به دارایی های غیر جاری گفته می شود که موجودیت عینی ندارند و در عملیات جاری واحد تجاری بکار می روند از جمله حق اختراع – حق چاپ – سر قفلی نکته : آنچه که در حسابداری ثابت از اهمیت خاصی برخوردار است تعیین برای تمام شده دارایی است .
دارایی های نا مشهود واستهلاک آنها
دارایی های نامشهود دارایی هایی هستند که واجد شرایط زیر باشند .
1-    فاقد ماهیت عینی و پولی است .
2-    به منظور استفاده در تولید یا عرضه کالاها یا خدمات ، اجرا به دیگران یا برای مقاصد اداری توسط واحد تجاری نگهداری می شود .
3-    با قصد استفاده طی بیش از یک دوره مالی توسط واحد تجاری تحصیل شده باشد .
4-    اندازه گیری منابع اقتصادی آتی و تعیین عمر مفید آن دشوار است .

اگر دارایی های نامشهود ، جداگانه تحصیل شود ، ما به ازای آن معمولاً مشخص بوده و در نتیجه بهای تمام شده رامی توان به گونه ای اتکاء پذیر اندازه گیری نمود . بهای تمام شده یک قلم دارایی نا مشهود شامل بهای خرید وهرگونه مخارج مرتبط مستقیمی است که برای آماده سازی دارایی جهت استفاده مورد نظر تحمل    می شود .دارایی های نا مشهود باید بر مبنای سیستماتیک طی بهترین برآورد از عمر مفید آن مستهلک شود . اینفرض قابل رد وجود دارد که عمر مفید دارایی نامشهود از زمان بهره برداری آن ،از بیست سال تجاوز نخواهد کرد . اصولاً برآورد عمر مفید دارایی نامشهود برای مدتی بیش از بیست سال ، احتمالاً از اتکاء پذیری کافی جهت توجیه دوره استهلاک  طولانی تر برخوردار نیست . لذا در استاندارد های حسابداری ایران فرض شده که عمر مفید دارایی های مزبور از بیست سال تجاوز نمی کند .
در رابطه با دارایی های نامشهود ، معمولا ارزش اقساط در نظر گرفته نمی شود مگر آنکه چنین ارزشی به گونه ای اتکاء پذیر قبل اندازه گیری بوده ویا شخص ثالثی خرید آن در پایان عمر مفید به قیمت مشخص ، تعهد کرده باشد . جهت استهلاک دارایی های نا مشهود ، با این که روش های نستقیم ، نزولی وآحاد تولید در استانداردها پیش بینی شده است ولیکن روش مستقیم در مقایسه با روش های دیگر بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد .
در صورتی که در طی عمر دارایی نا مشهود ، هر لحظه مشخص گردد که دارایی منافع اقتصادی دارایی خود را به کلی از دست داده است ، لازم است ارزش دفتری آن از حساب حذف و به هزینه انتقال یابد . استهلاک دارایی های نا مشهود مثل دارایی های مشهود می تواند با بدهکار نمودن هزینه استهلاک وبستنکار کردن حساب استهلاک انباشته در دفاتر ثبت شود ولیکن بیشتر حسابداران ترجیح می دهند در خوص دارایی های مذبور به جای بستنکار کردن حساب «استهلاک انباشته» مستقیماً در حساب دارایی نا مشهود مربوطه را بستنکار نمایند .
بنابراین شما می توانید دارایی های نا مشهود را با توجه به خصوصیلت فوق شناسایی کنید .

اصول به کار رفته در حسابداری دارایی های نا مشهود فرقی با اصول حسابداری اموال و ماشین آلات وتجهیزات ندارد . یعنی :
الف) هنگام تحصیل دارایی اصل بهای تمام شده رعایت می شود .
ب) در خلال استفاده از آن اصل تطابق هزینه با درآمد رعایت می شود .
ج) و هنگام فروش مابه التفاوت مبلغ دریافتی با ارزش دفتری به عنوان سود یا زیان شناسایی می شود .
بهای تمام شده دارایی های نامشهود در تراز نامه در قسمت دارایی های نامشهود نشان داده می شود .
هزینه ایجاد ونگهداری ویا احیای داراییهای نا مشهود غیر قابل شناسایی ( سرقفلی) باید در زمانی که وقوع می یابد به حساب هزینه دوره منظور شود .
همه دارایی های نامشهود صرفنظر از اینکه عمرشان محدود، نامعین یا نامحدود باشد باید مستهلک شوند .
طبق استاندارد حسابداری دارایی های نامشهود ، مدت استهلاک هیچ دارایی نباید از چهل سال تجاوز کند .
برای دارایی های نا مشهود به علت نداشتن عینیت ارزش اسقاط در نظر گرفته نمی شود .
بهای تمام شده دارایی های نا مشهود باید طی مدت برآورد شدن عمر مفید به طور سیستماتیک مستهلک شود .
در این کار معمولاً از روش خط مستقیم استفاده می شود مگر آنکه مدیدریت دلایل قانع کننده ای برای مناسب بودن روش منظم دیگری داشته باشد .

استهلاک دارایی های نا مشهود را به دو روش می توان ثبت کرد :
1)      قیمت دفتری دارایی را بستانکار کرد .
2)      یا آن را جداگانه در دفتر استهلاک انباشته مربوطه ثبت کرد .
انتخاب یکی از ایندو روش به عرف وعادت بستگی دارد واز منطق حسابداری ناشی نمی شود .

۵ زبان خارجی برتر برای یاد دادن به کودکان تان به عنوان زبان دوم

چگونه به کمک بازی های سرگرم کننده، ریاضی را به کودکان آموزش دهیم؟

۱۰ مهارت مهم زندگی که باید قبل از ۱۰ سالگی به کودک تان بیاموزید!

۲۷ عکس گلچین شده از کودکان ناز و دوست داشتنی