اکوسیستم بیت کوین: بررسی فنی و تکنیکی طلای دیجیتال Bitcoin با نماد BTC

بیت کوین در یک شبکه همتا به همتا اجرا می شود که در آن کاربران، معمولاً افراد یا نهادهایی که می خواهند بیت کوین را با دیگران در شبکه مبادله کنند، برای انجام و تأیید تراکنش ها به کمک واسطه ها نیاز ندارند. کاربران می توانند انتخاب کنند که رایانه خود را مستقیماً به این شبکه متصل کرده و دفتر کل عمومی آن را دانلود کنند که در آن تمام تراکنش های تاریخی بیت کوین ثبت شده است. این دفتر کل از فناوری موسوم به «بلاک چین» استفاده می کند که به آن «فناوری دفتر کل توزیع شده» نیز گفته می شود.

ارز رمزنگاری شده بومی شبکه بیت کوین BTC نام دارد.

درک سه جزء مجزا برای بیت کوین بسیار مهم است که همه آنها با هم ترکیب می شوند تا یک سیستم پرداخت غیرمتمرکز را ایجاد کنند:

1. شبکه بیت کوین
2. ارز رمزنگاری شده بومی شبکه بیت کوین، به نام بیت کوین (BTC)
3. بلاک چین بیت کوین

یک نود یا گره بیت کوین از طریق اعتبارسنجی تراکنش ها که آنها را به گره های دیگر پخش می کند، از شبکه پشتیبانی می کند. هزاران نفر و سازمان در سراسر جهان گره های مستقل خود را اداره می کنند.
برخی از افراد نرم افزار نود را بر روی لپ تاپ خود دانلود می کنند، در حالی که برخی دیگر دستگاه های نود را با استفاده از Raspberry Pi می سازند. برخی از شرکت ها گره هایی را با سخت افزار صنعتی نیز اجرا می کنند. در هر شکلی، گره چیزی است که به هر کاربر بیت کوین نسخه کامل بلاک چین خود را می دهد، نه اینکه برای پیگیری دفتر کل عمومی به سخت افزار دیگران تکیه کند.
دفتر کل چیزی است که شبکه بیت کوین را بدون مجوز می کند. هر کسی که به اینترنت متصل است می‌ تواند سوابق کامل تراکنش‌های بیت‌ کوین را مشاهده کند و اطلاعات تراکنش‌ها و همچنین عرضه بیت‌کوین موجود در حال حاضر را تأیید کند.

استخراج‌ کنندگان بیت‌کوین دستگاه‌های سخت‌افزاری را اجرا می‌کنند که با حدس زدن اعداد تصادفی، تراکنش‌ها را نهایی می‌کنند، و هر ماینر که عدد صحیح را حدس بزند، بلاک بعدی را ایجاد می‌کند. ماینرهای بیت کوین در سراسر جهان، از جمله صدها عملیات استخراج صنعتی، تقریباً هر ده دقیقه یک بار یک بلاک جدید برای شبکه بیت کوین ایجاد می کنند.

از نظر تئوری، ماینرها می‌توانند با رد کردن تراکنش‌ها با یک به‌ روزرسانی خاص، روی کد Core بیت کوین تأثیر بگذارند. این به‌طور پیش‌فرض به این معنی است که اپراتورهای نود برای یافتن داده‌های پخش شده کار مشکل‌ تری خواهند داشت. مشکل‌ اساسی ماین بیت کوین این بود که آیا شرکت‌های مختلف درگیر با استخراج بیت کوین اطلاعات به‌روز شده را می‌پذیرند و آن را به عنوان بخشی از شبکه رسمی می‌کنند یا خیر، خوشبختانه، همه ماینرهای بیت کوین، به دلایل استقلال خود، تا کنون استفاده از تمام به روز رسانی های شبکه را با اجماع عمومی مفید یافته اند و انجام داده اند.

قرارداد هوشمند چیست؟

قراردادهای هوشمند، برنامه‌های زنجیره بلاکی هستند که به‌ طور مستقل در هنگام وقوع رویدادها یا اقدامات از پیش تعریف‌ شده طراحی شده‌اند. شرایط یک قرارداد هوشمند در کد مشخص شده است تا نیاز به حضور، داوری یا اجرا توسط انسان را از بین ببرد و از آنجایی که این کد در زنجیره بلاکی ذخیره می شود، نمی توان آن را دستکاری کرد.

قراردادهای هوشمند به دو چیز نیاز دارند:

وضعیت جهانی: برای اینکه قراردادهای هوشمند به طور مستقل کار کنند، باید بتوانند وضعیت بلاک چین را به درستی بخوانند تا بتوانند کار کنند (به عنوان مثال، قرارداد باید بتواند داده های دقیق را بخواند، مانند موجودی توکن حساب کاربر، وضعیت یک معامله خاص و غیره).
محاسبات: قراردادهای هوشمند قطعات کدی هستند که منطق را اجرا می کنند، این اجرا به یک زبان برنامه نویسی رسا و همچنین محاسبات نیاز دارد.

قابلیت برنامه ریزی بیت کوین

بیت کوین یک بلاک چین بسیار ساده امن و در عین حال سخت برای ساختن است. این ارز به گونه ای طراحی شده بود که یک ارز غیرمتمرکز باشد، ارزی که قابل اعتماد، بسیار امن و همتا به همتا باشد. به عنوان بخشی از طراحی بیت کوین استفاده از اسکریپت ها در کارهایی که می تواند انجام دهد بسیار محدود است. این امر سطح آسیب‌پذیری‌ها را کاهش می‌دهد و در نتیجه بیت‌کوین را امن‌تر می‌کند.

اسکریپت های بیت کوین

1. اسکریپت های چند امضایی: قبل از ارسال BTC که توسط آن اسکریپت نگهداری می شود، چندین آدرس باید یک تراکنش را امضا کنند.
2. اسکریپت های قفل شده در زمان: قبل از ارسال بیت کوین در اسکریپت باید یک دوره زمانی مشخص بگذرد.

قابلیت های برنامه نویسی موجود در بیت کوین برای فعال کردن اسکریپت ها از جمله دستورات و عملکردها امروزه توسط Opcodes (کدهای عملیاتی) اجرا و فعال می شوند. با این حال، عملکردهای کدهای عملیاتی محدود هستند، و معرفی کدهای عملیاتی جدید به یک BIP و یک فورک بیت کوین نیاز دارد.

رایانه های موجود در شبکه بیت کوین از فرآیندی به نام اثبات کار (PoW) برای اعتبارسنجی تراکنش ها و ایمن سازی شبکه استفاده می کنند. اثبات کار «مکانیسم اجماع» بلاک چین بیت کوین است.
در حالی که Proof-of-Work اولین و به طور کلی رایج ترین نوع مکانیسم توافق برای ارزهای رمزپایه است که بر روی بلاک چین اجرا می شوند، موارد دیگری نیز وجود دارد، به ویژه اثبات سهام (PoS) که تمایل به مصرف کلی قدرت محاسباتی کمتری دارد، بنابراین انرژی کمتری برای ماین مصرف می کنند.

اثبات کار، مشارکت کنندگان خاصی از شبکه را به نقش "اعتباردهنده ها" که بیشتر به عنوان "ماینرها" شناخته می شوند ، تنها پس از اینکه تعهد خود را به شبکه با اختصاص مقدار زیادی از قدرت محاسباتی برای کشف بلاک های جدید یک فرآیند ثابت کردند ارتقا می دهد، که معمولاً این پروسه حدود 10 دقیقه طول می کشد.

کیف پول بیت کوین یک برنامه نرم افزاری است که بر روی یک کامپیوتر یا دستگاه اختصاصی اجرا می شود که عملکرد مورد نیاز برای ایمن سازی، ارسال و دریافت بیت کوین را فراهم می کند. در مقابل، خود بیت کوین در کیف پول ذخیره نمی شود بلکه، کیف پول کلیدهای رمزنگاری را ایمن می‌کند که این اساساً یک نوع رمز بسیار تخصصی است و مالکیت مقدار خاصی از بیت کوین را در شبکه بیت‌کوین تثبیت می کند.

طیف گسترده‌ای از شرکت‌های بیت‌کوین، از شرکت‌های صرافی مانند BitMex و بایننس گرفته تا تولیدکنندگان کیف پول مانند Jack Dorsey، Spiral، کمک‌های مالی برای توسعه‌ دهندگان مستقل و منبع باز برای حفظ کد Core و هسته بیت‌کوین و سایر پروژه‌های نرم‌افزاری همفکر انجام می دهند.

اکوسیستم توسعه‌ دهنده بیت‌کوین، با صدها مشارکت‌ کننده فعال، منابع مالی زیادی از افراد مختلف دریافت می‌کند. همچنین هر اپراتور نود یا گره انتخابی خود را دارد که این امکان را می دهد تا در کدام نسخه از کدها استفاده کند.