[Zohreh Gholami]

تفاوت آب آشاميدني شهري با آب معدني طبيعي و آب خالص

آب شرب سالم و باکيفيت، نقش بسيار کليدي و موثري در سلامت جامعه ايفا مي‌کند. پس بهتر است به اين مقوله حياتي اهميت و توجه بيشتري داشت...

[/b]

پيشنهاد مي‌کنيم با ما همراه شويد تا تفاوت آب آشاميدني شهري را با آب معدني طبيعي و آب خالص دريابيد و بدانيد که جوشاندن آب‌هاي آلوده آلودگي آنها را برطرف مي‌کند يا باعث شدت يافتنشان خواهد شد و پاسخ به چند پرسش ديگر که در ادامه همين مطلب به آنها خواهيد رسيد.


آب شرب شهري يا آب لوله‌كشي چه محدوديت‌هايي دارد؟
متاسفانه بيشتر نگراني‌ها در رابطه با آب شهري يا لوله‌كشي به خاطر وجود احتمالي مواد جانبي آلي فرار ‌هالوژن‌دار يا «ارگانو‌هالوژن‌ها» (OHs) است که هنگام روند گندزدايي يا كلرزني در اثر واکنش کلر با موادآلي و ناخالصي‌هاي موجود در آب به‌وجود مي‌آيند. مشکل ديگر سختي بيش از حد مجاز آب است كه بر اثر وجود برخي از فلزات سنگين كه غالبا به علت فرسودگي يا خوردگي در لوله‌ها و شيرآلات داخل ساختمان‌ها بروز مي‌كند و ربطي هم به فرآيند تصفيه آب ندارد. از سوي ديگر با توجه به دخيل بودن چاه‌ها در تامين آب شهري، اين امكان وجود دارد كه برخي از چاه‌ها در بعضي مواقع و تحت‌شرايط خاصي در مجاورت فاضلاب‌ها، محل دفن زباله‌ها، دامداري‌ها، كود‌ها، مناطق زارعي و... قرار گيرد در اين صورت احتمال آلوده‌شدن منابع آبي با ميكروب‌هاي بيماري‌زا يا حتي نيترات وجود دارد. در هر حال كيفيت آب لوله‌كشي براي مصارف شرب بايد به‌گونه‌اي باشد كه در زمان طولاني يا كوتاه مشكلي در سلامت مصرف‌كننده ايجاد نكند. بنابراين هر ميزان سرمايه‌گذاري براي ارتقاي کيفيت آب لوله‌کشي شهري و به صفر رساندن ترکيب‌هاي آلي فرار ‌هالوژن‌دار يا ديگر مواد آلاينده در آب شهري با استفاده از تکنولوژي‌هاي پيشرفته، مدبرانه خواهد بود و باعث بهبود و ارتقاي سلامت جامعه و در نتيجه صرفه‌جويي‌هاي نجومي در هزينه‌هاي دارو و درمان مي‌شود.


آيا همه ما بايد در روز 8 ليوان آب بنوشيم؟
بيشتر مردم با اين نسخه عاميانه يعني نوشيدن 8 ليوان آب يا 2 ليترآب در روز براي هر فرد از بزرگ تا کوچک آشنايي دارند و بسياري هم ممکن است از آن تبعيت کنند. هر چند اين توصيه ممکن است به‌طور ميانگين يا آماري براي کل جمعيت يک کشور کم‌و‌بيش مصداق داشته باشد، ولي مسلما براي تک‌تک افراد جامعه درست نيست مثلا در ايالات‌متحده ميزان مصرف آب شرب براي هر فرد در روز به‌طور ميانگين حدود 2 ليتر است که اين آمار باز هم بين زنان و مردان تفاوت دارد به‌طوري‌که مصرف غذا‌هاي حاوي آب همراه مصرف آب شرب براي مردان بالاي 18 سال به‌طور متوسط، حدود 7/3 ليتر در روز و براي زنان بالاي 18 سال، حدود 7/2 ليتر در روز است. البته گفته مي‌شود اين چنين توصيه‌هاي نادرست همگاني، احتمالا از سوي برخي از توليدکنندگان آب معدني در کشورهاي غربي و آمريکايي، صرفا در راستاي تبليغات براي فروش محصولات و سود بيشتر به وجود آمده است و اصلا پايه علمي ندارد و بنابراين بهتر است آن را براي خود يا ديگران تجويز نکنيد.

بنابراين بهتر است براساس نياز بدن آب بنوشيد. در هر حال از بعد منطقي و علمي، مقدار مصرف آب براي تک‌تک افراد نمي‌تواند ميزان ثابتي باشد و کاملا متغير است و به سن، جنس، وزن، شرايط اقليمي و آب‌و‌هوايي، نوع فعاليت، نوع غذاهاي مصرفي و پارامتر‌هاي ديگر بستگي دارد. يعني ممکن است از 8 ليوان کمتر يا بيشتر باشد. با توجه به اينكه تمامي فعاليت‌ها و مکانيسم‌هاي بدن تحت فرامين و مديريت مغز انجام مي‌شود، يعني مغز انسان با داشتن حدود 100 ميليارد نورون يا سلول مغزي که هر کدام از اين نورون‌ها، ماوراي کامپيوتر کارايي دارند و اين خود نشان‌دهنده تنها ذره‌اي از عظمت بيکران خداوند متعال است که علاوه بر مديريت بر هزاران وظايف ديگر، قادر است تمام نياز‌هاي بدن مثل احساس گرسنگي، تشنگي، خواب و موارد گوناگون ديگر را تا ادامه حيات به‌طور پيوسته و اتوماتيک اجرا كند بنابراين ضروري است ما ارتباطمان را با سلول‌هاي مغز بيشتر تقويت و از آنها حداکثر استفاده را کنيم و با قبول چنين توصيه‌هايي باعث تضعيف اين ارتباطات و اعلام نيازهاي بدن نشويم.

همان‌طور که مي‌دانيم، قريب به 50 تا 70 درصد از وزن بدن انسان را آب تشکيل مي‌دهد، بنابراين چنانچه حدود 1 تا 2 درصد از آب بدن کم شود، در اين صورت بدن براي تامين اين کمبود مبادرت به اعلام نياز براي تشنگي مي‌کند. البته به استثناي سنين پيري که احتمالا از قابليت‌هاي مغز کاسته مي‌شود و ارسال اين فرامين معمولا در فرد ضعيف مي‌شود که در اين دوران شما مي‌توانيد با بررسي رنگ ادرار اين نياز را برطرف کنيد يعني اگر رنگ ادرار زرد پررنگ يا تيره باشد، بدن نياز به آب يا هيدراته‌شدن دارد (البته منوط به اينکه از داروهاي زردرنگ يا ويتامين‌هاي گروه B مصرف نکرده باشيد) اما اگر رنگ ادرار شفاف يا زرد کمرنگ است، نيازي به نوشيدن آب نيست. به‌علاوه چنانچه مقدار کم‌ادرار يا عدم دفع ادرار بيش از 7 يا 8 ساعت باشد، ممکن است نشانه‌هاي ديگري از دي‌هيدراته بودن يا کمبود آب در بدن باشند بنابراين با توجه به اينکه آب شرب سالم در دفع سموم، حفظ و نگهداري سلامت و شادابي پوست، غذارساني به سلول‌ها و بسياري از موارد مهم ديگر که قبلا ذکر شده، نقش فوق‌العاده کليدي دارد پس ضروري است از اين داروي معجزه‌آساي چندمنظوره، به اندازه نياز بدن مصرف کنيم.


آب‌آلوده به آلاينده را بايد جوشاند؟
جوشاندن آب حاوي آلاينده‌هاي سمي شيميايي مثل فلزات سنگين (جيوه، سرب، آرسنيك و...)، مواد نسوز، آفت‌كش‌ها، نيترات يا نيتريت يا برخي از موادآلي آلاينده که داراي نقطه‌جوش بالاي حدود 100 درجه سانتي‌گراد هستند، كاملا غيرعلمي و غيراصولي است. زيرا با انجام اين كار، صرفا باعث افزايش غلظت اين آلاينده‌ها در آب مي‌شويد و شرايط آلودگي آب را بدتر و وخيم‌تر مي‌کنيد. مثلا چنانچه آب شهري داراي آلودگي کمي بيش از حد استاندارد از نيترات است، مي‌توانيد آن را به کمک آب خالص يا آب تصفيه‌شده به روش اسمز مخلوط کنيد تا غلظت نيترات را به ميزان قابل‌توجهي کاهش دهيد.


جوشاندن آب شهري باعث ارتقاي کيفيت آن مي‌شود؟
جوشاندن آب نه‌تنها باعث از بين رفتن ميكروارگانيسم‌هاي بيماري‌زا، برخي ويروس‌ها و... مي‌شود بلکه منجر به تشکيل کربنات‌هاي غيرمحلول در آب نيز مي‌شود و در نتيجه سختي آب را تا حدودي كاهش مي‌دهد. به‌علاوه در اين روند، بيشتر آلاينده‌هاي فرار آلي كه نقطه جوششان پايين‌تر از100 درجه سانتي‌گراد است، در اثر تبخير از آب خارج مي‌شوند. البته فيلترکردن آب با استفاده از فيلتر‌هاي مخصوص ميكروني، مانع از ورود ميكروارگانيسم‌ها مي‌شود. استفاده از اشعه ماوراي بنفش (UV)، ازن (O3) يا موادشيميايي گندزدا مثل كلر يا تركيب‌هاي آلي کلر‌دار هم مي‌تواند در از بين بردن ميكروارگانيسم‌هاي مضر موثر شد. ولي استفاده از روش آخر منجر به توليد مواد جانبي زيان‌آور در آب مي‌شود. از نظر علمي بهتر است فقط آب را براي يك دقيقه بجوشانيد به‌علاوه حتما لازم نيست آب را تا حد نقطه جوش برسانيد، چون مي‌توانيد با کنترل شعله گاز، دماي آن را فقط براي چند دقيقه تا حرارت حدود 85 درجه سانتي‌گراد نگه داريد که در اين شرايط نه‌تنها ميكروارگانيسم‌هاي مضر از بين مي‌روند بلكه غلظت آلاينده‌هاي احتمالي در آب در مقايسه با آب جوشيده نيز افزايش نمي‌يابد. از آنجا که بعضي از فلزات سنگين و آلاينده‌ها حلاليت خيلي کمي در آب سرد دارند، بهتر است وقتي مي‌خواهيد از آب لوله‌کشي شهري براي مصارف شرب استفاده کنيد، حتما از شير مربوط به آب سرد استفاده کنيد و چنانچه آبش گرم بود، اجازه دهيد کمي آب از شير خارج شود تا دماي آن تغيير كند و سرد شود. توجه داشته باشيد، اين آب گرم را دور نريزيد بلکه آن را جمع‌آوري و براي مصارف ديگر مورد استفاده قرار دهيد. در غير اين صورت نوشيدن و پخت‌و‌پز با اين آب گرم شير لوله‌کشي مي‌تواند سلامت را به‌طور جدي در طولاني‌مدت به مخاطره بيندازد. با توجه به اينکه لوله‌کشي بعضي مدارس، قديمي و فرسوده است يا به علت عدم جريان مستمر آب در طول سال، دچار خوردگي و زنگ‌زدگي مي‌شوند در اين صورت خطرآلوده شدن آب با برخي از آلاينده‌هاي معدني و حتي ارگانيسم‌هاي بيماري‌زا و... از طريق اين لوله‌ها وجود دارد. بنابراين بهتر است والدين، آب شرب مصرفي فرزندان خود را از منابع مطمئن مثل آب‌معدني يا آب لوله‌كشي سالم كه حدود يك دقيقه جوشيده شده باشد - البته در ظروف غيرپلاستيکي - تامين کنند.


آيا ظروف بي‌خطري هم براي نگهداري آب وجود دارد؟
اگر مايليد از نوع پلاستيکي و کم‌خطر اين ظروف استفاده کنيد، بهتر است مطمئن شويد حتما اين ظروف از جنس پلي‌اتيلن و فاقد مواد‌افزودني مثل فتالات‌ها يا آديپات‌ها باشند. البته مي‌توانيد از بطري‌هاي فلزي از جنس استنلس‌استيل يا از بطري‌هاي شيشه‌اي استفاده کنيد. به‌علاوه براي استفاده مجدد از هر نوع بطري، لازم است حتما آنها را بعد از مصرف کاملا شستشو و ضدعفوني کنيد.


آيا بطري‌هاي پلاستيکي مصرفي خطرناكند؟
متأسفانه همان‌طور که شاهد هستيم، گاه شرايط توزيع و حمل‌ونقل از سوي توليدکنندگان و نيز چگونگي نگهداري اين بطري‌هاي آب در مراکز فروش مثل مغازه‌ها به‌طور اصولي رعايت نمي‌شود و معمولا قبل از اينکه به دست مصرف‌کننده برسند براي مدت‌هاي طولاني در مجاورت نور آفتاب يا گرما يا سرماي شديد قرار مي‌گيرند که اين کار ممکن است به تسريع تراوش مواد مضري مثل «بيسفنول آ»، «فتالات‌ها»، «پلي‌كربنات‌ها»، «پي‌وي‌سي» و «وينيل‌كلرايد» از درون بطري پلاستيکي به داخل آب معدني يا نوشيدني و... کمک کند و در نتيجه به مرور زمان باعث آلوده‌شدن محتوي آنها شود و سپس مصرف آنها در طولاني‌مدت ممکن است باعث بروز مشکلاتي از قبيل ايجاد سرطان‌هاي پستان، پروستات، نازايي، ناباروري، اختلالات هورموني، چاقي و... در مصرف‌کننده شود. همچنين بهتر است مصرف‌کنندگان براي کاهش آلودگي از قرار دادن بطري پلاستکي حاوي آب يا نوشابه در معرض گرماي شديد (مثلا داخل ماشين) در فصل گرما يا تحت سرماي شديد (مثل يخ‌زدگي محتوي داخل بطري در فريزر) خودداري کنند.


اگر بيش از نيازمان آب بنوشيم چه مي‌شود؟
زياده‌روي در نوشيدن آب که در برخي از ورزشکاران شايع است، مي‌تواند باعث بروز مشكلاتي در سلامت فرد شود؛ مثلا اين امر باعث کاهش ميزان سطح سديم در خون يا كم‌آبي مي‌شود؛ يعني وضعيتي به‌وجود مي‌آيد که سديم داخل سلول‌ها در اثر متورم‌شدن يا باد کردن به بيرون سلول‌ها منتقل و باعث ايجاد مشکلاتي در تعادل الكتروليتي مي‌شود. البته سلول‌هاي بدن قادرند تا حدودي با اين پديده مقابله کنند ولي سلول‌هاي مغز توان تحمل اين چنين التهاب‌هايي را ندارند و ممکن است فرد را با علايمي از قبيل خستگي، سردرد، خارش، بي‌اشتهايي، تهوع، استفراغ، اسپاسم‌ها، گرفتگي‌ها و ضعف‌هاي ماهيچه‌اي، پريشاني، توهم، کاهش هوشياري و در بعضي موارد ايجاد حالت کما و حتي مرگ‌و‌مير مواجه کند. از سوي ديگر عدم مصرف آب به اندازه نياز بدن نيز منجر به بروز مشکلاتي در سلامت مي‌شود، مثلا كمبود 5 درصدي مايعات بدن مي‌تواند با کاهش حدود 25 درصدي از انرژي بدن همراه باشد. علايم كمبود آب در بدن يا دي‌هيدراته‌شدن عبارتند از خشكي دهان و پوست، تغيير رنگ ادرار، احساس خستگي‌هاي مفرط يا مزمن، افسردگي، افزايش فشارخون و تصلب‌شريان‌ها. لازم به ذکر است نوشابه‌ها يا نوشيدني‌هاي حاوي کافئين در رفع تشنگي موثر نيستند و نياز بدن به آب را تامين نمي‌کنند و برعکس باعث دي‌هيدراته‌شدن بيشتر بدن نيز مي‌شوند و درنتيجه اين نوشيدني‌ها نمي‌توانند جايگزين مناسبي براي آب شرب محسوب شوند. به‌علاوه در موقع کار، ورزش، قرار داشتن در شرايط آب‌و‌هوايي گرم يا موارد ديگر، آب بدن فرد همراه بعضي از املاح مفيد به‌صورت تعريق از بدن خارج مي‌شود که براي تامين و جبران اين املاح، بهتر است آب شرب سالم مصرف شود. البته مصرف شير و نوشيدني‌هايي که در خانه تهيه مي‌شوند نيز مفيد است مثلا آبميوه‌هاي خانگي و دوغ به مراتب سالم‌تر و از نظر املاح‌رساني به بدن مفيدتر از نوع نوشيدني‌هاي غيرخانگي هستند. چراكه اکسيژن‌زدايي نمي‌شوند، فاقد انواع نگهدارنده‌ها و افزودني‌هاي شيميايي مضر هستند، با آب خالص بدون املاح معدني تهيه نمي‌شوند و از همه مهم‌تر به ميزان قابل‌توجهي از خطر ابتلا به بيماري‌هايي مثل چاقي، ديابت و پوکي‌استخوان مي‌کاهد.


آيا نوشيدن آب خالص زيان‌بار است؟
آب خالص يا همان H2O است که معمولا به كمك دستگاه‌هاي اسمز معكوس، تعويض يوني رزيني، تقطير و... توليد مي‌شوند كه بهتر است از آن به عنوان «آب بي‌خاصيت» نام برد زيرا فاقد يا حاوي مقدار خيلي كمي يا ناچيزي از موادمعدني مغذي و مفيد براي بدن است. البته فراموش نكنيد بيشتر نوشيدني‌ها، دارو‌ها و... با اين نوع آب توليد مي‌شوند بنابراين مصرف آن در طولاني‌مدت باعث کاهش شديد املاح محلول در آب از قبيل كلسيم، منيزيم، سديم، پتاسيم و... در بدن مي‌شود و درنهايت باعث بروز بيماري‌هاي قلبي-عروقي، افزايش خطر شكستگي استخوان مخصوصا در كودكان، تضعيف سيستم ايمني، مشكلاتي در اعصاب حركتي، تولد نوزادان كم‌وزن، تشنج بارداري يا اكلامپسي، تولد‌هاي زودرس، افزايش ريسك ابتلا به سرطان و در برخي موارد مرگ‌و‌ميرهاي ناگهاني خواهد شد. به علاوه کمبود املاح مفيد در اين‌گونه آب‌هاي خالص، ممكن است باعث ايجاد عوارض حاد مثل ضعف، خستگي، گرفتگي ماهيچه‌ها و... در مصرف‌كننده شود. بررسي‌هاي علمي نشان داده‌اند كه مرگ‌ومير بيماران قلبي در مناطقي كه ميزان سختي آب شرب بالاست به مراتب كمتر است. بنابراين مصرف آب شرب با ميزان لازم سختي يا بيشتر از حد مجاز، مطمئنا بهتر از مصرف آب خالص با مقدار كم املاح يا بدون سختي است.


آب معدني «کاملا طبيعي» چيست؟
اين نوع آب به محصولي گفته مي‌شود كه فقط از منابع طبيعي مستقر در كوهستان‌ها يا دامنه كوه‌ها مثل چشمه‌ها، قنات‌ها و... به دست بيايد، يعني آبي كه از منابع زيرزميني منشأ و بعد از عبور از فيلترهاي طبيعي مثل خاك و صخره بدون كمك پمپ يا تلمبه در سطح، جريان مي‌يابد. همان‌طور که قبلا اشاره شد، هيچ‌گونه فرآوري خاصي روي اين آب‌ها اعمال نمي‌شود و مستقيما از دامنه طبيعت به داخل بطري‌ها وارد مي‌شوند و داراي املاح معدني طبيعي مفيد براي بدن هستند. هرچند برخي از آب‌هاي معدني ممكن است حاوي ارگانيسم‌هايي مثل «جلبك‌ها» باشند كه نه تنها براي سلامت مضر نيستند، بلکه مفيد نيز هستند. البته بعضي از آب‌هاي معدني داراي غلظت بالايي از يک يا تعداد محدودي از مواد معدني شاخص هستند که صرفا کاربرد درماني دارند مثل آب معدني برخي از مناطق که مينرال اصلي و موثر آن مثلا «سولفور» است که براي درمان برخي از درد‌ها و آلرژي‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد که در اين صورت لازم است همانند دارو يعني به مقدار معين مثلا 2 يا 3 قاشق در روز يا با توصيه پزشک از آنها استفاده شود.


خصوصيات آب آشاميدني
آب آشاميدني مي‌تواند به‌طور طبيعي از آب چشمه‌ها و قنات‌ها مثل آب معدني يا به صورت آب شهري که از تصفيه آب چاه‌ها، رودخانه‌ها، آب‌هاي سطحي و زيرزميني و ديگر منابع آبي مرتبط تهيه مي‌شود به دست آيد. اين نوع آب داراي املاح ‌معدني - مغذي و مفيد به اندازه کافي، بدون كالري، فاقد هرگونه مواد افزودني، کاملا زلال، بدون بو، مزه، کف و کدورت، pH حدود 7 و عاري از هرگونه ميكروب‌هاي بيماري‌زا و مواد پرتويي است. به‌علاوه پارامترهاي شيميايي آن مثل مواد آلي فرار، آفت، حشره و علف‌کش‌ها، ضدعفوني‌کننده‌ها و ريزمعدني‌هاي مضر احتمالي در آن لازم است در محدوده استاندارد‌هاي تعريف شده باشد. در ضمن نوشيدني‌هاي گازدار غيرطبيعي كه با استفاده از آب عاري از يون يا آب خالص و گاز «دي‌اکسيدکربن» توليد يا با برخي از مواد ديگر غني‌سازي مي‌شوند، جزو آب آشاميدني هستند. آب آشاميدني علاوه بر برقراري تعادل بين الكتروليت‌ها در تمام روندها مثل هضم، جذب، دفع و واکنش‌هاي متعدد ديگر بدن نيز نقش بسيار مهمي دارد. همچنين آب آشاميدني با داشتن انواع موادمعدني مفيد محلول مثل منيزيم که باعث كاهش استرس، تقويت سيستم ايمني و عضلات، پايين‌آوردن فشارخون و رفع خستگي مي‌شود، كلر و بي‌كربنات‌ها که در روند هضم و تعادل اسيديته در معده و قسمت‌هايي از روده دخالت دارند، سولفات به‌عنوان پاك‌كننده و عامل سم‌زدايي، كلسيم موثر در استحكام استخوان‌ها و دندان‌ها، آهن موثر در اكسيژن‌رساني و... براي سلامت مصرف‌کننده مفيد خواهد بود بنابراين مصرف آب شرب سالم نه‌تنها براي املاح‌رساني و تامين نياز بدن موثر است، بلکه به انجام مکانيسم‌هاي گوناگون کمک مي‌کند.


عرضه آب‌معدني‌هاي تقلبي
بيشتر مردم بر اين باورند كه آب داخل بطري به علت صددرصد طبيعي و سالم بودن آن و نيز وجود مينرال‌هاي مفيد و مغذي به‌اندازه کافي و نداشتن موادآلاينده و عوامل ميكروبي بيماري‌زا، مي‌تواند آنها را از برخي از مشكلات قلبي- ‌عروقي، فشارخون، پوكي‌استخوان، هپاتيت، وبا، حصبه و... مصون نگه دارد. مردم اغلب تصور مي‌کنند که آب‌معدني داخل بطري به مراتب از كيفيت بسيار بالا و مطلوبي نسبت به آب لوله‌کشي شهري برخوردار است ولي متاسفانه در حال حاضر در بسياري از کشورها برخي از توليدکنندگان سودجو و بي‌وجدان به جاي آب‌معدني طبيعي از آب لوله‌کشي شهري، آب خالص يا «آب نرم» که فاقد املاح‌معدني مفيد هستند يا مستقيما از آب تصفيه‌نشده چاه‌ها در داخل بطري‌ها استفاده مي‌کنند و سپس با تبليغات گمراه‌كننده و ارائه تصاوير فريبنده از كوه، چشمه، طبيعت و... روي بطري‌ها مبادرت به عرضه و فروش اين چنين محصولات تقلبي به افراد بي‌گناه مي‌کنند و سلامت آنها را به مخاطره مي‌اندازند. معمولا اين توليدکنندگان متخلف اعتقادي به رعايت کوچک‌ترين اصول بهداشتي در خطوط توليد و بسته‌بندي ندارند و با اين کار به آلودگي بيشتر اين محصولات تقلبي دامن مي‌زنند. به عنوان مثال، آزمايش‌هاي به عمل آمده از برخي از اين بطري‌هاي به ظاهر آب معدني از وجود انواع آلاينده‌ها مثل مواد فرار آلي‌هالوژن‌دار، آرسنيک، نيترات، کافئين، برخي مواد آلاينده آلي و معدني و حتي باکتري‌ها خبر مي‌دهد. آمار و ارقام توليد آب‌معدني‌هاي تقلبي در برخي از کشورها واقعا شرم‌آور است مثلا در ايالت‌متحده، اين آمار بين 40 تا 80 درصد تخمين زده مي‌شود.


آب‌معدني و استانداردهاي غذايي
براي مقابله با پديده شوم تقلب، سازمان‌هايي مثل غذا و داروي آمريكا و سازمان بهداشت جهاني از سال 1993 ميلادي، قوانيني وضع کردند که طبق آن توليدكنندگان آب‌معدني مكلفند، ضمن رعايت اجراي كامل تمام اصول و مسايل بهداشتي حتما مصرف‌كننده را از طريق برچسب روي بطري از منابعي كه آب‌معدني از آنجا برداشت شده و نيز ميزان کل موادمعدني قابل‌حل در آب همراه پارامترهاي ضروري ديگر آگاه کنند. براساس قوانين سازمان غذا و داروي آمريكا، معمولا کل املاح معدني قابل‌حل در آب (TDS) مثل كلسيم، منيزيم، سديم، پتاسيم و... در آب‌هاي معدني لازم است حدود 250 تا 1500 ميلي‌گرم در ليتر باشد. از طرفي با توجه به اينکه آب‌معدني داخل بطري پلاستيکي يك محصول غذايي محسوب مي‌شود پس لازم است تمامي قوانين مربوط به موادغذايي مشمول اين محصول نيز بشود. به‌علاوه لازم است آناليز کامل آب داخل بطري با آناليز منشأ آب‌معدني برداشتي، کاملا منطبق و يکسان باشد. همچنين بر نحوه توزيع و حمل‌و‌نقل، و شرايط نگهداري در مراکز فروش و... نيز نظارت دقيقي شود. ضروري است توليدکننده ليست مواد و افزودني‌هاي به‌كاررفته در ساخت ظرف يا بطري پلاستيكي كه آب‌معدني يا نوشيدني در آن ريخته مي‌شود را روي برچسب محصول براي اطلاع مصرف‌کننده درج کند. به عبارت ديگر، مصرف‌کننده بايد به‌گونه‌اي مطمئن شود که آب داخل بطري کاملا طبيعي، سالم و داراي املاح لازم در محدوده استاندارد‌هاي تعريف شده است. هرچند ميزان اين مواد معدني موجود در آب معدني براي هر منطقه جغرافيايي ممکن است، متفاوت و متغير باشد.