[Zohreh Gholami]

آشنایی با آسیب های ژیمناستیک و پیشگیری از آن ها

بیش از 25000 ژیمناست زیر 15 سال و 100000 بالغ در اورژانس بیمارستانها هر سال برای آسیب های مرتبط با ورزش شان درمان شده اند. خیلی از این آسیب ها قابل پیشگیری است و هم ورزشکاران وهم مربیان می توانند خطر این آسیب ها را به وسیله سنجش ایمن قانونی و نصب وسایل مناسب کاهش دهند.


کاستن از خطر آسیب های ژیمناستیک
*به یک دکتر برای معاینه پزشکی قبل از شروع تمرین ژیمناستیک مراجعه کنید. تست جسمانی: آمادگی جسمانی شاگردتان را برای ورزش اندازه بگیرید و هر خطر خاص آسیبی که ممکن است داشته باشد را تعیین کنید .

*خودتان یا شاگردتان را با اسباب و لوازم بی خطر و ایمن مجهز کنید، و مطمئن شوید که آنها در طی تمرین و مسابقه آن را می پوشند. ژیمناست جوان شما به گاردهای مچ، دستکش، کفش ویژه و لایی احتیاج دارید.

*هر زمانی که شما به خود یا شاگردتان به آسیب مشکوک شدید فوراً به یک پزشک مراجعه کنید. همه نظرات پزشکی را برای بازگشت سریع تر دنبال کنید و قبل از اینکه به خودتان اجازه دهید به تمرین فصل یا رقابت بازگردید یک ارزشیابی مثبت پزشکی بگیرید.

مورد مهم دیگر این است که همه فعالیت های ورزشی در اولین مرحله وجود درد متوقف شود. جعبه کمک های اولیه را در همه جلسات تمرین و رقابت ها بیاورید. با مربی تان کار کنید. مطمئن شوید که مربی از خطرات آسیب خاصی که ژیمناست های جوان با آن روبه رو هستند آگاه است ، و مکرراً تأکید کنید که نیاز به ایمنی دارید.

*آغاز مسابقه یا تمرین، آزمایش کنید. تجهیزات باید برای پیشگیری از آسیب و برخورد  در شرایط خوب و مناسب باشند. کف زمین باید کف پوش محکم و ثابت داشته باشد تا پایه هر وسیله ای ثابت باشد . مطمئن شوید که زمانی که اجرای جدید دارد یا مانوری را انجام می دهد شاگرد شما از پوشش مناسب و ایمن استفاده  کند. مصر باشید زمانی که شاگرد شما حرکت جدیدی را یاد می گیرد ، یا حرکت سختی را می آموزد  نقطه ها نمایش داده شود . کمک کننده ها در طی تمرین و رقابت در مواردی که شاگرد شما می خواهد فرود بیاید مورد نیاز هستند.

* شاگردتان را با بیان کردن کارهایش در اجراهای پیچیده یا مانورهای سخت حمایت و پشتیبانی کنید. مربی از ترس شاگرد در انجام حرکاتی که او برای انجام آن آماده نیست پیشگیری کند.

* مهم است که ژیمناستیک برای شاگردتان یک فعالیت لذت بخش باشد . تأکید کردن زیاد برای برنده شدن می تواند باعث استرس شاگردتان و افزایش خطر آسیب شود.


آسیب های کمر در ژیمناستیک
ژیمناستیک یک ورزشی است که نیاز به تمرین منظم و مرتب با درجه بالا دارد . نتیجه این که یک آسیب جدی درگیر در ستون فقرات یا آسیب استخوان پشت ، مخصوصاً در بین نوجوانان شایع است. ژیمناست ها باید احتیاط کنند تا خطر آسیب کمر را کاهش دهند.


آناتومی ستون فقرات  و رشد استخوان
ستون فقرات از استخوان های قطعه قطعه تشکیل شده است که مهره نامیده می شود و بین مهره ها دیسک وجود دارد که بین هر قطعه قرار دارد با یک ماده ژلاتینی به نام پالپوسس نوکلئوس پر شده است . دیگر مهره ها ، به بالا تنه اجازه حرکات انعطافی را می دهند. در همان زمان از ستون فقرات مراقبت می کنند.

صفحات رشد در انتهای استخوان های بچه ها وجود دارد  که فیزز نامیده می شود. این صفحه ها به عنوان صفحات رشد در طی کودکی ونوجوانی نام گذاری می شوند. همان طور که سن بچه ها بالا می رود فیزز ها شروع می کنند به استخوانی شدن و استخوان ها رشد می کنند. برای مردان سن بلوغ اسکلتی 18 سال و برای زنان 16 است.


آغاز یک آسیب
آسیب های پشت در ورزشکاران نوجوان از تکرار حرکات بدنی فشار زا ایجاد می شود، مثل خم شدن و چرخیدن ، که می تواند سبب آسیب برای ستون فقرات شود. خطر آسیب کمر مخصوصاً در طی تمرین شدید جایی که بدن خیلی خسته می شود و اجازه برای حفاظت کمر ندارد به اوج می رسد. تکنیک های غلط به کار گرفته شده در حرکات ، ضعف عضلات شکم و ضعف استقامت پا بعضی از موارد آسیب هستند. استخوان ها در پشت، یا مهره های کمر یک نوجوان توسعه یافته بیشتر مستعد این آسیب است.

فعالیت های ورزشی شدید لیگامنت ها و عضلات فراگرفته ستون فقرات را کش می دهد. همان طور که این استخوان ها به نسبت یکسانی رشد نمی کنند، فشار بر روی این لیگامنت ها و عضلات ایجاد می شود که باعث افزایش فشار بر روی ستون فقرات می شود. حرکات ورزشی مشکل مثل فرود پشتک از موارد عمده آسیب های ستون فقرات است. یک ژیمناست اگر فرود بدی بر روی یک سطح سخت داشته باشد ، یا یک غواص در حین فرد درآب حوادثی برایش پیش می آید که منجر به آسیب ستون فقرات می شود.


تعیین کردن آسیب
اسپاندیلولیز و اسپاندلولیزیس – اسپاندیلولیز یک اصطلاح است که برای شکستگی جانبی یک قسمت نازک از استخوان مهره اینترتیکولاریس استفاده می شود. اسپاندیلولیزیس زمانی اتفاق می افتد که هر دو طرف اینترتیکولاریس شکسته است و به قطعه ای از مهره آسیب زده است و آن را به سمت جلو حرکت داده است و به قطعه دیگر ساییده شده است. شکستگی های مهره از فشار های غیر ضروری واقع بر مهره ایجاد می شود. هایپر اکستنشن کمر، مثل خم کردن کمر که توسط ژیمناست ها انجام می شود، منجر به این گونه شکستگی ها می شود.

فتق دیسک – دیسک های کمری متشکل از فیبرهای بافت کشسانی هستند که هر کدام مرکز ژل مانندی را فرا      گرفته اند. بازگشت آسیب  کمر دلیل شایع فتق دیسک در نوجوانان است. قطعات کمری وقتی هم تراز نباشند ، باعث می شود که پالپوس نوکلئوس ژل مانند به جانب خارج بر آمده  شود. این فشارهایی که بر روی عصب درستون فقرات واقع می شود ، سبب درد ناتوان کننده می شود.

به طور عادی به زائده مهره ای سر خورده یا دیسک سر خورده رجوع می شود، می تواند از شرایطی منجر شود که شخص وزنه سنگینی بلند می کند یا از تمرین ژیمناستیک متأثر شده است.

فساد دیسک
تأثیرات دوره طولانی ورزش ژیمناستیک می تواند منجر به فساد دیسک شود یا همان طور که آن به بیماری دیسک فاسد شده مشهور است  به عنوان یک سندرم دیسکی که سبب درد می شود شناخته می شود. بیماری دیسک فاسد شده کمری معمولاً با یک پیچش شروع می شود، کمر آسیب می بیند، مثل زمانی که شخص برای گذاشتن بعضی چیزها بر روی یک قفسه می چرخد. با این وجود ، درد متناوب سبب فرسوده شدن و پاره شدن ستون فقرات می شود.

شکستگی ها – مهره مخصوصاً برای آسیب های مرتبط  ورزشی زخم پذیر است. یک ضربه مؤثر ممکن است  منجر به شکستگی های قطعه ای ستون فقرات می شود. در روشی یکسان ، یک استخوان دنبالچه ژیمناست، فیزز و ساکروم هم چنین مستعد شکستگی هستند. تحمل ترک در کمر، یا داشتن یک سقوط سفت، دلیل اصلی شکستگی ستون فقرات است.

بیماری شوئرمن – دلیل این آسیب هنوز ناشناحته است. شامل دو تکه مهره می شود که از هم جدا شده اند، سبب ایجاد فاصله منحنی شکل به سمت خارج در بالای کمر می شود.

 
زهرا بیات

[Zohreh Gholami]

آسیب های شانه

مشکل همیشگی قفسه سینه در ژیمناستیک این است که عضله سینه ای بزرگ در مقابل عضله دلتوئید و دو سر سفت و محکم می شود. جدا از این تمرین بیش از اندازه و توسعه و پیشرفت بیش از حد عضله راست شکمی، انعطاف پذیری ضعیف شانه در زنان ژیمناست و محل شروع کار چرخش دهنده خارجی می تواند منجر به آسیب های شانه شود. تمرکز بیشتر بر روی تمرین جبرانی انعطاف پذیری دینامیک احتمالاً محدودیت های شانه را ظاهر می سازد تا وقتی که آسیب واقعاً اتفاق بیفتد.

یک راه حل برای جلوگیری از آسیب شانه این است که جا به جایی ها در شرایط مناسب به آهستگی انجام شود و انعطاف پذیری شانه افزایش  یابد. برای مردان ژیمناست ، شانه انعطاف پذیر مهم نیست. تمرین و عملکرد در صحنه ورزش شانه ها را رو به بالا باز می کند، اما این می تواند منجر شود به این که مشکلات مختلف شانه با دامنه حرکتی خیلی زیاد اتفاق بیفتد و کتف چرخش بیش از اندازه داشته باشد. یک مرد ژیمناست که در حال  فعالیت ورزشی است یک استرین  در کمربند شانه ای اش اتفاق می افتد. تمرین چرخش دهنده ثابت را با خم کردن و دمبل زدن ، کار کردن با عضله عرضی، صفحات فرونتال و ساجیتال انجام دهید که به ثبات شانه کمک می کند. تمرینات هدف را در دلتوئید پشتی و متوازی الاضلاع اضافه کنید که به خنثی کردن تمرین ژیمناستیک و کاهش خطر آسیب کمک می کند. پیشنهاد می شود که مربیان آسیب را خیلی جدی بگیرند، خیلی از آسیب ها در ورزشکاران جوان در دهه سوم و چهارم زندگی شان به عنوان آرتریت خود را نشان می دهد.


آسیب های مچ دست
به میزان زیادی ناشی از وزن سنگین و فشار وارده بر روی مچ دست ژیمناست هاست که باعث می شود مچ دست برای آسیب پتانسیل زیادی داشته باشد. خیلی از ژیمناست ها مچ دست شان را درگیر حرکات انقباضی و سریع می کنند. حمل کردن همه وزن بدن بر روی مچ دست هنگامی که مچ دست به پشت خم شده است برای حمایت از بالانس می تواند منجر به شکستگی، دررفتگی و اسپرین شود که خیلی از آنها با تأثیرات بلند مدت مزمن همراه است. تا موقعی که بیشترین آسیب های ژیمناست ها مثل آسیب ورزش های دیگر اتفاق می افتد، دو آسیب مزمن (خرد شدن یا شکستگی مچ دست  و شکستگی فشاری سر بالایی استخوان رادیوس) نیاز به درمان پزشکی خاص و ویژه دارد.

خرد شدن پشت مچ دست
رایج ترین آسیب مچ دست ژیمناست ها، خرد شدن پشتی مچ دست است که زمانی اتفاق می افتد که انتهای استخوان رادیوس به استخوان های مچ دست ضربه می زند (برخورد می کند) مثل زمانی که بر روی دست ها معلق می زنند یا بر روی دست ها راه می روند. این آسیب نتیجه باز شدن پایدار یا کشش بیش از دامنه طبیعی مفصل است که هایپراکستنشن یا باز شدن بیش از اندازه نامیده می شود. هم چنین نیرویی که بر روی مفصل یا استخوان وارد می شود یا نیروی بیش از اندازه محور می تواند باعث ایجاد این شرایط شود. آسیب زمانی بدتر می شود که تمام وزن بدن بر روی مچ ها قرار می گیرد ، مانند زمانی که بالانس همراه با جهش باشد  یا بیم بالانس اجرا شود. درد و حساسیت پشت مچ دست که همراه با آسیب است معمولاً فقط بعد از این که برنامه روزانه ژیمناست ها کامل شده باشد فروکش می کند و کاهش می یابد.


درمان
برای درمان خرد شدن پشت مچ دست ، یک ژیمناست باید کاملاً از کارها و فعالیتهایی که شامل هایپراکستنشن و بارگذاری محوری است خودداری کند. پوشیدن یک اسپیلت (پوشش) یا یک حمایت بسته برای پشت مچ ، در خواست کیسه یخ برای منطقه آسیب دیده، و خوردن داروهای پزشکی ضد التهاب و تورم (مثل اسپرین ، ایبو پروفن)، برای کاهش درد و تورم راهی مناسب است. این مهم است که مفصل آسیب دیده قبل از شروع تمرینات کششی و قدرتی توانبخشی استراحت کاملی داشته باشد. بعد از ارزیابی آمادگی جسمانی ، ورزشکار می تواند به فعالیت های مرتبط با ورزش برگردد. اگر درد با وجود استراحت و تمرینات توانبخشی باقی ماند، تزریق کورتیزون ممکن است کمک کند. به استثناء این که ، روش های عمل جراحی ممکن است برای اصلاح آسیب مورد نیاز باشد.