نسبت کارایی Efficiency Ratio

نسبت کارایی معمولاً برای تحلیل میزان استفاده داخلی یک شرکت از دارایی‌ها و بدهی‌هایش استفاده می‌شود. نسبت کارایی می‌تواند گردش مطالبات، بازپرداخت بدهی‌ها، مقدار و استفاده از حقوق صاحبان سهام و استفاده کلی از موجودی و ماشین‌آلات را محاسبه کند. این نسبت همچنین می‌تواند برای ردیابی و تحلیل عملکرد بانک‌های تجاری و سرمایه‌گذاری استفاده شود.

نسبت کارایی چیست؟

نسبت کارایی (Efficiency Ratio) معمولاً در حسابداری و مدیریت مالی استفاده می‌شود تا نشان دهد یک شرکت چقدر هزینه عملیاتی برای تولید درآمد صرف می‌کند. این نسبت به‌ویژه در بانک‌ها و مؤسسات مالی کاربرد زیادی دارد.

مثال ساده از نسبت کارایی:

فرض کنید یک بانک در یک سال:

• هزینه‌های عملیاتی: ۶۰ میلیون دلار
• درآمد خالص عملیاتی: ۱۰۰ میلیون دلار

فرمول نسبت کارایی:

نتیجه: نسبت کارایی بانک ۶۰٪ است، یعنی برای هر ۱۰۰ دلار درآمد، ۶۰ دلار هزینه صرف شده است.

تفسیر:

• نسبت پایین‌تر بهتر است: نشان می‌دهد شرکت با کارایی بیشتری درآمد تولید می‌کند.
• اگر نسبت بالای ۷۰٪ باشد، ممکن است نشان‌دهنده ناکارآمدی یا هزینه‌های بالا باشد.

نکات کلیدی

• نسبت کارایی معمولاً برای تحلیل میزان استفاده داخلی یک شرکت از دارایی‌ها و بدهی‌هایش استفاده می‌شود.
• نسبت کارایی می‌تواند گردش مطالبات، بازپرداخت بدهی‌ها، مقدار و استفاده از حقوق صاحبان سهام و استفاده کلی از موجودی و ماشین‌آلات را محاسبه کند.
• نسبت کارایی همچنین می‌تواند عملکرد بانک‌های تجاری و سرمایه‌ گذاری را ردیابی و تحلیل کند.
• تحلیلگران از نسبت‌های کارایی برای اندازه‌گیری عملکرد کوتاه‌مدت یا جاری یک کسب‌وکار استفاده می‌کنند.
• بانک‌ها از نسبت کارایی به عنوان هزینه‌های غیربهره‌ای/درآمد یاد می‌کنند. این نشان می‌دهد که مدیران بانک چقدر خوب هزینه‌های سربار را کنترل می‌کنند و به تحلیلگران اجازه می‌دهد عملکرد بانک‌های تجاری و سرمایه‌گذاری را ارزیابی کنند. فرمول نسبت کارایی برای بانک‌ها، تقسیم هزینه‌ها (بدون احتساب بهره) بر درآمد است.