انجمن متا: طراحی سایت و سئو - دانلود قالب و تم - کریپتو

پزشکی، بهداشت، درمان، خانواده، مقاله (عمومی) => کودکان => خانواده => پزشکی کودکان => نويسنده: Zohreh Gholami در بعد از ظهر 14:16:00 - 11/05/11

عنوان: رفلکس‌های نوزادی یا رفلکسهای بدوی
رسال شده توسط: Zohreh Gholami در بعد از ظهر 14:16:00 - 11/05/11
رفلکس‌های نوزادی یا رفلکسهای بدوی

رفلکس‌های نوزادی یا رفلکس های بدوی، گروهی از پاسخ های خود به خودی عصبی-عضلانی ساده و کلیشه‌ای هستند که در جنین رسیده و یا نوزادان طبیعی بوده ولی در بالغین وجود ندارند و در صورت وجود غیر طبیعی هستند. این رفلکسهای در بدو تولد وجود دارند و به تدریج در طی سال اول زندگی مهار می‌شوند. این رفلکسها توسط ساقه مغز کنترل می‌شوند.
رفلکس نوزادان یا رفکس اولیه الگوی رفتاری بدو تولد می باشد که در طول زندگی داخل رحمی ‏گسترش می یابد. آنها باید کامل در بدو تولد وجود داشته باشند و به تدریج توسط مرکز بالا در مغز ‏در طول سه ماه اول تولد یا 12 ماهگی از بین می روند. این رفلکس ها که برای بقا نوزاد بعد از تولد ‏ضروری می باشد شامل مکیدن، بلعیدن، پلک زدن، ادارار کردن، سکسکه کردن، مدفوع کردن ‏است.این رفکس های خاص آموزش داده نمی شوند، آنها غیرارادی اند و برای بقا ضروری می ‏باشند.‏


توصیف
تولد طبیعی، ترم کامل در نظر گرفته می شود اگر زایمان طی 40-37 هفته بعد از لقاح اتفاق ‏بیافتد. تکامل رشدی، 28 روز اول تولد دوران نوزادی نامیده می شود. در هنگام تولد نوزاد باید فورا ‏پنج عمل اصلی را انجام دهد.‏

گذر از محیط آبی به دنیای هوا می باشد. نفس اول قبل از قطع بندناف شروع می شود.‏
خوردن و هضم غذای خود زمانی که ارتباط گردش خون مادر و نوزاد با قطع بندناف متوقف می ‏شود.‏
دفع مواد زاید خود.‏
حفظ درجه حرارت خود
تعدیل مناسب غذا ، زمانی که غذا فقط در فواصل معینی در دسترس است.‏


تحت شرایط طبیعی رشد، این این رفلکس های نوزاد واکنش مهم از سیستم عصبی را نشان ‏می دهند و تنها در دوره خاصی از ماه های اول زندگی قابل مشاهده اند.‏


رفلکس های زیر معمولاً از بدو تولد وجود دارد و بخشی از ارزیابی در یک نوزاد طبیعی به شمار ‏می رود:‏
رفلکس استارتل (مورو) یا رفلکس جهیدن زمانی که نوزاد در وضعیت سوپاین دراز کشیده و با سر و صدای ‏ناگهانی و بلند تحریک می شود موجب حرکت سریع یا ناگهانی سر نوزاد می شود. نتیجه این ‏تحریک در حالت اکستانسیون قرینه در نوزاد شدید به صورت ‏C‏ با انگشتان شست و سبابه می ‏شود این برگشت با شدت در مقابل بدن با وضعیت خم کردن پیگیری می شود. مهار این رفلکس ‏در سه تا شش ماهگی اتفاق می افتد. پاسخ غیرقرینه با این رفلکس ممکن است نشان دهنده ‏شکستگی کلاویکول یا آسیب تولد در عصب دست باشد. فقدان این رفلکس شوم و دلیل آسیب ‏اساسی عصبی است.‏

رفلکس غیرقرینه تونیک گردن‎ ‎‏(گاهی رفلکس تونیک لابیرنت نامیده می شود) درنتیجه چرخش ‏گردن به یک طرف فعال می شود. هنگامی که سر می چرخد ,دست و پا به همان میزان به طرف ‏متضاد اکستانسیون می یابد. این وضعیت مانند حرکت شمشیر باز است. این رفلکس در شش ‏ماهگی باید مهار شود که در این سن نوزاد می خزد. اگر این رفلکس تا 8 تا 9 ماهگی وجود ‏داشته باشد نوزاد قادر به کنترل وزن خود نیست، راست کردن دست خود و کشیدن پاهای خود ‏به حالت خزیدن را ندارد. رفلکس قرینه تونیک گردن با اکستانسیون و فلکسیون سر نوزاد اتفاق ‏می افتد.اکستانسیون سر موجب اکستانسیون دست ها و فلکسیون پاها می شود و فلکسیون ‏سر موجب فلکسیون دست ها و اکستانسیون پاها می شود. این رفلکس در شش ماهگی با ‏شروع خزیدن مهار می شود.‏

رفلکس چنگ زدن با قراردادن انگشتان در کف دست نوزاد اتفاق می افتد این رفلکس در حدود ‏شش ماهگی از بین می رود. مشابه رفلکس کف پایی با قرار دادن انگشتان در مقابل انگشتان پا ‏نوزاد اتفاق می افتد در این رفلکس انگشتان به صورت حلقه رو به پایین قرار دارند. این رفلکس در ‏حدود  9 تا 10  ماهگی مهار می شود.‏

رفلکس جستجو یا ردیابی با لمس انگشت به گونه یا گوشه دهان نوزاد تحریک می شود. پاسخ ‏نوزاد چرخاندن سر به ناحیه تحریک است. دهانش را باز می کند و به جستجوی محرک می ‏پردازند این رفلکس محرک برای یافتن نوک پستان مادر در زنان شیردهی لازم است. معمولا در 30 ‏تا 40  ماهگی مهار می شود. ‏

رفلکس مکیدن با قرار دادن انگشتان یا پستان مادر در دهان نوزادان تحریک می شود. نوزاد مکیدن ‏انگشت یا پستان را بطور موثر و متناوب و هماهنگ با بلعیدن مکیدن را انجام می دهد. مانند ‏رفلکس جستجو  در40-30 ماهگی مهار می شود.‏

بابینسکی یا رفلکس کف پایی تحریک سمت جانبی کف پا به طرف بالا از پاشنه و سرتاسر کف ‏پا می باشد. واکنش نوزاد اکستانسیون زیاد پاها ,خم کردن انگشت شست به طرف بالا و باز ‏کردن به خارج انگشتان دیگر می شوند.به طور معمول در 9-6 ماهگی با گذر از دوران نوزادی ‏شروع به محوشدن می کند.‏

رفلکس پلک زدن تحریک او با روشنایی مانند یک لامپ روشن مستقیم در چشمان نوزاد زودگذر ‏اتفاق می افتد این رفلکس نباید مهار شود.‏

رفلکس مردمک با تاریک شدن اتاق و روشنایی یک چراغ قوه مستقیم به چشمان نوزاد طی ‏چندین ثانیه اتفاق می افتدمردمک باید به طور مساوی تنگ بشود، این رفلکس نباید از بین برود.‏

رفلکس گارنت با قرار دادن نوزاد روی شکم با کمک آرام او زیر شکم با دست و استفاده از ناخن ‏انگشتان به آرامی به یک طرف ستون فقرات نوزاد از سر به سرین تحریک می شود. این واکنش با ‏تحریک یک سمت منحنی بدن اتفاق می افتداین رفلکس در هر زمانی بین یک تا سه ماهگی ‏مهار می شود.‏

رفلکس راه رفتن یا قدم زدن با نگه داشتن نوزاد با وضعیت راست و قرار دادن یک پا آرام در سطح ‏صاف مانند تخت مشاهده می شود. نوزاد با حرکت هر دو پا پاسخ می دهد و این رفلکس تقریبا ‏در  دو ماهگی محو می شود

رفلکس چشم عروسکی می تواند با وضعیت سوپاین نوزاد و چرخاندن آرام سر او به یک ‏سمت است. چشمان نوزاد ساکن باقی خواهد ماند. این رفلکس باید در 3 تا 4 ماهگی از بین ‏برود.‏


مشکلات رایج
وجود یا قدرت یک رفلکس علامت مهم عملکرد نورولوژیک است. مراقبت ها در 24 ساعت اول بعد ‏از تولد، ارزیابی عملکرد نورولوژیک و رشدی را معاینه و مشاهده این رفلکسها فراهم می کنند. ‏نبود رفلکسی یا غیرطبیعی بودن ممکن است نشان دهنده مشکل نورولوژیک باشد. در رشد ‏طبیعی سیستم رفلکس اولیه مهار می شود یا در سال های اول زندگی تغییر می کند و ‏سیستم رفلکس ثانویه یا وضعی پدیدار می شود.‏

سیستم ثانویه شکل پایه از حرکت هماهنگ در بزرگسالی است. بود یا نبود رفلکس علت است ‏نه یک اختلال.‏ دوام زیاد رفلکس اولیه نشان دهنده مشکل بدنی برجسته پایدار است. دوام نسبتا خفیف، به هر ‏حال، ارتباط شدیدکمتر اختلال که شامل مشکلات خاص بیان شده است.‏

روند مهار رفلکس ها در ماههای اول زندگی تاکنون ناشناخته است اما فرض می شود که این ‏روند نباید تا دوران کودکی ادامه یابد زیرا حرکت نوزاد تا مقدار زیادی، تکرار مداوم و غیرارادی است ‏و الگوهای سیستم رفلکس اولیه پیگیری شود. حرکت اولیه جنین و نوزاد مشاهده قبلی با ‏فراورده های سیستم عصبی مرکزی غیرفعال می شود. آن عکس العمل ها و اثرات معکوس تحت ‏ساختمان سیستم عصبی مرکزی و عملکردها مشاهده می شوند این دلالت می کند که تمرین ‏و تکرار واقعی ممکن است رفلکس های اولیه نقش حرکت در روند مهار را بازی کنند.‏


نگرانی والدین
ارزیابی رفلکس نوزادان در طی معاینه نوزاد انجام می شود. وجود غیرطبیعی رفلکس در کودکان ‏بزرگتر می تواند در طی معاینه نورولوژیک بافت شود. رفلکس های نوزادان ابراز آزمایش برای ‏تشخیص خطر کودکان با مشکلات نورولوژیک می باشد. کودکان با آسیب نورولوژیک مشکل رایج ‏طولانی شدن رفلکس نوزادان است. از آنجایی که مطالعات اخیر ثابت کرده است که تکرار این ‏رفلکس ها به نظر می رسد نهایتا مهار آنهاست، والدین می توانند با نوزادان خود در تکرار رفلکس ‏های مداوم همکاری کنند.‏


چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم؟
دوام رفلکس نوزادان تهدید کننده زندگی نیست و بنابراین می توان به متخصص اطفال هنگام ‏معاینات کودک در میان گذاشت.‏



113.png