تعريفي كه در اين استاندارد در رابطه با اين دسته از دارائيها قيد شده است عبارتست از دارائي نامشهود به يك دارائي غير پولي و فاقد ماهيت عنين اطلاق مي شود كه :
الف – به منظور استفاده در توليد يا عرضه كالاها يا خدمات ، اجاره به ديگران يا براي مقاصد اداري توسط واحد تجاري نگهداري مي شود.
ب - با قصد استفاده طي بيش از يك دوره مالي توسط واحد تجاري تحصيل شده باشد.
ت - قابل تشخيص باشد.
مديران بايد نگرش خود به دارائي نامشهود را از نگاه "هزينه اي" به "سرمايه اي" تغيير دهند. اين تغيير نگرش نسبت به هزينه هاي شركت در زمينه آموزش ، تقويت نام تجاري، تكنولوژي اطلاعات و مواردي اين چنين ، به مديران و سرمايه گذاران امكان مي دهد تغييرات اين سرمايه گذاري ها را در طول زمان، و با سرمايه گذاري هاي صورت گرفته در شركت هاي مشابه مقايسه كنند.
تعريف دارائي هاي نامشهود به عنوان "دارائي هايي كه باعث سود آتي مي شوند" مي تواند نگرش مديران و سرمايه گذاران به شركت ها و در نتيجه سرمايه گذاري هاي كلان آن ها را از اساس تغيير دهد.
به طور مثال ، از آن جا كه مخارج ايجاد نام تجاري به عنوان يك هزينه تلقي مي شود، در نتيجه بر اساس اصول پذيرفته شده حسابداري بلافاصله هزينه تلقي مي شود و لذا مديران به ندرت سؤالاتي را كه در صورت سرمايه تلقي كردن آن پيش رو دارند از خود مي پرسند.
به طور مثال آن ها به ندرت بر اثر بخشي آن نظارت مي كنند يا درباره الگوي مناسب استهلاك آ ن از نظر حسابداري سؤال مي كنند.
آيا هزينه هاي ايجاد نام تجاري بايد هر ساله صورت گيرد؟
يا آيا تبليغات در سه سال گذشته به اندازه كافي اثر بخش بوده اند.
ثمره اصلي داشتن ذهنيت "دارائي" آن است كه مديران را ترغيب مي كند ساختار سرمايه گذاري در دارائي هاي نامشهود را به نحوي طراحي مي كنند كه بيشترين بهره وري و طول عمر را داشته باشد.
دارائي تلقي كردن نامشهودات شركت به ما كمك مي كند اطمينان حاصل كنيم :
اين دارائي ها تحت حمايت حقوق مالكيت معنوي (مانند حق ثبت و علامت تجاري ) هستند.
در حال حاضر و بر اساس اصول پذيرفته شده حسابداري ، شركتها ملزم هستند تنها آن دارائي هاي نامشهود قابل تشخيص را كه از خارج شركت تحصيل شده اند به عنوان دارائي گزارش كنندونه آن دارائي هاي نامشهودي را كه در درون شركت ايجاد شده اند.
گردآورنده:مرتضی دلخوش