[Zohreh Gholami]

جهانی شدن و خشونت فزآینده؛ (کنش ارتباطی در جدایی فضا و زمان)


«جهانی شدن» و پیامدهای آن یکی از مسایلی است که طی چند دهه ی اخیر بسیار بدان پرداخته شده است. در کنار تعاریف متعددی که از این پدیده ارائه شده است، این مقاله در پی آن است تا با استفاده از توصیف «آنتونی گیدنز» از جهانی شدن، با نگاهی «هابرماسی» بر اساس شیوه ی تحلیلی به این امر بپردازد که چگونه جهانی شدن منجر به افزایش «خشونت» شده است.  فرضیه ی ما از این قرار است که «کنش از دور» باعث افول «کنش ارتباطی» و در نتیجه «کاهش ظرفیت های دموکراتیک» شده که این امر، افزایش خشونت را در پی داشته است. بر اساس ایده ی خشونت فزاینده در این پژوهش، ما شاهد عقب ماندگی کنش ارتباطی از امکانات ارتباطی، علیرغم انبساط شکلی حوزه ی عمومی هستیم. از آنجا که کنش ارتباطی و عقلانیت ارتباطی نتوانسته است همگام با تحولات سریع در حوزه ی عمومی ناشی از انقلاب ارتباطات  و افزایش امکانات ارتباطی گسترش یابد، جهانی شدن مسیر خشونت را پیموده است؛ چراکه افزایش امکانات ارتباطی در صورتی منجر به صلح و افزایش امکانات دموکراتیک می گردید که منطق حاکم بر آن مبتنی بر عقلانیت ارتباطی می بود. اما از آنجا که امکان «کنش از دور» و انبساط شکلی حوزه عمومی در حال حاضر مبتنی بر منطق عقل ابزاری و بیش از هر چیز مدیون فناوری ارتباطی است، جهانی شدن نه تنها صلح و آرامش را به ارمغان نیاورده است، بلکه شواهد روایت گر افزایش خشونت ها(خشونت فزاینده) است.


دکتر محمد تقی قزلسفلی،حامد خاندوزی

جعبه متن

منبع: پژوهشگاه حقوق و علوم سیاسی