ملک‌الشعراى بهار

نویسنده Zohreh Gholami, بعد از ظهر 19:37:23 - 09/04/11

« شهریار | خیام »

0 اعضا و 1 مهمان درحال دیدن موضوع.

Zohreh Gholami

سلام
کلیه اشعارمحمدتقى ملک‌الشعراى بهار در این بخش تقدیم علاقه مندان می گردد.

Zohreh Gholami

تصنیف
بند اول

مرغ سحر ناله سر کن       داغ مرا تازه‌تر کن

زآه شرربار این قفس را       برشکن و زیر و زبر کن

بلبل پربسته! ز کنج قفس درآ       نغمه‌ی آزادی نوع بشر سرا

وز نفسی عرصه‌ی این خاک توده را       پر شرر کن

ظلم ظالم، جور صیاد       آشیانم داده بر باد

ای خدا! ای فلک! ای طبیعت!       شام تاریک ما را سحر کن

نوبهار است، گل به بار است       ابر چشمم ژاله‌بار است

این قفس چون دلم تنگ و تار است       شعله فکن در قفس، ای آه آتشین!

دست طبیعت! گل عمر مرا مچین       جانب عاشق، نگه ای تازه گل! از این

بیشتر کن       مرغ بیدل! شرح هجران مختصر، مختصر، مختصر کن

Zohreh Gholami

تصنیف
بند دوم

عمر حقیقت به سر شد       عهد و وفا پی‌سپر شد

ناله‌ی عاشق، ناز معشوق       هر دو دروغ و بی‌اثر شد

راستی و مهر و محبت فسانه شد       قول و شرافت همگی از میانه شد

از پی دزدی وطن و دین بهانه شد       دیده تر شد

ظلم مالک، جور ارباب       زارع از غم گشته بی‌تاب

ساغر اغنیا پر می ناب       جام ما پر ز خون جگر شد

ای دل تنگ! ناله سر کن       از قویدستان حذر کن

از مساوات صرفنظر کن       ساقی گلچهره! بده آب آتشین

پرده‌ی دلکش بزن، ای یار دلنشین!       ناله برآر از قفس، ای بلبل حزین!

کز غم تو، سینه‌ی من پرشرر شد       کز غم تو سینه‌ی من پرشرر، پرشرر، پرشرر شد

Zohreh Gholami

غزلیات
رخ تو دخلی به مه ندارد

رخ تو دخلی به مه ندارد       که مه دو زلف سیه ندارد

به هیچ وجهت قمر نخوانم       که هیچ وجه شبه ندارد

بیا و بنشین به کنج چشمم       که کس در این گوشه ره ندارد

نکو ستاند دل از حریفان       ولی چه حاصل؟ نگه ندارد

بیا به ملک دل ار توانی       که ملک دل پادشه ندارد

عداوتی نیست، قضاوتی نیست       عسس نخواهد، سپه ندارد

یکی بگوید به آن ستمگر :       « بهار مسکین گنه ندارد؟»

Zohreh Gholami

غزلیات
آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد

آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد       خلق را از طره‌ات آشفته‌تر خواهیم کرد

اول از عشق جهانسوزت مدد خواهیم خواست       پس جهانی را ز شوقت پر شرر خواهیم کرد

جان اگر باید، به کویت نقد جان خواهیم یافت       سر اگر باید، به راهت ترک سر خواهیم کرد

هرکسی کام دلی آورده در کویت به دست       ما هم آخر در غمت خاکی به سر خواهیم کرد

تا که ننشیند به دامانت غبار از خاک ما       روی گیتی را ز آب دیده تر خواهیم کرد

یا ز آه نیمشب، یا از دعا، یا از نگاه       هرچه باشد در دل سختت اثر خواهیم کرد

لابه‌ها خواهیم کردن تا به ما رحم آوری       ور به بی‌رحمی زدی، فکر دگر خواهیم کرد

چون بهار از جان شیرین دست برخواهیم داشت       پس سر کوی تو را پرشور و شر خواهیم کرد

Zohreh Gholami

غزلیات
در غمش هر شب به گردون پیک آهم می‌رسد

در غمش هر شب به گردون پیک آهم می‌رسد       صبرکن، ای دل! شبی آخر به ما هم می‌رسد

شام تاریک غمش را گر سحر کردم چه سود؟       کز پس آن نوبت روز سیاهم می‌رسد

صبر کن گر سوختی ای دل! ز آزار رقیب       کاین حدیث جانگداز آخر به شاهم می‌رسد

گر گنه کردم، عطا از شاه خوبان دور نیست       روزی آخر مژده‌ی عفو گناهم می‌رسد

Zohreh Gholami

غزلیات
اگر تو رخ بنمایی ستم نخواهد شد

اگر تو رخ بنمایی ستم نخواهد شد       ز حسن و خوبی تو هیچ کم نخواهد شد

برون ز زلف تو یک حلقه هم نخواهد رفت       کم از دهان تو یک ذره هم نخواهد شد

تو پاک باش و برون آی بی‌حجاب و مترس       کسی به صید غزال حرم نخواهد شد

اگر بر آن سری ای ماهرو!که روز مرا       کنی سیاه، به زلفت قسم، نخواهد شد

گرم زنی چون قلم، بند بند، این سر من       ز بندگیت جدا یک قلم نخواهد شد

رقیب گفت: « بهار از تو سیر شد » هیهات!       به حرف مفت، کسی متهم نخواهد شد

Zohreh Gholami

غزلیات
دعوی چه کنی؟ داعیه‌داران همه رفتند

دعوی چه کنی؟ داعیه‌داران همه رفتند       شو بار سفر بند که یاران همه رفتند

آن گرد شتابنده که در دامن صحراست       گوید : « چه نشینی؟ که سواران همه رفتند»

داغ است دل لاله و نیلی است بر سرو       کز باغ جهان لاله‌عذاران همه رفتند

گر نادره معدوم شود هیچ عجب نیست       کز کاخ هنر نادره‌کاران همه رفتند

افسوس که افسانه‌سرایان همه خفتند       اندوه که اندوه‌گساران همه رفتند

فریاد که گنجینه‌طرازان معانی       گنجینه نهادند به ماران، همه رفتند

یک مرغ گرفتار در این گلشن ویران       تنها به قفس ماند و هزاران همه رفتند

خون بار، بهار! از مژه در فرقت احباب       کز پیش تو چون ابر بهاران همه رفتند

Zohreh Gholami

غزلیات
به گلگشت جنان گل می‌فرستم

به گلگشت جنان گل می‌فرستم       به رضوان شاخ سنبل می‌فرستم

به هندوستان فضل و خلر علم       می موز و قرنفل می‌فرستم

حدیث خوش به قمری می‌سرایم       سرود خوش به بلبل می‌فرستم

به قابوس و به صابی از رعونت       خط و شعر و ترسل می‌فرستم

ز خودبینی و رعنایی و شوخی است       که جز وی را سوی کل می‌فرستم

به جلفای صفاهان از سر جهل       شراب صافی و مل می‌فرستم

به تبت مشک اذفر می‌گشایم       به ماچین تار کاکل می‌فرستم

Zohreh Gholami

غزلیات
نوبهار و رسم او ناپایدار است ای حکیم!

نوبهار و رسم او ناپایدار است ای حکیم!       گلشن طبع تو جاویدان بهار است، ای حکیم!

آن بهاری کاعتدالش ز آفتاب حکمت است       از نسیم مهرگانی برکنار است، ای حکیم!

نوبهار فرخ بلخ و بهارستان گنگ       در بر گلخانه‌ی طبع تو خار است، ای حکیم!

نافه‌ی چین است مشکین خامه‌ات کثار وی       مشکبیز و مشکریز و مشکبار است، ای حکیم!

یا مگر دریاست با آب مدادت تعبیه       کاین چین گفتار نغزت آبدار است؟ ای حکیم!

حکمت ار می‌کرد فخر از روزگار بوعلی       اینک آثار تو فخر روزگار است، ای حکیم!

مدح این بی‌دولتان عار است دانا را ولیک       چون تویی را مدح گفتن افتخار است، ای حکیم!

Tags:

Share via facebook Share via linkedin Share via telegram Share via twitter Share via whatsapp