مفروضات حسابداری چیست ؟ تعاریف مهم حسابداری - اهمیت مفروضات حسابداری .
مفروضات عبارتند از:
-فرض تفکیک شخصیت
-فرض دوره زمانی
-فرض تداوم فعالیت
-فرض واحد اندازه‌گیری
-فرض تعهدی

فرض تفکیک شخصیت - مفروضات حسابداری
فرض تفکیک شخصیت یکی از اساسی‌ترین مفروضات حسابداری می‌باشد. زیرا این فرض به هر واحد اقتصادی (اعم از اینکه دارای شخصیت حقوقی یا فاقد آن باشد) به عنوان یک واحد مستقل از مالک یا مالکان آن و نیز جدا از موسسات دیگر نگاه میکند. با این فرض هر مؤسسه یک شخصیت حقوقی مستقل فرض شده که می‌تواند دارایی تحصیل نموده، بدهی و هزینه تعهد و درآمد نیز تحصیل نماید. بر مبنای این فرض، مطالبات و دیون شخصی صاحبان واحد تجاری به اشخاص ثالث، جزء منابع تعهدات واحد تجاری محسوب نمی‌گردد اگر چه در شرکت‌های تضامنی و مؤسسات انفرادی با اینکه شخصیت شرکت یا مؤسسه، مستقل از شخصیت مالک یا مالکان آن می‌باشد اما از نظر قانونی این تفکیک وجود ندارد و بستانکاران این گونه مؤسسات می‌توانند طلب خود را از داراییهای مؤسسه یا اموال شخصی صاحبان سرمایه وصول نمایند.

فرض تداوم فعالیت - مفروضات حسابداری چیست ؟
در حسابداری فرض بر این است که یک واحد اقتصادی برای یک مدت طولانی و قابل پیش بینی به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
بر اساس این فرض داراییها و بدهی‌ها به جاری و بلند مدت تقسیم میشود.
فرآیند اندازه گیری در حسابداری از قبیل ثبت داراییها به بهای تمام شده به جای ارزش جاری متاثر از فرض تداوم فعالیت میباشد.
فرض تدام فعالیت به دنبال فرض تفکیک شخصیت مطرح میشود.

فرض دوره مالی -  مفروضات حسابداری چیست ؟

نتایج واقعی عملیات یک واحد تجاری را تنها در زمان تصفیه، یعنی خاتمه عملیات آن می‌توان تعیین کرد. از طرف دیگر، بستانکاران، اعتبار دهندگان و اشخاص ذینفع نمی‌توانند تا تاریخ انحلال، از نتایج آن بی خبر باشند. از این رو عمر واحد تجاری به دوره‌های زمانی مساوی تقسیم می‌شود که هر دوره را اصطلاحا (دوره حسابداری) گویند. دوره مالی ممکن است سه ماهه، شش ماهه یا یکساله باشد. هر دوره مالی را که دوازده ماه طول بکشد اصطلاحا سال مالی گویند.

فرض واحد اندازه‌گیری - مفروضات حسابداری چیست ؟

برای اندازه گیری هر ویژگی یا کیفیت، در نگاه اول به یک مقیاس اندازه گیری نیاز می‌باشد. مثلا واحد اندازه گیری طول متر، وزن کیلو گرم، انسان نفر، زلزله ریشتر و... می‌باشد. در حسابداری نیز « پول» به عنوان واحد اندازه گیری مبادلات فرض شده است. کلیه مبادلاتی که توسط حسابداران در دفاتر یا صورت‌های مالی منعکس می‌گردد، معرف حجم و یا مقدار نمی‌باشد بلکه تنها بهای آنها را نشان می‌دهند. به طور کلی وقایعی که با پول اندازه گیری نمی‌شوند و فاقد جنبه مالی می‌باشند در دفاتر و صورتحسابها منعکس نمی‌گردند. مثلا روحیه کارکنان، کارایی مدیریت، رقابتهای بازار و... در صورتهای مالی منعکس نمی‌گردند.

سرفصل‌های عمده حسابداری عبارتند از دارائی، بدهی، سرمایه، درآمد، هزینه، برداشت

درآمد

هنگامی که مؤسسه ای خدماتی را انجام یا کالایی را به مشتریان تحویل می‌دهد، پول یا دارایی دیگری از آنان دریافت می‌کند و یا طلبی برای او ایجاد می‌شود. ورود پول یا دارایی یا ایجاد طلب بابت ارائه خدمات یا فروش کالا را درآمد می‌گویند. بطور کلی، درآمد هنگامی‌شناسائی و در مدارک حسابداری ثبت می‌شود که کالای فروش رفته به مشتریان تحویل داده شود یا خدماتی برای آنان انجام شود.

هزینه

بهای تمام شده کالای فروش رفته و یا خدمات انجام شده به منظور کسب درآمد است. به عبارت دیگر، هزینه شامل مخارجی است که برای کسب درآمد، پرداخت یا دریافت واقع شده است مانند حقوق کارکنان، هزینه سوخت، هزینه تلفن، هزینه پیک. عنوان هر حساب هزینه، باید ماهیت آن حساب را بیان کند مانند هزینه اجاره، هزینه حقوق و هزینه بیمه.

سرمایه

حق مالی مالک یا مالکان یک مؤسسه نسبت به دارایی‌های آن، سرمایه نامیده می‌شود. در هر زمان با کسر کردن بدهی‌های یک مؤسسه از دارایی‌های آن، مبلغ سرمایه به دست می آید. سرمایه مؤسسه عمدتاً ناشی از آورده نقدی است که شامل وجوه نقدی است که مالک یا مالکان پلاگین در مؤسسه سرمایه گذاری می‌کنند و یا آورده غیرنقدی است که شامل دارایی‌هایی غیر از وجه نقد است که مالک یا مالکان به عنوان سرمایه وارد مؤسسه می‌نمایند.

برداشت

به معنای آن است که صاحب یک مؤسسه برای مصارف شخصی پول یا مال دیگری را از دارایی‌های مؤسسه  متعلق به خود بردارد یا مخارج شخصی خود را از محل وجوه نقد مؤسسه پرداخت کند. از آنجا که وجه برداشت شده ممکن است به مؤسسه برگشت داده شود، برداشت مالک در حسابی به نام برداشت ثبت می‌شود.

دارایی

دارایی‌ها منابع اقتصادی مؤسسه هستند، که فعالیت های اقتصادی با استفاده از آن‌ها انجام می گیرد. اموال، مطالبات و سایر منابع اقتصادی متعلق به یک مؤسسه، که در نتیجه معامالت، عملیات مالی یا سایر رویدادها ایجاد شده و فرمولقابل تبدیل به پول و دارای منافع آتی است، دارایی نامیده می‌شود. مؤسسات بر حسب نوع و حجم فعالیتشان، دارایی‌های مختلفی دارند. دارایی‌ها را می‌توان به سه گروه عمده تقسیم کرد.

دارایی‌های جاری: به دارائی‌هایی می گویند که یا پول نقد می‌باشند پلاگین یا زودتر به پول نقد تبدیل می‌شوند. مانند موجودی نقد و بانک،موجودی کالا، موجودی ملزومات، بدهکاران، اسناد دریافتی، حساب‌های دریافتی، پیش‌پرداختها.