ملک‌الشعراى بهار

نویسنده Zohreh Gholami, بعد از ظهر 19:37:23 - 09/04/11

« شهریار | خیام »

0 اعضا و 1 مهمان درحال دیدن موضوع.

Zohreh Gholami

مسمط ها
امروز خدایگان عالم

امروز خدایگان عالم       بر فرق نهاد تاج « لولاک »

امروز شنید گوش خاتم       « لولاک لما خلقت الافلاک »

امروز ز شرق اسم اعظم       مهر ازلی بتافت بر خاک

امروز از این خجسته مقدم       ارکان وجود شد مشید



امروز خدای با جهان کرد       لطفی که نکرده بود هرگز

نوری که مشیتش نهان کرد       امروز پدید گشت و بارز

آورد و مربی جهان کرد       یک تن را با هزار معجز

پیغمبر آخرالزمان کرد       نوری که قدیم بود و بی‌حد



ای حکمت تو مربی کون!       وی از تو وجود هرچه کائن!

ای تربیتت زمانه را عون!       وی خلقت دهر را معاون!

بی‌روی تو گشته حق به صد لون       با شرع تو گشته دین مباین

بر ملت توست ذلت و هون       ای ظل تو بر زمانه ممتد!



حرمت ز مزار و مسجد ما       بردند معاندین دین، پاک

پوشیده رخ معابد ما       از غفلت و جهل، خاک و خاشاک

جز سفسطه نیست عاید ما       کاوهام گرفته جای ادراک

ابلیس شده است هادی ما       ما گشته به قید او مقید

Zohreh Gholami

مسمط ها
ای نگار روحانی! خیز و پرده بالا زن

ای نگار روحانی! خیز و پرده بالا زن       در سرادق لاهوت کوس «لا» و «الا» زن

در ترانه معنی دم ز سر مولا زن       و آن گه از غدیر خم باده‌ی تولا زن

تا ز خود شوی بیرون، زین شراب روحانی       در خم غدیر امروز باده‌ای به جوش آمد

کز صفای او روشن جان باده‌نوش آمد       وآن مبشر رحمت باز در خروش آمد

کن صنم که از عشاق برده عقل و هوش آمد       با هیولی توحید در لباس انسانی



حیدر احد منظر، احمد علی سیما       آن حبیب و صد معراج، آن کلیم و صد سینا

در جمال او ظاهر سر علم الاسما       بزم قرب را محرم، راز غیب را دانا

ملک قدس را سلطان، قصر صدق را بانی       خاتم وفا را لعل، لعل راستی را کان

قلزم صفا را فلک، فلک صدق را سکان       اوست قطبی از اقطاب، اوست رکنی از ارکان

ممکنی است بی‌ایجاب، واجبی است بی‌امکان       ثانیی است بی‌اول، اولی است بی‌ثانی



در غدیر خم یزدان گفت مر پیمبر را       کز پی کمال دین، شو پذیره حیدر را

پس پیمبر اندر دشت بر نهاد منبر را       برد بر سر منبر حیدر فلک‌فر را

شد جهان دل روشن ز آن دو شمس نورانی       گفت : « بشنوید ای قوم! قول حق تعالی را

هم به جان بیاویزید گوهر تولا را       پوزش آورید از جان، این ستوده مولا را

این وصی برحق را، این ولی والا را       با رضای او کوشید در رضای یزدانی»



کی رسد به مدح او وهم مرد دانشمند؟       کی توان به وصف او دم زدن ز چون و چند؟

به که عجز مدح آرم از پدر سوی فرزند       حجت صمد مظهر، آیت احد پیوند

شبل حیدر کرار، خسرو خراسانی       پور موسی جعفر، آیت‌الله اعظم

آن که هست از انفاسش زنده عیسی مریم       در تحقق ذاتش گشته خلقت عالم

آفتاب کز رفعت بر فلک زند پرچم       می‌کند به درگاهش صبح و شام دربانی



عقل و وهم کی سنجند اوج کبریایش را؟       جان و دل چه‌سان گویند مدحت و ثنایش را؟

گر رضای حق جویی، رو بجو رضایش را       هر که در دل افرازد رایت ولایش را

همچو خواجه بتواند دم زد از مسلمانی       ....

Zohreh Gholami

مسمط ها
زال زمستان گریخت از دم بهمن

زال زمستان گریخت از دم بهمن       آمد اسفند مه به فر تهمتن

خور به فلک تاخت همچو رای پشوتن       آتش زردشت دی فسرد به گلشن

سبزه چو گشتاسب خیمه زد به گلستان       قائد نوروز چتر آینه‌گون زد

ماه سفندارمذ طلایه برون زد       ساری منقار و ساق پای به خون زد

هدهد بر فرق تاج بوقلمون زد       زاغ برون برد فرش تیره ز بستان



ماه دگر نوبهار جیش براند       از سپه دی سلاحها بستاند

گل را بر تخت خسروی بنشاند       بلبل دستانسرا نشید بخواند

همچو من اندر مدیح حجت یزدان       صدرا! عبدالمجید خادم باشی

کرده به تکذیب من جفنگ تراشی       گویی خود مرتشی نبوده و راشی

حیف است آنجا که دادخواه تو باشی       بر من مسکین نهند این همه بهتان



گر ره مدحش به پیش گیرم ننگ است       ور کنمش هجو، راه قافیه تنگ است

صرفنظر گر کنم ز بس که دبنگ است       گوید پای کمیت طبعم لنگ است

به که برم شکوه پیش شاه خراسان       گویم : « شاها! شده است باشی پر لاف

از ره عدوان به عیب بنده سخن‌باف       چاره کنش گر به بنده باشدت الطاف»

گویم و دارم یقین که از ره انصاف       شاه خراسان دهد جزای وی آسان



تا که تبرا بود به کار و تولا       تا که پس از «لا» رسد سرادق «الا»

خرم و سرسبز مان به همت مولا       بر تو مبارک کند خدای تعالی

شادی مولود شاه خطه‌ی امکان       ....

Tags:

Share via facebook Share via linkedin Share via telegram Share via twitter Share via whatsapp