بستانکار Creditor

بستانکار شخص یا مؤسسه ای است که معمولاً از طریق یک قرارداد وام یا قرارداد به طرف دیگر اعتبار می دهد تا پول قرض کند. بستانکاران معمولاً به عنوان شخصی یا واقعی طبقه بندی می شوند.

بستانکار یا طلبکار چیست؟

کسانی که به دوستان یا خانواده یا کسب‌وکاری که خدمات یا خدمات فوری به یک شرکت یا فردی ارائه می‌کند اما اجازه تأخیر در پرداخت را می‌دهد، وام می‌دهند، ممکن است طلبکاران شخصی در نظر گرفته شوند.

طلبکاران واقعی بانک ها یا شرکت های مالی هستند که قراردادهای قانونی و قراردادهای وام با وام گیرنده دارند که به وام دهنده حق مطالبه هر یک از دارایی های واقعی یا وثیقه بدهکار را در صورت عدم پرداخت وام می دهد.

بستانکار (Creditor) فرد یا نهادی است که به دیگری پول قرض داده و انتظار دارد که این مبلغ به همراه بهره (در صورت وجود) در آینده بازپرداخت شود. در اینجا یک مثال ساده برای بستانکار آورده شده است:

مثال:

فرض کنید شما به دوست خود 1000 دلار قرض می‌دهید تا بتواند یک لپ‌تاپ جدید خریداری کند. شما توافق می‌کنید که دوستتان این مبلغ را در مدت یک سال به شما بازپرداخت کند. در این مثال، شما بستانکار هستید و دوستتان بدهکار (Debtor) است.

سناریوها:

1. بازپرداخت به موقع: دوست شما مبلغ 1000 دلار را به همراه بهره (در صورت توافق) در مدت یک سال به شما بازپرداخت می‌کند. شما به عنوان بستانکار پول خود را دریافت کرده‌اید و هیچ زیانی متحمل نشده‌اید.

2. عدم بازپرداخت: دوست شما به دلیل مشکلات مالی قادر به بازپرداخت مبلغ قرض شده نیست. در این حالت، شما به عنوان بستانکار ممکن است بخشی یا کل مبلغ قرض داده شده را از دست بدهید و زیان مالی متحمل شوید.

این مثال نشان می‌دهد که چگونه بستانکار می‌تواند پول قرض دهد و انتظار بازپرداخت آن را داشته باشد.

نکات کلیدی

• بستانکار شخص یا مؤسسه ای است که معمولاً از طریق یک قرارداد وام یا قرارداد به طرف دیگر اعتبار می دهد تا پول قرض کند.
• طلبکارانی مانند بانک‌ها می‌توانند وثیقه‌هایی مانند خانه‌ها و اتومبیل‌ها را با وام‌های تضمین شده در اختیار بگیرند و بدهکاران را به دلیل بدهی‌های بدون وثیقه به دادگاه بکشانند.
• وام گیرندگان با نمرات اعتباری خوب از نظر اعتباردهندگان کم خطر در نظر گرفته می شوند و این وام گیرندگان اغلب نرخ های بهره کم را دریافت می کنند.
• تفاوت بین طلبکار اصلی و وصول کننده بدهی در این است که طلبکار اصلی شرکتی است که وام می دهد در حالی که یک وصول کننده بدهی به دنبال وصول وام های معوق است - وام هایی که از طلبکار اصلی خریداری کرده است.