[Zohreh Gholami]

خصوصیات گیاهی:
منداب بومی ایران که از بلوچستان تا نواحی اطراف دریای خزر یافت می شود از گونه Eruca sativa  می باشد. دارای دو گونه می باشد یکی B.napus یا کلزای معمولی و دیگری B. compestris .
منداب ریشه مستقیم و توسعه یافته ای دارد که به آن صفت مقاومت به خشکی می دهد. گل های سفید یا زرد منداب با گل آذین خوشه ای در انتهای ساقه ها مشاهده می شود. لقاح به صورت دگرگشنی انجام می گیرد. میوه منداب نیامی است.

سازگاری: منداب گیاهی است سرما دوست و بلند روز که همانند گندم دارای انواع پائیزه و بهاره است.
مقاومت منداب به خشکی تقریباً مشابه گندم بوده و تولید موفق آن در دیمکاری به حدود 400 میلی متر آب نیاز دارد. با این حال به رطوبت زیاد خاک نیز سازگاری ندارد.
تولید منداب در اغلب خاکها با اسیدیته حدود خنثی امکان پذیر است. منداب شوری متوسط خاک را بخوبی تحمل می کند . به طور کلی، ‌قدرت تولیدی منداب در خاک های فقیر بیش از غلات است.

تاریخ کاشت: منداب می تواند در حداقل حرارت 2 درجه سانتیگراد شروع به جوانه زدن نماید. تاریخ کاشت منداب در کشت پائیزه کمی قبل از گندم است .
آفات و امراض: مبارزه با این حشره با یخ آب زمستانه برای از بین بردن تخم ها در خاک و سمپاشی لاروها و حشرات بالغ با سموم فسفره یا کار با ماتها می باشد.
برداشت: برداشت زمانی است که نیامها برنگ قهوه ای متمایل شده باشد.
موارد استفاده: روغن بعضی از انواع منداب دارای مقدار قابل توجهی ماده سمی اسید اروسیک است.