با سلام
چون دادخواهی حسابداران بود ........
رنجنامه حسابداران
این هم در وصف حسابدار
تو بخوان قصه مردان حساب و عدد و سود وزیان و قلم و ثبت و سیاق،
کز همان اول نوروز در انبار بمانند و بگیرند و ببندند و شمارند و نویسند،
دو صد مشق در آن دفتر پیچیده به قیطان، که اگر خط بخورد یا که شود دیر، هراسند از آن هیبت آن هیات سه مرد قلندر،
همان هیات تشخیص علی الراس وایضآ حسابرس ---، وگر مانده حسابی نشود جمع،
چنان کفتر در پنجه شاهین به سر و صورت خود جمله بکوبند و دوصد لعن فرستند بر آن مرد ونیزی،
همان لو که پاچولی که همه تی و اکانت و دوطرف ثبت حساب ، از کرامات و افاضات هموست .
آن دگر خرده بگیرند از آن دسته اول که چرا این ننوشتی و دگر چیز نوشتی،
که اگر این بشود شرط و شروط است ونتیجه عدم گفت نظریا عدم نشر گزارش به سیاق مطلوب.
هر گه این مرد سیه روز شود دیر به خانه، بخرامد به اتاقی و چپد زیر لحافی که بماند ز امان از خم ابروی زن و طعنه فرزند،
که چه شد سهم تو از آن همه اعداد که نوشتی، و زدی جمع ، چه شد وعده دریا و لب آب و نه حتی دو قدم پارک.
این چه حرفه است که نه چون کله پزان صنفی و جائی و ؟ نه چو آن مرد قدم رنجه به بازار منالی و نه باغ و حیاطی،؟
حال اگر یار به مرد و تو در سوگ نشستی و جنازش به غسال سپاری نتوانی که گزارش سر موقع تو به مجمع برسانی.
پس بگفتا گنهم چیست، که جز این حرفه ندانم هنری . حاش الله این حرفه همان حرفه محبوب جهان است که در این دیر خریدار ندارد.
آخر قصه، همه غصه و بس ناله و رنج است و عذاب ، که به ناچاربچپانند به تو سود خیالی و بگیرند خراج از تو و آن شرکت مفلوک درآن
مجمع غدار بخوردند توپ تا خرخره وقهقه ومستانه زنند جمله اعضاء و گپ و گفت و شنود و سپس تخس کنند
سود وبگیرند مواجب و نبینندو ندانند ز پس پرده اعداد و رقم آن همه خون جگرو دربدری ،
سوته دلی را ..........................و اما نه من آن میرزا بنویس در دکان و دم حجره آن بی هنرانم،
و نه آن باج بگیر بهمان شرکت وابسته به دستان کثیف .
من حسابم همه شفاف و همه پاک وبدون کلک بند وهمیشه به سرعهدم و سوگند .
ارسالی ایمیل سرکارخانم ریحانه همراهی