[Zohreh Gholami]

شعری در وصف زن ذلیلان (طنز)

الهــــی! به مــــــردان در خانه ات!
به آن زن ذلیلان فـــــرزانــــــه ات!

به آنان که با امـــــر "روحی فداک"!
نشینند وسبـــــــــــــزی نمایند پاک!

به آنان که از بیـــــــخ وبن زی ذیند!
شب وروز با امــــــر زن میزیند!

به آنان که مرعــــــــــوب مادر زنند!
ز اخلاق نیکـــــــــوش دممی زنند!

به آن شیــــــــــــر مردان با پیشبند!
که در ظـــرف شستن به تاب وتبند!

به آنان که در بچّــــــــــه داری تکند!
یلان عوض کــــــــــــردن پوشکند!

به آنان که بی امــــــــــــر واذن عیال
نیاید در از جیبشان یک ریــــــــال!

به آنان که با ذوق وشــــــــــوق تمـام
به مادر زن خود بگویند: مـــام (!)

به آنان که دارند بــــا افتخـــــــــــــار
نشان ایزو...نه!"زی ذی نه هزار"!

به آنان که دامـــــــن رفــو می کنند!
ز بعد رفــــــــویش اُتـــو می کنند!

به آنان که درگیــــر ســــوزن نخند!
گرفتـــــــــــار پخت و پز مطبخند!

به آن قرمــــــــه سبزی پزان قدر!
به آن مادران به ظاهــــــــــر پدر(!)

الهـــــــــی! به آه دل زن ذلیــــــل!
به آن اشک چشمان "ممّدسبیل"(!)

به تنهای مردان که از لنگـــه کفش
چو جیــــــــغ عیالاتشان شدبنفش!

که مارا بر این عهـــد کن استوار!
از این زن ذلیلی مکن برکنـــــــار!

به زی ذی جماعت نما لطف خاص!
نفرما از این یوغمــــــارا خلاص