[Zohreh Gholami]

کم خونی ناشی از فقر آهن در کودکان

مقدمه:
بر اساس گزارشهای سازمان بهداشت جهانی کم خونی به عنوان یک مشکل مهم بهداشتی مخصوصاً در کشورهای در حال توسعه به شمار می آید، به طوری که دو میلیارد نفر از مردم جهان دچار کم خونی هستند. در بسیاری از این کشورها تعداد زیادی از افراد به آن مبتلا می باشند. مهمترین و شایع ترین علت کم خونی، کمبود آهن است. این امر ممکن است ناشی از مصرف پایین آهن موجود در مواد غذایی یا به علت افزایش خون از دست داده در بدن باشد که در هر صورت به کم خونی ناشی از فقر آهن می انجامد.


کم خونی:
کم خونی حالتی است که در آن تعداد اندازه گلبولهای قرمز و یا میزان هموگلوبین موجود در خون تغییر می یابد و تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن بین خون و سلولها دچار اختلال شود. از علل ایجاد کننده کم خونی می توان کمبودهای تغذیه ای ، خونریزی، ناهنجاریهای ژنتیکی، بیماریهای مزمن و یا مسمومیت های دارویی را نام برد.

منظــور از کم خونی های تغذیه ای، کم خونی هایی هستند که به علت دریافت ناکافی مواد مغذی به وسیله سلولها ایجــــــاد می شوند. از مهم ترین موادمغذی جهت خونسازی که کمبود آنها موجب بروز کم خونی می شود می توان به آهن، مس ، ویتامین ۶B ، ویتامین ۱۲ B و اسید فولیک اشاره کرد که از بین آنها کم خونی ناشی از فقرآهن یکی از شایعتــــــــرین کم خونی های تغذیه ای است.

در کم خونی ناشی از فقر‌آهن که بیشتر در کودکان و زنان در سنین باروری به وجود می آید گلبولهای قرمز کوچک و میزان هموگلوبین به کمتر از ۱۱ میلی گرم در دسی لیتر کاهش می یابد. اگر چه پیامدهای اقتصادی و اجتماعی کم خونی فقرآهن به صورت کمی محاسبه نشده ولی به این نکته باید توجه شود که این بیماری سبب اتلاف منابع و مراقبتهـــــای بهداشتی، کاهش بهره وری در اثر افزایش میزان مرگ و میر، ابتلا به بیماری در مادران و کودکان و بالاخره کاهش ظرفیت جسمی و روانی در بخش بزرگی از جامعه می شود.


میزان نیاز به آهن
میزان نیاز به آهن بر اساس سن، جنس و وضعیت فیزیولوژیکی افراد متفاوت است، مثلاً زنان باردار به علت افزایش حجم خون، رشد جنین و جفت و سایر بافتها به آهن بیشتری نیاز دارند، به همین دلیل بیش از سایــرین در معرض خطر کم خونی قرار دارند. در شیرخواران در صورت سلامت مادر، میزان ذخایر آهن و آهن موجود در شیر مادر تا ۶ ماه اول زندگی کافی است ولی در مورد نوزادانی که با وزن کم متولــــد می شوند ذخایر آهن کم بوده و باید از زمان ۲ برابر شدن وزنشان آهن به صورت قطره خوراکی خورانده شود. میزان آهن مصرفی، روزانه ۵۰ تا ۲۰۰ میلی گرم برای بالغین و ۶ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای کودکان زیر ۶ سال و ۱ تا ۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای کودکان زیر ۲ سال می باشد.


دلایل فقر آهن
دلایل گوناگونی برای کمبود آهن در کودکان وجود دارد که از آن جمله می توان به علل زیر اشاره کرد:

۱ ـ دریافت ناکافی آهن: با توجه به اینکه ذخایر آهن موجود در بدن شیرخوار بعد از ۴ تا ۶ ماهگی تقریباً تهی می شود نیاز است که شیرخواران با شروع غذای کمکی آهن اضافی دریافت کنند، در غیـــــــر این صورت مبتلا به کم خونی فقر آهن می شوند که این موضوع به ویژه در مورد شیرخواران نارس از اهمیت بیشتر برخوردار است (که باید بعد از دو برابر شدن وزنشان آهن اضافه دریافت کنند). در کودکان بزرگتر کمبود دریافت آهن به علت رژیم غذایی با آهن کم و یا دریافت رژیم با آهن هٍم ناکافی به وجود می آید که در به وجود آوردن و گسترش کم خونی مؤثر است.

۲ ـ جذب ناکافی آهن: به علت اسهال مزمن ، تغذیه شیرخواران با شیرمصنوعی، کاهش ترشح اسید معده، مشکلات گوارشی و تداخلات دارویـــــی به وجود می آید و یا ممکن است علت کم جذب شدن آهن مصرف زیاد مواد غذایی سرشار از سبزیجات و حبوبات (به علت وجود فیتات، اگزالات و فسفات) و مصرف ناچیز پروتئین حیوانی باشد.

خاک خواری نیز می تواند باعث ایجاد ترکیبات غیرمحلول در روده و مانع جذب آهن شود. خاک خواری به ویژه در زنان باردار و کودکان شایع است و برداشت ناکافی آهن اغلب در اختلالات سؤ جذب و اسهال مزمن رخ می دهد، همچنین تب شدید و عفونت های مزمن و بیماریهای انگلی مثل ژیاردیا و غیــــــــره می توانند منجر به کاهش جذب آهن و سپس کم خونی ناشی از آن شوند.

۳ ـ افزایش نیاز در زمان رشد: در دوران شیرخواری و کودکی به علت رشد سریع بافتها، نیاز به آهن افزایش می یابد. اغلب، نرخ سریع رشد در ســـال اول رخ می دهد در این مدت وزن بدن و حجم خون تقریباً سه برابر و میزان هموگلوبین خون دو برابر می شود. بیشترین نرخ رشد در شیرخواران نارس و شیرخواران رسیده با وزن کم هنگام تولد، رخ می دهد. در بدن این کودکان حجم خون و میزان ذخیره آهن در هنگام تولد کم است و چون به سرعت وزن اضافه می کنند نیازمندیشان به آهن افزایش می یابد که اگر این نیازمندی برآورده نشود در مدت سه ماه دچار کمبود آهن می شوند.

۴ ـ از دست دهی مزمن خون: در ۵۰ درصد شیرخواران خونریزی دستگاه گوارش ممکن است نقش مهمی در ایجاد کمبود آهن داشته باشد؛ احتمالاً حساسیت شیرخواران به پروتئینی که در شیرتازه گاو وجود دارد علت از بین رفتن مخاط روده و خونریزی گوارشی در آنها باشد و یا ابتلای کودکان به انگل های روده ای باعث از دست دهی خون و کمبود آهن شود.


علایم کم خونی ناشی از فقر آهن
علایم کمبود آهن معمولاً به آهستگی بروز می کند، از این رو بیماران کم خون اغلب بدون نشانه هستند. به طور کلی بی اشتهایی، رنگ پریدگی زبان و مخاط داخل لب و پلک چشم، سردرد، خستگی و بی حسی، بی تفاوتی، تنگی نفس، از بین رفتن بافت پوششی زبان همراه با سوزش و درد، تپش قلب، التهاب و زخم گوشه دهان، خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دست و پاها، التهاب مزمن معده که باعث کاهش ترشحــــــات معده می شود و در کم خونی های شدید قاشقی شدن ناخنها از نشانه های بالینی کم خونی ناشی از کمبود آهن می باشند.

همچنین همه چیز خواری (Pica) ، خوردن مواد غیر معمول مثل یخ، خاک ، نشاسته در کمبود آهن مشاهده شده ومعمولاً با درمان آهن معالجه شده است. در موارد نادر در کم خونی ناشی از کمبود آهن بزرگ شدن طحال نیز دیده شده است.


عوارض بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی کم خونی ناشی از فقرآهن:
عوارض کمبود آهن به ویژه در شیرخواران و کودکان ۶ ماهه تا ۹ ساله متعدد هستند، به طوری که اختلال در تکامل و هماهنگی سیستم عصبی، اختلال در تکامل گفتاری، کاهش قدرت یادگیری و افت تحصیلی، اثرات نامطلوب فیزیولوژیکی و رفتاری و کاهش مقاومت بدن در برابر عفونتها از مهمترین عارضه ها هستند.

در دوران شیرخوارگی معمولاً اثرات و اختلالات ذهنی ناشی از کم خونی، غیرقابل جبران هستند، به طوری که ضریب هوشی کودکان کم خون ۵ تا ۱۰ امتیاز کمتر از حد طبیعی برآورده شده است.


پیشگیری و درمان کم خونی ناشی از فقر آهن
در سالهای اخیر برای برطرف ساختن مشکل کم خونی آهن، غنی کردن موادغذایی که روزانه به طور معمول مصرف می شوند توصیه شده است. به طور کلی برای پیشگیری از کم خونی ناشی از کمبود آهن در انسان به ویژه در گروههای آسیب پذیر، غنی کردن مواد غذایی، تجویز املاح آهن در مواقع لزوم (مثل زمان افزایش نیاز در دوران شیرخواری و دوران رشد ...) و توصیه مصرف بیشتر از موادغذایی که منابع بسیار خوبی از آهن می باشند (جگر، گوشت قرمز و...) را می توان پیشنهاد کرد.

برای درمان و پیشگیری از چند روش استفاده می شود که بهترین و کم خطرترین آنها استفاده از مکملهای خوراکی است. درمان با نمکهای ساده آهن چون سولفات فرو خوراکی کاملاً مؤثر است و به شکل قرص، کپسول، شربت و یا قطره است و باید مصرف آنها چندین ماه ادامه یابد.

چنانچه این قرص ها با معده خالی مصرف شوند جذب آنها بهتر و بیشتر صورت می گیرد ولی در این حالت ممکن است سبب تحریک معده و بروز مشکلات گوارشی شود. می توان عوارض گوارشی ناشی از مصرف آهن مانند تهوع، دل پیچه، سوزش قلب، اسهال یا بیوست را به حداقل رساند به شرطی که آهن را با میزان بسیار کم مصرف کرد و به تدریج به میزان آن افزود تا به حد مورد نیاز بدن برسد؛ همچنین بهتر است قرص آهن در آخر شب قبل از خواب استفاده شود تا عوارض ناشی از آن کاهش یابد.

ویتامین ث جذب آهن را افزایش می دهد به همین دلیل معمولاً مصرف ویتامین ث به همراه آهن پیشنهاد می شود علاوه بر درمان دارویی باید به میزان آهن قابل جذب در غذا نیز توجه کرد.

جذب آهن اغلب تحت تأثیر شکل آهن موجود در غذا می باشد. آهن موجود در پروتئین های حیوانی (آهن هٍم) مثل گوشت گــاو، ماهی، گوشت پرندگان، (مرغ و...) بیشتر جذب می شود، در صورتی که جذب آهن در پروتئین های گیاهی (آهن غیرهم) مثل سبزیجات و میوه جات کمتر می باشد. میزان جذب آهن غیر هم بین ۳ تا ۸ درصد است. اسید آسکوربیک (ویتامین ث) جذب آهن غیر هم را زیاد می کند.

عواملی مثل کربنات ها، اگزالات ها، فسفات ها و فیتات ها (که در حبوبات، نان سبوسدار (غیرتخمیر شده موجود است) مانع جذب آهن می شوند. مواد موجود در سبزیجات ممکن است از جذب آهن غیر هم جلوگیری کنند. مصرف چای همراه یا بلافاصله بعد از غذا می تواند تا ۵۰ درصد جذب آهن را کاهش دهد زیرا تشکیل ترکیبات غیرمحلول آهن می دهد. جذب آهن موجود در زرده تخم مرغ به علت وجود فسویتین کم می باشد.


منابع غذایی آهن
منابع غذایی آهن عبارتند از: جگر، کلیه، گوشت به ویژه گوشت گاو، زرده تخم مرغ، سبزیجات برگ سبز تیره، میوه های خشک شده (برگه ها) به خصوص برگه زردآلو ، لوبیا چشم بلبلی، نخود خشک شده و دانه های روغنی مثل پسته ، بادام ، فندق و....


به طور کلی توصیه های زیر را می توان انجام داد:
۱ ـ غذای کمکی کودک را به موقع و در ۶ ماهگی شروع کنید.
۲ ـ غذاهایی که میزان آهن رژیم غذایی را افزایش می دهند، مصرف کنید.
۳ ـ در هر وعده غذایی از میوه ها و سبزیهای حاوی ویتامین ث مثل مرکبات، گوجه فرنگی و غیره استفاده کنید.
۴ ـ در برنامه غذایی خود و کودکان گوشت قرمز یا ماهی یا گوشت مرغ و سبزیهای برگ سبز و حبوبات را بگنجانید.
۵ ـ از خوردن چای یا قهوه با غذا ، قبل از غذا و بلافاصله بعد از آن بپرهیزید.
۶ ـ در تمام دوران شیرخوارگی شیرمادر را ادامه دهید.
۷ ـ به کودکان زیر ۲ سال بعد از ۶ ماهگی قطره آهن داده شود.
۸ ـ به کودکان علاوه بر مواد غذایی حاوی آهن روزانه ۳ لیوان شیر بدهید.
۹ ـ به درمان عفونتهای انگلی کودکان توجه خاص داشته باشید.
۱۰ ـ از آب بهداشتی سالم و تمیز استفاده کنید.
۱۱ ـ قبل از غذا دادن به کودک دستهای خود و کودک را تمیز بشویید.
۱۲ ـ گوشتها را به خوبی بپزید و از دادن گوشت به شکل کباب به کودک بپرهیزید.
۱۳ ـ از دادن تنقلاتی مثل کاکائو، شکلات و غیره به کودک اجتناب کنید.
۱۴ ـ در برنامه غذایی کودکان، غلات را در کنار حبوبات بگنجانید (عدس پلو).
۱۵ ـ در برنامه غذایی کودکان بالای یکسال چهار گروه اصلی مواد غذایی شامل لبنیات، میوه ها ، سبزیها، گوشت و غلات و حبوبات را بگنجانید.

خانه،خانواده،خانه و خانواده،کودکان،کودک،بچه،بچه ها،پزشکی کودکان،تغذیه کودکان،پزشکی کودک،

تغذیه کودک،پزشکی مادر،پزشکی مادر شیرده،پزشکی مادر باردار،پزشکی مادر در دوران بارداری،

تغذیه مادر در دوران بارداری،تغذیه مادر در دوران شیردهی،غذای کودک،غذای بچه،غذای کودکان،

تربیت کودکان،روانشناسی کودک،روانشناسی کودکان،روانشناسی بچه،مقاله کودک،مقاله کودکان،

مقاله سنی کودک،مقاله سنی کودکان،کتاب کودک،کتاب کودکان،معرفی کتاب کودک،دعای کودک،

دعای کودکان،کاردستی،کاردستی کودک،کاردستی کودکان،کاردستی بچه،قصه،قصه ها،قصه کودک،

قصه های کودکان،قصه های بچه ها،لطیفه کودک،لطیفه کودکان،معما کودکان،معما بچه،بهداشت کودک،

نکات مهم کودک،نکات مهم کودکان،اعتماد به نفس کودک،شیر مادر،تغذیه شیر مادر،تغذیه با شیر مادر،