باسلام و ضمن تشکر: جهت انجام فعالیتهای بازرگانی و واردات کالا و محصولات از خارج کشور چه مدارک و مستنداتی جهت ضمائم اسناد مالی و حسابداری به منظور ارائه به اداره دارائی و ممیز محترم مالیاتی ضروری می باشد ( برای مثال : پرفورمها , برگ سبز گمرکی , مدارک ترخیص کالا از گمرک و از این قبیل ...) و این مستندات حاوی چه اطلاعاتی می باید باشد از سوی دیگر نحوه محاسبه مالیات آن چگونه است و بطور کلی واحد مالی در این خصوص چه نکاتی را باید رعایت نماید . قبلا" از راهنمایی شما کمال تشکر را می نمایم .
درود بر شما
برای واردات کالا یک سری اسنادی هستند که الزاماً فروشنده بایستی در اختیار خریدار قرار دهد به انضمام اسنادی که خریدار میبایستی در داخل کشور تهیه کرده و به انضمام اسناد ارسالی توسط فروشنده به ترخیص کار گمرک تحویل نماید.
· بارنامه یا B/L ) Bill of lading )
·فاکتور یا invoic :صورت مالی کالا است
·صورت بار یا packing :وزن و تعداد کالا را مشخص میکند
·عدلبندی یا package number: که تعداد کارتن یا تعداد پالت و یا تعداد نوع بسته بندی را مشخص می نماید.
·گواهی مبداء یا(Certificate of origin: که اصالت کالا و ساخت کشور مبداء را مشخص می نماید.
اسناد بالا به انضمام مجوز بازرگانی یا ثبت سفارش کالا - بیمه نامه داخلی کالا - اخذ ترخیصیه از شرکت حمل کننده کالا و تبدیل آن به قبض انبار که به منزله شناسنامه مالکیت کالا است. کارت بازرگانی معتبر و مدارک شناسایی در صورتیکه کالا بنام شخص خریدار وارد گشته و در گمرک ثبت شده باشد و در صورتیکه خریدار نخواهد که به نام خود کالا را از گمرک ترخیص نماید . پس از صدور قبض انبار می بایستی با حضور در دفتر خانه و تنظیم صلح نامه کالا را به نام شخص ثالث کارسازی کرده و با مهر کردن پشت قبض انبار مالکیت کالا را تغییر دهد .
و توضیح بیشتر اینکه به اضافه مدارک بالا حتما اینویس ثبت سفارش برگ سبز گمرکی هزینه های گمرکی و ترخیص و همچنین تصویر نرخ ارز از یک سایت معتبر در هنگام واردات همیشه مورد توجه ممیزین مالیاتی خواهد بود.
برای اطلاع بیشتر آیین نامه امور کمرکی ارسال میگردد.
«تصویبنامه یا تصمیمنامه»
شماره: 262758/ت 47775 هـ
تاریخ: 1391 / 12 / 29
پیوست: ندارد
خلاصه موضوع: آئیننامه اجرایی قانون امور گمرکی
وزارت امور اقتصادی و دارایی - گمرک جمهوری اسلامی ایران
هیأت وزیران در جلسه مورخ 6/12/1391 بنا به پیشنهاد وزارت امور اقتصادی و دارایی و به استناد ماده (164) قانون امور گمرکی - مصوب 1390- آئیننامه اجرایی قانون یاد شده را به شرح زیر تصویب نمود:
«آئیننامه اجرایی قانون امور گمرکی»
بخش اول - تعاریف و کلیات
فصل اول - تعاریف
ماده 1- اصطلاحات مورد استفاده در این آئیننامه در معانی مشروح زیر به کار میروند:
الف - قانون: قانون امور گمرکی - مصوب 1390- .
ب - گمرک ایران: ستاد مرکزی گمرک جمهوری اسلامی ایران.
پ - گمرک: گمرکهای اجرایی در سطح کشور.
ت - گمرکهای داخلی: گمرکهای غیر مرزی در داخل کشور.
ث - تأمین: تودیع وجه نقد به صورت سپرده یا ارائه ضمانتنامه بانکی یا تضمین بیمهای معتبر به تشخیص گمرک ایران.
فصل دوم - کلیات
مبحث اول - حقوق ورودی و هزینههای انجام خدمات
ماده 2- کالای ترخیص شده از گمرک مشمول افزایش حقوق ورودی نمیشود.
تبصره - افزایش یا برقراری عوارض صادراتی شامل کالای اظهار شده در گمرک نمیشود.
ماده 3- در اجرای تبصره (3) ماده (5) قانون، نرخ هزینه انجام خدمات به شرح زیر مشخص میشود:
الف - در صورتی که ارائهدهنده خدمات گمرک باشد نرخ هزینه انجام خدمات بنا به پیشنهاد گمرک ایران و پس از تأیید وزیر امور اقتصادی و دارایی تعیین و اخذ خواهد شد.
ب - در صورتی که ارائهدهنده خدمات سایر دستگاههای دولتی باشند نرخ هزینه انجام خدمات بنا به پیشنهاد دستگاه مربوط و پس از تأیید وزیر امور اقتصادی و دارایی و وزیر مربوط تعیین و اخذ خواهد شد.
ج - در سایر موارد که ارائهدهنده خدمت غیر دولتی است نرخ هزینه انجام خدمات پس از اعلام توسط ارائهدهنده خدمت با تأیید هیأت عالی نظارت، موضوع ماده (11) قانون نظام صنفی کشور - مصوب 1382- تعیین میشود.
تبصره - منظور از باربری موضوع بند (ل) ماده (1) قانون، عملیاتی است که برای تخلیه، بارگیری، جابجایی و صفافی کالا انجام میشود.
ماده 4- انجام خدمات (تشریفات گمرکی) فوقالعاده در روزهای تعطیل یا ساعات غیر اداری در داخل اماکن گمرکی مستلزم موافقت گمرک با درخواست کتبی متقاضی در ساعات اداری میباشد که در این صورت هزینه خدمات فوقالعاده متناسب با خدمات مورد نظر دریافت خواهد شد. انجام خدمات یاد شده در خارج از اماکن گمرکی در تمام اوقات مستلزم پرداخت هزینههای مذکور و تأمین وسایل رفت و آمد بر عهده متقاضی است.
تبصره 1- خدمات پیاده کردن مسافران و پیک سیاسی و معاینه توشه و اشیای شخصی آنها و پیاده کردن کیسههای پستی، سوار کردن مسافران و پیک سیاسی و بارگیری کیسههای پستی به وسایل نقلیه به شرط اینکه نمایندگان مؤسسات حمل و نقل، رئیس گمرک و مرجع تحویل گیرنده کالا را برای اینکه بتواند کارمندان مورد نیاز را حاضر نماید به موقع مطلع سازند و اظهارنامه اجمالی و رونوشت بارنامه و سایر اسناد را قبل از شروع کار به گمرک و مرجع تحویل گیرنده تسلیم نمایند، بدون اینکه نیاز به درخواست قبلی و تحصیل اجازه و پرداخت هزینه خدمت فوقالعاده باشد در تمام اوقات اعم از ساعات اداری یا غیر اداری یا ایام تعطیل انجام میگیرد.
تبصره 2- هرگاه ساعات ورود و حرکت وسایل نقلیه مطابق برنامههای منظم، معین و معلوم باشد احتیاجی به اعلام موردی نخواهد بود.
تبصره 3- واگنهای راه آهن ممکن است در خارج از ساعات اداری بدون هیچ تشریفاتی به انبارهای گمرکی وارد شوند، به شرط اینکه معاینه یا تحویل گرفتن کالا یا شمارش محمولههای آنها درخواست نشده و فقط امانت گذاشتن موقتی تا فرارسیدن ساعات کار اداری بدون مسئولیتی برای گمرک و مرجع تحویل گیرنده مدنظر باشد.
مبحث دوم - استفاده از فنون اطلاعات
ماده 5- گمرک ایران موظف است متناسب با ایجاد زیرساختها به منظور انجام تشریفات گمرکی و کنترلهای گمرکی از فناوریهای نوین نظیر فناوری اطلاعات و پرتو نگاری با رعایت قوانین تجارت الکترونیکی - مصوب 1382- و مدیریت خدمات کشوری - مصوب 1386- استفاده نموده و با ایجاد زیرساختها، مجوزهای صادره، معافیتها و ممنوعیتها در انجام تشریفات گمرکی را در بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات دریافت نماید. همچنین به منظور شناسایی هویت شخصی و تجاری متعاملین خود در قالب اشخاص حقیقی و حقوقی به اطلاعات سازمان ثبت احوال کشور، اداره کل ثبت شرکتها و مؤسسات غیر تجاری، اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی جمهوری اسلامی ایران و سازمان امور مالیاتی کشور و سایر سازمانها (حسب مورد در مواقع لزوم) استناد نموده و سازمانهای ذیربط باید اطلاعات مربوط را در بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات در اختیار قرار دهند.
تبصره - وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات موظف است زیرساختهای ارتباطی و مخابراتی امن و پایدار در بستر شبکه ملی اطلاعات را در گمرکهای کشور به منظور اجرای گمرک الکترونیکی فراهم نماید.
مبحث سوم - تضمین
ماده 6- در مواردی که طبق قانون، گمرک مجاز به اخذ تضمین است اظهارکننده میتواند یکی از مورد تضمین موضوع بند (ح) ماده (1) قانون را انتخاب و ارائه نماید. تضمین به صورت کلی (پس از اعلام شرایط توسط گمرک) یا موردی تودیع میشود و گمرک موظف است بلافاصله پس از انجام الزامات، تضمین مربوط را آزاد نماید.
تبصره 1- در خصوص اشخاص دارای سابقه تخلف از مقررات گمرکی، نوع تضمین از سوی گمرک ایران تعیین خواهد شد.
تبصره 2- بیمهنامه معتبر بیمهنامهای است که شرکتهای بیمه طبق ضوابط شورای عالی بیمه با هماهنگی قبلی و عقد قرارداد با گمرک ایران صادر میکنند.
مبحث چهارم - تشریفات و کنترلهای گمرکی
ماده 7- کالاها و وسایل نقلیه (زمینی، دریایی و هوایی) که به قلمرو گمرکی وارد یا از آن خارج میشوند، اعم از اینکه مشمول حقوق ورودی باشند یا نباشند و مسافران ورودی و خروجی مشمول کنترلهای گمرکی خواهند بود.
ماده 8- در اجرای ماده (12) قانون، وزارتخانهها و سازمانهای مسئول سایر کنترلها موظفند به شرح زیر اقدام نمایند:
الف - استقرار نمایندگان تامالاختیار خود در اجرای پنجره واحد فیزیکی حسب نظر گمرک در این مراکز در گمرکهای اجرایی به نحوی که جوابگویی کامل به مراجعان صورت گیرد.
ب - تنظیم ساعات کاری و ایام حضور نمایندگان تامالاختیار خود بر اساس نظر گمرک، به نحوی که هیچ گونه خللی در ترخیص کالا به دلیل عدم حضور آنان ایجاد نگردد.
پ - تنظیم مدت بازدید، نمونهگیری و پاسخگویی خود به طور کامل و بر اساس نظر گمرک به نحوی که زمان ترخیص کالا تا دو سال پس از لازمالاجرا شدن این آئیننامه حداقل سی درصد کاهش یابد.
ت - ارائه اسناد، مدارک، گواهیها و مجوزهای مرتبط به گمرک به صورت الکترونیکی به نحوی که گمرک ایران تعیین مینماید. رعایت این بند توسط سازمانها و مؤسساتی که در انجام تشریفات گمرکی کالا دخیل میباشند، نیز الزامی است.
ث - فراهم نمودن امکانات لازم و آموزش کارکنان گمرک در مواردی که برخی از کنترلها با هماهنگی قبلی به گمرک واگذار میشود.
ج - اتمام و تکمیل ساختمانهای اداری از لحاظ سختافزاری و نرمافزاری و تحویل کل مجموعه به گمرک ایران توسط سازمانهای متولی ایجاد زیرساخت در مبادی ورودی و خروجی.
مبحث پنجم - الزامات سیستم هماهنگ شده
ماده 9- در اجرای ماده (13) قانون و تبصره آن، در مواردی که در عبارات جدول تعرفه ابهام وجود داشته باشد، متن سیستم هماهنگ شده و یادداشتهای توضیحی آن به زبانهای رسمی کنوانسیون مربوط ملاک عمل خواهد بود.
تبصره - مدت زمان رسیدن کالا به شرح زیر تعیین میگردد:
الف - در صورت حمل از طریق هوایی حداکثر ظرف پانزده روز از تاریخ صدور بارنامه حمل.
ب - سایر روشهای حمل شصت روز از تاریخ صدور بارنامه حمل.
بخش دوم - تعیین ارزش و قواعد مبدأ
فصل اول - ارزش کالا
مبحث اول - ارزش کالای ورودی (وارداتی)
ماده 10- در اجرای ماده (15) قانون، اصطلاحات مورد استفاده در این مبحث در معانی مشروح زیر به کار میروند:
الف - کالای مثل: کالایی که از همه جهات از جمله خصوصیات فیزیکی (مادی)، کیفیت و شهرت با کالای اظهار شده ورودی یکسان باشد. تفاوتهای جزئی در ظاهر مانند رنگ مانع از آن نیست که کالا به عنوان مثل تلقی نگردد.
ب - کالای مشابه: کالایی که گرچه از همه جهات همانند نیست ولی خصوصیات و مواد تشکیلدهنده مشابهی دارد که آن را قادر میسازد عملکرد یکسانی را با کالای مورد نظر انجام دهد. کیفیت کالا، شهرت آن و وجود یک علامت (مارک) تجاری از جمله عوامل تعیینکننده در تشخیص کالای مشابه میباشد.
تبصره - در صورت عدم وجود کالای مثل یا مشابه تولید شده توسط همان شخصی که کالای مورد نظر را تولید کرده است، کالاهای تولید شده توسط سایر تولیدکنندگان از همان کشور مبدأ با شهرت یکسان ملاک خواهد بود.
پ - کالای همان نوع یا طبقه: کالایی که در گروه کالاهای تولیدی صنعت یا بخش صنعتی خاص قرار گرفته و کالای مثل یا مشابه را نیز در بر میگیرند.
ت - همزمان: زمانی که در آن مدت، قیمت فروش کالا در کشور مبدأ ثابت بوده است.
ث - سطح تجاری: مرحلهای از تجارت که خرید و فروش در آن سطح (تولیدکننده، واردکننده، عمدهفروش و خردهفروش) انجام شده است.
ج - نرم افزاهای تجاری: نرم افزاهایی که به صورت انبوه، تولید، بازاریابی و به بازار مصرف عرضه میگردند.
چ - افراد مرتبط: افرادی که ارتباط آنها به یکی از اشکال زیر باشد:
1- کارمند یا مدیر امور تجاری یکدیگر باشند.
2- از نظر قانون تجارت به عنوان شریک تجاری شناخته شوند.
3- کارفرما و کارمند باشند.
4- هر شخصی که به طور مستقیم یا غیر مستقیم، کنترل یا مالکیت پنج درصد یا بیشتر از سهام یا حق رأی یا هر دو آنها را در اختیار داشته باشد.
5- یکی از آنها به صورت مستقیم یا غیر مستقیم دیگری را کنترل نماید.
6- هر دوی آنها به صورت مستقیم یا غیر مستقیم توسط شخص سومی کنترل گردند.
7- آنها عضوی از یک خانواده باشند.
تبصره - افرادی که از طریق تجاری با یکدیگر مرتبط هستند و یکی از آنها نماینده انحصاری، توزیعکننده انحصاری یا صاحب امتیاز انحصاری دیگری است، چنانچه مشمول ضوابط بند (چ) شوند، افراد مرتبط محسوب میشوند.
ماده 11- ملاک ارزش گمرکی کالای ورودی طبق ماده (14) قانون، قیمت واقعاً پرداخت شده یا قابل پرداخت برای کالای فروخت شده بین افراد غیر مرتبط جهت صدور به قلمرو گمرکی ایران است که بر اساس سیاهه خرید و سایر اسناد تسلیمی صاحب کالا و طبق شرایط و ضوابط مقرر در ماده یاد شده تعیین میشود.
تبصره - در اظهار ارزش گمرکی کالای ورودی و رسیدگیهای گمرک، هرگونه تعدیل در قیمت واقعاً پرداخت شده یا قابل پرداخت باید بر پایه اطلاعات عینی، قابل سنجش و مستند و با رعایت اصولی کلی پذیرفته شده حسابداری انجام گیرد.
ماده 12- در خصوص کالایی که بدون ارائه سیاهه خرید به گمرک اظهار شود و یا ارزش مندرج در سیاهه خرید و سایر اسناد تسلیمی صاحب کالا به نظر گمرک و به استناد دلایل و مدارک مستند و قابل قبول، نامتناسب باشد، گمرک باید ارزش کالا را طبق مواد (13) تا (17) تعیین نماید.
ماده 13- هرگاه ارزش گمرکی کالای اظهار شده ورودی طبق ماده (15) قانون و ماده (11) قبول نشود، ارزش آن بر اساس ارزش گمرکی کالای مثل و ساخت همان کشور مبدأ که همزمان با تاریخ خرید (پروفرما) کالای یاد شده برای صدور به قلمرو گمرکی فروخته شده و مورد قبول گمرک قرار گرفته است، تعیین خواهد شد.
تبصره - در مواردی که واردات کالا معاف از ثبت سفارش باشد، تاریخ فاکتور (سیاهه خرید) ملاک مقایسه برای بررسی شرایط همزمانی خواهد بود.
ماده 14- در خصوص ارزش گمرکی کالایی که نتوان بر اساس مواد (11) و (13) تعیین نمود، ارزش آن بر اساس ارزش گمرکی کالای مشابه و ساخت همان کشور مبدأ که همزمان با تاریخ خرید (پروفرما) کالای یاد شده برای صدور به قلمرو گمرکی فروخته شده و مورد قبول گمرک قرار گرفته است، تعیین خواهد شد.
تبصره - در اجرای مواد (13) و (14) شرایط و سطح تجارت و مقدار خرید باید مورد توجه قرار گرفته و بابت اختلافات احتمالی در شیوه و یا مسافت حمل کالاهای مثل یا مشابه در مقایسه با کالای مورد ارزشگذاری تعدیل لازم صورت گیرد.
ماده 15- هرگاه بر اساس مواد (11)، (13) و (14) نتوان ارزش گمرکی کالای ورودی را تعیین نمود، ارزش آن کالا در اجرای بند (پ) ماده (15) قانون (ارزش تفریقی) به شرح زیر تعیین میگردد:
الف - در صورت دسترسی به سوابق فروش داخلی واردکننده، بر اساس قیمت فروش هر واحد کالای وارده به همان حالت و وضعیت ورود در بازار داخلی که همزمان با کالای مورد ارزشگذاری به صورت عمدهفروشی (با اولویت بیشترین مقدار) به افراد غیر مرتبط با فروشنده فروخته میشود (قیمت عمدهفروشی واردکننده)، با کسر موارد زیر:
1- سود و مخارج کلی معمول برای فروش آن نوع کالا از همان طبقه یا نوع (صنف یا گروه کالا) که طبق ضوابط قیمتگذاری مصوب سازمان حمایت مصرفکنندگان و تولیدکنندگان به قیمت اضافه میشود.
2- هزینههای متداول بعد از ترخیص کالا از قبیل کرایه حمل و بیمه.
3- حقوق ورودی و سایر پرداختیهایی که به ورود یا فروش کالا تعلق گرفته است.
تبصره - در صورت عدم وجود سابقه فروش داخلی، همزمان به همان حالت و وضعیت ورود، ارزش بر اساس قیمت فروش کالای وارده مثل یا مشابه آن در نزدیکترین تاریخ پس از ورود کالای مورد ارزشگذاری و حداکثر به فاصله نود روز از تاریخ ورود کالا، تعیین خواهد شد.
ب - در صورت عدم وجود سابقه فروش داخلی توسط واردکننده، ارزش گمرکی بر اساس قیمت عمدهفروشی (توزیعکنندهها و بنکداران) کالای وارده، مثل یا مشابه آن و یا خردهفروشی و پس از کسر سود معمول برای فروش آن نوع کالا و با توجه به سطح تجاری، مبنای قیمت عمدهفروشی واردکننده قرار میگیرد و پس از کسر موارد مندرج در بند (الف) تعیین خواهد شد. ضرایب و درصدهای سود عمدهفروشی و خردهفروشی کالاها بر اساس مصوبات کمیسیون هیأت عالی نظارت، موضوع ماده (10) قانون نظام صنفی کشور - مصوب 1382- تعیین خواهد شد.
پ - چنانچه کالای وارده یا مثل یا مشابه آن به همان وضعیت ورود به فروش نرسد، ارزش بر اساس قیمتی که پس از پردازش (ساخت، تکمیل، فرآوری، بستهبندی و تعمیر)، به صورت عمدهفروشی (با اولویت بیشترین مقدار) به اشخاص غیر مرتبط فروخته میشود، پس از کسر ارزش افزوده بابت پردازش و کسر موارد مندرج در بند (الف) تعیین خواهد شد.
ماده 16- ارزش کالایی را که نمیتوان بر اساس مواد (11) و (13) تا (15) تعیین نمود، ارزش آن با توجه به بند (ت) ماده (15) قانون (ارزش محاسباتی) از جمع موارد زیر تعیین خواهد شد:
1- ارزش مواد و هزینههای ساخت یا پردازش که در تولید یا ساخت کالا در کشور مبدأ به کار رفته است.
2- سود و مخارج کلی (هزینههای مستقیم و غیر مستقیم مربوط به تولید و فروش کالای مورد ارزشگذاری که در بند 1 منظور نشده است) که صادرکننده در قیمت فروش کالا در کشور مبدأ منظور نموده است.
3- سایر هزینههایی که طبق ماده (14) قانون باید به قیمت واقعاً پرداخت شده یا قابل پرداخت افزوده شود.
تبصره - گمرک ایران میتواند در اجرای این ماده، تفاهمنامه تبادل اطلاعات گمرکی با گمرکهای کشورهای طرف معامله با ایران منعقد نماید.
ماده 17- اگر نتوان ارزش گمرکی کالای وارده را طبق مواد (11) و (13) تا (16) تعیین کرد، ارزش گمرکی آن بر اساس بند (ث) ماده (15) قانون بر مبنای مدارک و اطلاعات موجود و با انعطاف در بهکارگیری مقررات مواد یاد شده در موارد زیر تعیین خواهد شد:
1- روشهای انعطافی مواد (13) و (14) عبارتند از:
الف - شرط همزمانی یا نزدیک بودن زمان صدور کالای مثل یا مشابه میتواند با انعطافپذیری به کار برده شود.
ب - کالای وارد شده مثل یا مشابهی که در کشوری غیر از کشور تولیدکننده تولید شده میتواند مبنای ارزشگذاری گمرکی قرار گیرد.
پ - ارزش گمرکی کالاهای وارد شده مثل یا مشابهی که قبلاً مطابق مقررات مواد (15) و (16) تعیین شدهاند، میتواند استفاده شود.
2- روشهای انعطافی ماده (15) عبارتند از:
الف - این شرط که کالاها به همان وضعی که وارد شدهاند فروخته خواهند شد، میتواند با انعطافپذیری به کار برده شود.
ب - شرط فروش پیش از انقضای نود روز میتواند به نحو انعطافپذیری به کار برده شود.
3- در صورتی که قیمت فروش کالا در بازار داخلی کشور تولیدکننده یا در بازار سایر کشورها یا فروشگاههای بر خط (on line) مبنای تعیین ارزش قرار گیرد، با کسر سود بیست درصد از روی فهرست قیمت عمدهفروشی و کسر سود چهل درصد از روی فهرست خردهفروشی و مالیات و عوارض متعلقه در کشور فروشنده مبنای تعیین ارزش خواهد بود.
4- در مواردی که ارزش بر اساس قیمتهای صادراتی و یا از روی فهرست قیمتهای کشور مبدأ منهای تخفیف یا جوایز صادراتی عادله یا بازپرداختهای مالیاتی و گمرکی تعیین میشود فهرست مورد استناد باید مستقیماً از طرف سازندگان کالا صادر و جنبه عمومی داشته باشد و صحت مندرجات آن به وسیله مقامات صلاحیتدار کشور مبدأ (اتاق بازرگانی) و رایزن بازرگانی جمهوری اسلامی ایران در کشور مبدأ (در صورت حضور) و یا وزارت امور اقتصادی و دارایی کشور مبدأ گواهی و از طرف مأموران کنسولی دولت ایران یا دفتر اسناد رسمی محل تصدیق امضا شده باشد.
تبصره 1- ارزش خودرو، ماشینآلات راهسازی، جرثقیل، لیفتراک، کمباین و تراکتور و ماشینآلات مشابه بر اساس قیمتهای صادراتی کشور مبدأ تعیین میشود. این فهرستها هر سال پس از استعلام کتبی از نمایندگی مربوط و مقایسه با قیمتهای جهانی همان کالا یا مشابه آن توسط کار گروه موضوع تبصره (6) ماده واحده قانون چگونگی محاسبه و وصول حقوق گمرکی، سود بازرگانی و مالیات انواع خودرو و ماشینآلات راهسازی وارداتی و ساخت داخل و قطعات آنها - مصوب 1371- یا گمرک ایران برای مواردی که مشمول قانون یاد شده نمیباشند، حسب مورد بررسی، تعیین ارزش و منتشر خواهد شد.
تبصره 2- ارزش گمرکی بر اساس روشهای زیر تعیین نمیشود:
الف - قیمت فروش کالاهای مثل و مشابه تولید شده در داخل کشور.
ب ارزشهای غیر واقعی و فاقد مستندات.
ماده 18- در موارد زیر ارزش گمرکی مندرج در سیاهه خرید و یا سایر اسناد تسلیمی صاحب کالا، قابل پذیرش نخواهد بود:
الف - هرگونه قید و محدودیتی در حق تصرف یا استفاده از کالا برای خریدار وجود داشته باشد، مگر محدودیتهای قانونی از جمله محدودیت جغرافیایی و محدودیتهای وضع شده به وسیله دولت یا آنهایی که در قیمت کالا اثری ندارند.
ب - فروش یا قیمت کالا تابع شرایط یا ملاحظاتی باشد که نتوان ارزش کالای وارده را تعیین کرد.
پ - بخشی از وجوه حاصله از فروش مجدد یا واگذاری یا استفاده بعدی به وسیله خریدار، به طور مستقیم یا غیر مستقیم عاید فروشنده شود، مگر آنکه طبق بند (ث) تبصره (1) ماده (14) قانون، تعدیل لازم انجام شود.
ت - خریدار و فروشنده با یکدیگر به مفهوم بند (چ) ماده (10) مرتبط باشند.
تبصره 1- اگر گمرک بر مبنای اطلاعات ارائه شده توسط واردکننده یا به هر طریق دیگر دلایلی در مورد تأثیر ارتباط خریدار و فروشنده بر قیمت در دست دارد، باید دلایل خود را با رعایت ماده (23) به اطلاع واردکننده رسانیده و یک فرصت سی روزه برای پاسخگویی به او بدهد. چنانچه واردکننده ثابت کند که ارزش اظهاری او به یکی از روشهای زیر نزدیک بوده و همزمان نیز است، قابل پذیرش خواهد بود:
1- قیمت فروش کالای مثل یا مشابه برای صدور به قلمرو گمرکی به خریداران غیر مرتبط.
2- ارزش گمرکی کالای مثل یا مشابهی که بر طبق مقررات ماده (15) (تفریقی) قبلاً تعیین شده باشد.
3- ارزش گمرکی کالای مثل یا مشابهی که بر طبق مقررات ماده (16) (محاسباتی) قبلاً تعیین شده باشد.
تبصره 2- ارزشهای مندرج در تبصره (1) باید بنا به درخواست واردکننده و صرفاً به منظور مقایسه استفاده شود و در خصوص کاربرد و مقایسه ارزشهای یاد شده (یا ارزش کالاهای مورد اختلاف) باید به تفاوتهای مربوط به سطوح تجاری و مقداری، عناصر مذکور در ماده (14) قانون و هزینههای تقبل شده فروشنده در فروشهایی که فروشنده و خریدار با یکدیگر مرتبط نیستند و هزینههای تقبل نشده توسط فروشنده در فروشهایی که فروشنده و خریدار با یکدیگر مرتبطند، توجه لازم به عمل آید.
ماده 19- گمرک میتواند در بررسی ارزش معاملاتی کالاهایی که دائماً تغییر قیمت مییابد (بورسی)، از منابع معتبر بینالمللی (منابع اطلاعاتی) و بازارهای بینالمللی استفاده و بر مبنای آن ارزش گمرکی را تعیین نماید.
ماده 20- واردکنندگان در صورت درخواست کتبی میتوانند توسط گمرک در جریان چگونگی تعیین ارزش کالاهای وارداتی خود قرار گیرند.
ماده 21- گمرک ایران مجاز است در بررسی ارزش گمرکی (به صورت مکمل) از خدمات شرکتهای بازرسی و فنی بینالمللی ذیصلاح و طرف قرارداد با پرداخت هزینه کارشناسی و بازرسی استفاده نماید.
مبحث دوم - صدوری
ماده 22- در اجرای ماده (16) قانون در صورت عدم ارائه اسناد و یا نامتناسب بودن ارزش اظهار شده به دلایل مستند، گمرک ارزش کالای صدوری را با استعلام از مراجع ذیربط و بر اساس قیمت عمدهفروشی آن در بازار داخلی به اضافه هزینههایی که تا خروج از قلمرو گمرکی به آن تعلق میگیرد و پس از کسر مالیاتها و عوارض فروش تعیین خواهد نمود.
تبصره 1- هزینههای متعلقه به کالا بعد از خروج از قلمرو گمرکی از قبیل کرایه حمل و بیمه باربری، جزء ارزش گمرکی کالای صدوری نمیباشد.
تبصره 2- گمرک ایران میتواند به منظور تعیین ارزش کالای صادراتی، کارگروهی متشکل از نمایندگان گمرک ایران و دستگاههای ذیربط شامل اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی جمهوری اسلامی ایران، سازمان توسعه تجارت و وزارتخانه ذیربط تشکیل دهد.
تبصره 3- در مواردی که صادرات کالا منوط به پرداخت عوارض صادراتی بر مبنای ارزش باشد، صادرکننده میتواند عوارض صادراتی متعلقه احتمالی را مطابق نظر گمرک به صورت تضمین تودیع و به صدور کالا اقدام نماید.
مبحث سوم - سایر مقررات
ماده 23- ارزش کالاهای ورودی و صدوری تعیین شده از طرف گمرک ظرف سی روز از تعیین ارزش در گمرک اجرایی یا ابلاغ کتبی توسط گمرک ایران قابل اعتراض بوده و رسیدگی به اعتراض بعد از این مهلت با رعایت مهلت ماده (135) قانون، در صلاحیت مراجع رسیدگی به اختلافات گمرکی میباشد.
فصل دوم - قواعد مبدأ و گواهی اسنادی مبدأ و کنترل آن
ماده 24- کالایی که تماماً در یک کشور تولید شده، همان کشور را باید مبدأ آن کالا محسوب نمود. فقط موارد زیر به عنوان کالایی که تماماً در یک کشور تولید شده، در نظر گرفته خواهد شد:
الف - محصولات معدنی که از خاک، آبهای سرزمینی یا از بستر دریای همان کشور استخراج میشوند.
ب - محصولات نباتی که در همان کشور برداشت میشوند.
پ - حیوانات زندهای که در همان کشور به دنیا آمده و در همان جا پرورش داده میشوند.
ت - محصولاتی که از حیوانات زنده در همان کشور به دست میآیند.
ث - محصولاتی که از صیادی یا ماهیگیری در همان کشور به دست میآیند.
ج - محصولاتی که از صیادی در دریا یا سایر محصولاتی که از دریا به وسیله کشتیهای همان کشور به دست میآیند.
چ - محصولات که از کارخانههای مستقر بر روی عرشه کشتیهای همان کشور منحصراً از محصولات بند (ج) به دست میآید.
ح - محصولاتی که از دریا یا اعماق آن در خارج از آبهای سرزمینی همان کشور استخراج میشود، به شرط اینکه همان کشور حق انحصاری در آن آبها یا اعماق آن را داشته باشد.
خ - قراضه و ضایعات حاصل از عملیات ساخت یا پردازش و اشیای مستعمل که در همان کشور جمعآوری شده و فقط مناسب برای بازیافت مواد خام باشند.
د - کالاهایی که در همان کشور منحصراً از محصولات اشاره شده در بندهای (الف) تا (خ) تولید شوند.
ماده 25- وقتی دو یا چند کشور در تولید کالا دخالت دارند (یعنی کالایی که تماماً در یک کشور تولید نشده)، مبدأ آن کالا بر اساس ضابطه تغییر اساسی تعیین خواهد شد.
تبصره - ضابطه تغییر اساسی ضابطهای است که بر اساس آن کشور مبدأ کالا تعیین میشود، کشوری که در آن آخرین عملیات اساسی پردازش یا ساخت انجام شده، به نحوی که این عملیات اساسی موجب پیدایش صفت و خاصیت اصلی کالای نهایی میگردد.
ماده 26- در بهکارگیری ضابطه تغییر اساسی، گمرک از قواعد هماهنگ مبدأ تدوین شده توسط شورای همکاری گمرکی استفاده خواهد نمود.
ماده 27- در اجرای آئیننامه یا توافقات بینالمللی، وقتی که ضابطه تغییر اساسی بر مبنای شرط درصدی از ارزش تعیین میشود، ارزشها باید طبق موازین زیر منظور گردد:
الف - برای مواد وارداتی، ارزشی که بر اساس آن به هنگام ورود، حقوق ورودی وصول میشود و چنانچه این مواد مبدأ مشخصی نداشته باشند، بر اساس اولین قیمت قابل اثبات پرداخت شده در قلمرو گمرکی کشوری که آن مواد ساخته شده است.
ب - برای کالاهای تولید شده در داخل، بر اساس قیمت صادراتی آن کالا طبق ماده (16) قانون.
ماده 28- عملیاتی که نقشی در پیدایش صفت یا خاصیت اصلی کالاها ندارند یا نقش اندکی دارند و به خصوص عملیاتی که محدود به یک یا چند از موارد زیر باشد، به عنوان عملیات اساسی پردازش یا ساخت تلقی نخواهند شد:
الف - عملیاتی که برای حفظ کالا در جریان حمل یا انبار کردن لازم است.
ب - عملیاتی که در بهبود بستهبندی یا کیفیت ارائه به بازار کالا یا عملیاتی که برای آماده کردن کالا برای ارسال از قبیل بستهبندی مجدد و درجهبندی دخالت دارند.
پ - سر هم کردن ساده اجزای محصولات به منظور تشکیل یک محصول کامل.
ت - از هم جداسازی مجموعهها.
ث - مخلوط کردن کالاهای دارای مبدأهای مختلف، به شرط اینکه صفت اصلی محصول به دست آمده از اختلاط، اساساً مغایر با مشخصات کالاهایی که با یکدیگر مخلوط شدهاند، نباشد.
ج - ذبح حیوانات.
ماده 29- ملزومات، لوازم یدکی، ابزارآلات برای استفاده با ماشین، وسایل، دستگاهها یا وسایل نقلیه، دارای همان مبدأ ماشین، وسایل، دستگاهها یا وسایل نقلیه خواهد بود، به شرط اینکه به همراه آنها وارد و معمولاً با آنها فروخته شده و از نظر تعداد نیز متناسب با آنها باشد.
ماده 30- مبدأ لوازم بستهبندی همان مبدأ کالای درون آن میباشد، به استثنای مواردی که طبق قاعده (5) سیستم هماهنگ شده یا مقررات این آئیننامه لوازم بستهبندی باید جداگانه طبقهبندی شود.
ماده 31- در تعیین مبدأ کالا، مبدأ عواملی از قبیل نیروی برق، ماشینآلات یا ابزارآلاتی که در ساخت یا پردازش کالا مورد استفاده قرار گرفته منظور نمیشود و تأثیری در تعیین مبدأ کالا ندارد.
ماده 32- تغییرات در قواعد مبدأ یا رویههای بهکارگیری آن، در مواردی که باعث محدودیت یا مؤثر در افزایش حقوق ورودی باشد، شامل کالای موجود در اماکن گمرکی نمیگردد.
مبحث دوم - گواهی اسنادی مبدأ و کنترل آن
ماده 33- اصطلاحات مورد استفاده در این مبحث در معانی مشروح زیر به کار میروند:
الف - اظهارنامه مبدأ: بیان مبدأ کالای صادراتی در سیاهه یا هر سند دیگر مربوط به کالا که سازنده، تولیدکننده، عرضهکننده، صادرکننده یا اشخاص صلاحیتدار دیگر ارائه میدهند.
ب - اظهارنامه مبدأ گواهی شده: اظهارنامه مبدأ که به وسیله گمرک صادرکننده کالا گواهی شده است.
پ - گواهی مبدأ: سند مخصوص شناسایی کالا که در آن مقام یا مؤسسه صلاحیتدار، گواهی میکند که کالای موضوع گواهینامه دارای مبدأ کشور معینی است.
ت - گواهی اسنادی مبدأ: اظهارنامه مبدأ، اظهارنامه مبدأ گواهی شده و گواهی مبدأ.
ماده 34- گواهی مبدأ در مواقع لزوم برای اعمال تعرفههای ترجیحی، اعمال ضوابط تجاری یا اقتصادی اتخاذ شده یکجانبه یا تحت موافقتنامههای دو یا چندجانبه یا اعمال ضوابط اتخاذ شده به دلیل مسائل بهداشتی یا عمومی مطالبه خواهد شد.
ماده 35- در مواقعی که گمرک در خصوص گواهی اسنادی مبدأ تردید یا ظن تخلف داشته باشد، میتواند از مقامات صلاحیتدار کشور صادرکننده گواهی با ذکر دلایل تردید و مستندات، تأیید گواهی اسنادی مبدأ را مطالبه نماید. گمرک میتواند به استعلام مقامات صلاحیتدار سایر کشورها در خصوص گواهی اسنادی مبدأ به شرط رعایت عمل متقابل، پاسخ دهد.
ماده 36- فرم (برگه) گواهی مبدأ، نحوه تکمیل، اسناد مورد لزوم برای صدور و کنترل صحت آن، منطبق با شکل و رویههای پذیرفته شده بینالمللی خواهد بود.
ماده 37- در مواقعی که کالایی با مبدأ کشور معینی از طریق کشور ثالثی صادر میشود، گواهی مبدأ صادره توسط مقامات صالح کشور ثالث بر اساس گواهی کشور مبدأ قابل قبول میباشد.
بخش سوم - تشریفات قبل از اظهار
ماده 38- مأمور گمرک موظف است بلافاصله پس از اجازه مأموران بهداشت (بر اساس مقررات مربوط)، داخل وسیله نقلیه برای مقاصد تجاری موضوع ماده (95) قانون شده، ضمن بازرسی کالای همراه، آذوقه، لوازم مصرفی، اسلحه و مهمات و قطعات یدکی موجود، اطلاعات مورد نیاز گمرک در خصوص آنها و خدمه و مسافران را اخذ نماید.
ماده 39- در صورتی که مأمور گمرک مقدار آذوقه موجود در کشتی، هواپیما یا قطار را بیشتر از میزان نیاز واقعی تشخیص دهد میتواند مخزن آذوقه را مهر و موم (پلمپ) یا لاک و مهر کند، ولی باید مقدار آذوقهای که برای مصرف کارکنان و مسافران در مدت توقف در بندر یا فرودگاه یا ایستگاه راه آهن لازم میداند، در اختیار آنان بگذارد و در صورت نیاز به آذوقه مجدد، انبار تحت نظارت گمرک باز و بسته شود. گمرک باید اسلحه، مواد منفجره و محترقه یا مخدر و یا سایر کالاهای ممنوعالورود شرعی و قانونی موجود در کشتی یا هواپیما یا قطار را با اطلاع فرمانده کشتی، هواپیما و یا رئیس قطار در محلی محفوظ در داخل این وسایل نقلیه قرار داده و برای تمام مدت توقف، آنها را مهر و موم (پلمپ) و مراقبت نماید و یا آنها را با تنظیم صورتمجلس در انبار تحت نظر گمرک حفظ و موقع حرکت مسترد نماید.
ماده 40- در صورتی که فهرست کل بار (مانیفست) و اظهارنامه اجمالی به جهات موجهی اصلاح شده باشد، در صورتی مورد قبول خواهد بود که تسلیمکننده هر یک از بخشهای اصلاح شده را با ذکر موارد اصلاح، امضا کرده باشد، در غیر این صورت اجازه تخلیه محمولهها داده نخواهد شد. در صورت نیاز به ارائه بارنامهها به هنگام تسلیم اظهارنامه اجمالی، نسخه تصدیق شده بارنامه توسط شرکت حمل و نقل قابل قبول است.
تبصره 1- اصلاح فهرست کل بار (مانیفست) در ارتباط با نام گیرنده وقتی قابل قبول است که حداکثر تا سه روز اداری پس از تخلیه کالا به گمرک ارائه و مستند به دستور از مبدأ بوده و نسخههای اصلی بارنامه در اختیار دستوردهنده باشد.
تبصره 2- در صورتی که فهرست کل بار (مانیفست) امضا شده (موضوع ماده 18 قانون) اطلاعات موضوع اظهارنامه اجمالی را داشته باشد، به جای اظهارنامه اجمالی پذیرفته میشود، ولی برای کالاهای خطرناک باید اظهارنامه اجمالی جداگانه تسلیم شود.
تبصره 3- در مواردی که کانتینر مشترک چند محمولهای (LCL) باشد و از طرف نماینده شرکت حمل و نقل به عنوان کانتینر یک محمولهای (FCL) به نام یک فورواردر اظهارنامه اجمالی اظهار شده باشد در صورت درخواست و ارائه اسناد حاکی از مشترک بودن کانتینر توسط فورواردر مربوط، مشمول تبصره ماده (21) قانون میگردد.
تبصره 4- در مواردی که چند خط کشتیرانی از فضای یک کشتی هم زمان استفاده و بارنامه خود را صادر کردهاند، تسلیم اظهارنامه اجمالی توسط هر یک از نمایندگان خطوط یاد شده پذیرفته میشود.
ماده 41- در موقع ورود کالا هرگاه محقق گردد که به علل موجهی مؤسسه حمل و نقل اسناد لازم را همراه ندارد که بتواند اظهارنامه اجمالی به نحو مذکور در ماده (18) قانون را تسلیم کند، مؤسسه مذکور میتواند از رئیس گمرک اجازه تخلیه بار وسیله نقلیه یا مقداری از آن را تحصیل نماید و تحت نظارت نماینده گمرک با مسئولیت حامل، بستههای خود را تخلیه و رسیدگی نموده و تفصیل آن را به دست آورد. رئیس گمرک محل موظف است ضمن پذیرش تقاضا، مهلتی را که برای تسلیم اظهارنامه اجمالی لازم تشخیص داده شود، در اجازهنامه معین نماید و تا وقتی که اظهارنامه اجمالی داده نشده است، حامل کالا باید تمام تدابیر احتیاطی را رعایت نماید. هرگاه در وسایل حمل هوایی و دریایی بستههایی باشد که باید به مقصد دیگری حمل شود، حمل آنها به آن مقصد به موجب یک نسخه از اوراق اظهارنامه اجمالی خواهد بود که به امضای رئیس اولین گمرک ورودی رسیده باشد.
ماده 42- ترتیب نظارت در فهرست برداری، مراقبت در جریان حمل کالا از نقطه تخلیه تا انبارهای مرجع تحویل گیرنده، وظایف بار شماران شرکت حمل و نقل بینالمللی و مرجع تحویل گیرنده، ترتیب ثبت اجناسی که به انبارها و اماکن گمرکی وارد یا از آن خارج میگردد، ترتیب صفافی و اصول شمارش و رسیدگی به کالاهای موجود در انبارها، نمونهها و طرز نگهداری و نحوه ثبت دفاتر انبار، نمونهها و طرز نگهداری و نحوه ثبت دفاتر کل انبارها، طرز تحویل قطعی محمولهها، فرم (برگه) دفاتر و صورتمجلسهایی که باید در موارد معینی تنظیم گردد، تعداد نسخههای آنها و تشریفات لازم دیگر مربوط به تخلیه و تحویل طبق دستورالعملهایی خواهد بود که توسط مرجع تحویل گیرنده کالا تهیه و پس از تأیید گمرک ایران اجرا میشود.
تبصره 1- فهرست تحویل و تحول پس از امضای طرفین که بلافاصله بعد از اتمام تخلیه خواهد بود، به منزله گواهی تخلیه کالا تلقی و مسئولیت مرجع تحویل گیرنده نسبت به مقدار تخلیه شده به موجب فهرست از همین موقع شروع میشود و این اوراق برای تسویه حساب فهرست کل بار (مانیفست) مأخذ و ملاک قرار خواهد گرفت.
تبصره 2- در صورتی که شرکت حمل و نقل بینالمللی به علل موجهی نتواند بخشی از کالا را به شرحی که در فهرست کل بار (مانیفست) قید شده است، با تفکیک علایم و مشخصات موضوع هر ردیف به طور جداگانه تحویل بدهد، میتواند با موافقت گمرک و مرجع تحویل گیرنده، کالا را در دوبه (بارکش آبی) یا در محلی که گمرک و مرجع تحویل گیرنده برای این منظور تعیین مینماید، تخلیه نموده و تحت نظارت خود بعداً تفکیک و تحویل انبار مرجع تحویل گیرنده بدهد. در این قبیل موارد مؤسسه حمل و نقل میتواند برای نظارت و مراقبت کالا با هماهنگی مرجع تحویل گیرنده از طرف خود یک یا چند نفر نگهبان تا پایان عمل تفکیک و تحویل بگمارد و مسئولیت تحویل گیرنده فقط از تاریخی شروع میشود که عمل تفکیک انجام یافته و کالا به شرح مذکور در این ماده در مقابل رسید به مرجع تحویل گیرنده تحویل شده باشد.
ماده 43- هرگاه در جریان پیاده کردن کالا از وسیله نقلیه یک یا چند بسته آسیب ببیند، مأموران مرجع تحویل گیرنده و گمرک باید به اتفاق نماینده مؤسسه حمل و نقل بلافاصله صورتمجلس وقوع امر را با درج مشخصات بستههایی (نگلههایی) که آسیب دیده است در سه نسخه تنظیم نمایند که یک نسخه به نماینده شرکت حمل و نقل بینالمللی تحویل و دو نسخه دیگر به اظهارنامه اجمالی و فهرست کل بار (مانیفست) ضمیمه آن الصاق میگردد.
ماده 44- هرگاه مأموران گمرک و مرجع تحویل گیرنده در حین علامتگذاری تدریجی بارهایی که از وسیله نقلیه تخلیه میشود، مشاهده نمایند که بستههایی شکسته و آسیب دیده یا دست خورده به نظر میرسد و یا اینکه علامت و شماره اصلی آنها خوانا و روشن نیست، باید در محلی مناسب که به تشخیص مرجع تحویل گیرنده و گمرک تعیین میشود، با مسئولیت شرکت حمل و نقل بینالمللی نگهداری شود، تا پس از پایان یافتن عملیات تخلیه بستههای سالم، درباره آنها به نحو زیر عمل شود:
الف - بستههایی که دارای علامت و شماره خوانا نباشد، به دقت معاینه و در صورتی که شرکت حمل و نقل بینالمللی بتواند شماره و علامت آن را تشخیص دهد، باید آن را روی بسته با خط خوانا قید کند و در صورتمجلس تصریح شود و اگر تشخیص داده نشد، ناخوانا بودن و یا بیعلامت و بیشماره بودن آن با تعیین وزن، در صورتمجلس ذکر شود.
ب - بستههایی که در بستهبندی آنها شکستگی یا آثار دستخوردگی دیده میشود، باید یک به یک با کمال دقت توزین و در صورت اقتضا به تجدید لفاف آنها و یا به باز کردن و صورت برداری از محتویات آنها اقدام و صورتمجلسهای لازم که حاکی از نتیجه رسیدگی و توزین و صورت برداری و تجدید لفاف و غیره باشد، تنظیم و به امضای مأموران مربوط و شرکت حمل و نقل بینالمللی برسد. در این مورد و به ویژه در مورد تجدید لفاف و صورت برداری از محتویات بستهها، شرکت حمل و نقل بینالمللی در صورتی که مایل باشد میتواند بستهها را مهر و موم (پلمپ) نماید و مراتب در صورتمجلس قید گردد.
تبصره - تحویل بستههای مشمول این ماده به اماکن گمرکی در صورتی قبول میشود که بندهای (الف) و (ب) کاملاً انجام شده باشد.
ماده 45- مرجع تحویل گیرنده کالا موظف است صورتمجلسها و اسناد مربوط و حساب کالای وارده با کشتیها را در هر سفر تا هفت روز و در مورد کشتیهای کانتینربر و سایر وسایل نقلیه سه روز پس از پایان عملیات تخلیه، تنظیم و تصفیه و رسید قطعی کالا را به شرکت حمل و نقل بینالمللی تحویل نماید.
ماده 46- تشریفات موضوع این بخش در مناطق آزاد تجاری - صنعتی و ویژه اقتصادی بر اساس مقررات مربوط توسط مدیریت منطقه اجرا میگردد.
بخش چهارم - نگهداری کالا در اماکن گمرکی
فصل اول - انبارهای گمرکی و مسئولیت نگهداری کالا
ماده 47- مدت مجاز نگهداری کالاهایی که دارای اختلاف گمرکی میباشد در انبارهای گمرکی از تاریخ ابلاغ نظر قطعی گمرک یا ابلاغ رأی قطعی مراجع رسیدگی به اختلافات گمرکی سه ماه است.
ماده 48- در صورتی که امکانات لازم برای تحویل و نگهداری کالاهای خطرناک یا کالاهایی که مستلزم تأسیسات یا تجهیزات خاص باشد وجود نداشته باشد، مرجع تحویل گیرنده پس از ارائه مستندات و دلایل مربوط و موافقت گمرک میتواند از تحویل گرفتن آنها خودداری نماید، در این صورت شرکت حمل و نقل بینالمللی مربوط یا صاحب کالا موظف است کالا را با رعایت سایر مقررات اعاده یا با مسئولیت خود و تحت مراقبت گمرک به انبار مناسب انتقال دهد و یا صاحب کالا همزمان با ورود کالا اسناد و مدارک لازم را ارائه و با رعایت سایر مقررات نسبت به ترخیص کالا اقدام نماید.
ماده 49- تحویل کالا به انبارهای گمرکی وقتی قبول میشود که برای آن اظهارنامه اجمالی، پروانه صادراتی، عبور (ترانزیت) خارجی، ورود موقت، کرانبری، مرجوعی، عبور (ترانزیت) داخلی، صورتمجلس کالای از آب گرفته با احکام و موافقت کتبی گمرک تسلیم شده باشد.
تبصره - کالایی که به عنوان قاچاق ضبط یا توقیف میشود در صورتی در انبارهای گمرکی قبول میشود که همراه صورتجلسه کشف، نامه گمرک مربوط که حاکی از مشخصات کالا باشد، به این انبارها تسلیم شده باشد.
ماده 50- هر کالایی که به انبارهای گمرکی تحویل میشود، باید بلافاصله در دفاتر مربوط انبار ثبت و برای هر ردیف فهرست کل بار (مانیفست) و هر پروانه گمرکی، صورتمجلس ضبط، احکام کتبی و بارنامه، قبض انبار جداگانه صادر و به تحویلدهنده کالا تسلیم شود. مرجع تحویل گیرنده باید مسئولیت خود را تا سقف متوسط ارزش کالای موجود در اماکن گمرکی که هر سال توسط گمرک ایران اعلام میشود، بیمه نماید.
تبصره 1- مرجع تحویل گیرنده موظف است همزمان با تحویل گرفتن کالا، تمامی اطلاعات در خصوص کالاهای تحویلی را به نوع، میزان و وزن به نحوی که گمرک تعیین مینماید، به گمرک اعلام نماید.
تبصره 2- هرگاه در زمان توقف یا بارگیری کالا از انبار یا خروج از اماکن گمرکی، کالا دچار آسیبدیدگی و یا فساد یا کسری گردد، باید بلافاصله مراتب توسط مرجع تحویل گیرنده به گمرک اطلاع داده شود تا با حضور مأمور گمرک با قید علت صورتمجلس مربوط تهیه تا سایر اقدامات قانونی انجام گیرد.
فصل دوم - انبارهای اختصاصی، انبارها و سردخانههای عمومی رسمی و گمرکهای اختصاصی
ماده 51- گمرک ایران میتواند با درخواست صاحبان کالا مبنی بر تأسیس انبار اختصاصی موافقت نماید، به شرط آن که دارای شرایط به شرح ذیل باشد. انبارهای اختصاصی تحت نظارت نزدیکترین گمرک خواهند بود و گمرک یاد شده ضمن نگهداری حساب کالای موجود در آن مسئول حسن اجرای مقررات گمرکی مربوط خواهد بود. در صورتی که در انبار اختصاصی کالای ساخت خارج دیده شود که وجود آن در انبار متکی به پروانه عبور (ترانزیت) داخلی نباشد مأموران گمرک پس از رسیدگی آن را کالای وارده به انبار تلقی نموده و در بخش ورودی دفتر انبار ثبت خواهند کرد.
1- انبارهای مسقف
الف - زمینه فعالیت و کالای تولیدی با نوع کالای مورد درخواست برای نگهداری در انبار مطابقت داشته باشد.
ب - انبار باید مسقف و کاملاً محصور و پنجرهها و نورگیرها از داخل انبار محصور و دارای یک درب ورودی و خروجی و نحوه نصب و الصاق پلمپ از داخل جوشکاری به نحوی باشد که از نمای بیرونی درب انبار هیچگونه آثاری از جوشکاری مشخص نباشد.
ج - انبار از تجهیزات و سامانههای اعلام و اطفای حریق برخوردار و در محل مناسب نصب گردد.
د - وضعیت استقرار گمرک در انبار و محوطه بیرونی آن مشخص و امکانات لازم در این خصوص تأمین گردد.
هـ - شرایط انبار از بابت نوع دیوار، ارتفاع دیوار، مساحت انبار، وضعیت روشنایی، موقعیت انبار به لحاظ فاصله انبار تا گمرک اجرایی، وضعیت انبار از لحاظ استقرار آن در داخل یا خارج محوطه واحد درخواستکننده، بر اساس نوع کالای مورد درخواست جهت نگهداری در انبار، توسط گمرک ایران مشخص میگردد.
2- انبارهای روباز
الف - رعایت جزءهای (الف)، (د) و (هـ) بند (1)
ب - انبار روباز صرفاً شامل نگهداری کالاهای حجیم و کالاهایی است که به لحاظ شرایط قابل نگهداری در انبار مسقف نمیباشند.
ج - دارای یک درب ورودی و خروجی و نحوه نصب و الصاق پلمپ از داخل جوشکاری به صورتی که از نمای بیرونی درب انبار هیچگونه آثاری از جوشکاری مشخص نباشد.
تبصره - بهرهبرداری از انبارها و سردخانههای عمومی و ایجاد واحدهای گمرک اختصاصی منوط به رعایت مقررات این ماده میباشد.
ماده 52- واحد گمرک اختصاصی موضوع ماده (32) قانون از لحاظ تشکیلاتی تابع یک گمرک اجرایی بوده و با استقرا