[Hooman Ghayouri]

سلام.
کلیه آثار بابا طاهر در این قسمت ارائه شود.

[Zohreh Gholami]

غزل

دلا در عشق تو صد دفترستم       که صد دفتر ز کونین ازبرستم
منم آن بلبل گل ناشکفته       که آذر در ته خاکسترستم
دلم سوجه ز غصه وربریجه       جفای دوست را خواهان ترستم
مو آن عودم میان آتشستان       که این نه آسمانها مجمرستم
شد از نیل غم و ماتم دلم خون       بچهره خوشتر از نیلوفرستم
درین آلاله در کویش چو گلخن       بداغ دل چو سوزان اخگرستم
نه زورستم که با دشمن ستیزم       نه بهر دوستان سیم و زرستم
ز دوران گرچه پر بی جام عیشم       ولی بی دوست خونین ساغرستم
چرم دایم درین مرز و درین کشت       که مرغ خوگر باغ و برستم
منم طاهر که از عشق نکویان       دلی لبریز خون اندر برستم

[Zohreh Gholami]

قصیده

بتا تا زار چون تو دلبرستم          بتن عود و بسینه مجمرستم
اگر جز مهر تو اندر دلم بی          به هفتاد و دو ملت کافرستم
اگر روزی دو صد بارت بوینم          همی مشتاق بار دیگرستم
فراق لاله رویان سوته دیلم          وز ایشان در رگ جان نشترستم
منم آن شاخه بر نخل محبت          که حسرت سایه و محنت برستم
نه کار آخرت کردم نه دنیا          یکی بی سایه نخل بی‌برستم
نه خور نه خواب بیتو گویی          به پیکر هر سر مو خنجرستم
جدا از تو به حور و خلد و طوبی          اگر خورسند گردم کافرستم
چو شمعم گر سراندازند صدبار          فروزنده‌تر و روشن ترستم
مرا از آتش دوزخ چه غم بی          که دوزخ جزوی از خاکسترستم
سمندر وش میان آتش هجر          پریشان مرغ بی‌بال و پرستم
درین دیرم چنان مظلوم و مغموم          چو طفل بی پدر بی مادرستم
نمی‌گیرد کسم هرگز به چیزی          درین عالم ز هر کس کمترستم
بیک ناله بسوجم هر دو عالم          که از سوز جگر خنیاگرستم
ببالینم همه الماس سوده          همه خار و خسک در بسترستم
مثال کافرم در مومنستان          چو ممن در میان کافرستم
همه سوجم همه سوجم همه سوج          بگرمی چون فروزان اخگرستم
رخ تو آفتاب و مو چو حربا          و یا پژمان گل نیلوفرستم
بملک عشق روح بی‌نشانم          بشهر دل یکی صورت پرستم
رخش تا کرده در دل جلوه از مهر          بخوبی آفتاب خاورستم
بمیر ای دل که آسایش بیابی          که مو تا جان ندادم وانرستم
من از روز ازل طاهر بزادم          ازین رو نام بابا طاهرستم

[Zohreh Gholami]

دوبیتی های باباطاهر (قسمت اول)
(بخش اول)


خوشا آنانکه الله یارشان بی       بحمد و قل هو الله کارشان بی
خوشا آنانکه دایم در نمازند       بهشت جاودان بازارشان بی
---------------
دلم میل گل باغ ته دیره       درون سینه‌ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم       وینم آلاله هم داغ ته دیره
---------------
به صحرا بنگرم صحرا ته وینم       به دریا بنگرم دریا ته وینم
بهر جا بنگرم کوه و در و دشت       نشان روی زیبای ته وینم
---------------
غمم غم بی و همراز دلم غم       غمم همصحبت و همراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم       مریزا بارک الله مرحبا غم
---------------
غم و درد مو از عطار واپرس       درازی شب از بیمار واپرس
خلایق هر یکی صد بار پرسند       تو که جان و دلی یکبار واپرس
---------------
دلت ای سنگدل بر ما نسوجه       عجب نبود اگر خارا نسوجه
بسوجم تا بسوجانم دلت را       در آذر چوب تر تنها نسوجه
---------------
خوشا آندل که از غم بهره‌ور بی       بر آندل وای کز غم بی‌خبر بی
ته که هرگز نسوته دیلت از غم       کجا از سوته دیلانت خبر بی
---------------
یکی درد و یکی درمان پسندد       یک وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران       پسندم آنچه را جانان پسندد
---------------
ته که ناخوانده‌ای علم سماوات       ته که نابرده‌ای ره در خرابات
ته که سود و زیان خود ندانی       بیاران کی رسی هیهات هیهات
---------------
خدایا داد از این دل داد از این دل       نگشتم یک زمان من شاد از این دل
چو فردا داد خواهان داد خواهند       بر آرم من دو صد فریاد از این دل
---------------
دلا خوبان دل خونین پسندند       دلا خون شو که خوبان این پسندند
متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست       گروهی آن گروهی این پسندند
---------------
دلا پوشم ز عشقت جامه‌ی نیل       نهم داغ غمت چون لاله بر دیل
دم از مهرت زنم همچون دم صبح       وز آن دم تا دم صور سرافیل
---------------
بی ته اشکم ز مژگان تر آیو       بی ته نخل امیدم نی بر آیو
بی ته در کنج تنهائی شب و روز       نشینم تا که عمرم بر سر آیو
---------------
به والله و به بالله و به تالله       قسم بر آیه‌ی نصر من الله
که دست از دامنت من بر ندارم       اگر کشته شوم الحکم لله
---------------
دلی همچون دل نالان مو نه       غمی همچون غم هجران مو نه
اگر دریا اگر ابر بهاران       حریف دیده‌ی گریان مو نه
---------------
من آن مسکین تذروبی پرستم       من آن سوزنده شمع بی‌سرستم
نه کار آخرت کردم نه دنیا       یکی خشکیده نخل بی‌برستم
---------------
مکن کاری که پا بر سنگت آیو       جهان با این فراخی تنگت آیو
چو فردا نامه خوانان نامه خونند       تو وینی نامه‌ی خود ننگت آیو
---------------
غم عالم نصیب جان ما بی       بدور ما فراغت کیمیا بی
رسد آخر بدرمان درد هرکس       دل ما بی که دردش بیدوا بی
---------------
خوشا آنانکه هر شامان ته وینند       سخن با ته گرند با ته نشینند
مو که پایم نبی کایم ته وینم       بشم آنان بوینم که ته وینند
---------------
دو زلفانت گرم تار ربابم       چه میخواهی ازین حال خرابم
ته که با مو سر یاری نداری       چرا هر نیمه شو آیی بخوابم
---------------
بیا یک شو منور کن اطاقم       مهل در محنت و درد فراقم
به طاق جفت ابروی تو سوگند       که همجفت غمم تا از تو طاقم
---------------
دو چشمم درد چشمانت بچیناد       مبو روجی که چشمم ته مبیناد
شنیدم رفتی و یاری گرفتی       اگر گوشم شنید چشمم مبیناد
---------------
عزیزا کاسه‌ی چشمم سرایت       میان هردو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی تو       نشنید خار مژگانم بپایت
---------------
زدست دیده و دل هر دو فریاد       که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد       زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
---------------
بیته بالین سیه مار به چشمم       روج روشن شو تار به چشمم
بیته ای نو گل باغ امیدم       گلستان سربسر خار به چشمم
---------------
بیته یارب به بستان گل مرویاد       وگر روید کسش هرگز مبویاد
بیته هر گل به خنده لب گشاید       رخش از خون دل هرگز مشویاد
---------------
ته که می‌شی بمو چاره بیاموج       که این تاریک شوانرا چون کرم روج
کهی واجم که کی این روج آیو       کهی واجم که هرگز وا نه‌ای روج
---------------
بیا تا دست ازین عالم بداریم       بیا تا پای دل از گل برآریم
بیا تا بردباری پیشه سازیم       بیا تا تخم نیکوئی بکاریم
---------------
یکی برزیگرک نالان درین دشت       بخون دیدگان آلاله می‌کشت
همی کشت و همی گفت ای دریغا       بباید کشت و هشت و رفت ازین دشت
---------------
درخت غم بجانم کرده ریشه       بدرگاه خدا نالم همیشه
رفیقان قدر یکدیگر بدانید       اجل سنگست و آدم مثل شیشه
---------------
اگر شیری اگر میری اگر مور       گذر باید کنی آخر لب گور
دلا رحمی بجان خویشتن کن       که مورانت نهند خوان و کنند سور
---------------

[Zohreh Gholami]

دوبیتی های باباطاهر (قسمت اول)
(بخش دوم)

اگر دل دلبری دلبر کدامی       وگر دلبر دلی دل را چه نامی
دل و دلبر بهم آمیته وینم       ندانم دل که و دلبر کدامی
---------------
دلی نازک بسان شیشه دیرم       اگر آهی کشم اندیشه دیرم
سرشکم گر بود خونین عجب نیست       مو آن نخلم که در خون ریشه دیرم
---------------
گر آن نامهربانم مهربان بی       چرا از دیدگانم خون روان بی
اگر دلبر بمو دلدار می‌بو       چرا در تن مرا نه دل نه جان بی
---------------
چرا دایم بخوابی ای دل ای دل       ز غم در اضطرابی ای دل ای دل
بوره کنجی نشین شکر خدا کن       که شاید کام یابی ای دل ای دل
---------------
شب تار و بیابان پرورک بی       در این ره روشنایی کمترک بی
گر از دستت برآید پوست از تن       بیفکن تا که بارت کمترک بی
---------------
مو از قالوا بلی تشویش دیرم       گنه از برگ و باران بیش دیرم
اگر لاتقنطوا دستم نگیرد       مو از یاویلنا اندیش دیرم
---------------
جدا از رویت ای ماه دل افروز       نه روز از شو شناسم نه شو از روز
وصالت گر مرا گردد میسر       همه روزم شود چون عید نوروز
---------------
نسیمی کز بن آن کاکل آیو       مرا خوشتر ز بوی سنبل آیو
چو شو گیرم خیالش را در آغوش       سحر از بسترم بوی گل آیو
---------------
مو کز سوته دلانم چون ننالم       مو کز بی حاصلانم چون ننالم
بگل بلبل نشیند زار نالد       مو که دور از گلانم چون ننالم
---------------
چه خوش بی وصلت ای مه امشبک بی       مرا وصل تو آرام دلک بی
زمهرت ای مه شیرین چالاک       مدامم دست حسرت بر سرک بی
---------------
مسلسل زلف بر رخ ریته دیری       گل و سنبل بهم آمیته دیری
پریشان چون کری زلف دو تا را       بهر تاری دلی آویته دیری
---------------
اگر مستان هستیم از ته ایمان       وگر بی پا و دستیم از ته ایمان
اگر گبریم و ترسا ور مسلمان       بهر ملت که هستیم از ته ایمان
---------------
اگر آئی بجانت وانواجم       وگر نائی به هجرانت گداجم
ته هر دردی که داری بر دلم نه       بمیرم یا بسوجم یا بساجم
---------------
عاشق آن به که دایم در بلا بی       ایوب آسا به کرمان مبتلا بی
حسن آسا بدستش کاسه‌ی زهر       حسین آسا بدشت کربلا بی
---------------
نوای ناله غم اندوته ذونه       عیار قلب و خالص بوته ذونه
بیا سوته دلان با هم بنالیم       که قدر سوته دل دل سوته ذونه
---------------
مو آن بحرم که در ظرف آمدستم       چو نقطه بر سر حرف آمدستم
بهر الفی الف قدی بر آیو       الف قدم که در الف آمدستم
---------------
دلم از دست خوبان گیج و ویجه       مژه بر هم زنم خونابه ریجه
دل عاشق مثال چوب‌تر بی       سری سوجه سری خونابه ریجه
---------------
ز کشت خاطرم جز غم نروئی       ز باغم جز گل ماتم نروئی
ز صحرای دل بیحاصل مو       گیاه ناامیدی هم نروئی
---------------
سیه بختم که بختم واژگون بی       سیه روجم که روجم سرنگون بی
شدم آواره‌ی کوی محبت       زدست دل که یارب غرق خون بی
---------------
بیته یک شو دلم بی غم نمی‌بو       که آن دلبر دمی همدم نمی‌بو
هزاران رحمت حق باد بر غم       زمانی از دل ما کم نمی بو
---------------
مو ام آن آذرین مرغی که فی‌الحال       بسوجم عالم ار برهم زنم بال
مصور گر کشد نقشم به گلشن       بسوجه گلشن از تاثیر تمثال
---------------
ز عشقت آتشی در بوته دیرم       در آن آتش دل و جان سوته دیرم
سگت ار پا نهد بر چشم ای دوست       بمژگان خاک راهش رو ته دیرم
---------------
بدریای غمت دل غوطه‌ور بی       مرا داغ فراقت بر جگر بی
ز مژگان خدنگت خورده‌ام تیر       که هر دم سوج دل زان بیشتر بی
---------------
مدامم دل براه و دیده تر بی       شراب عیشم از خون جگر بی
ببویت زندگی یابم پس از مرگ       ترا گر بر سر خاکم گذر بی
---------------
گلی کشتم باین الوند دامان       آوش از دیده دادم صبح و شامان
چو روج آیو که بویش وا من آیو       برد بادش سر و سامان بسامان
---------------
دو چشمانت پیاله‌ی پر ز می بی       خراج ابروانت ملک ری بی
همی وعده کری امروز و فردا       نمیدانم که فردای تو کی بی
---------------
قدم دایم ز بار غصه خم بی       چو مو محنت کشی در دهر کم بی
مو هرگز از غم آزادی ندیرم       دل بی طالع مو کوه غم بی
---------------
بشم واشم ازین عالم بدر شم       بشم از چین و ما چین دورتر شم
بشم از حاجیان حج بپرسم       که این دوری بسه یا دورتر شم
---------------
صدای چاوشان مردن آیو       بگوش آوازه‌ی جان کندن آیو
رفیقان میروند نوبت به نوبت       وای آن ساعت که نوبت وامن آیو
---------------
به قبرستان گذر کردم کم وبیش       بدیدم قبر دولتمند و درویش
نه درویش بیکفن در خاک رفته       نه دولتمند برده یک کفن بیش
---------------
دیم یک عندلیب خوشنوائی       که می‌نالید وقت صبحگاهی
بشاخ گلبنی با گل همی گفت       که یارا بی وفایی بی وفائی
---------------

[Zohreh Gholami]

دوبیتی های باباطاهر (قسمت اول)
(بخش سوم)

به قبرستان گذر کردم صباحی       شنیدم ناله و افغان و آهی
شنیدم کله‌ای با خاک می‌گفت       که این دنیا نمی‌ارزد بکاهی
---------------
هر آنکس مال و جاهش بیشتر بی       دلش از درد دنیا ریشتر بی
اگر بر سر نهی چون خسروان تاج       به شیرین جانت آخر نیشتر بی
---------------
هر آنکس عاشق است از جان نترسد       یقین از بند و از زندان نترسد
دل عاشق بود گرگ گرسنه       که گرگ از هی هی چوپان نترسد
---------------
هزاران دل بغارت برده ویشه       هزارانت دگر خون کرده ویشه
هزاران داغ ریش ار ویشم اشمرد       هنو نشمرده از اشمرده ویشه
---------------
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ       اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند       در آخر خاک راهی عاقبت هیچ
---------------
غم عشق تو کی بر هر سر آیو       همائی کی به هر بوم و بر آیو
زعشقت سرفرازان کامیابند       که خور اول به کهساران بر آیو
---------------
ته که نوشم نه‌ای نیشم چرایی       ته که یارم نه‌ای پیشم چرایی
ته که مرهم نه‌ای بر داغ ریشم       نمک پاش دل ریشم چرایی
---------------
بیته یکدم دلم خرم نمانی       اگر رویت بوینم غم نمانی
اگر درد دلم قسمت نمایند       دلی بی غم درین عالم نمانی
---------------
اگر یار مرا دیدی به خلوت       بگو ای بی‌وفا ای بیمروت
گریبانم ز دستت چاک چاکو       نخواهم دوخت تا روز قیامت
---------------
فلک نه همسری دارد نه هم کف       بخون ریزی دلش اصلا نگفت اف
همیشه شیوه‌ی کارش همینه       چراغ دودمانیرا کند پف
---------------
فلک در قصد آزارم چرائی       گلم گر نیستی خارم چرائی
ته که باری ز دوشم بر نداری       میان بار سربارم چرایی
---------------
زدل نقش جمالت در نشی یار       خیال خط و خالت در نشی یار
مژه سازم بدور دیده پرچین       که تا وینم خیالت در نشی یار
---------------
پریشان سنبلان پرتاب مکه       خمارین نرگسان پرخواب مکه
براینی ته که دل از مابرینی       برنیه روزگار اشتاب مکه
---------------
جره بازی بدم رفتم به نخجیر       سبک دستی بزد بر بال من تیر
برو غافل مچر در کوهساران       هران غافل چرد غافل خورد تیر
---------------
مو آن رندم که نامم بی‌قلندر       نه خان دیرم نه مان دیرم نه لنگر
چو روج آیو بگردم گرد گیتی       چو شو آیو به خشتی وانهم سر
---------------
مرا نه سر نه سامان آفریدند       پریشانم پریشان آفریدند
پریشان خاطران رفتند در خاک       مرا از خاک ایشان آفریدند
---------------
بی ته هر شو سرم بر بالش آیو       چو نی از استخوانم نالش آیو
شب هجران بجای اشک چشمم       ز مژگان پاره‌های آتش آیو
---------------
مو که چون اشتران قانع به خارم       جهازم چوب و خرواری ببارم
بدین مزد قلیل و رنج بسیار       هنوز از روی مالک شرمسارم
---------------
سرم چون گوی در میدان بگرده       دلم از عهد و پیمان بر نگرده
اگر دوران به نااهلان بمانه       نشینم تا که این دوران بگرده
---------------
دلم از دست تو دایم غمینه       ببالین خشتی و بستر زمینه
همین جرمم که مو ته دوست دیرم       که هر کت دوست دیره حالش اینه
---------------
چرا آزرده حالی ای دل ای دل       همه فکر و خیالی ای دل ای دل
بساجم خنجری دل را برآرم       بوینم تا چه حالی ای دل ای دل
---------------
مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل       بمو دایم به جنگی ای دل ای دل
اگر دستم فتی خونت بریجم       بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل
---------------
شب تاریک و سنگستان و مو مست       قدح از دست مو افتاد و نشکست
نگهدارنده‌اش نیکو نگهداشت       وگرنه صد قدح نفتاده بشکست
---------------
کشیمان ار بزاری از که ترسی       برانی گر بخواری از که ترسی
مو با این نیمه دل از کس نترسم       دو عالم دل ته داری از که ترسی
---------------
مو آن رندم که پا از سر ندونم       سراپایی بجز دلبر ندونم
دلارامی کز او دل گیرد آرام       بغیر از ساقی کوثر ندونم
---------------
مرا عشقت ز جان آذر برآره       زپیکر مشت خاکستر برآره
نهال مهرت از دل گر ببرند       هزاران شاخه دیگر برآره
---------------
تن محنت کشی دیرم خدایا       دل با غم خوشی دیرم خدایا
زشوق مسکن و داد غریبی       به سینه آتشی دیرم خدایا
---------------
بود درد مو و درمانم از دوست       بود وصل مو و هجرانم از دوست
اگر قصابم از تن واکره پوست       جدا هرگز نگردد جانم از دوست
---------------
خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت       خرم آنانکه این آلالیان کشت
بسی هند و بسی شند و بسی یند       همان کوه و همان صحرا همان دشت
---------------
غم عشقت بیابان پرورم کرد       فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
بمو واجی صبوری کن صبوری       صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد
---------------
سه درد آمو بجانم هر سه یکبار       غریبی و اسیری و غم یار
غریبی و اسیری چاره دیره       غم یار و غم یار و غم یار
---------------
تویی آن شکرین لب یاسمین بر       منم آن آتشین دل دیدگان تر
از آن ترسم که در آغوشم آیی       گدازد آتشت بر آب شکر
---------------
خوشا آنانکه پا از سر ندونند       مثال شعله خشک و تر ندونند
کنشت و کعبه و بتخانه و دیر       سرائی خالی از دلبر ندونند
---------------

[Zohreh Gholami]

دوبیتی های دوبیتی های باباطاهر (قسمت اول)
(بخش چهارم)

خوشا آنانکه سودای ته دیرند       که سر پیوسته در پای ته دیرند
بدل دیرم تمنای کسانی       که اندر دل تمنای ته دیرند
---------------
الهی گردن گردون شود خرد       که فرزندان آدم را همه برد
یکی ناگه که زنده شد فلانی       همه گویند فلان ابن فلان مرد
---------------
دلم از سوز عشق آتش بجان بی       بکامم زهر از آن شکر دهان بی
همان دستان که با ته بی بگردن       کنونم چون مگس بر سر زنان بی
---------------
ته که دور از منی دل در برم نی       هوایی غیر وصلت در سرم نی
بجانت دلبرا کز هر دو عالم       تمنای دگر جز دلبرم نی
---------------
دگر شو شد که مو جانم بسوزد       گریبان تا بدامانم بسوزد
برای کفر زلفت ای پریرخ       همی ترسم که ایمانم بسوزد
---------------
دلم بی وصل ته شادی مبیناد       زدرد و محنت آزادی مبیناد
خراب آباد دل بی مقدم تو       الهی هرگز آبادی مبیناد
---------------
الاله کوهسارانم تویی یار       بنوشه جو کنارانم تویی یار
الاله کوهساران هفته‌ای بی       امید روزگارانم تویی یار
---------------
فلک زار و نزارم کردی آخر       جدا از گلعذارم کردی آخر
میان تخته‌ی نرد محبت       شش و پنجی بکارم کردی آخر
---------------
نمیدانم دلم دیوانه‌ی کیست       کجا آواره و در خانه‌ی کیست
نمیدونم دل سر گشته‌ی مو       اسیر نرگس مستانه‌ی کیست
---------------
چو آن نخلم که بارش خورده باشند       چو آن ویران که گنجش برده باشند
چو آن پیری همی نالم درین دشت       که رودان عزیزش مرده باشند
---------------
پسندی خوار و زارم تا کی و چند       پریشان روزگارم تا کی و چند
ته که باری ز دوشم برنگیری       گری سربار بارم تا کی و چند
---------------
دلا غافل ز سبحانی چه حاصل       مطیع نفس و شیطانی چه حاصل
بود قدر تو افزون از ملایک       تو قدر خود نمیدانی چه حاصل
---------------
خور از خورشید رویت شرم دارد       مه نو زابرویت آزرم دارد
بشهر و کوه و صحرا هر که بینی       زبان دل بذکرت گرم دارد
---------------
اگر شیری اگر ببری اگر کور       سرانجامت بود جا در ته گور
تنت در خاک باشد سفره گستر       بگردش موش و مار و عقرب و مور
---------------
عزیزا ما گرفتار دو دردیم       یکی عشق و دگر در دهر فردیم
نصیب کس مباد این غم که ما راست       جمالت یک نظر نادیده مردیم
---------------
زدل مهر تو ای مه رفتنی نی       غم عشقت بهر کس گفتنی نی
ولیکن شعله مهر و محبت       میان مردمان بنهفتنی نی
---------------
دلا اصلا نترسی از ره دور       دلا اصلا نترسی از ته گور
دلا اصلا نمیترسی که روزی       شوی بنگاه مار و لانه‌ی مور
---------------
حرامم بی ته بی آلاله و گل       حرامم بی ته بی آواز بلبل
حرامم بی اگر بی ته نشینم       کشم در پابی گلبن ساغر مل
---------------
بسر شوق سر کوی ته دیرم       بدل مهر مه روی ته دیرم
بت من کعبه‌ی من قبله‌ی من       ته ای هر سو نظر سوی ته دیرم
---------------
خدایا خسته و زارم ازین دل       شو و روزان در آزارم ازین دل
مو از دل نالم و دل نالد از مو       زمو بستان که بیزارم ازین دل
---------------
سر راهت نشینم تا بیایی       در شادی بروی ما گشایی
شود روزی بروز مو نشینی       که تا وینی چه سخت بیوفائی
---------------
شدستم پیرو برنائی نمانده       بتن توش و توانائی نمانده
بمو واجی برو آلاله‌ی چین       چرا چینم که بینائی نمانده
---------------
خدایا دل ز مو بستان بزاری       نمی‌آید ز مو بیمار داری
نمیدونم لب لعلش به خونم       چرا تشنه است با این آبداری
---------------
بوره ای روی تو باغ بهارم       خیالت مونس شبهای تارم
خدا دونه که در دنیای فانی       بغیر عشق ته کاری ندارم
---------------
بسر غیر ته سودائی ندیرم       بدل جز ته تمنائی ندیرم
خدا دونه که در بازار عشقت       بجز جان هیچ کالائی ندیرم

[Zohreh Gholami]

دوبیتی های باباطاهر (قسمت دوم)
(بخش اول)

هزاران غم بدل اندوته دیرم       هزار آتش بجان افروته دیرم
بیک آه سحر کز دل برآرم       هزاران مدعی را سوته دیرم
---------------
بیته گلشن به چشمم گلخن آیو       واته گلخن به چشمم گلشن آیو
گلم ته گلبنم ته گلشنم ته       که واته مرده را جان بر تن آیو
---------------
غم عشقت ز گنج رایگان به       وصال تو ز عمر جاودان به
کفی از خاک کویت در حقیقت       خدا دونه که از ملک جهان به
---------------
سر سرگشته‌ام سامان نداره       دل خون گشته‌ام درمان نداره
به کافر مذهبی دل بسته دیرم       که در هر مذهبی ایمان نداره
---------------
امان از اختر شوریده‌ی مو       فغان از بخت برگردیده‌ی مو
فلک از کینه ورزی کی گذاره       رود خون از دل غمدیده‌ی مو
---------------
بروی ماهت ای ماه ده و چار       به سرو قدت ای زیبنده رخسار
که جز عشقت خیالی در دلم نی       بدیاری ندارم مو سر و کار
---------------
نهالی کن سر از باغی برآرد       ببارش هر کسی دستی برآرد
برآرد باغبان از بیخ و از بن       اگر بر جای میوه گوهر آرد
---------------
غمت در سینه‌ی مو خانه دیره       چو جغدی جای در ویرانه دیره
فلک هم در دل تنگم نهد باز       هر آن انده که در انبانه دیره
---------------
کشم آهی که گردون پر شرر شی       دل دیوانه‌ام دیوانه‌تر شی
بترس از برق آه سوته دیلان       که آه سوته دیلان کارگر شی
---------------
شبی ناید ز اشکم دیده تر نی       سرشکم جاری از خون جگر نی
شو و روجم رود با ناله‌ی زار       ته را از حال زار مو خبر نی
---------------
غم و درد دل مو بی حسابه       خدا دونه دل از هجرت کبابه
بنازم دست و بازوی ته صیاد       بکش مرغ دلم بالله ثوابه
---------------
بی تو تلواسه دیرم ای نکویار       زهر در کاسه دیرم ای نکویار
میم خون گریه ساقی ناله مطرب       مصاحب این سه دیرم ای نکویار
---------------
اگر دستم رسد بر چرخ گردون       از او پرسم که این چین است و آن چون
یکی را میدهی صد ناز و نعمت       یکی را نان جو آلوده در خون
---------------
چه باغ است اینکه دارش آذرینه       چه دشت است اینکه خونخوارش زمینه
مگر بوم و بر سنگین دلان است       مگر صحرای عشق نازنینه
---------------
کجا بی جای ته ای بر همه شاه       که مو آیم بدانجا از همه راه
همه جا جای ته مو کور باطن       غلط گفتم غلط استغفرالله
---------------
کسیکه ره بفریادم برد نی       خبر بر سرو آزادم برد نی
همه خوبان عالم جمع گردند       کسیکه یادت از یادم برد نی
---------------
به هر شام و سحر گریم بکوئی       که جاری سازم از هر دیده جوئی
مو آن بی طالعم در باغ عالم       که گل کارم بجایش خار روئی
---------------
سمن زلفا بری چون لاله دیری       ز نرگس ناز در دنباله دیری
از آن رو سه بمهرم بر نیاری       که در سرناز چندین ساله دیری
---------------
شبی نالم شبی شبگیر نالم       ز جور یار و چرخ پیر نالم
گهی همچون پلنگ تیر خورده       گهی چون شیر در زنجیر نالم
---------------
وای آن روزی که قاضی مان خدا بی       به میزان و صراطم ماجرا بی
بنوبت میروند پیر و جوانان       وای آنساعت که نوبت زان ما بی
---------------
دل ارمهرت نورزه بر چه ارزه       گل است آندل که مهر تو نورزه
گریبانی که از عشقت شود چاک       بیک عالم گریبان وابیرزه
---------------
برویت از حیا خوی ریته دیری       دو ابرویت بناز آمیته دیری
به سحر دیده در چاه زنخدان       بسی هاروت دل آویته دیری
---------------
ز آهم هفت گردون پر شرر بی       زمژگانم روان خون جگر بی
ته که هرگز دلت از غم نسوجه       کجا از سوته دیلانت خبر بی
---------------
سحرگاهان که اشکم لاوه گیره       زآهم هفت چرخ آلاوه گیره
چنان از دیده ریزم اشک خونین       که گیتی سر بسر سیلابه گیره
---------------
عزیزان موسم جوش بهاره       چمن پر سبزه صحرا لاله زاره
دمی فرصت غنیمت دان درین فصل       که دنیای دنی بی اعتباره
---------------
مرا درد آموه و درمان چه حاصل       مرا وصل آموه و هجران چه حاصل
بسوته بی گل و آلاله بی سر       سر سوته کله یاران چه حاصل
---------------
دلا از دست تنهایی بجانم       ز آه و ناله‌ی خود در فغانم
شبان تار از درد جدایی       کند فریاد مغز استخوانم
---------------
غم عشق تو مادر زاد دیرم       نه از آموزش استاد دیرم
بدان شادم که از یمن غم تو       خراب آباد دل آباد دیرم
---------------
الهی سوز عشقت بیشتر کن       دل ریشم ز دردت ریشتر کن
ازین غم گر دمی فارغ نشینم       بجانم صد هزاران نیشتر کن
---------------
غمم بیحد و دردم بی شماره       فغان کاین درد مو درمان نداره
خداوندا ندونه ناصح مو       که فریاد دلم بی‌اختیاره
---------------

[Zohreh Gholami]

دوبیتی های بابا طاهر (قسمت دوم)
(بخش دوم)

عزیزان از غم و درد جدایی       به چشمانم نمانده روشنائی
بدرد غربت و هجرم گرفتار       نه یار و همدمی نه آشنائی
---------------
نصیب کس مبو درد دل مو       که بسیاره غم بی‌حاصل مو
کسی بو از غم و دردم خبردار       که دارد مشکلی چون مشکل مو
---------------
به لامردم مکان دلبرم بی       سخنهای خوشش تاج سرم بی
اگر شاهم ببخشد ملک شیراز       همان بهتر که دلبر در برم بی
---------------
دلی دیرم خریدار محبت       کز او گرم است بازار محبت
لباسی دوختم بر قامت دل       زپود محنت و تار محبت
---------------
خوشا آنانکه تن از جان ندانند       تن و جانی بجز جانان ندانند
بدردش خو گرند سالان و ماهان       بدرد خویشتن درمان ندانند
---------------
دل مو بی‌تو زار و بی قراره       بجز آزار مو کاری نداره
زند دستان بسر چون طفل بدخو       بدرد هجرت اینش روزگاره
---------------
بوره بلبل بنالیم از سر سوز       بوره آه سحر از مو بیاموز
تو از بهر گلی ده روز نالی       مو از بهر دل‌آرامم شو و روز
---------------
خداوندا بفریاد دلم رس       تو یار بیکسان مو مانده بیکس
همه گویند طاهر کس نداره       خدا یار مو چه حاجت کس
---------------
دلی دیرم ولی دیوانه و دنگ       ز دستم شیشه‌ی ناموس بر سنگ
ازین دیوانگی روزی برآیم       که در دامان دلبر برزنم چنگ
---------------
همه عالم پر از کرد چه سازم       چو مو دلها پر از درد چه سازم
بکشتم سنبلی دامان الوند       همواز طالعم زرد چه سازم
---------------
قدح بر گیرم و سیر گلان شم       بطرف سبزه و آب روان شم
دو سه جامی زنم با شادکامی       وایم مست و بسیرلالیان شم
---------------
مو از جور بتان دل ریش دیرم       زلاله داغ بر دل بیش دیرم
چو فردا نامه خوانان نامه خوانند       من شرمنده سر در پیش دیرم
---------------
دیم آلاله‌ای در دامن خار       واتم آلالیا کی چینمت بار
بگفتا باغبان معذور میدار       درخت دوستی دیر آورد بار
---------------
خوشا آندل که از خود بیخبر بی       ندونه در سفر یا در حضر بی
بکوه و دشت و صحرا همچو مجنون       پی لیلی دوان با چشم تر بی
---------------
همه دل ز آتش غم سوتنی بی       بهرجان سوز هجر افروتنی بی
که از دست اجل بر تن قبائی       اگر شاه و گدائی دوتنی بی
---------------
قلم بتراشم از هر استخوانم       مرکب گیرم از خون رگانم
بگیرم کاغذی از پرده‌ی دل       نویسم بهر یار مهربانم
---------------
محبت آتشی در جانم افروخت       که تا دامان محشر بایدم سوخت
عجب پیراهنی بهرم بریدی       که خیاط اجل میبایدش دوخت
---------------
الهی ار بواجم ور نواجم       ته دانی حاجتم را مو چه واجم
اگر بنوازیم حاجت روا بی       وگر محروم سازی مو چه ساجم
---------------
مو آن دلداده‌ی بی خانمانم       مو آن محنت نصیب سخت جانم
مو آن سرگشته خارم در بیابان       که چون بادی وزد هر سو دوانم
---------------
نمیدانم که رازم با که واجم       غم و سوز وگدازم با که واجم
چه واجم هر که ذونه میکره فاش       دگر راز و نیازم با که واجم
---------------
سر کویت بتا چند آیم و شم       ز وصلت بی نوا چند آیم و شم
بکویت تا ببیند دیده رویت       نترسی از خدا چند آیم و شم
---------------
بوره کز دیده جیحونی بسازیم       بوره لیلی و مجنونی بسازیم
فریدون عزیزم رفتی از دست       بوره کز نو فریدونی بسازیم
---------------
گلی که خود بدادم پیچ و تابش       باشک دیدگانم دادم آبش
درین گلشن خدایا کی روا بی       گل از مو دیگری گیرد گلابش
---------------
زعشقت آتشی در بوته دیرم       در آن آتش دل و جان سوته دیرم
سگت ار پا نهد بر چشمم ایدوست       بمژگان خاک پایش روته دیرم
---------------
به آهی گنبد خضرا بسوجم       فلک را جمله سر تا پا بسوجم
بسوجم ار نه کارم را بساجی       چه فرمائی بساجی یا بسوجم
---------------
اگر جسمم بسوزی سوته خواهم       اگر چشمم بدوزی دوته خواهم
اگر باغم بری تا گل بچینم       گلی همرنگ و همبوی ته خواهم
---------------
سر کوه بلند چندان نشینم       که لاله سر بر آره مو بچینم
الاله بیوفا بی بیوفا بی       نگار بیوفا چون مو گزینم
---------------
ز وصلت تا بکی فرد آیم و شم       جگر پر سوز و پر درد آیم و شم
بموگوئی که در کویم نیایی       مو تا کی با رخ زرد آیم و شم
---------------
خوشا روزی که دیدار ته وینم       گل و سنبل ز رخسار ته چینم
بیا بنشین که تا وینم شو و روز       جمالت ای نگار نازنینم
---------------
دلم زار و حزینه چون ننالم       وجودم آتشینه چون ننالم
بمو واجن که طاهر چند نالی       چو مرگم در کمینه چون ننالم
---------------
بیته گلشن چو زندان بچشمم       گلستان آذرستان بچشمم
بیته آرام و عمر و زندگانی       همه خواب پریشان بچشمم
---------------
بشو یاد تو ای مه پاره هستم       بروز از درد و غم بیچاره هستم
تو داری در مقام خود قراری       مویم که در جهان آواره هستم
---------------

[Zohreh Gholami]

دوبیتی های باباطاهر (قسمت دوم)
(بخش سوم)

غریبی بس مرا دلگیر دارد       فلک بر گردنم زنجیر دارد
فلک از گردنم زنجیر بردار       که غربت خاک دامنگیر دارد
---------------
هر آن دلبر که چشم مست دیره       هزاران دل چو ما پا بست دیره
میان عاشقان آن ماه سیما       چو شعر مو بلند و پست دیره
---------------
قضا رمزی زچشمان خمارش       قدر سری ز زلف مشگبارش
مه و مهر آیتی ز آنروی زیبا       نکویان جهان آئینه دارش
---------------
شبی کان نازنینم در بر آیو       گذشته عمرم از نو بر سر آیو
همه شو دیده‌ی مو تا سحرگاه       بره باشد که یارم از در آیو
---------------
دلا راهت پر از خار و خسک بی       گذرگاه تو بر اوج فلک بی
شب تار و بیابان دور منزل       خوشا آنکس که بارش کمترک بی
---------------
دلی چون مو بغم اندوته ای نی       زری چون جان مو در بوته‌ای نی
بجز شمعم ببالین همدمی نه       که یار سوته دل جز سوته‌ای نی
---------------
شبم از روز و روز از شو بتر بی       دل آشفته‌ام زیر و زبر بی
شو و روز از فراقت ناله‌ی مو       چو آه سوته جانان پر شرر بی
---------------
خور آئین چهره‌ات افروته‌تر بی       بجانم تیر عشقت دوته‌تر بی
چرا خال رخت دونی سیاهه       هر آن نزدیک خور بی سوته‌تر بی
---------------
صفا هونم صفا هونم چه جابی       که هر یاری گرفتم بیوفا بی
بشم یکسر بتازم تا به شیراز       که در هر منزلی صد آشنا بی
---------------
بمو واجی چرا ته بیقراری       چو گل پرورده‌ی باد بهاری
چرا گردی بکوه و دشت و صحرا       بجان او ندارم اختیاری
---------------
مو آن باز سفیدم همدانی       لانه در کوه دارم سایبانی
ببال خود پرم کوهان بکوهان       بچنگ خود کرم نخجیر بانی
---------------
عزیزا مردی از نامرد نایو       فغان و ناله از بیدرد نایو
حقیقت بشنو از پور فریدون       که شعله از تنور سرد نایو
---------------
بدام دلبری دل مبتلا بی       که هجرانش بلا وصلش بلا بی
درین ویرانه دل جز خون ندیدم       نه دل گویی که دشت کربلا بی
---------------
دل دیوانه‌ام دیوانه‌تر شی       خرابه خانه‌ام ویرانه‌تر شی
کشم آهی که گردون را بسوجم       که آه سوته دیلان کارگر شی
---------------
قدم دایم زبار غصه خم بی       چو مو خونین دلی در دهر کم بی
زغم یکدم مو آزادی ندیرم       دل بیچاره‌ی مو کوه غم بی
---------------
جهان خوان و خلایق میهمان بی       گل امروز مو فردا خزان بی
سیه چالی که نامش را نهند گور       بما واجن که اینت خانمان بی
---------------
سحرگان که بلبل بر گل آیو       بدامان اشک چشمم گل گل آیو
روم در پای گل افغان کنم سر       که هر سوته دلی در غلغل آیو
---------------
گلان فصل بهاران هفته‌ای بی       زمان وصل یاران هفته‌ای بی
غنیمت دان وصال لاله رویان       که گل در لاله زاران هفته‌ای بی
---------------
شبی خواهم که پیغمبر ببینم       دمی با ساقی کوثر نشینم
بگیرم در بغل قبر رضا را       در آن گلشن گل شادی بچینم
---------------
زهجرانت هزار اندیشه دیرم       همیشه زهر غم در شیشه دیرم
ز نا سازی بخت و گردش چرخ       فغان و آه و زاری پیشه دیرم
---------------
بروی دلبری گر مایلستم       مکن منعم گرفتار دلستم
خدا را ساربان آهسته میران       که من وامانده‌ی این قافلستم
---------------
بی ته سر در بیابانم شو و روز       سرشک از دیده بارانم شو و روز
نه بیمارم که جایم میکری درد       همیدانم که نالانم شو و روز
---------------
همه روزم فغان و بیقراری       شوان بیداری و فریاد و زاری
بمو سوجه دل هر دور و نزدیک       ته از سنگین دلی پروا نداری
---------------
بمیرم تا ته چشم‌تر نبینی       شرار آه پر آذر نبینی
چنانم آتش عشقت بسوجه       که از مو مشت خاکستر نبینی
---------------
وای آن روجی که در قبرم نهند تنگ       ببالینم نهند خشت و گل و سنگ
نه پای آنکه بگریزم ز ماران       نه دست آنکه با موران کنم جنگ
---------------
بدل چون یادم از بوم و بر آیو       سر شگم بیخود از چشم تر آیو
از آن ترسم من بر گشته دوران       که عمرم در غریبی بر سر آیو
---------------
ز دست چرخ گردون داد دیرم       هزاران ناله و فریاد دیرم
نشنید دستانم با خس و خار       چگونه خاطر خود شاد دیرم
---------------
دلا راه تو پر خار و خسک بی       درین ره روشنایی کمترک بی
گر از دستت بر آید پوست از تن       بیفکن تا که بارت کمترک بی
---------------
دلی دیرم چو مو دیوانه و دنگ       زده آئینه هر نام بر سنگ
بمو واجند که بی نام و ننگی       هر آن یارش تویی چه نام و چه ننگ
---------------
سرم بالین تنم بستر نداره       دلم جز شوق ته در سر نداره
نهد دور از ته هر کس سر ببالین       الهی سر ز بالین بر نداره
---------------
سیاهی دو چشمانت مرا کشت       درازی دو زلفانت مرا کشت
به قتلم حاجت تیر و کمان نیست       خم ابرو و مژگانت مرا کشت
---------------
بلا رمزی ز بالای ته باشد       جنون سری ز سودای ته باشد
بصورت آفرینم این گمان بی       که پنهان در تماشای ته باشد
---------------
نگارینا دل و جانم ته دیری       همه پیدا و پنهانم ته دیری
نمیدانم که این درد از که دیرم       همیدانم که درمانم ته دیری
---------------