیک تصمیمی خلاف خواست آنان اتخاذ کرد، و [المپیک تابستانی ۱۹۹۰|دومین المپیک] در [پاریس]، [فرانسه] برگزار شد. در المپیک پاریس نخستین بار به زنان اجازه حضور در رقابت ها داده شد.
المپیک نوینالمپیک پس از موفقیت اولیه، با مشکلاتی مواجه شد. مراسم پاریس (۱۹۰۰) و سنت لوئیس (۱۹۰۴) تحت الشعاع نمایشگاه جشنواره جهانی که همزمان با المپیک برگزار میشد قرار گرفت. بازیهای میانه (چون خارج از نوبت برگزار شد، چرا که ۱۹۰۶ به چهار بخش پذیر نیست) در سال ۱۹۰۶ به عنوان نخستین دور از سلسله متناوب المپیک آتن در این شهر برگزار شد. گرچه کمیته بینالمللی المپیک این بازیها را در آن زمان به رسمیت شناخته و از آنها حمایت کرد، اما در حال حاظر کمیته بینالمللی المپیک این بازیها را به عنوان بازیهای المپیک به رسمیت نمیشناسد، و در شرح دلیل خود هدف از این بازی ها را گرامیداشت دهمین سالگرد المپیک مدرن میداند. مسابقات سال ۱۹۰۶بار دیگر شاهد حضور گسترده شرکت کنندگان از سراسر جهان بودT در سال ۱۹۰۴، ۸۰ درصد حاضران در المپیک آمریکایی بودند؛ و استقبال گسترده مردم از این رقابت ها، سرآغاز افزایش محبوبیت مسابقات را رقم زد.
احیا مجدد در دوران مدرنیک باستانشناس آلمانی به نام «کورتیوس» در دل تپههای خاموش «المپیا» به کاوش پرداخت، و آثار شگفتی را کشف کرد. فکر احیای این بازیها قوت گرفت و با هزاران دشواری مردی شریف، انسان دوست و دانشمند بنام «پییر بارون دوکوبرتن» فرانسوی به کمک دوستان خود در سال ۱۸۸۹ در پاریس همایشی تشکیل داد و اساس بازیهای جدید المپیک را پی نهاد.
بازی های المپیک با الهام ازاین نام و این دورهای قهرمانی بوجود آمد. رسماً ازسال۱۸۹۶ بود که درآتن انجام گرفت وپس از آن هر چهارسال یکباردرنقاط مختلف جهان انجام گرفتهاست. فقط سه دوره به دلیل جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم انجام نپذیرفت.
میزبانان
46.png47.png48.png48 (1).png