مقاله ای جامع درباره شبکه های کامپیوتری *Computer Network*

نویسنده Zohreh Gholami, بعد از ظهر 19:23:12 - 10/04/11

« مبانی چاپ و چاپخانه | php چیست؟ و php چه کارهایی می تواند انجام دهد؟ »

0 اعضا و 2 کاربران مهمان درحال دیدن موضوع.

Zohreh Gholami

 مقاله ای جامع درباره شبکه های کامپیوتری *Computer Network*


فهرست
بخش اول
   معرفی
   هدف
   تعریف
   دسته بندی شبکه‌های رایانه‌ای
      بر اساس نوع اتصال
      بر اساس تکنولوژی سیم کشی
      بر اساس تکنولوژی بی سیم
      بر اساس اندازه
      بر اساس لایه شبکه
      بر اساس معماری کاربری
      بر اساس همبندی (توپولوژی)
      بر اساس قرارداد
   
بخش دوم
انواع شبکه‌های رایانه‌ای از نظر اندازه
   شبکه شخصی (PAN)
   شبکه محلی (LAN)
   شبکه کلان‌شهری (MAN)
   شبکه گسترده (WAN)
   شبکه متصل (Internetwork)
   شبکه داخلی (Intranet)
   شبکه خارجی (Extranet)
   شبکه اینترنت (Internet)

بخش سوم
اجزای اصلی سخت‌افزاری در شبکه های کامپیوتری
   کارت شبکه (Network Interface Card)
   تکرارگر
   هاب (جعبه تقسیم) (Hub)
   پل (Bridge)
   راهگزین (سوئیچ)
   مسیریاب (Router)

بخش چهارم
فیبر نوری *Optical Fiber*
   تاریخچه ی ساخت فیبر نوری
   فیبر نوری در ایران
   فیبر نوری (لوله نوری) POF ,PCF , QOF در ایران
   سیستم‌های مخابرات فیبر نوری
   فیبرهای نوری نسل سوم
   کاربردهای فیبر نوری
   فن آوری ساخت فیبرهای نوری
   روش های ساخت پیش‌سازه
   موادلازم در فرایند ساخت پیش سازه
   مراحل ساخت
   فيبر نوری در شبکه های کامپیوتری
   فيبر های نوری در دو گروه عمده ارائه می گردند
   يک فيبر نوری از سه بخش متفاوت تشکيل شده است
   سيستم رله فيبر نوری


بخش پنجم
کابل زوج به هم تابیده
   زوج به‌هم‌تابیده
   تاریخچه
   انواع زوج به هم تابیده
      زوج به هم تابیده روکش دار
      زوج به هم تابیده بدون روکش
   مشخصه های کابل UTP
   نحوه به هم بستن کابل های شبکه
      کابل Straight
      کابل Cross
   مزایا و معایب


بخش ششم
کابل کواکسیال *Coaxial cable*
   کابل coaxial
   انواع کابل coaxial
      کابل نوع thinnet
      کابل نوع  thicknet


بخش هفتم
ماهواره Satellite
   تاریخچه
   تاریخچه ماهواره‌های مصنوعی
  انواع ماهواره
  مدار ماهواره
      ماهواره‌های مدار پائین زمین
      ماهواره‌های مدار قطبی
      ماهواره‌های مدار زمین‌ایست
      ماهواره‌های مدار بیضوی

بخش هشتم
اترنت *Ethernet*
   تاریخچه
   توصیف عمومی
   تعامل با چندین کاربر
      CSMA/CD
      تکرار کننده‌ها و هاب Repeater and Hub
      Bridging and Switching     
Dual speed hubs
   ساختار فریم اترنت

بخش نهم
استانداردهای آی‌تریپل‌ئی *IEEE*
   اعضای سازمان
   آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱
   آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱ان
   آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱جی
   آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۶

بخش دهم
امواج فروسرخ *infrared*
   امواج فروسرخ یا infrared
   کاربردها
      در تلفن همراه
      فیزیوتراپی
      طیف بینی فروسرخ
   ایزارهای دید در شب

بخش یازدهم
مدل مرجع OSI
   لایه‌های مدل
      لایه فیزیکی اولین لایه
      لایه پیوند داده
      لایه شبکه
      لایه انتقال
      لایه جلسه
      لایه نمایش
      لایه کاربرد
     
بخش دوازدهم
مدل مرجع *TCP/IP*
   مقدمه ای بر TCP/IP
   معرفی پروتکل TCP/IP
   لایه های پروتکل TCP/IP
   اصول کلیدی معماری
   لایه‌ها در مدل TCP/IP
   تفاوت‌های بین لایه‌های TCP/IP و OSI
   لایه‌ها
      لایه کاربردی
      لایه انتقال (Transport)
      لایه شبکه
      لایه ارتباط داده‌ها
      لایه فیزیکی
   پیاده سازی نرم‌افزاری و سخت‌افزاری

بخش سیزدهم
client-server و Peer-to-Peer
   مدل client-server
   مدل Peer-to-Peer





Zohreh Gholami

 مقاله ای جامع درباره شبکه های کامپیوتری *Computer Network*
(بخش اول)

یک شبکه رایانه‌ای (Computer Network)، که اغلب به طور خلاصه به آن شبکه گفته می شود، گروهی از رایانه ها و دستگاه هایی می‌باشد که توسط کانال‌های ارتباطی به هم متصل شده اند. شبکه رایانه‌ای باعث تسهیل ارتباطات میان کاربران شده و اجازه می دهد کاربران منابع خود را به اشتراک بگذارند.



معرفی
یک شبکه رایانه‌ای اجازه به اشتراک گذاری منابع و اطلاعات را میان دستگاه‌های متصل شده به هم، می دهد. در دهه ۶۰ میلادی، آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته (ARPA)، بودجه ای را به منظور طراحی شبکه آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته (ARPANET) برای وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا اختصاص داد. این اولین شبکه رایانه‌ای در جهان بود. توسعه شبکه از سال ۱۹۶۹ و براساس طرح‌های توسعه یافته دهه ۶۰ آغاز شد.



هدف
شبکه‌های رایانه‌ای را می توان برای اهداف مختلف استفاده کرد:
تسهیل ارتباطات: با استفاده از شبکه، افراد می توانند به آسانی از طریق رایانامه (E-mail)، پیام‌رسانی فوری، اتاق گفت و گو (Chat room)، تلفن، تلفن تصویری و ویدئو کنفرانس، ارتباط برقرار کنند.

اشتراک گذاری سخت افزارها:
در یک محیط شبکه ای، هر کامپیوتر در شبکه می تواند به منابع سخت افزاری در شبکه دسترسی پیدا کرده و از آن‌ها استفاده کند، مانند چاپ یک سند به وسیله چاپگری که در شبکه به اشتراک گذاشته شده است.

اشتراک گذاری پرونده ها، داده‌ها و اطلاعات:
در یک محیط شبکه ای، هر کاربر مجاز می تواند به داده‌ها و اطلاعاتی که بر روی رایانه‌های دیگر موجود در شبکه، ذخیره شده است دسترسی پیدا کند. قابلیت دسترسی به داده‌ها و اطلاعات در دستگاه‌های ذخیره سازی اشتراکی، از ویژگی‌های مهم بسیاری از شبکه‌های است.

اشتراک گذاری نرم افزارها:
کاربرانی که به یک شبکه متصل اند، می توانند برنامه‌های کاربردی موجود روی کامپیوترهای راه دور را اجرا کنند.



تعریف
شبکه‌های کامپیوتری مجموعه‌ای از کامپیوترهای مستقل متصل به یکدیگرند که با یکدیگر ارتباط داشته و تبادل داده می‌کنند. مستقل بودن کامپیوترها بدین معناست که هر کدام دارای واحدهای کنترلی و پردازشی مجزا بوده و بود و نبود یکی بر دیگری تاثیرگذار نیست.

متصل بودن کامپیوترها یعنی از طریق یک رسانه فیزیکی مانند کابل، فیبر نوری، ماهواره‌ها و ... به هم وصل می‌باشند. دو شرط فوق شروط لازم برای ایجاد یک شبکه کامپیوتری می‌باشند اما شرط کافی برای تشکیل یک شبکه کامپیوتری داشتن ارتباط و تبادل داده بین کامپیوترهاست.

این موضوع در بین متخصصین قلمرو شبکه مورد بحث است که آیا دو رایانه که با استفاده از نوعی از رسانه ارتباطی به یکدیگر متصل شده‌اند تشکیل یک شبکه می‌دهند. در این باره بعضی مطالعات می‌گویند که یک شبکه نیازمند دست کم ۳ رایانه متصل به هم است. یکی از این منابع با عنوان «ارتباطات راه دور: واژه‌نامه اصطلاحات ارتباطات راه دور»، یک شبکه رایانه‌ای را این طور تعریف می‌کند: «شبکه‌ای از گره‌های پردازشگر دیتا که جهت ارتباطات دیتا به یکدیگر متصل شده‌اند». در همین سند عبارت «شبکه» این طور تعریف شده‌است: «اتصال سه با چند نهاد ارتباطی». رایانه‌ای که به وسیله‌ای غیر رایانه‌ای متصل شده‌است (به عنوان نمونه از طریق ارتباط «اترنت» به یک پرینتر متصل شده‌است) ممکن است که یک شبکه رایانه‌ای به حساب آید، اگرچه این نوشتار به این نوع پیکربندی نمی‌پردازد.

این نوشتار از تعاریفی استفاده می‌کند که به دو یا چند رایانه متصل به هم نیازمند است تا تشکیل یک شبکه را بدهد. در مورد تعداد بیشتری رایانه که به هم متصل هستند عموماً توابع پایه‌ای مشترکی دیده می‌شود. از این بابت برای آنکه شبکه‌ای به وظیفه‌اش عمل کند، سه نیاز اولیه بایستی فراهم گردد، «اتصالات»، «ارتباطات» و «خدمات». اتصالات به بستر سخت‌افزاری اشاره دارد، ارتباطات به روشی اشاره می‌کند که بواسطه آن وسایل با یکدیگر صحبت کنند و خدمات آنهایی هستند که برای بقیه اعضای شبکه به اشتراک گذاشته شده‌اند.



دسته بندی شبکه‌های رایانه‌ای
فهرست زیر، دسته‌های شبکه‌های رایانه‌ای را نشان می دهد.

بر اساس نوع اتصال
شبکه‌های رایانه‌ای را می توان با توجه به تکنولوژی سخت افزاری و یا نرم افزاری که برای اتصال دستگاه‌های افراد در شبکه استفاده می شود، دسته بندی کرد، مانند فیبر نوری، اترنت، شبکه محلی بی‌سیم، HomePNA، ارتباط خط نیرو یا G.hn.

اترنت با استفاده از سیم کشی فیزیکی دستگاه‌ها را به هم متصل می کند. دستگاه‌های مستقر معمول شامل هاب‌ها، سوئیچ ها، پل‌ها و یا مسیریاب‌ها هستند.

تکنولوژی شبکه بی‌سیم برای اتصال دستگاه ها، بدون استفاده از سیم کشی طراحی شده است. این دستگاه‌ها از امواج رادیویی یا سیگنالهای مادون قرمز به عنوان رسانه انتقال استفاده می کنند.

فناوری ITU-T G.hn از سیم کشی موجود در منازل (کابل هم‌محور، خطوط تلفن و خطوط برق) برای ایجاد یک شبکه محلی پر سرعت (تا۱ گیگا بیت در ثانیه) استفاده می کند.


بر اساس تکنولوژی سیم کشی
زوج به‌هم‌تابیده: زوج به‌هم‌تابیده یکی از بهترین رسانه‌های مورد استفاده برای ارتباطات راه دور می باشد. سیم‌های زوج به‌هم‌تابیده، سیم تلفن معمولی هستند که از دو سیم مسی عایق که دو به دو به هم پیچ خورده‌اند درست شده اند. از زوج به‌هم‌تابیده برای انتقال صدا و داده‌ها استفاده می شود. استفاده از دو سیم به‌هم‌تابیده به کاهش تداخل و القای الکترومغناطیسی کمک می کند. سرعت انتقال داده، دامنه ای از ۲ میلیون بیت درهر ثانیه تا ۱۰۰ میلیون بیت در هر ثانیه، دارد.

کابل هم‌محور: کابل هم‌محور به طور گسترده ای در سیستم‌های تلویزیون کابلی، ساختمان‌های اداری، و دیگر سایت‌های کاری برای شبکه‌های محلی، استفاده می شود. کابل‌ها یک رسانای داخلی دارند که توسط یک عایق منعطف محصور شده اند، که روی این لایهٔ منعطف نیز توسط یک رسانای نازک برای انعطاف کابل، به هم بافته شده است. همهٔ این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی شده‌اند. لایه عایق به حداقل رساندن تداخل و اعوجاج کمک می کند. سرعت انتقال داده، دامنه ای از ۲۰۰ میلیون تا بیش از ۵۰۰ میلیون بیت در هر ثانیه دارد.

فیبر نوری: کابل فیبر نوری شامل یک یا چند رشته از الیاف شیشه ای پیچیده شده در لایه‌های محافظ می باشد. این کابل می تواند نور را تا مسافت‌های طولانی انتقال دهد. کابل‌های فیبر نوری تحت تاثیر تابش‌های الکترومغناطیسی قرار نمی گیرند. سرعت انتقال ممکن است به چند تریلیون بیت در ثانیه برسد.


بر اساس تکنولوژی بی سیم
ریزموج (مایکروویو) زمینی: ریزموج‌های زمینی از گیرنده‌ها و فرستنده‌های زمینی استفاده می کنند. تجهیزات این تکنولوژی شبیه به دیش‌های ماهواره است. مایکروویو زمینی از دامنه‌های کوتاه گیگاهرتز استفاده می کند، که این سبب می‌شود تمام ارتباطات به صورت دید خطی محدود باشد. فاصله بین ایستگاههای رله (تقویت سیگنال) حدود ۳۰ مایل است. آنتن‌های ریزموج معمولاً در بالای ساختمان ها، برج ها، تپه‌ها و قله کوه نصب می شوند.

ماهواره‌های ارتباطی: ماهواره‌ها از ریزموج‌های رادیویی که توسط جو زمین منحرف نمی شوند، به عنوان رسانه مخابراتی خود استفاده می کنند.
ماهواره‌ها در فضا مستقر هستند؛ به طور معمول ۲۲۰۰۰ مایل (برای ماهواره‌های geosynchronous) بالاتر از خط استوا. این سیستم‌های در حال چرخش به دور زمین، قادر به دریافت و رله صدا، داده‌ها و سیگنال‌های تلویزیونی هستند.

تلفن همراه و سیستم‌های پی سی اس: تلفن همراه و سیستم‌های پی سی اس از چندین فناوری ارتباطات رادیویی استفاده می کنند. این سیستم‌ها به مناطق مختلف جغرافیایی تقسیم شده اند. هر منطقه دارای فرستنده‌های کم قدرت و یا دستگاه‌های رله رادیویی آنتن برای تقویت تماس‌ها از یک منطقه به منطقه بعدی است.

شبکه‌های محلی بی سیم: شبکه محلی بی سیم از یک تکنولوژی رادیویی فرکانس بالا (مشابه سلول دیجیتالی) و یک تکنولوژی رادیویی فرکانس پایین استفاده می کند. شبکه‌های محلی بی سیم از تکنولوژِی طیف گسترده، برای برقراری ارتباط میان دستگاه‌های متعدد در یک منطقه محدود، استفاده می کنند. نمونه ای از استاندارد تکنولوژی بی سیم موج رادیویی، IEEE است.

ارتباطات فروسرخ: ارتباط فروسرخ، سیگنال‌های بین دستگاه‌ها را در فواصل کوچک (کمتراز ۱۰ متر) به صورت همتا به همتا (رو در رو) انتقال می دهد؛ در خط انتقال نباید هیچ گونه شی ای قرار داشته باشد.


بر اساس اندازه
ممکن است شبکه‌های رایانه‌ای بر اساس اندازه یا گستردگی ناحیه‌ای که شبکه پوشش می‌دهد طبقه‌بندی شوند. برای نمونه «شبکه شخصی» ([wiki]PAN[/wiki])، «شبکه محلی» ([wiki]LAN[/wiki])، «شبکه دانشگاهی» ([wiki]CAN[/wiki])، «شبکه کلان‌شهری» ([wiki]MAN[/wiki]) یا «شبکه گسترده» ([wiki]WAN[/wiki]).


بر اساس لایه شبکه
ممکن است شبکه‌های رایانه‌ای مطابق مدل های مرجع پایه‌ای که در صنعت به عنوان استاندارد شناخته می‌شوند مانند «مدل مرجع ۷ لایه OSI» و «مدل ۴ لایه TCP/IP»، بر اساس نوع «لایه شبکه»ای که در آن عمل می‌کنند طبقه‌بندی شوند.


بر اساس معماری کاربری
ممکن است شبکه‌های رایانه‌ای بر اساس معماری کاربری که بین اعضای شبکه وجود دارد طبقه‌بندی شود، برای نمونه معماری‌های Active Networking، «مشتری-خدمتگذار» (Client-Server) و «همتا به همتا» Peer-to-Peer (گروه کاری).


بر اساس همبندی (توپولوژی)
ممکن است شبکه‌های رایانه‌ای بر اساس نوع همبندی شبکه طبقه‌بندی شوند مانند:«شبکه باس» (Bus)، «شبکه ستاره» (‎(Star، «شبکه حلقه‌ای» (Ring)، «شبکه توری» (Mesh)، «شبکه ستاره-باس» (Star-Bus)، «شبکه درختی» (Tree) یا «شبکه سلسله مراتبی» (Hierarchical) و غیره.

همبندی شبکه را می‌توان بر اساس نظم هندسی ترتیب داد. همبندی‌های شبکه طرح‌های منطقی شبکه هستند. واژه منطقی در اینجا بسیار پرمعنی است. این واژه به این معنی است که همبندی شبکه به طرح فیزیکی شبکه بستگی ندارد. مهم نیست که رایانه‌ها در یک شبکه به صورت خطی پشت سر هم قرار گرفته باشند، ولی زمانیکه از طریق یک «هاب» به یکدیگر متصل شده باشند تشکیل همبندی ستاره می‌کنند نه باس. و این عامل مهمی است که شبکه‌ها در آن فرق می‌کنند، جنبه ظاهری و جنبه عملکردی.


بر اساس قرارداد
ممکن است شبکه‌های رایانه‌ای بر اساس «قرارداد» ارتباطی طبقه‌بندی شوند. برای اطلاعات بیشتر لیست پشته‌های قرارداد شبکه و لیست قراردادهای شبکه را ببینید.

Zohreh Gholami

انواع شبکه‌های رایانه‌ای از نظر اندازه
شبکه شخصی (PAN)
«شبکه شخصی» (Personal Area Network) یک «شبکه رایانه‌ای» است که برای ارتباطات میان وسایل رایانه‌ای که اطراف یک فرد می‌باشند (مانند «تلفن»ها و «رایانه‌های جیبی» (PDA) که به آن «دستیار دیجیتالی شخصی» نیز می‌گویند) بکار می‌رود. این که این وسایل ممکن است متعلق به آن فرد باشند یا خیر جای بحث خود را دارد. برد یک شبکه شخصی عموماً چند متر بیشتر نیست. موارد مصرف شبکه‌های خصوصی می‌تواند جهت ارتباطات وسایل شخصی چند نفر به یکدیگر و یا برقراری اتصال این وسایل به شبکه‌ای در سطح بالاتر و شبکه «اینترنت» باشد.

ارتباطات شبکه‌های شخصی ممکن است به صورت سیمی به «گذرگاه»های رایانه مانند USB و FireWire برقرار شود. همچنین با بهره‌گیری از فناوری‌هایی مانند IrDA، «بلوتوث» (Bluetooth) و UWB می‌توان شبکه‌های شخصی را به صورت بی‌سیم ساخت.


شبکه محلی (LAN)
«شبکه محلی» (Local Area Network) یک «شبکه رایانه‌ای» است که محدوده جغرافیایی کوچکی مانند یک خانه، یک دفتر کار یا گروهی از ساختمان‌ها را پوشش می‌دهد. در مقایسه با «شبکه‌های گسترده» (WAN) از مشخصات تعریف‌شده شبکه‌های محلی می‌توان به سرعت (نرخ انتقال) بسیار بالاتر آنها، محدوده جغرافیایی کوچکتر و عدم نیاز به «خطوط استیجاری» مخابراتی اشاره کرد.

دو فناوری «اترنت» (Ethernet) روی کابل «جفت به هم تابیده بدون محافظ» (UTP) و «وای‌فای» (Wi-Fi) رایج‌ترین فناوری‌هایی هستند که امروزه استفاده می‌شوند، با این حال فناوری‌های «آرکنت» (ARCNET) و «توکن رینگ» (Token Ring) و بسیاری روشهای دیگر در گذشته مورد استفاده بوده‌اند.


شبکه کلان‌شهری (MAN)
«شبکه کلان‌شهری» (Metropolitan Area Network) یک «شبکه رایانه‌ای» بزرگ است که معمولاً در سطح یک شهر گسترده می‌شود. در این شبکه‌ها معمولاً از «زیرساخت بی‌سیم» و یا اتصالات «فیبر نوری» جهت ارتباط محل‌های مختلف استفاده می‌شود.


شبکه گسترده (WAN)
«شبکه گسترده» (Wide Area Network) یک «شبکه رایانه‌ای» است که نسبتاً ناحیه جغرافیایی وسیعی را پوشش می‌دهد (برای نمونه از یک کشور به کشوری دیگر یا از یک قاره به قاره‌ای دیگر). این شبکه‌ها معمولاً از امکانات انتقال خدمات دهندگان عمومی مانند شرکت‌های مخابرات استفاده می‌کند. به عبارت کمتر رسمی این شبکه‌ها از «مسیریاب»ها و لینک‌های ارتباطی عمومی استفاده می‌کنند.

شبکه‌های گسترده برای اتصال شبکه‌های محلی یا دیگر انواع شبکه به یکدیگر استفاده می‌شوند. بنابراین کاربران و رایانه‌های یک مکان می‌توانند با کاربران و رایانه‌هایی در مکانهای دیگر در ارتباط باشند. بسیاری از شبکه‌های گسترده برای یک سازمان ویژه پیاده‌سازی می‌شوند و خصوصی هستند. بعضی دیگر به‌وسیله سرویس دهنده اینترنت «سرویس دهندگان اینترنت» (ISP) پیاده‌سازی می‌شوند تا شبکه‌های محلی سازمان ها را به اینترنت متصل کنند.


شبکه متصل (Internetwork)
دو یا چند «شبکه» یا «زیرشبکه» (Subnet) که با استفاده از تجهیزاتی که در لایه 3 یعنی «لایه شبکه» «مدل مرجع OSI» عمل می‌کنند مانند یک «مسیریاب»، به یکدیگر متصل می‌شوند تشکیل یک شبکه از شبکه‌ها یا «شبکه متصل» را می‌دهند. همچنین می‌توان شبکه‌ای که از اتصال داخلی میان شبکه‌های عمومی، خصوصی، تجاری، صنعتی یا دولتی به وجود می‌آید را «شبکه متصل» نامید.

در کاربردهای جدید شبکه‌های به هم متصل شده از قرارداد IP استفاده می‌کنند. بسته به اینکه چه کسانی یک شبکه از شبکه‌ها را مدیریت می‌کنند و اینکه چه کسانی در این شبکه عضو هستند، می‌توان سه نوع «شبکه متصل» دسته بندی نمود:
شبکه داخلی یا اینترانت (Intranet)
شبکه خارجی یا اکسترانت (Extranet)
شبکه‌اینترنت (Internet)

شبکه‌های داخلی یا خارجی ممکن است که اتصالاتی به شبکه اینترنت داشته و یا نداشته باشند. در صورتی که این شبکه‌ها به اینترنت متصل باشند در مقابل دسترسی‌های غیرمجاز از سوی اینترنت محافظت می‌شوند. خود شبکه اینترنت به عنوان بخشی از شبکه داخلی یا شبکه خارجی به حساب نمی‌آید، اگرچه که ممکن است شبکه اینترنت به عنوان بستری برای برقراری دسترسی بین قسمت‌هایی از یک شبکه خارجی خدماتی را ارائه دهد.


شبکه داخلی (Intranet)
یک «شبکه داخلی» مجموعه‌ای از شبکه‌های متصل به هم می‌باشد که از قرارداد ‎IP و ابزارهای مبتنی بر IP مانند «مرورگران وب» استفاده می‌کند و معمولاً زیر نظر یک نهاد مدیریتی کنترل می‌شود. این نهاد مدیریتی «شبکه داخلی» را نسبت به باقی قسمت‌های دنیا محصور می‌کند و به کاربران خاصی اجازه ورود به این شبکه را می‌دهد. به طور معمول‌تر شبکه درونی یک شرکت یا دیگر شرکت‌ها «شبکه داخلی» می‌باشد.


شبکه خارجی (Extranet)
یک «شبکه خارجی» یک «شبکه» یا یک «شبکه متصل» است که بلحاظ قلمرو محدود به یک سازمان یا نهاد است ولی همچنین شامل اتصالات محدود به شبکه‌های متعلق به یک یا چند سازمان یا نهاد دیگر است که معمولاً ولی نه همیشه قابل اعتماد هستند. برای نمونه مشتریان یک شرکت ممکن است که دسترسی به بخش‌هایی از «شبکه داخلی» آن شرکت داشته باشند که بدین ترتیب یک «شبکه خارجی» درست می‌شود، چراکه از نقطه‌نظر امنیتی این مشتریان برای شبکه قابل اعتماد به نظر نمی‌رسند. همچنین از نظر فنی می‌توان یک «شبکه خارجی» را در گروه شبکه‌های دانشگاهی، کلان‌شهری، گسترده یا دیگر انواع شبکه (هر چیزی غیر از شبکه محلی) به حساب آورد، چراکه از نظر تعریف یک «شبکه خارجی» نمی‌تواند فقط از یک شبکه محلی تشکیل شده باشد، چون بایستی دست کم یک اتصال به خارج از شبکه داشته باشد.


شبکه اینترنت (Internet)
شبکه ویژه‌ای از شبکه‌ها که حاصل اتصالات داخلی شبکه‌های دولتی، دانشگاهی، عمومی و خصوصی در سرتاسر دنیا است. این شبکه بر اساس شبکه اولیه‌ای کار می‌کند که «آرپانت» (
ARPANET) نام داشت و به‌وسیله موسسه «آرپا» (ARPA) که وابسته به «وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا» است ایجاد شد. همچنین منزلگاهی برای «وب جهان‌گستر» (WWW) است. در لاتین واژه Internet‎ برای نامیدن آن بکار می‌رود که برای اشتباه نشدن با معنی عام واژه «شبکه متصل» حرف اول را بزرگ می‌نویسند.

اعضای شبکه اینترنت یا شرکت‌های سرویس دهنده آنها از «آدرس های
IP» استفاده می‌کنند. این آدرس‌ها از موسسات ثبت نام آدرس تهیه می‌شوند تا تخصیص آدرسها قابل کنترل باشد. همچنین «سرویس دهندگان اینترنت» و شرکت‌های بزرگ، اطلاعات مربوط به در دسترس بودن آدرس‌هایشان را بواسطه «قرارداد دروازه لبه» (BGP) با دیگر اعضای اینترنت مبادله می‌کنند.

Zohreh Gholami

اجزای اصلی سخت‌افزاری در شبکه های کامپیوتری

همه شبکه‌ها از اجزای سخت‌افزاری پایه‌ای تشکیل شده‌اند تا گره‌های شبکه را به یکدیگر متصل کنند، مانند «کارت‌های شبکه»، «تکرارگر»ها، «هاب»ها، «پل»ها، «راهگزین»ها و «مسیریاب»ها. علاوه بر این، بعضی روش ها برای اتصال این اجزای سخت‌افزاری لازم است که معمولاً از کابلهای الکتریکی استفاده می‌شود (از همه رایجتر «کابل رده ۵» (کابل Cat5) است)، و کمتر از آنها، ارتباطات میکروویو (مانند IEEE 802.11) و («کابل فیبر نوری» Optical Fiber Cable) بکار می‌روند.


کارت شبکه
«کارت شبکه»، «آداپتور شبکه» یا « کارت واسط شبکه» (Network Interface Card) قطعه‌ای از سخت‌افزار رایانه‌است و طراحی شده تا این امکان را به رایانه‌ها بدهد که بتوانند بر روی یک شبکه رایانه‌ای با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این قطعه دسترسی فیزیکی به یک رسانه شبکه را تامین می‌کند و با استفاده از «آدرس های MAC»، سیستمی سطح پایین جهت آدرس دهی فراهم می‌کند. این شرایط به کاربران اجازه می‌دهد تا به وسیله کابل یا به صورت بی‌سیم به یکدیگر متصل شوند.


تکرارگر
«تکرارگر» تجهیزی الکترونیکی است که سیگنالی را دریافت کرده و آن را با سطح دامنه بالاتر، انرژی بیشتر و یا به سمت دیگر یک مانع ارسال می‌کند. بدین ترتیب می‌توان سیگنال را بدون کاستی به فواصل دورتری فرستاد. از آنجا که تکرارگرها با سیگنال‌های فیزیکی واقعی سروکار دارند و در جهت تفسیر داده‌ای که انتقال می‌دهند تلاشی نمی‌کنند، این تجهیزات در «لایه فیزیکی» یعنی اولین لایه از «مدل مرجع OSI» عمل می‌کنند.


هاب (جعبه تقسیم)
«هاب» قطعه‌ای سخت‌افزاری است که امکان اتصال قسمت‌های یک شبکه را با هدایت ترافیک در سراسر شبکه فراهم می‌کند. هاب‌ها در «لایه فیزیکی» از «مدل مرجع OSI» عمل می‌کنند. عملکرد هاب بسیار ابتدایی است، به این ترتیب که داده رسیده از یک گره را برای تمامی گره‌های شبکه کپی می‌کند. هاب‌ها عموماً برای متصل کردن بخش‌های یک «شبکه محلی» بکار می‌روند. هر هاب چندین «درگاه» (پورت) دارد. زمانی که بسته‌ای از یک درگاه می‌رسد، به دیگر درگاه‌ها کپی می‌شود، بنابراین همه قسمت‌های شبکه محلی می‌توانند بسته‌ها را ببینند.


پل
یک «پل» دو «زیرشبکه» (سگمنت) را در «لایه پیوند داده» از «مدل مرجع OSI» به هم متصل می‌کند. پل‌ها شبیه به «تکرارگر»ها و «هاب»های شبکه‌اند که برای اتصال قسمت‌های شبکه در «لایه فیزیکی» عمل می‌کنند، با این حال پل با استفاده از مفهوم پل‌زدن کار می‌کند، یعنی به جای آنکه ترافیک هر شبکه بدون نظارت به دیگر درگاه‌ها کپی شود، آنرا مدیریت می‌کند. بسته‌هایی که از یک طرف پل وارد می‌شوند تنها در صورتی به طرف دیگر انتشار می‌یابند که آدرس مقصد آن‌ها مربوط به سیستم‌هایی باشد که در طرف دیگر پل قرار دارند. پل مانع انتشار پیغام‌های همگانی در قطعه‌های کابل وصل‌شده به آن نمی‌شود.

پل‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند:
پل‌های محلی: مستقیماً به «شبکه‌های محلی» متصل می‌شود.
پل‌های دوردست: از آن می‌توان برای ساختن «شبکه‌های گسترده» جهت ایجاد ارتباط بین «شبکه‌های محلی» استفاده کرد. پل‌های دور دست در شرایطی که سرعت اتصال از شبکه‌های انتهایی کمتر است با «مسیریاب»ها جایگزین می‌شوند.
پل‌های بی‌سیم: برای «اتصال شبکه‌های محلی» به «شبکه‌های محلی بی‌سیم» یا «شبکه‌های محلی بی‌سیم» به هم یا ایستگاه‌های دوردست به «شبکه‌های محلی» استفاده می‌شوند.


راهگزین
«راهگزین» که در پارسی بیشتر واژه «سوئیچ» برای آن بکار برده می‌شود، وسیله‌ای است که قسمت‌های شبکه را به یکدیگر متصل می‌کند. راهگزین‌های معمولی شبکه تقریباً ظاهری شبیه به «هاب» دارند، ولی یک راهگزین در مقایسه با هاب از هوشمندی بیشتری (و همچنین قیمت بیشتری) برخوردار است. راهگزین‌های شبکه این توانمندی را دارند که محتویات بسته‌های داده‌ای که دریافت می‌کنند را بررسی کرده، دستگاه فرستنده و گیرنده بسته را شناسایی کنند، و سپس آن بسته را به شکلی مناسب ارسال نمایند. با ارسال هر پیام فقط به دستگاه متصلی که پیام به هدف آن ارسال شده، راهگزین «پهنای باند» شبکه را به شکل بهینه‌تری استفاده می‌کند و عموماً عملکرد بهتری نسبت به یک هاب دارد.

از نظر فنی می‌توان گفت که راهگزین در «لایه پیوند داده» از «مدل مرجع OSI» عمل کنند. ولی بعضی انواع راهگزین قادرند تا در لایه‌های بالاتر نیز به بررسی محتویات بسته بپردازند و از اطلاعات بدست آمده برای تعیین مسیر مناسب ارسال بسته استفاده کنند. به این راه گزین‌ها به اصطلاح «راهگزین‌های چندلایه» (Multilayer Switch) می‌گویند.


مسیریاب
«مسیریاب»ها تجهیزات شبکه‌ای هستند که بسته‌های داده را با استفاده از «سرایند»ها و «جدول ارسال» تعیین مسیر کرده، و ارسال می‌کنند. مسیریاب‌ها در «لایه شبکه» از «مدل مرجع OSI» عمل می‌کنند. همچنین مسیریاب‌ها اتصال بین بسترهای فیزیکی متفاوت را امکان‌پذیر می‌کنند. این کار با چک کردن سرایند یک بسته داده انجام می‌شود.

مسیریاب‌ها از «قراردادهای مسیریابی» مانند OSPF استفاده می‌کنند تا با یکدیگر گفتگو کرده و بهترین مسیر بین هر دو ایستگاه را پیکربندی کنند. هر مسیریاب دسته کم به دو شبکه، معمولاً شبکه‌های محلی، شبکه‌های گسترده و یا یک شبکه محلی و یک سرویس دهنده اینترنت متصل است. بعضی انواع مودم‌های DSL و کابلی جهت مصارف خانگی درون خود از وجود یک مسیریاب نیز بهره می‌برند.




Zohreh Gholami

فیبر نوری *Optical Fiber*


فیبر نوری یا تار نوری (Optical Fiber) رشتهٔ باریک و بلندی از یک مادّهٔ شفاف مثل شیشه یا پلاستیک است که می تواند نوری را که از یک سرش به آن وارد شده، از سر دیگر خارج کند.


تاریخچه ی ساخت فیبر نوری

اولین کسانی که در قرون اخیر به فکر استفاده از نور افتادند، انتشار نور را در جو زمین تجربه کردند. اما وجود موانع مختلف نظیر گرد و خاک، دود، برف، باران، مه و ... انتشار اطلاعات نوری در جو را با مشکل مواجه ساخت . بعدها استفاده از لوله و کانال برای هدایت نور مطرح گردید . نور در داخل این کانالها بوسیله آینه‌ها و عدسی‌ها هدایت می‌شد، اما از آنجا که تنظیم این آینه‌ها و عدسی‌ها کار بسیار مشکلی بود این کار نیز غیر عملی تشخیص داده شد و مطرود ماند.

کاکو و کوکهام انگلیسی برای اولین بار استفاده از شیشه را بعنوان محیط انتشار مطرح ساختند. آنان مبنای کار خود را بر آن گذاشتند که به سرعتی حدود ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه و بیشتر بر روی محیط‌های انتشار شیشه دست یابند. این سرعت انتقال با تضعیف زیاد انرژی همراه بود .این دو محقق انگلیسی، کاهش انرژی را تا آنجا می‌پذیرفتند که کمتر از ۲۰ سی بل نباشد . اگر چه آنان در رسیدن به هدف خود ناکام ماندند، اما شرکت آمریکائی ( کورنینگ گلس ) به این هدف دست یافت. در اوایل سال ۱۹۶۰ میلادی با اختراع اشعه لیزر ارتباطات فیبرنوری ممکن گردید. در سال ۱۹۶۶ میلادی، دانشمندان در این نظریه که نور در الیاف شیشه‌ای هدایت می‌شود پیشرفت کردند که حاصل آن از کابلهای معمولی بسیار سودمندتر بود . چرا که فیبرنوری بسیار سبکتر و ارزانتر از کابل مسی است و در عین حال ظرفیت انتقالی تا چندین هزار برابر کابل مسی دارد.

توسعه فناوری فیبرنوری از سال ۱۹۸۰ میلادی به بعد باعث شد که همواره مخابرات نوری بعنوان یک انتخاب مناسب مطرح باشد. تا سال ۱۹۸۵ میلادی در دنیا نزدیک به ۲ میلیون کیلومتر کابل نوری نصب شده و مورد بهره برداری قرار گرفته‌است.

فیبر نوری از پالس‌های نور برای انتقال داده‌ها از طریق تارهای سیلکون بهره می‌گیرد. یک کابل فیبر نوری که کمتر از یک اینچ قطر دارد می‌تواند صدها هزار مکالمهٔ صوتی را حمل کند. فیبرهای نوری تجاری ظرفیت ۲٫۵ گیگابایت در ثانیه تا ۱۰ گیگابایت در ثانیه را فراهم می‌سازند. فیبر نوری از چندین لایه ساخته می‌شود. درونی‌ترین لایه را هسته می‌نامند. هسته شامل یک تار کاملاً بازتاب کننده از شیشه خالص (معمولاً) است. هسته در بعضی از کابل‌ها از پلاستیک کا ملاً بازتابنده ساخته می‌شود، که هزینه ساخت را پایین می‌آورد. با این حال، یک هسته پلاستیکی معمولاً کیفیت شیشه را ندارد و بیشتر برای حمل داده‌ها در فواصل کوتاه به کار می‌رود. حول هسته بخش پوسته قرار دارد، که از شیشه یا پلاستیک ساخته می‌شود. هسته و پوسته به همراه هم یک رابط بازتابنده را تشکیل می‌دهند که با عث می‌شود که نور در هسته تا بیده شود تا از سطحی به طرف مرکز هسته باز تابیده شود که در آن دو ماده به هم می‌رسند. این عمل بازتاب نور به مرکز هسته را (بازتاب داخلی کلی) می‌نامند.

قطر هسته و پوسته با هم حدود ۱۲۵ میکرون است (هر میکرون معادل یک میلیونیم متر است)، که در حدود اندازه یک تار موی انسان است. بسته به سازنده، حول پوسته چند لایه محافظ، شامل یک پوشش قرار می‌گیرد.

یک پوشش محافظ پلاستکی سخت لایه بیرونی را تشکیل می‌دهد. این لایه کل کابل را در خود نگه می‌دارد، که می‌تواند صدها فیبر نوری مختلف را در بر بگیرد. قطر یک کابل نمونه کمتر از یک اینچ است.

از لحاظ کلی دو نوع فیبر وجود دارد: تک حالتی و چند حالتی. فیبر تک حالتی یک سیگنال نوری را در هر زمان انتشار می‌دهد، در حالی که فیبر چند حالتی می‌تواند صدها حالت نور را به طور هم‌زمان انتقال بدهد.


فیبر نوری در ایران
در ایران در اوایل دهه ۶۰، فعالیت‌های پژوهشی در زمینه فیبر نوری در پژوهشگاه، برپایی مجتمع تولید فیبر نوری در پونک تهران را درپی داشت و در سال 1367، کارخانه تولید فیبر نوری در یزد به بهره برداری رسید. عملاً در سال ۱۳۷۳ تولید فیبر نوری با ظرفیت ۵۰٫۰۰۰ کیلومتر در سال در ایران آغاز شد. فعالیت استفاده از کابل‌های نوری در دیگر شهرهای بزرگ ایران آغاز شد تا در آینده نزدیک از طریق یک شبکه ملی مخابرات نوری به هم بپیوندند. در همان سال ۱۳۶۷ نخستین خط مخابراتی تار نوری بین تهران و کرج به کار افتاد.

اولین پروژه فیبرنوری با اجرای ۷۰۰ کیلومتر کابل با ۱۳ هزار کانال بین چندین مسیر با هزینه‌ای بالغ بر ۴۰ میلیارد ریال بین سالهای ۶۹ تا ۷۳ انجام شد. در برنامه دوم توسعه پروژه فیبرنوری با ۱۱۶۰۰ کیلومتر کابل با ۶۲۰ هزار کانال بین شهری با هزینه ۶۵۴ میلیارد ریال در سالهای ۷۴ تا ۷۸ به انجام رسید و نهایتا در برنامه سوم توسعه ۱۷۸۵۰ کیلومتر تا ۲ میلیون کانال با پروتکشن بین شهرهای کشور با هزینه‌ای بالغ بر ۱۰۳۵ میلیارد در سالهای ۷۹ تا ۸۳ اجرا شد.

پروژه تار نوری آسیا-اروپا که به TAE مشهور است داراری ۲۴۰۰۰ کیلومتر طول است و از چین، قرقیزستان، ازبکستان و ترکمنستان، ایران، ترکیه، اوکراین و آلمان می گذرد. ظرفیت قابل حمل این خط، 7560 کانال تلفنی است.

فیبرنوری یک موجبر استوانه‌ای از جنس شیشه یا پلاستیک است که دو ناحیه مغزی و غلاف با ضریب شکست متفاوت و دو لایه پوششی اولیه و ثانویه پلاستیکی تشکیل شده‌است. برپایه قانون اسنل برای انتشار نور در فیبر نوری شرط: می‌بایست برقرار باشد که به ترتیب ضریب شکست‌های مغزی و غلاف هستند. انتشار نور تحت تأثیر عواملی ذاتی و اکتسابی دچار تضعیف می‌شود. این عوامل عمدتآ ناشی از جذب فرابنفش، جذب فروسرخ، پراکندگی رایلی، خمش و فشارهای مکانیکی بر آنها هستند.


فیبر نوری(لوله نوری) POF ,PCF , QOF در ایران
از سال ۱۳۸۷ تحقیقات وسیعی در مورد این نوع از فیبرها در مرکز فن آوری تخصصی صورت گرفت و در سال ۱۳۸۸ محققان ایرانی به نام های ابوالفضل قربانی و ابراهیم هاشمی در شهر ممسنی موفق به ساخت و تولید نسل نوین فیبرهای نوری (POF , PCF ,QOF ) گردیدند و با دستیابی به تکنولوژی ساخت و تولید آنها ایران در زمره معدود کشورهای دارنده تکنولوژی ساخت (POLYMER OPTICAL FIBER , PLASTIC CLAD FIBER ) قرار گرفت. فیبرهای نوری POF برای انتقال نور مرئی و بسیاری از کاربری‌های دیگر قابل استفاده هستند و در بحث انتقال دیتا سرعتی حدود ۴۰ گیگا بیت در ثانیه دارند که در مقایسه با فیبرهای نوری شیشه‌ای حدود ۴۰۰ برابر بیشتر می‌باشد.فیبرهای PCF , QOF جهت مصارف خاص صنایع مختلف از قبیل سنسورها و انتقال دیتا بسیار کار آمد است. در کل موارد استفاده از این فیبرهاموجب دستیابی به ابزارآلات هایتکی است که در انحصار بعضی از دولتها قرار داشته‌است.
در POF‌ها شار نوری.


سیستم‌های مخابرات فیبر نوری
گسترش ارتباطات راه دور و راحتی انتقال اطلاعات از طریق سیستم‌های انتقال و مخابرات فیبر نوری یکی از پر اهمیت‌ ترین موارد مورد بحث در جهان امروز است. سرعت دقت و تسهیل از مهم‌ترین ویژگی‌های مخابرات فیبر نوری می‌باشد. یکی از پر اهمیت‌ترین موارد استفاده از مخابرات فیبر نوری آسانی انتقال در فرستادن سیگنال‌های حامل اطلاعات دیجیتالی است که قابلیت تقسیم بندی در حوزه زمانی را دارا می‌باشد.

این به این معنی است که مخابرات دیجیتال تامین کننده پتانسیل کافی برای استفاده از امکانات مخابره اطلاعات در پکیج های کوچک انتقال در حوزه زمانی است. برای مثال عملکرد مخابرات فیبر نوری با توانایی ۲۰ مگا هرتز با داشتن پهنای باند ۲۰ کیلو هرتز دارای گنجایش اطلاعاتی ۰٫۱٪ می‌باشد. امروزه انتقال سیگنالها به وسیله امواج نوری به همراه تکنیک های وابسته به انتقال شهرت و آوازه سیستم‌های انتقال ماهوارهای را به شدت مورد تهدید قرار داده‌است. دیر زمانی ست که این مطلب که نور می‌تواند برای انتقال اطلاعات مورد استفاده قرار گیرد به اثبات رسیده‌است و بشر امروزه توانسته‌است که از سرعت فوق العاده آن به بهترین وجه استفاده کند.

در سال ۱۸۸۰ میلادی الکساندر گراهام بل ۴ سال بعد از اختراع تلفن موفق به اخذ امتیاز نامه خود در زمینه مخابرات امواج نوری برای دستگاه خود با عنوان فوتو تلفن گردید. در ۱۵ سال اخیر با پیشرفت لیزر به عنوان یک منبع نور بسیار قدرتمند و خطوط انتقال فیبرهای نوری فاکتورهای جدیدی از تکنولوژی و تجارت بهتر را برای انسان به ارمغان آورده‌است. مخابرات فیبر نوری ابتدا به عنوان یک مخابرات از راه دور قرار دادی تلقی می‌شد که در آن امواج نوری به عنوان حامل یک یا چند واسطه انتقال استفاده می‌شد. با وجود آنکه امواج نوری حامل سیگنال های آنالوگ بودند اما سیگنال های نوری همچنان به عنوان سیستم مخابرات دیجیتال بدون تغییر باقی مانده‌است.

از دلایل این امر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱) تکنیک های مخابرات در سیستم‌های جدید مورد استفاده قرار می‌گرفت.
۲) سیستم‌های جدید با بالاترین تکنولوژی برای داشتن بیشترین گنجایش کارآمدی سرعت و دقت طراحی شده بود.
۳) انتقال به کمک خطوط نوری امکان استفاده از تکنیک های دیجیتال را فراهم می‌ساخت. این مطلب نیاز انسان را به دسترسی به مخابره اطلاعات رابه صورت بیت به بیت پاسخگو بود .

توانایی پردازش اطلاعات در حجم وسیع: از آنجایی که مخابرات فیبر نوری دارای کارایی بالاتری نسبت به سیم های مسی سنتی هستند بشر امروزی تمایل چندانی برای پیروی از سنت دیرینه خود ندارد و توانایی پردازش حجم وسیعی از اطلاعات در مخابره فیبر نوری او را مجذوب و شیفته خود ساخته‌است .

آزادی از نویزهای الکتریکی: بافت یک فیبر نوری از جنس پلاستیک یا شییشه به دلیل رسانندگی انتخاب می‌شود. در نتیجه یک حامل موج نوری می‌تواند از پتانسیل موثر میدان های الکتریکی در امان باشد. از قابلیت‌های مهم این نوع مخابرات می‌توان به امکان عبور کابل حامل موج نوری از میان یک میدان الکترومغناطیسی قوی اشاره کرد که سیگنال های نام برده بدون آلودگی از پارازیت‌های الکتریکی و یا سیگنال های مداخله گر به حد اکثر کارایی خود خواهند رسید .


فیبرهای نوری نسل سوم
طراحان فیبرهای نسل سوم، فیبرهایی را مد نظر داشتند که دارای کمترین تلفات و پاشندگی باشند. برای دستیابی به این نوع فیبرها، محققین از حداقل تلفات در طول موج ۱۵۵۰ نانومتر و از حداقل پاشندگی در طول موج ۱۳۱۰ نانومتر بهره جستند و فیبری را طراحی کردند که دارای ساختار نسبتاً پیچیده‌تری بود. در عمل با تغییراتی در پروفایل ضریب شکست فیبرهای تک مد از نسل دوم، که حداقل پاشندگی آن در محدوده ۱٫۳ میکرون قرار داشت، به محدوده ۱٫۵۵ میکرون انتقال داده شد و بدین ترتیب فیبر نوری با ماهیت متفاوتی موسوم به فیبر دی.اس.اف (D.S.F. Fiberِ) ساخته شد.


کاربردهای فیبر نوری
کاربرد در حسگرها: استفاده از حسگرهای فیبر نوری برای اندازه‌گیری کمیت‌های فیزیکی مانند جریان الکتریکی، میدان مغناطیسی، فشار، حرارت، جابجایی، آلودگی آب‌های دریا، سطح مایعات، تشعشعات پرتوهای گاما و ایکس در سال‌های اخیر شروع شده‌است. در این نوع حسگرها، از فیبر نوری به عنوان عنصر اصلی حسگر بهره‌گیری می‌شود بدین ترتیب که ویژگی‌های فیبر تحت میدان کمیت مورد اندازه‌گیری تغییر یافته و با اندازه شدت کمیت تأثیرپذیر می‌شود.

کاربردهای نظامی: فیبر نوری کاربردهای بی‌شماری در صنایع دفاع دارد که از آن جمله می‌توان برقراری ارتباط و کنترل با آنتن رادار، کنترل و هدایت موشک‌ها، ارتباط زیردریاییها (هیدروفون) را نام برد.

کاربردهای پزشکی: فیبرنوری در تشخیص بیماری‌ها و آزمایشهای گوناگون در پزشکی کاربرد فراوان دارد که از آن جمله می‌توان دُزیمتری غدد سرطانی، شناسایی نارسایی‌های داخلی بدن، جراحی لیزری، استفاده در دندانپزشکی و اندازه‌گیری مایعات و خون نام برد. همچنین تارهای نوری در دستگاه هایی به نام درون بین یا آندوسکوپ استفاده می شود تا به درون نای، مری، روده و مثانه فرستاده شود و درون بدن انسان به طور مستقیم قابل مشاهده باشد.

کاربرد فیبرنوری در روشنابی: از جمله کاربردهای فیبر نوری که در اواخر قرن بیستم به عنوان یک فناوری روشنایی متداول شده و در چند سال قرن اخیر توسعه و رشد فراوانی پیدا کرده‌ است کاربرد آن در سیستم‌های روشنایی است. در این فناوری نور از منبع نوری که می‌تواند نور مصنوعی (نورلامپ های الکتریکی) و یا نور طبیعی (نور خورشید) باشد وارد فیبر نوری شده و از این طریق به محل مصرف منتقل می‌شود. به این ترتیب نور به هر نقطه‌ای که در جهت تابش مستقیم آن نمی‌باشد منتقل می‌شود. امتیاز این نور که موجبات رشد سریع به کارگیری و توجه زیاد به این فناوری شده‌است این است که فاقد الکتریسیته گرما و تشعشعات خطرناک ماورای بنفش بوده (نور خالص و بی خطر) و دیگر اینکه بااین فناوری می‌شود نور روز (بدون گرما واشعه‌های ماورائ بنفش) را هم به داخل ساختمانها و نقاط غیر قابل دسترسی به نور خورشید منتقل کرد.


فن آوری ساخت فیبرهای نوری
برای تولید فیبر نوری، نخست ساختار آن در یک میله شیشه‌ای موسوم به پیش‌سازه از جنس سیلیکا ایجاد می‌گردد و سپس در یک فرایند جداگانه این میله کشیده شده تبدیل به فیبر می‌شود. از سال ۱۹۷۰ روش‌های متعددی برای ساخت انواع پیش‌سازه‌ها به کار رفته‌است که اغلب آنها بر مبنای رسوب‌دهی لایه‌های شیشه‌ای در داخل یک لوله به عنوان پایه قرار دارند.


روش های ساخت پیش‌سازه
روش‌های فرآیند فاز بخار برای ساخت پیش‌سازه فیبر نوری را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد:
رسوب‌دهی داخلی در فاز بخار
رسوب‌دهی بیرونی در فاز بخار
رسوب‌دهی محوری در فاز بخار


موادلازم در فرایند ساخت پیش سازه
تتراکلرید سیلیکون: این ماده برای تأمین لایه‌های شیشه‌ای در فرآیند مورد نیاز است.
تتراکلرید ژرمانیوم: این ماده برای افزایش ضریب شکست شیشه در ناحیه مغزی پیش‌سازه استفاده می‌شود.
اکسی کلرید فسفریل: برای کاهش دمای واکنش در حین ساخت پیش‌سازه، این مواد وارد واکنش می‌شود.
گاز فلوئور: برای کاهش ضریب شکست شیشه در ناحیه غلاف استفاده می‌شود.
گاز هلیم: برای نفوذ حرارتی و حباب‌زدایی در حین واکنش شیمیایی در داخل لوله مورد استفاده قرار می‌گیرد.
گاز کلر: برای آب‌زدایی محیط داخل لوله قبل از شروع واکنش اصلی مورد نیاز است.


مراحل ساخت
مراحل صیقل گرمایشی: پس از نصب لوله با عبور گازهای کلر و اکسیژن، در دمای بالاتر از ۱۸۰۰ درجه سلسیوس لوله صیقل داده می‌شود تا بخار آب موجود در جدار درونی لوله از آن خارج شود.
مرحله اچینگ: در این مرحله با عبور گازهای کلر، اکسیژن و فرئون لایه سطحی جدار داخلی لوله پایه خورده می‌شود تا ناهمواری‌ها و ترک‌های سطحی بر روی جدار داخلی لوله از بین بروند.
لایه‌نشانی ناحیه غلاف: در مرحله لایه‌نشانی غلاف، ماده تتراکلرید سیلیسیوم و اکسی کلرید فسفریل به حالت بخار به همراه گازهای هلیم وارد لوله شیشه‌ای می‌شوند و در حالتی که مشعل اکسی هیدروژن با سرعت تقریبی ۱۲۰ تا ۲۰۰ میلی‌متر در دقیقه در طول لوله حرکت می‌کند و دمایی بالاتر از ۱۹۰۰ درجه سلسیوس ایجاد می‌کند، واکنش‌های شیمیایی زیر به دست می‌آیند.

ذرات شیشه‌ای حاصل از واکنش‌های فوق به علت پدیده ترموفرسیس کمی جلوتر از ناحیه داغ پرتاب شده و بر روی جداره داخلی رسوب می‌کنند و با رسیدن مشعل به این ذرات رسوبی حرارت کافی به آنها اعمال می‌شود به طوری که تمامی ذرات رسوبی شفاف می‌گردند و به جدار داخلی لوله چسبیده و یکنواخت می‌شوند. بدین ترتیب لایه‌های شیشه‌ای مطابق با طراحی با ترکیب در داخل لوله ایجاد می‌گردند و در نهایت ناحیه غلاف را تشکیل می‌دهند.


فيبر نوری در شبکه های کامپیوتری
يکی از محيط های انتقال در شبکه های کامپيوتری، فيبر نوری است. فیبر نوری را هنگامی استفاده می کنیم که نیاز به ارتباط بین مسافت های بیش از 100 متر و پهنای باند زیاد داریم. در اين فيبرها، نور در اثر انعکاسات کلی در فصل مشترک هسته (core) و غلاف (cladding)، انتشار پيدا خواهد کرد. منابع نوری در اين نوع کابل ها، ديود ليزری و يا ديودهای ساطع کننده نور می باشند.



فیبرهای نوری از نظر ژاکت به انواع مختلف از قبیل ضد جونده، وایر استیل آرمورد، ضد آتش، ضد دود و ... تقسیم می شوند. همچنین متناسب با محل استفاده به سه گروه مصارف داخل ساختمانی Indoor ، مصارف داخل ساختمان و کانالهای پلاستیکی و فلزی Indoor/Outdoor  و برای استفاده در فضای آزاد و دفن در زیر زمین Outdoor تقسیم می شوند.


فيبر های نوری در دو گروه عمده ارائه می گردند:
فيبرهای تک حالته (Single-Mode): به منظور ارسال يک سيگنال در هر فيبر استفاده می شود.
فيبرهای چندحالته (Multi-Mode): بمنظور ارسال چندين سيگنال در يک فيبر استفاده می شود.

فيبرهای تک حالته دارای يک هسته کوچک ( 8 و 9 ميکرون قطر ) بوده و قادر به ارسال  نور ليزری مادون قرمز ( طول موج از 1300 تا 1550 نانومتر) می باشند. فيبرهای چند حالته دارای هسته بزرگتر ( 50 و 5/62 ميکرون قطر ) و قادر به ارسال نورمادون قرمز از طريق LED می باشند.

فیبرهای مالتی مود می‌تواند در سرعت 100 مگابیت با 2 کیلومتر مسافت را پاسخگو باشد. اما در سرعتهای گیگابیتی، فیبرهای مالتی مود 5/62 فقط در حدود 300 متر و مالتی مود 50 فقط در حدود 550 متر را پشتیبانی می‌کند. فیبرهای سینگل مود تا سرعت 100 مگابیت را تا مسافت 100 کیلومتر می تواند پشتیبانی کند. البته این محدودیت ها به دلیل عدم توانایی تجهیزات اکتیو می باشد.



يک فيبر نوری از سه بخش متفاوت تشکيل شده است:

هسته (Core): هسته نازک شيشه ای در مرکز فيبر که سيگنا ل های نوری در آن حرکت می نمايند.
روکش (Cladding): بخش خارجی فيبر بوده که دورتادور هسته را احاطه کرده و باعث برگشت نورمنعکس شده به هسته می گردد.
بافر رويه (Buffer Coating): روکش پلاستيکی که باعث حفاظت فيبر در مقابل رطوبت و ساير موارد آسيب پذير، است.

صدها و هزاران نمونه از رشته های نوری فوق در دسته هائی سازماندهی شده و کابل های نوری را بوجود می آورند. هر يک از کلاف های فيبر نوری توسط يک روکش هائی با نام Jacket محافظت می گردند.



سيستم رله فيبر نوری

سيستم رله فيبر نوری از عناصر زير تشکيل شده است:
فرستنده: مسئول توليد و رمزنگاری سيگنال های نوری است.
فيبر نوری: انتقال سيگنال های نوری را برعهده دارد.
دريافت کننده نوری: سيگنالهای نوری را دريافت و رمزگشائی می نمايد.




Zohreh Gholami

کابل زوج به هم تابیده


زوج به‌هم‌تابیده

زوج به ‌هم ‌تابیده (به انگلیسی: Twisted pair)، فرمی از سیم‌کشی است که در آن سیم‌های هادی دو به دو به هم پیچ خورده‌اند تا اختلالات الکترومغناطیسی حاصل از منابع خارجی را خنثی سازند.

در رشته‌های به ‌هم ‌تابیده حلقه‌های بین سیم‌ها باعث تبدیل زوج‌های مغناطیسی به سیگنال می‌شود.در رشته سیم‌های متوازن، معمولاً دو رشته سیم سیگنالهای مساوی و مخالف را بصورت جدا انتقال داده و در انتها با هم ترکیب می‌کنند.از آن‌جا که این دو رشته سیم دارای مقدار اختلالات الکترومغناطیسی (EMI) مشابه ولی با اختلاف فاز ۱۸۰ درجه‌ای هستند این امر باعث کاهش قدرت سیگنال‌های اخلال‌گر مغناطیسی در این ترکیب می‌شود.

میزان چرخش (که به آن زاویه پیچش نیز می‌گویند pitch of the twist) مشخصه این نوع کابل‌ها را بوجود می‌آورد که مقیاس آن بر حسب تعداد دورها در هر متر محاسبه می‌شود. هنگامی که جفت سیمها به هم تابیده نباشند، این امکان وجود دارد که یکی از اعضای زوج سیم به منبع نیرو نزدیکتر باشد و باعث القای مقدار اندکی نیروی محرک الکتریکی (EMF) در آن رشته سیم شود.

هر زوج سیم برای کاهش اختلالات مغناطیسی بدور هم تابانیده شده است

تاریخچه

در گذشته تلفنها از خطوط تلگراف بهره می‌بردند، در دهه‌های ۱۸۸۰ ترامواهای برقی در اقسا نقاط شهر نسب شدند، که باعث القای اختلالاتی درون خطوط ارتباطی می‌شدند. استفاده از خطوط قبلی بیهوده بدو و شرکتهای مخابراتی سیستم‌های خود را به مدارهای بالانس تبدیل کردند که بطور اتفاقی باعث کاهش داختلالات و افزایش برد سیگنال ها شد.

مدار بالانس یکی از متدهای متداول برای انتقال انواع گوناگون سیگنال‌های ارتباطی بین دونقطه توسط دو رشته سیم می‌باشد، در مدار بالانس هر سیگنال در هریک از سیم‌ها باعث وارونگی سیگنال‌ها می‌شود و بنابر این از اختلالات کاسته می‌شود.

با افزایش استفاده از وسایل الکتریکی، تاثیرات منفی آن به صورت اختلالات رادیوئی درون خطوط ارتباطی به چشم می‌خورد تا آنجا که شرکتهای تلفن تصمیم به عبوردادن ضربدری سیمها در دکل‌ها شدند.در این صورت دو کابل مقداری مساوی اختلالات مغناطیسی بوجود آمده ار خطوط نیرو را می‌گرفتند و مشکل رفع می‌شد.


انواع زوج به هم تابیده


زوج به هم تابیده روکش دار

زوج سیم‌های به هم تابیده معمولا توسط غلافی در برابر افزایش اختلالات الکترو مغناطیسی محافظت می‌شوند. و از آنجا که این غلاف ها فلزی هستند می‌توانند نقش زمین کننده نیز ایفا کنند. اما معمولآ این نوع کابل‌ها دارای رشته سیمی به همین منظور دارند که به آن سیم تخلیه (drain wire) نیز می‌گویند.

- زوج به هم تابیده غربال شده (Screened unshielded twisted pair) در این نوع هر رشته بطور جداگانه دارای روکش می‌باشد.

S/UTP، که همچنین به نام FTP شناخته می‌شود
- زوج به هم تابیده غلاف دار(Shielded twisted pair) در این حالت غلافی فلزی برای هر رشته سیم مسی وجوددارد تا آنرا در مقابل سیگنال‌های اخلال گر الکترومغناطیسی حفاظت کند. این سیستم توسط سیستم کابل آی بی ام معرفی شد و در شبکه توکن رینگ مورد استفاده قرار گرفت.

- زوج‌های به هم تابیده تمامآ غلافدار(Screened Fully shielded Twisted Pair) در این نوع علاوه بر غلاف موجود در رشته سیم های به هم تابیده غربال شده روکش فلزی بطور مجذا تمامی زوج هارا در بر می‌گیرد. این نوع کابل بهترین حفاظت را در برابر اختلالات الکترو مغناطیسی ارائه می‌دهد و همچنین در برابر تداخلات تماس ها بسیار موثر می‌باشد.

S/STP، که همچنین به نام S/FTP شناخته می‌شود
زوج به هم تابیده بدون روکش
UTP ها کابلهایی هستند که در شبکه‌های اترنت (ethernet) و سیستمهای تلفن یافت می‌شوند.در مصارف داخلی utp هادر گروه‌های بیست و پنج تایی طبق قوانین بین‌المللی که توسط شرکت AT&T ایجاد شده دسته بندی می‌شوند. غالب معمول رنگ این کابل‌ها به صورت (سفید/آبی-آبی/سفید-سفید/نارنجی-نارنجی/سفید) می‌باشد.

کابل‌های جفت به هم تابیده اولین بار در سیستم تلفن توسط بل در سال 1881 به کار گرفته شد و در 1900 تمام شبکه تلفن آمریکا از این کابل‌ها و یا از کابل هایی باز با ساختاری مشابه برای محافظت در برابر تداخل تشکیل شده بود. میلیاردها خطوط تلفن موجود (میلیون ها کیلومتر) از این جفت‌های به هم تابیده در دنیا وجود دارند که در تملک شرکت‌های مخابراتی هستند و فقط توسط آنان مورد بازبینی قرار می‌گیرند.

کابل‌های UTP یا جفت به هم تابیده بدون محافط دارای حفاظ نیستند. این ویژگی موجب انعطاف بالای این کابل‌ها و ماندگاری پایین آنها می‌گردد.



مشخصه های کابل UTP

با توجه به مشخصه های کابل های UTP، امکان استفاده ، نصب و  توسعه سريع و آسان آنان ، فراهم می آورد. جدول زير انواع کابل های UTP را نشان می دهد:


کانکتور استاندارد برای کابل های UTP، از نوع  RJ-45 می باشد. کانکتور فوق شباهت زيادی به کانکتورهای تلفن (RJ-11) دارد. هر يک از پين های کانکتور فوق می بايست بدرستی پيکربندی  گردند. (RJ:Registered Jack)



نحوه به هم بستن کابل های شبکه

کابل Straight
جهت ارتباط دو وسیله غیر مشابه (کامپیوتر به سوییچ)
رنگ بندی هر دو سر کابل:
1- سفيد نارنجیTD
2- نارنجی TD
3- سفید سبز RD
4- آبی NC
5- سفید آبی NC
6- سبز RD
7- سفید قهوه ای NC
8- قهوه ای NC


کابل Cross
جهت ارتباط دو وسیله مشابه (دو کامپیوتر با هم)

رنگ بندی یک سر کابل:
1- سفيد نارنجیTD
2- نارنجی TD
3- سفد سبز RD
4- آبی NC
5- سفید آبی NC
6- سبز RD
7- سفید قهوه ای NC
8- قهوه ای NC

و سر دیگر کابل:
1- سفید سبز RD
2- سبز RD
3- سفید نارنجی TD
4- آبی NC
5- سفید آبی NC
6- نارنجیTD
7- سفید قهوه ایNC
8- قهوه ای NC


مزایا و معایب
این نوع کابل‌ها بسیار نازک، انعطاف پذیر وآسان برای ایجاد رشته در دیوارها هستند، از آنجا که بسیار کوچکند داکتهای سیم کشی در ساختمان ها را سریع پر نمی‌کنند همچنین از هزینه بسیار کمتری برخوردارند.

اما در مقابل از آسیب پذیری بسیاری برخوردار بوده طرح پیچش آنها بر نحوه دفع امواج الکترومغناطیسی بسیار موثر می‌باشد، از این رو مراحل ساخت آن حساسیت خاصی را شامل می‌شود.

Zohreh Gholami

کابل کواکسیال *Coaxial cable*

کابل هم‌محور یا کابل کواکسیال (به انگلیسی: Coaxial cable)، کابلی است که یک رسانای داخلی دارد که توسط یک عایق منعطف محصور شده است، که روی این لایهٔ منعطف نیز توسط یک رسانای نازک برای انعطاف کابل، به هم بافته شده است. همهٔ این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی شده‌اند.



اجزا کابل کواکسیال

این کابل‌ها دارای امپدانس مخصوص به خود هستند. مثلا کابل 50 اهمی یا 75 اهمی. کابل مورد استفاده در آنتن ماهواره‌های خانگی و تلویزیون‌ها همگی از نوع کواکسیال 75 اهمی هستند. اگر به بدنه آن‌ها دقت کرده باشید، امپدانس و برخی اصطلاحات دیگر آن نوشته شده است.

یکی از مشخصات بارز کابل کواکسیال این است که در حالت گیرندگی هیچ نویزی نمی تواند در طول خط انتقال وارد آن شود و در حالت فرستندگی هیچ تشعشع و تابشی در طول کابل دیده نمی شود. یعنی موج انتقالی کاملا شیلد و محافظت می‌شود.



کابل کواکسال آر جی-۵۹ قابل انعطاف
۱-غلاف بیرونی ۲-لایه مسی ۳-لایه عایق جدا کننده ۴-مغز مسی


کابل coaxial

این نوع کابل امروزه به عنوان بیشترین کابل استفاده شده در شبکه ها به حساب می آید و دلایل زیادی برای استفاده وسیع از آن وجود دارد. کابل coaxial تقریباً گران، سبک، انعطاف پذیر و برای کار کردن بسیار آسان می باشد و آن قدر معمول است که به عنوان یک استاندارد محبوب در آمده است.

در ساده ترین شکل آن کابل coaxial تشکیل شده است از یک هسته ساخته شده از مس خالص که توسط روکشی پوشیده شده است، یک روکش فلزی توری مانند و یک روکش بیرونی. همچنین نمونه 4 روکشی آن نیز برای محیط هایی با ارتباطات بالاتر موجود می باشد. هسته کابل coaxial حامل سیگنالهای الکتریکی می باشد که درواقع همان اطلاعات ما را تشکیل می دهد. این هسته سیمی میتواند تک رشته ای یا به صورت چند رشته ای باشد. اگر به صورت تک رشته ای باشد معمولا جنس آن از مس است. هسته توسط یک عایق پوشیده شده است که آن را از توری سیمی موجود در کابل جدا می نماید. توری سیمی زمین مدار می باشد. سیگنال های الکترونیکی گذری از هسته را در مقابل noise و crosstalk محافظت می نماید.

crosstalk عبارت است از سیگنالی که به علت عبور جریان از سیمهای اطراف در هسته ایجاد می شود. همواره هسته و توری سیمی باید توسط عایق از همدیگر جدا گردند، در صورتی که در نقطه ای از سیم همدیگر را لمس کنند. کابل اتصال کوتاه شده است و noise به درون سیم مسی هسته راه پیدا می کند که این باعث تخریب اطلاعات می گردد. کل این مجموعه توسط یک روکش بیرونی غیر هادی که معمولا از پلاستیک یا تفلون ساخته می شود پوشیده می گردد. کابل coaxial مقاومت بیشتری در مقابل افت سیگنال نسبت به کابلهای twisted-pair دارد. به دلیل مقاومت کابل coaxial این کابل انتخاب خوبی برای فاصله های دورتر و سرعت های بالاتر انتقال اطلاعات توسط دستگاه های ارتباطی می باشند.



انواع کابل coaxial

دو نوع کابل coaxial موجود است:
نازک (thinnet) وضخیم (thicknet)
این که شما چه نوعی را انتخاب می کنید بستگی به خاص شما دارد.


کابل نوع thinnet

thinnet یک کابل coaxial انعطاف پذیر به ضخامت 25/0 اینچ می باشد. بخاطر انعطاف و سادگی استفاده، تقریبا در نصب هر نوع شبکه ای می توان از آن استفاده کرد. در شبکه هایی از thinnet استفاده می کنند که کابل شبکه مستقیما به کارت شبکه متصل می شود. این نوع کابل می تواند سیگنال را تقریبا 185 متر بدون افت دامنه حمل نماید. کارخانه های کابل سازی قرار دادهایی برای تولید انواع مختلف کابل دارند. کابل thninnet در خانواده ای از کابل ها بنام rg-58 قرار دارد و امپدانس معادل 50 اهم دارا می باشد. امپدانس مقاومت سیم می باشد که برحسب اهم اندازه گیری شده است. اختلاف اصلی در کابل های خانواده rg-58 هسته کابل می باشد که ممکن است به شکل تک رشته یا چند رشته باشد.


کابل نوع  thicknet
thicknet یک کابل coaxial ضخیم به قطر 5/0 اینچ میباشد. بعضی اوقات ممکن است این نوع کابل را کابل استاندارد ethernet بنامند. زیرا برای اولین بار در معماری معروف شبکه ethernet بکار برده شده است. هرچه هسته مس ضخیم تر باشد به همان اندازه کابل می تواند سیگنال را به فاصله طولانی تر حمل کند این بدین معناست که کابلهای thicknet سیگنال را بیشتر از کابل های thinnet می توانند جمل کنند. کابل thinnet می تواند سیگنال را تا 500 متر حمل کند. به دلیل این که این کابل می تواند پشتیبان انتقال اطلاعات صحیح به فاصله های دورتر باشد معمولاً از آن به عنوان ستون فقرات و ارتباط دهنده چندین شبکه محلی با کابل thinnet استفاده می کنند.

دستگاهی بنام transceiver کابل هم محور thinnet را به کابل هم محور بزرگتر thicknet اتصال می دهد. اما این اتصال باید توسط کارت یکی از دستگاه های کامپیوتر متصل به کابل thinnet انجام گیرد. بدین صورت که دربالای قطعه transceiver نواری بنام vampire وجود دارد که از درون با هسته سیم thicknet مرتبط می باشد و برای تبادل اطلاعات از یک کابل مجزای چند رشته ای بنام کابل transceiver استفاده می شود که یک سر آن به قطعه trancceiver و سر دیگر آن به پورتی از کارت شبکه بنام aui متصل می گردد. نام دیگر این پورت dix می باشد زیرا توسط شرکت های digital intel xerox طراحی شده است.

Zohreh Gholami

ماهواره *Satellite*
ماهواره، یا «قمر مصنوعی»، به دستگاه‌های ساخت بشر گفته می‌شود که در مدارهایی در فضا به گرد زمین یا سیارات دیگر می‌چرخند. اهمیت ماهواره‌ها برای مخابرات و بررسی منابع زمینی و پژوهش و کاربردهای نظامی و جاسوسی روزافزون است. بخشی از پژوهش های علمی و تخصصی که در آزمایشگاه‌های مستقر در فضا انجام می‌شود، هرگز نمی‌توانست روی کره زمین جنبه عملی به خود گیرد.


ماهواره مخابراتی میل‌استار
تاریخچه
ظاهرا نخستین اشاره به ماهواره در ادبیات، نوشته‌ای از ادوارد اورت هیل است. او در سال ۱۸۶۹ در داستانی بنام «ماه آجری» از ماهواره‌ای حامل انسان نام می‌برد که به دور زمین می‌گردد. ژول ورن نیز در داستان «میلیون‌های بگم» در سال ۱۸۷۹ از گلوله توپی نام می‌برد که بطور ناخواسته در مدار زمین به گردش درآمده‌است. کنستانتین سیولخوسکی نیز در رساله خود بنام «اکتشاف فضای کیهانی با وسائل عکس‌العملی» در میان انبوهی از اندیشه‌های نو در مورد فضانوردی، از ماهواره نیز نام می‌برد. در سال ۱۹۴۵ آرتور سی. کلارک نویسنده داستان‌های علمی، برای اولین بار پیشنهاد کرد که ماهواره‌های ارتباطی برای تامین ارتباط در سراسر زمین در مدار زمین‌هم‌زمان کره زمین قرار گیرند.

ایده استفاده از ماهواره‌های ساخت دست بشر، برای اولین بار در پایان جنگ جهانی دوم بر سر زبان‌ها افتاد.دانشمند، ریاضی دان و نویسنده مشهور انگلیسی آرتور سی کلارک Arthur C Clarke یکی از بزرگ‌ترین خالقان داستان‌های تخیلی، برای اولین بار پیشنهاد قرار دادن یک ماهواره ارتباطی را در مدار ژیوسنکرون زمین Geostationary Orbit یا مدار کلارک که در فاصله تقریبا ۳۶۰۰۰ کیلومتری سطح زمین و بالای خط استوا (جایی که قابلیت دسترسی به تقریبا ۴۰٪ سطح زمین در آن مکان وجود دارد) قراردارد، را جهت پوشش سیگنال‌های رادیو یی و تلوزیونی را داد.

ماهواره‌ای که در مدار ژیوسنکرون زمین و در بالای خط استوا و هماهنگ با سرعت زمین و با زاویه‌ای ثابت، حرکت می‌کند، قسمت مشخصی از سطح زمین را بطور ثابت پوشش می‌دهد.از یک ایستگاه زمینی نیز بصورت یک نقطه ثابت، قابل رویت است.ماه، خورشید، و دیگر ستارگان و سیارات منظومه شمسی باعث تا ثیر گذاری بروی ماهواره در مدار خود می‌شود که احتمال جابخایی از مکان خود را دارد. برای جلوگیری از این مسیله، موتورهای مخصوصی که بوسیله ایستگاه‌های زمینی کنترل می‌شوند، کمک می‌کنند که ماهواره‌ها در مکان خود ثابت باقی بمانند.

جهت برقراری ارتباط از یک ایستگاه زمینی، معمولاً احتیاج به یک دیش بزرگ که بنام Uplink Antenna معروف است، می‌باشد و باعث تمرکز اطلاعات ارسالی به ماهواره می‌شود. در ارتباط بین ماهواره و ایستگاه زمینی معمولاً از دو نوع موج و فرکانس متفاوت استفاده می‌شود.یکی برای Uplink و دیگری برای Downlink. دیش نصب شده بروی ماهواره، سیگنال ارسالی ازایستگاه زمینی را دریافت کرده و به یک دستگاه گیرنده می‌رساند و پس از یک سری پردازش، به فرستنده ماهواره انتقال می‌دهد و از طریق آنتن فرستنده ماهواره، مجدداً به سمت زمین باز تابش داده می‌شود.

سیگنال ارسالی به سطح زمین، بوسیله دیش‌های معمولی، دریافت و جمع آوری شده و به دستگاه گیرنده ماهواره، از طریق LNB انتقال پیدا می‌کند. قدرت سیگنال دریافتی بر روی زمین، نسبت به فاصله و زاویه و.... ماهواره و نقطه گیرندگی، متفاوت بوده و بصورت یک الگوی خاص به نام سایه ماهواره یا footprint معرفی می‌شود.

همیشه قدرت سیگنال ماهواره در مرکز سایه، بیشترین مقدار را دارا می‌باشد و در گوشه‌ها، از کمترین مقدار، برخوردار است. توجه به این نکته لازم است که دریافت سیگنال در خارج است سایه، احتیاج به دیش‌های بزرگ تر، دارد. امواج سانتی متری، جهت ارسال سیگنال ماهواره به زمین، مورد استفاده قرار می‌گیرد که محدوده فرکانسی آنها بین ۳-۳۰ MHz می‌باشد.

دلیل اصلی استفاده از این امواج رادیویی کوتاه، انتشار راحت امواج و تاثیرات کم نویز و مزاحمت‌های فرکانسی است. البته فرکانسهای بالاتر از ۱۵ Ghz، بصورت وحشتناکی بوسیله اکسیژن هوا و بخار آب تضعیف می‌گردند. ماهواره‌ها سیگنالهای ارسالی خود را به صورت قطبی و با دو حالت افقی و عمودی ارسال می‌کنند و گاهی اوقات نیز بصورت دورانی، چپ گرد و راست گرد. در سیستم های دیجیتال، امکان ارسال DATA و چندین شبکه تلوزیونی و رادیویی بروی یک فرکانس وجود دارد.

لغت ماهواره طبق تعریف، به سفینه‌ای گفته می‌شود که درمداری به دوریک سیاره معمولاً زمین درحال گردش باشد. در عصری که ما در آن زندگی می‌کنیم، ماهواره وتکنولوژی وابسته به آن آنچنان درتاروپود جوامع بشری نفوذکرده وبه پیش می‌تازدکه نقش تعیین کننده آن درسیرتحولات تمدن بشری، قابل توجه‌است. بخشی ازتحقیقات وپژوهش های علمی -تخصصی که درآزمایشگاه های مسقتر در فضا انجام می‌شود، هرگز نمی‌توانست روی کره زمین جنبه عملی به خود گیرد. این تحقیقات که بسیارمتعدد ومتنوع است، درتخصص های پزشکی، داروسازی، مهندسی مواد، مهندسی ژنتیک وده ها مورد دیگر، تا به حال دستاوردهای بسیار ارزنده‌ای را به جوامع بشری عرضه کرده‌ است. ماهواره‌ها که در فضا درحال گردشند، می‌توانند اطلاعات با ارزشی در اختیارانسان قرار دهند که منجربه تحولات شگرفی در زمینه‌های گوناگون شود. ماهواره‌های کشف منابع زمینی هواشناسی، مخابراتی، پژوهشی ونظامی ازاین نوعند.



تاریخچه ماهواره‌های مصنوعی
اولین ماهواره مصنوعی اسپوتنیک ۱ (Sputnik ۱) بود که توسط شوروی در ۴ اکتبر ۱۹۵۷ شروع به کار کرد. که این باعث به راه افتادن یک رقابت فضایی بین شوروی و آمریکا شد. آمریکا نیز اولین ماهواره خود را در ۳۱ ژانویه ۱۹۵۸ به فضا پرتاب کرد. بزرگترین ماهواره مصنوعی که هم اکنون به دور زمین می‌چرخد ایستگاه بین‌المللی فضایی می‌باشد.


انواع ماهواره
•ماهواره ضد سلاح: که بعضی مواقع ماهواره‌های کشنده نیز خوانده می‌شوند، که ماهواره‌هایی هستند که برای خراب کردن ماهواره‌های دشمن و دیگر سلاح‌های مداری و اهداف دیگر طراحی شده‌اند. که هم آمریکا و هم روسیه از این نوع ماهواره دارند.

•ماهواره‌های ستاره‌شناختی: که برای مشاهده فاصله سیاره‌ها و کهکشان‌ها و دیگر اشیای خارجی فضا استفاده می‌شود.

•ماهواره‌های زیستی: ماهواره‌هایی هستند که برای حمل ارگانیسم‌های زنده طراحی شده‌اند، عموماً برای آزمایش‌های علمی استفاده می‌شوند.

•ماهواره‌های مخابراتی: ماهواره‌هایی هستند که برای اهداف ارتباط راه دور در فضا قرار گرفته‌اند. ماهواره‌های مخابراتی مدرن نوعاً از مدارهای زمین‌همگام، مولنیا (Molniya) و پایین‌زمینی استفاده می‌کنند.

•ماهواره‌های مینیاتوری: ماهواره‌هایی هستند که دارای وزن کم و سایز کوچک به طور غیر عادی می‌باشند. طبقه بندی جدیدی که برای گروه بندی این ماهواره‌ها استفاده می‌شود عبارت است از: ماهواره‌های کوچک (۵۰۰-۲۰۰kg)، ماهواره‌های میکرو (زیر ۲۰۰kg) و ماهواره‌های نانو (زیر ۱۰ کیلوگرم)

•ماهواره‌های هدایت‌کننده: ماهواره‌هایی هستند که از پخش کردن سیگنال‌های رادیویی استفاده می‌کنند تا دریافت کننده‌های موبایل را در زمین فعال نمایند تا مکان دقیق آن‌ها مشخص شود.

•ماهواره‌های اکتشافی: ماهواره‌های مشاهداتی زمین یا ماهواره‌های مخابراتی می‌باشند، که برای کاربردهای نظامی و جاسوسی مستقر شده‌اند.

• ماهواره‌های زمین‌شناسی: ماهواره‌هایی هستند که برای نظارت بر محیط، هواشناسی و ساختن نقشه و... استفاده می‌شوند.

•ایستگاه فضایی: یک ساختار ساخته دست بشر می‌باشد که برای زندگی انسان در فضای خارج طراحی شده‌است. یک ایستگاه فضایی از انواع فضاپیماها به وسیله نقصش در نیرو محرکه زیاد یا امکانات بر زمین نشستن، متمایز می‌شود-به جای موتورهای دیگر به عنوان جابه جایی به و از ایستگاه استفاده می‌شود. ایستگاه‌های فضایی برای باقی ماندن در مدار برای مدت کوتاهی طراحی شده‌اند، برای قسمتی از هفته یا ماه یا حتی سال.

•ماهواره‌های تتر (Tether): ماهواره‌هایی هستند که به وسیله یک کابل که به آنها تتر (افسار) می‌گویند، به ماهواره‌های دیگر وصل می‌شوند.

•ماهواره‌های هواشناسی: که به طور ابتدایی برای نشان دادن آب و هوای کره زمین به کار می‌روند.



مدار ماهواره

ماهواره در یک مسیر بسته که آن را مدار ماهواره می‌نامند، به دور زمین در گردش است. این مسیر ممکن است دایره‌ای یا بیضی شکل باشد و مرکز زمین در مرکز این مسیر یا در یکی از کانون‌های بیضی آن قرار دارد. ماهواره درصورتی که تحت تاثیر نیروهای گرانشی دیگری قرارنگیرد، همواره درصفحه‌ای به نام صفحه مداری به گردش خود به دور زمین ادامه می‌دهد. حرکت این صفحه مداری به پریود مدار و زاویه صفحه با صفحه استوا بستگی دارد. اگر این زاویه صفر باشد، صفحه مداری منطبق بر صفحه استوایی زمین می‌شود.

عموماً ماهواره‌ها بروی چهار نوع مدار که بستگی به نوع کاربرد ماهواره دارد، قرار می‌گیرند:
مدار پائین زمین
مدار قطبی
مدار زمین‌ایست
مدار بیضوی


ماهواره‌های مدار پائین زمین
به ماهواره‌هایی که در فاصله نسبتا کمی از سطح زمین قرار دارند، ماهواره‌های مدار پائین زمین گفته می‌شود. بیشترین ارتفاع این نوع ماهواره‌ها از سطح زمین بین ۳۲۰ تا ۸۰۰ کیلومتر است. مسیر حرکت این ماهواره‌ها از غرب به شرق و همجهت با دوران زمین بدور خود است.


بدلیل نزدیکی فاصله این نوع ماهواره‌ها از سطح زمین، سرعت حرکت این ماهواره‌ها خیلی بیشتر از سرعت دوران زمین بدور خود است. گاهی سرعت این نوع ماهواره‌ها به ۲۷,۳۵۹ کیلومتر در ساعت نیز می‌رسد. با این سرعت، این نوع از ماهواره‌ها می‌توانند در هر ۹۰ دقیقه، یک دور کامل بدور زمین بگردند. برخی از ماهواره‌های هواشناسی، ماهواره‌های سنجش از دور و ماهواره‌های جاسوسی از این نوع‌اند.


ماهواره‌های مدار قطبی
ماهواره‌های مدار قطبی به نوعی از ماهواره‌هایی گفته می‌شود که مسیر مدار حرکت آنها عمود بر خط استوا و مسیر دوران از قطب های شمال و جنوب می‌گذرد. بعضی از ماهواره‌های هواشناسی، ماهواره‌های سنجش از دور و ماهواره‌های جاسوسی از این نوع‌اند.


ماهواره‌های مدار زمین‌ایست
این در حالت کلی بروی مدار زمین‌ایست و بر بالای خط استوا، در فاصله 35870 کیلومتری از سطح زمین قرار داند. این نوع ماهواره‌های در فضا در مکانی ثابت قرار دارند و همراه با دوران زمین بدور خود، می‌گردند و بدلیل همین ثبات دارای سایه‌ای ثابت (معروف به «جای‌پا») بر زمین هستند. به مدار زمین‌هم‌زمان مدار زمین‌ایست و یا مدار کلارک نیز گفته می‌شود. تمام ماهواره‌های مخابراتی و تلویزیونی از این نوع هستند.


ماهواره‌های مدار بیضوی
این ماهواره‌ها دارای مداری بیضوی هستند.
دو نقطه مهم از مدار این ماهواره‌ها نقطه اوج و نقطه حضیض آنها است: قسمتی که به سطح زمین نزدیک می‌شوند به نام نقطه حضیض نامیده می‌شود. قسمتی که از سطح زمین دور می‌شود به نام نقطه اوج نامیده می‌شود.

مسیر حرکت و دوران این نوع ماهواره مانند ماهواره‌های قطبی از سمت شمال به جنوب است. چون اکثر ماهواره‌های مخابراتی در مدار زمین‌ایست قرار گرفته‌اند، این ماهواره‌ها هیچ پوششی بروی قطب‌های شمال و جنوب ندارند. به همین دلیل و جهت پوشش قطب‌ها از ماهواره‌های مدار قطبی استفاده می‌شود. در واقع این نوع از ماهواره‌ها شمالی‌ترین و جنوبی‌ترین قسمت نیمکره‌ها را پوشش می‌دهند.

Zohreh Gholami

اترنت *Ethernet*

اترنت(به انگلیسی: Ethernet) یکی از فناوری‌های مبتنی بر Frame در شبکه‌های رایانه برای شبکه‌های محلی (LAN) می‌باشد. این نام از مفهوم فیزیکی ether گرفته شده‌است. این فناوری وضعیت سیم‌کشی و استانداردهای سیگنالینگ در لایه فیزیکی را معین می‌کند و همچنین قالب‌های آدرسی همچون MAC آدرس در لایه Data link . Ehternet به‌عنوان استاندارد IEEE۸۰۲٫۳ شناخته می‌شود با ترکیب کابلهای زوج به هم تابیده برای اتصال نقاط انتهائی شبکه و فیبرنوری برای اتصالهای اصلی (back bone) سایت یک سطح گسترده‌ای از تکنولوژی LAN متصل از طریق سیم را پوشش می‌دهد. این تکنولوژی از دهه ۱۹۹۰ تاکنون بکارگرفته شده‌است و جایگزین استانداردهایی همچون Token ring ، FDDI و ARCNET شده‌است. در سال های اخیر Wi-Fi و شبکه‌های بی‌سیم براساس استاندارد IEEE۸۰۲٫۱۱ در خانه و ادارات کوچک شایع شده‌است و باعث تقویت Ehternet در نصب آن در مقیاس‌های بزرگ‌تر شده‌است.


تاریخچه
Ethernet در شرکت PARC Xerox در سال های ۱۹۷۵-۱۹۷۳ پایه ریزی شد. Robert Metcalfe و Dacid Boggs خلاصه‌ای از Ethernet را تا قبل از مارچ ۱۹۷۴ نوشتند و ارائه کردند. در مارس ۱۹۷۴ شخصی بنام R.Z.Bachrach یادداشتی به Metcalfe و Boggs و مدیرشان نوشت، مبنی بر اینکه از لحاظ تکنیکی و یا مفهومی چیز جدیدی در پیشنهاد شما نمی‌باشد و تجزیه و تحلیل نشان خواهد داد که سیستم شما دچار خطا می‌شود. اشکال این آنالیز این بود که به اثر Channel capture توجه نشده بود که تا سال ۱۹۹۴ به آن پی نبرده شد. در سال ۱۹۷۵ شرکت Xerox این موضوع را به نام Metcalfe و Boggs به همراه Chuck thacker و Lampson Butler به‌عنوان مخترعین تحت کنام سیستم ارتباط داده‌ای چندین نقطه‌ای همراه با تشخیص تصادف ثبت کرد در سال ۱۹۷۶ بعد از اینکه سیستم در PARC توسعه یافت، Metcalfe و Boggs یک مقاله منتشر کردند.

Ethernet تجربی که در آن مقاله شرح داده شد با سرعت Mbit/s ۳ کار می‌کرد و فیلدهای آدرس مبداء و مقصد ۸ بیت بود و قالب آدرس های Ethernet همچون قالب های امروزی نبود. Metcalfe در سال ۱۹۷۹ از شرکت Xerox جدا شد تا بتواند استفاده از کامپیوترهای شخصی و شبکه‌های محلی را گسترش دهد از اینرو شرکت ۳Com را تأسیس کرد. او شرکت های DEC، INTel و Xerox متقاعد کرد تا به منظور توسعه Ehternet به‌عنوان یک استاندارد با همدیگر همکاری کنند. از اینرو استاندارد DIX برگرفته از ( Digital / INTel / Xerox ) نام گرفت که استانداردی برای Ethernet با سرعتی برابر ۱۰ مگابیت بر ثانیه با آدرسهای مبداء و مقصد ۴۸ بیتی و یک فیلد ۱۶ بیتی جهت نوع بسته اطلاعاتی Ethernet . اولین استاندارد در ۳۰ سپتامبر ۱۹۸۰ منتشر شد که رقیبی برای دو سیستم بزرگ ARCNET , Token ring می‌بود. اما بزودی آن دو سیستم بزرگ زیر موجهای عظیم تجهیزات Ethernet مدفون شدند. در واقع شرکت ۳Com تبدیل به یک شرکت اصلی و پیشرو گردید.

سیستم‌های Ethernet با سیم های زوج به هم تابیده از اواسط دهه ۱۹۸۰ توسعه یافتند. همراه با شروع StarLAN، که LOBASE –T شناخته شده‌است. این سیستم‌ها جایگزین کابل کواکسیال که شبکه‌های Ethernet اولیه مبتنی بر آن بود شده. شبکه‌های اولیه به‌وسیله Hub به کابل های UTP متصل بودند که با استفاده از CSMA/CD سوئیچ ها جایگزین آنها شدند.



توصیف عمومی
Ethernet بطور کلی بر این نظریه بنا شد: ارتباط کامپیوترها برروی کابل کواکسیال که به‌عنوان یک وسیله انتقال عمل می‌کند و به صورت اشعاب تزریقی به کامپیوتر وصل می‌شود بدین معنا که به کمک یک ابزار محکم شونده بروی کابل.سوزنی به هسته کابل تزریق می‌شود وبه مرکز کابل می‌رسد و این کابل به نام 10Base5هم مشهور است که عدد 10سرعت انتقال بحسب مگا بیت بر ثانیه عدد 5 طول حداکثر هر قطعه کابل بدون نیاز به تکرار کننده را بر حسب100متر مشخص می‌کرد روش بکار گرفته شده شباهت زیادی به سیستم‌های رادیوئی داشت اگرچه تفاوت های پایه‌ای با هم داشتند همچون این واقعیت که تشخیص تصادم در یک سیستم ارسال در کابل ساده تر از ارسال رادیو است.

کابل مشترک که کانال ارتباطی مشترک را ایجاد می‌کند به ether(اتر) مربوط شده است و از این مبناست که نام Ethernet اقتباس شده‌است. با توجه به این مفاهیم اولیه، Ethernet تکامل یافت به تکنولوژی شبکه‌ای پیچیده‌ای که امروزه در اغلب شبکه‌های LAN بکار گرفته شده‌است کابل های کواکسیال با ارتباطات نقطه به نقطه که به‌وسیله Ethernet به Hub یا سوئیچ متصل می‌شوند جایگزین شدند. که موجب کاهش هزینه نصب، افزایش اطمینان و قابلیت مدیریت نقطه به نقطه و خطایابی می‌شود. StarLAN اولین قدم تکامل Ethernet از یک گذرگاه عمومی با کابل کواکسیال به یک شبکه با کابل های جفت به هم تابیده و Hubهای قابل مدیریت بود. ایجاد کابل های زوج به هم تابیده بطور قابل ملاحظه‌ای هزینه نصب را کاهش داد.

پایانه‌های Ethernet با ارسال بسته‌های اطلاعاتی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند هر پایانه دارای یک آدرس ۴۸ بیتی (MAC) می‌باشد که به صورت سخت‌افزاری در کارت شبکه (NIC) قرار دارد و کارت شبکه بسته‌های اطلاعاتی که آدرس پایانه‌های دیگر را دارند قبول نمی‌کند. علی رغم تغییرات مهم در Ethernet از یک کابل ضخیم کوکسیال که با سرعت Gbit/s۱ کار می‌کنند از آنجا که همگی از یک قالب اطلاعاتی استفاده می‌کنند قابلیت اتصال به یکدیگر را دارند. امروزه با توجه به فراگیری Ethernet و کاهش هزینه سخت‌افزاری آن اغلب تولیدکنندگان بردهای اصلی (mother board) که دارای کارت Ethernet باشد تولید می‌کنند که باعث عدم نیاز به یک کارت شبکه جدا و صرفه جوئی در فضای بکار رفته می‌شود.



تعامل با چندین کاربر
CSMA/CD
در اصل Ehternet یک کابل کواکسیال مشترک که در اطراف ساختمان برای اعمال دستگاه‌ها قرار گرفته بود از انجا که دستگاه‌ها مجبور به استفاده از یک مسیر مشترک بودند می‌بایستی از قاعده خاصی که بنام CSMA/CD بود پیروی می‌کردند. این قواعد به شرح ذیل می‌باشند:
بسته آماده ارسال می‌باشد
آیا خط ارتباطی آزاد می‌باشد؟ اگر آزاد نیست، تا زمانی که آماده شود صبر کن
شروع به انتقال
آیا یک تصادم رخ داده است؟ اگر چنین است به رویه تشخیص تصادم رجوع شود. شمارنده‌های ارسال صفر شوند و انتقال اطلاعات تمام شود.

رویه تشخیص تصادم
انتقال اطلاعات تا حداقل زمان بسته یا همه دریافت کننده‌ها تصادم را تشخیص دهند.
شمارنده ارسال مجدد افزایش می‌یابد.
آیا به حداکثر تعداد دفعات انتقال مجدد رسیده ایم؟ اگر بله، انتقال اطلاعات رها شود.
براساس تعداد تصادمها بصورت تصادفی صبر جهت ارسال مجدد
مجدداً وارد مرحله اول رویه اصلی شویم.

به‌عنوان مثال چه اتفاقی می‌افتد وقتی تمام مهمان ها در یک مهمانی شام در طریق یک رسانه مشترک (هوا) با یکدیگر صحبت می‌کنند. قبل از حرف زدن، هر مهمان بطور محترمانه‌ای تا پایان صحبت شخصی که در حال صحبت است صبر می‌کند. اگر دو مهمان هم‌زمان شروع به صحبت کنند هر دو سکوت کرده و برای مدت زمانی صبر می‌کنند (در Ehternet این زمان در حد میلی ثانیه‌است). انتظار بر این است که با انتظار دو زمان متفاوت ( تصادفی) دو مهمان دوباره در یک زمان شروع به صحبت نکنند، بنابراین از یک تصادم جلوگیری می‌شود وقتی تعداد تصادمها بیش از یکی برای هر انتقال باشد زمان انتظار بصورت نمائی افزایش می‌یابد. کامپیوترها به‌وسیله یک AUI که بعدها در داخل کارت شبکه تعبیه شد به کابل متصل می‌شوند. یکی از معایب شبکه‌های ساده که به صورت Bus راه اندازی می‌شدند امکان قطع شدن و غیرقابل استفاده شدن کل یک قسمت شبکه بعلت قطعی تنها یک اتصال یا بخشی از کابل می‌بود. از آنجا که تمام ارتباطات تنها از طریق یک سیم مشترک (Bus) صورت می‌گرفت تمامی اطلاعاتی که به‌وسیله یک کامپیوتر ارسال می‌شد به‌وسیله تمامی کامیپوترها دریافت می‌شد حتی اگر اطلاعهات تنها مربوط به یک کامپیوتر می‌بود.

کارت شبکه وقتی بسته‌ای می‌رسید یک وقفه به سی‌پی‌یو می‌فرستد. کارت شبکه اطلاعات را در صورتی که مربوط به آدرس خودش نباشد رد می‌کند مگر اینکه در وضعیت Promiscuous قرار داشته باشد. این ویژگی که یکی صحبت کند و همه بشنوند ضعف امنیتی محیطهای اشتراکی(Ehternet Bus) است زیرا یک کامپیوتر اینگونه شبکه Ehternet می‌تواند تمامی ترافیکی برروی سیم است را استراق سمع کند. استفاده از یک کابل مشترک به معنای به اشتراک گذاشتن پهنای باند نیز می‌باشد که عامل کندی شبکه می‌شود.


Repeater and Hub (تکرار کننده‌ها و هاب)
بعلت تضعیف سیگنال و مسائل زمانی شبکه اترنت با کابل کواکسیال از لحاظ اندازه محدودیت دارند. برای مثال کابل های کواکسیال ۱۰ BASE۵ حداکثر ۵۰۰ متر طول می‌توانند داشته باشند. یا شبکه‌های سرعت بالای Bus انتهای کابلها به یک مقاومت بایستی بسته شوند.

برای Ehternet با کابلهای کواکسیال به انتهای هر کابلی یک مقاومت ۵۰ اهمی متصل می‌شود. معمولاً این مقاومت بصورت یک اتصال به آخرین دستگاه متصل در Bus وصل می‌شود. اگر اتصال انتهائی انجام نشود یا اگر در طول کابل قطعی وجود داشته باشد سیگنال ارسالی در کابل وقتی به انتهای آن می‌رسد منعکس می‌شود. این انعکاس را نمی‌توان از تصادم تشخیص داد و در نتیجه برروی ارتباط تأثیر می‌گذارد. برای بیشتر کردن طول ارتباط از یک تکرار کننده (Repeater) Ehternet استفاده می‌کنند. تکرار کننده سیگنال را از یک کابل Ehternet می‌گیرد و آنرا در کابل دیگر تکرار می‌کند.اگر یک تصادم تشخیص داده شود، تکرار کننده یک سیگنال تمامی در گاه‌ها ارسال می‌کند تا از تشخیص تصادم مطمئن شود. به‌وسیله تکرار کننده‌ها می‌توان پنج قطعه بین دو کامپیوتر را متصل کرد بطوری که سه مورد از آنها می‌توانند دستگاه‌های متصل شده باشند. تکرار کننده‌ها قادر به تشخیص ختم غیرمعمول در یک ارتباط شوند و نتیجتا انتقال اطلاعات را به ان ارتباط متوقف می‌کنند. چنانچه در یکی از قسمت‌های متصل به درگاه تکرار کننده خطائی بعلت قطع کابل اتفاق بیفتاد، تکرار کننده به انتقال اطلاعات در دیگر درگاه‌ها ادامه می‌دهد. البته به اینکه کدامیک از قسمت‌ها قطع شده و باعث عدم دسترسی به Serverها شده می‌تواند تأثیر در غیر قابل استفاده بودن شبکه داشته باشد.

تکاربران هزینه‌های کابل کشی بصورت ستاره‌ای را متوجه شدند و سازندگان تجهیزات شروع به ساخت تکرار کننده‌های با چندین درگاه شدند تکرار کننده‌های با چندین درگاه بنام Hub Ehternet شناخته شدند. شرکت هایی مثل DEC و Syn optic Hub هائی که چندین قسمت کواکسیال ۱۰BASE۲ را متصل می‌کنند تولید کردند که می‌توانستند به یکدیگر یا شاهد راه اصلی کواکسیال متصل شوند. بهترین مثال محصول DELNI مربوط به شرکت DEC است.

شبکه‌های Ehternet با کابلهای زوج به هم تابیده با شبکه StarLAN شروع شد و به‌وسیله ۱۰BASE-T ادامه یافت این شبکه‌ها بصورت نقطه به نقطه طراحی شده بودند به طوری که ختم ارتباط درون دستگاه صورت می‌گرفت. این موضوع نقش Hubها را از یک دستگاه خاص بکار گرفته شده در مرکز شبکه‌های بزرگ به یک دستگاه که برای ارتباط بین بیش از دو دستگاه نیاز باشد تبدیل کرد. ساختار درختی منتج از این شبکه‌های Ehternet قابلیت اعتماد بیشتری داشتند بطوری که اگر در یک ارتباط دچار خطا می‌شد تأثیری بر روی دیگر تجهیزات شبکه نمی‌گذاشت اگرچه خطا در یک Hub یا ارتباط بین Hub هنوز می‌توانست برروی کاربران اثر بگذارد. اگرچه هنوز شبکه‌های زوج بهم تابیده بصورت نقطه به نقطه‌است و درون سخت‌افزار خاتمه می‌یابند از این رو فای مورد نیاز برای یک درگاه خیلی کاهش یافت و امکان طراحی Hubها با تعداد پورت های بیشتری را میسر کرد و امکان اینکه درگاه‌های Ehternet را برروی بردهای اصلی قرار دهند میسر کرد.

با وجود طراحی ستاره‌ای شبکه، شبکه های Hub Ehternet هنوز بصورت یک طرفه و CSMA/CD کار می‌کردند. هر بسته اطلاعاتی به هر درگاهی در Hub ارسال می‌شد که این مساله مشکل پهنای باند و امنیت را حل نمی‌کرد. راندمان کلی یک Hub به یک ارتباط محدود می‌شد و همه ارتباطات بایستی در همان سرعت کار می‌کردند. طبیعتا تصادم راندمان را کاهش می‌دهد. در بدترین حالت وقتی تعداد زیادی کامپیوتر در یک کابل طولانی حجم زیادی از اطلاعات را ارسال می‌کنند، افزایش تصادم باعث کاهش شدید راندمان و کارائی می‌شود با این وجود شرکت Xerox گزارشی در سال ۱۹۸۰ منتشر کرد که در آن ۲۰ دستگاه سریع بسته‌های اطلاعاتی در اندازه‌های مختلف را انتقال داده بودند، این نتیجه نشانگر این مطلب بود که حتی برای کوچک‌ترین بسته‌های اطلاعاتی (۶۴ بایتی ) داشتن یک راندمان ۹۰٪ در شبکه LAN طبیعی است. این موضوع عامل رقابت شبکه‌های مبتنی بر Token بود ( مثل Token bus , Token ring ) که همگی پس از افزودن یک کامپیوتر در شبکه با کاهش کارائی روبرو بودند.

این گزارش و نمونه‌های دیگر نشان می‌دهد که شبکه‌های مبتنی بر تصادم هنگام کاربری غیرقابل اطمینان هستند و کارائی آنها تا ۴۰٪ حالت معمول کاهش می‌یابد.


Bridging and Switching
با وجود اینکه تکرار کننده‌ها مسائلی همچون قطعی کابل را می‌توانستند از شبکه‌های Ehternet منفک کنند ولی همچنان تمامی ترافیک را به همه تجهیزات ارسال می‌کنند. این موضوع محدودیتی که چه تعداد کامپیوتر در یک شبکه Ehternet می‌توانند کار کنند ایجاد می‌کند برای مرتفع کردن این مشکل دستگاه‌های Bridge برای برقراری در لایه Data link ساخته شدند. به‌وسیله Bridging تنها بسته‌های خوش ساخت از قسمتی به قسمت دیگر شبکه منتقل می‌شدند و ازتصادم و بسته‌های خراب اجتناب می‌شود. Bridgeها با ملاحظه آدرس های MAC مخالفند که دستگاه‌ها کجا هستند و بسته‌های اطلاعاتی را به سمت قسمتی که آدرس مقصد در آنجاست ارسال نمی‌کنند.

قبل از اینکه دستگاه‌های متصل را تشخیص دهد، همچون Hub عمل می‌کند و تمامی ترافیک را عبور می‌دهد. ولی اگر سوئیچ آدرسهای دستگاه‌های متصل به هر درگاه را تشخیص دهد ترافیک را فقط به قسمت‌های ضرذوری شبکه ارسال می‌کند که این مطلب باعث افزایش کارائی شبکه می‌شود. ترافیک توزیعی (Broadcast) همچنان برای تمامی درگاه‌ها ارسال می‌شود. Bridgeها بر محدودیت ارتباطی بین دو کامپیوتر غلبه می‌کنند و امکان داشتن سرعتهای مختلف و بالاتر را مهیا می‌کنند که این موضوع در مقدمه Fast Ehternet مهم است. Bridgeهای اولیه هر بسته‌ای را با نرم‌افزاری که داشتند بررسی می‌کردند که باعث کندی بیش از Hubها در ارسال ترافیک می‌شد. مخصوصا در بکارگیری چندین درگاه در یک لحظه در سال ۱۹۸۹ شرکت Kal pana اولین سوئیچ Ehternet را معرفی کرد.

یک سوئیچ Ehternet عمل Bridging را بطور سخت‌افزاری انجام می‌دهد و امکان ارسال اطلاعات را در حداکثر سرعت میسر می‌کند لازم به یادآوری است که واژه سوئیچ (Switch) به‌وسیله سازندگان دستگاه بکار برده شد و در استاندارد ۸۰۲٫۳ دیده نمی‌شود. بسته‌های اطلاعاتی در شبکه‌های سوئیچ فقط به دستگاه‌های مربوطه که به درگاه‌ها متصلند فرستاده می‌شود. شبکه‌های سوئیچ همچنان می‌توانند به‌وسیله ARP Spoofing و یا Mac flooding از لحاظ امنیتی مخاطره آمیز باشند. از دیگر مزایای ان پهنای باند است که اجازه بکارگیری تجهیزات با سرعتهای مختلف را می‌دهد. وقتی که یک ارتباط زوج به هم تابیده یا فیبرنوری که به Hub متصل نشده‌است در شبکه وجود دارد امکان برقراری ارتباط به صورت دو طرفه برروی آن شبکه میسر است. در حالت دو طرفه هر دو دستگاه می‌توانند هم‌زمان با یکدیگر تبادل اطلاعات کنند بدون آنکه تصادفی رخ دهد این مطلب سرعت پهنای باند را دوبرابر می‌کند و به‌عنوان سرعت دو برابر شناخته می‌شود ( مثلاً ۲۰۰ Mbit/s ) ترافیک در صورتی با سرعت دو برابر منتقل می‌شود که الگوی آن بصورت متقارن باشد. در یک دامنه تصادم همه پهنای باند ارتباططی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد و طول قسمت شبکه بخاطر تشخیص تصادم محدود نمی‌شود.


Dual speed hubs
در اولین روزهای شبکه‌های Fast Ehternet تجهیزات Ehternet گران قیمت بودند. مشکلی که شبکه‌های Hub داشتند این بود که هر دستگاه ۱۰ BASE-T که متصل می‌شد باعث می‌شد که کل سیستم با سرعت ۱۰ Mbit/s کار کند. با توجه به قیاس بین سوئیچ و Hub باعث پدید آمدن Hubها با سرعت دو گانه شد. این دستگاه‌ها شامل یک سوئیچ دو پورت داخلی بودند یکی با سرعت ۱۰ Mbit/s و دیگری ۱۰۰BASE –T (۱۰۰Mbit) . هرگاه دستگاهی به درگاه آن متصل می‌شد با توجه اینکه چه نوعی است با سرعت ۱۰BASE –T و یا ۱۰۰BASE –T کار می‌کرد. که این امر مانع انتقال کل شبکه به شبکه ۱۰BASE –T و یا ۱۰۰BASE –T می‌شد. این تجهیزات همچنین به Hubهای دو سرعته شناخته می‌شدند زیرا ترافیک بین تجهیزات متصل با یک سرعت دیگر سوئیچ نمی‌شدند.



ساختار فریم اترنت
ساختار فریم در لایه Data Link، تقریبا" برای تمامی سرعت‌های اترنت (از ده تا ده هزار مگابیت در ثانیه) یکسان می‌باشد. این وضعیت در لایه فیزیکی وجود نداشته و هر یک از نسخه‌های اترنت دارای یک مجموعه قوانین جداگانه و مختص به خود می‌باشند.

در نسخه اترنت که توسط DIX پیاده سازی شده بود ( قبل از ارائه نسخه IEEE ۸۰۲٫۳ )، مقدمه و شروع فریم در یک فیلد ترکیب می‌شدند . فیلد "طول / نوع " در نسخه‌های اولیه IEEE به عنوان "طول" و صرفا" در نسخه DIX به عنوان "نوع" در نظر گرفته شده بود . در اترنت II، فیلد "نوع"، در تعریف فریم ۳ . ۸۰۲ مورد توجه قرار گرفت. گره دریافت کننده با بررسی مقدار فیلد " طول / نوع "، می‌بایست نوع پروتکل استفاده شده در لایه بالاتر موجود در فریم را تعیین نماید (مثلاً ۰x۰۸۰۰، پروتکل IPV۴ و ۰X۸۰۶ پروتکل ARP ). در صورتی که مقدار موجود در این فیلد معادل ۰X۶۰۰ ( مبنای شانزده ) و یا بزرگ‌تر از آن باشد، فریم بر اساس سیستم کدینگ اترنت دو تفسیر می‌گردد .

The most common Ethernet Frame آدرس مقصد، شامل آدرس MAC مقصد است. آدرس مقصد می‌تواند به صورت تکی (Unicast)، گروهی (Multicast) و یا برای تمامی گره‌ها (broadcast) باشد.

آدرس مبداء، شامل آدرس MAC مبداء است. آدرس مبداء همواره به صورت تکی (Unicast) بوده و آدرس گره ارسال کننده اطلاعات را مشخص می‌نماید.

طول / نوع برای دو هدف متفاوت استفاده می‌گردد. در صورتی که مقدار این فیلد کمتر از ۱۵۳۶ (مبنای ده) و یا ۰x۶۰۰ (مبنای شانزده) باشد، طول را مشخص می‌نماید . از فیلد فوق به عنوان "طول" زمانی استفاده می‌گردد که مسئولیت مشخص کردن پروتکل استفاده شده بر عهده لایه LLC باشد . مقدار موجود در این فیلد به عنوان "طول"، تعداد بایت‌های داده را مشخص می‌نماید. در صورتی که مقدار این فیلد به عنوان "نوع" در نظر گرفته شود، پروتکل لایه بالاتر که پس از تکمیل پردازش اترنت داده را دریافت می‌نماید، مشخص می‌گردد. داده و Pad، هر طولی را می‌تواند داشته باشد مشروط به این که از حداکثر اندازه فریم تجاوز ننماید . حداکثر اطلاعاتی را که می‌توان در هر مرتبه ارسال نمود، یکهزار و پانصد octet می‌باشد. در صورتی که داده موجود در فیلد "داده " به حداقل مقدار لازم ( چهل و شش octet) نرسیده باشد، می‌بایست از Pad استفاده گردد.

FCS از چهار octet تشکیل و شامل مقدار CRC است که توسط دستگاه فرستنده محاسبه و توسط دریافت کننده به منظور تشخیص بروز خطاء در زمان ارسال اطلاعات، مجددا" محاسبه می‌گردد . با توجه به این که خرابی صرفا" یک بیت از ابتدای فیلد "آدرس مقصد " تا انتهای فیلد "FCS" باعث محاسبه Checksum متفاوتی خواهد شد، تشخیص این موضوع که اشکال مربوط به فیلد FCS و یا سایر فیلدهای شرکت کننده در محاسبه CRC است را غیر ممکن می‌نماید. تحلیلگران صنعتی پیش‌بینی می‌کنند بازار شبکه‌های گیگا، پنج تا ده سال دیگر همچنان فعال خواهد بود. در اترنت گیگابیت نیز دیدیم که نبودِ استاندارد IEEE، مانع پذیرش انواع جدید کابل در بازار شد. از این رو معرفی استاندارد IEEE ۸۰۲٫۳an 10GBase-T اطمینانی را برای شرکت‌ها به وجود آورد تا با خاطری آسوده کابل‌های رده ۵ و۶e را با کابل‌های سازگار با کلاس EA جایگزین کنند.

رده /۶A کلاس EA با ارتقای مشخصه کابل، با توجه به پذیرش IEEE ۸۰۲٫۳an، راه را برای گسترش ارتباط ۱۰GbEبه میزان زیادی هموار کرد. به نظر می‌رسد اکنون زمان مناسبی برای ارتقای قابلیت‌های بلندمدت شبکه شما باشد. اطمینان دارم که مدت زیادی طول نخواهد کشید که این سرعت نیز از نظر کاربران عادی می‌شود، زیرا نیاز به پهنای باند بیشتر هر روز افزایش می‌یابد و قیمت کارت‌های واسط آن کم و کمتر می‌شود. شاید زمان تحقق این پیش‌بینی فردا نباشد، اما مطمئناً در طول مدتی که شبکه شما کار می‌کند، این اتفاق خواهد افتاد.

کاربران نهایی می‌دانند که کابل‌ها استانداردهای مختلفی دارند و هر یک نیز از حدی از کارایی برخوردارند. مطمئناً فروشندگان خواهند گفت: <کابل ما استاندارد است> و مشتری باید به سرعت بپرسد: <کدام استاندارد؟> تا پاسخ خود را به صورت کامل دریافت کنند. پیشنهاد ساده و روشن من، مراجعه به مشخصه فعلی ISO/IEC کلاس EA است، زیرا استاندارد آن قوی‌تر از بقیه‌است و با مشخصه‌های بین‌المللی نیز هماهنگی دارد.

Zohreh Gholami

 استانداردهای آی‌تریپل‌ئی *IEEE*

انجمن مهندسان برق و الکترونیک (به انگلیسی: The Institute of Electrical and Electronics Engineers) که به IEEE معروف است (آی-تریپِل-ای /ai trɪpl i:‎/‏ گفته می‌شود)، یک سازمان بین‌المللی حرفه‌ای و ناسودبر است. خواست این انجمن کمک به پیش‌برد تکنولوژی به طور گسترده و حوزه‌های وابسته به مهندسی برق و کامپیوتر و هم‌چنین زمینه‌های وابسته به طور خاص است. این انجمن بیش از ۴۰۰ هزار نفر عضو در ۱۶۰ کشور جهان دارد که ۴۵ درصد این اعضا خارج از ایالات متحده هستند.


اعضای سازمان
این سازمان با بیش از ۴۰۰ هزار عضو در بیش از ۱۶۰ کشور جهان، دارای بیشترین شمار اعضا از هر سازمان حرفه ای دیگری است که از این میان بیش از ۶۸ هزار عضو آن دانش‌جو هستند. انجمن کارشناسی برق و الکترونیک با انتشار حدود ۱۳۰ مجله کارشناسی و ۴۰۰ مجموعه نوشتار کنفرانس در سال، منتشرکنندهٔ یک سوم نوشته‌های کارشناسی چاپ‌شده در زمینهٔ مهندسی برق و الکترونیک و دانش کامپیوتر است.


آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱
آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱ (به انگلیسی: IEEE 802.11) مجموعه‌ای از استانداردها برای استفاده از شبکه محلی بی‌سیم در باند فرکانسی ۲/۴، ۳/۶ و ۵ گیگاهرتز است. این استانداردها توسط کمیته ی استانداردهای آی‌تریپل‌ئی بخش‌های شبکه محلی/شبکه کلان شهری(آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲) طراحی و نگهداری شده است. مبنای نسخه فعلی، استاندارد آی‌تریپل‌ئی ۲۰۰۷-۸۰۲.۱۱ می باشد. استاندارد IEEE 802.11 امکان ایجاد شبکه‌های نظیر به نظیر یا شبکه‌های مبتنی بر نقطه دسترسی ثابت که گره‌های سیار بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند را فراهم می کند.


آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱ان
IEEE ۸۰۲٫۱۱n-۲۰۰۹ یکی از استاندارد های IEEE می باشد که در دو باند فرکانسی ۲٫۴ و ۵ گیگاهرتز کار می‌کند. این استاندارد علاوه بر افزایش نرخ بیت، تغییرات دیگری هم نسبت به استاندارد های قبل داشته‌است، مانند استفاده از فناوری مایمو، ارتقای رادیویی.در این استاندارد از فناوری MAC نیز استفاده شده‌است. مایمو اساس فناوری استاندارد ۸۰۲٫۱۱n است که با استفاده از تکنیک‌هایی مانند beamforming، مسیر چندگانه و چندآنتن در یک کانال واحد، می‌تواند نسبت دریافت سیگنال به نویز و در نتیجه نرخ انتقال داده را افزایش دهد.

بنابراین انعطاف پذیری بیشتری برای طراحان شبکه‌های محلی بی سیم فراهم می‌کند. تغییرات رادیویی انجام شده در این استاندارد برای افزایش گذردهی شامل افزایش اندازه کانال، نرخ مدولاسیون بالاتر می‌باشد.

۸۰۲٫۱۱n از دو کانال ۲۰MHz و ۴۰MHz استفاده می‌کند. همچنین این استاندارد از روش‌های مدولاسیون متفاوتی برای جریان‌های مختلف استفاده می‌کند. برخی از جریانها از روش QAM ۶۴ و برخی از روش QPSK و برخی از روش مدولاسیون QAM ۱۶ استفاده می‌کنند. استفاده از روشهای مدولاسیون مختلف سبب افزایش تعداد نرخ‌های داده قابل استفاده می‌شود.


آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱بی
IEEE ۸۰۲.۱۱b-۱۹۹۹ یا ۸۰۲.۱۱b یکی از استاندارد های IEEE میباشد که در سال ۱۹۹۹ تصویب شد و از باند فرکانسی تنظیم نشده ی ۲.۴ گیگاهرتز استفاده میکند.از آنجا که در این باند، تلفن های ثابت و بلوتوث نیز کار می کنند بنابراین ممکن است تداخلی بوجود آید.برای جلوگیری از این تداخل باید تجهیزات ۸۰۲.۱۱ را در فاصله ای دورتر از سایر تجهیزات نصب کرد. استاندارد ۸۰۲.۱۱b از مدلاسیون CCK استفاده میکند و نرخ انتقال داده های خام حداکثر در آن ۱۱ مگابیت بر ثانیه است.از مزایای این استاندارد میتوان به هزینه ی کم و برد مناسب آن اشاره کرد. باید به این نکته اشاره داشت که استاندارد ۸۰۲.۱۱b با ۸۰۲.۱۱a کاملاٌ ناسازگار است.


آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱جی
IEEE ۸۰۲.۱۱g-۲۰۰۳ یا IEEE ۸۰۲.۱۱g یکی از استانداردهای IEEE می باشد که در سال ۲۰۰۳ به تصویب رسید. این استاندارد تعمیم یافته ی استاندارد ۸۰۲.۱۱b می باشد و نرخ انتقال داده ها در آن با استفاده از روش مدلاسیون OFDM یا CCK حداکثر برابر ۵۴ مگابیت بر ثانیه است. استانداردهای ۸۰۲.۱۱a و ۸۰۲.۱۱g به صورت اسمی نرخ انتقال داده ی بالاتری را نسبت به استاندارد ۸۰۲.۱۱b ارائه می دهند که برای تحقق این نرخ انتقال به صورت عملی، سلول هایی با تراکم بالاتر نیاز است. برای مثال، یک نقطه دسترسی میتواند نرخ انتقال ۵۴ مگابیت بر ثانیه را حداکثر تا ده ها فوت فراهم کند، در صورتی که نرخ انتقال ۱۱ مگابیت بر ثانیه تا صدها فوت قابل گسترش است.زیرا برای فراهم ساختن نرخ انتقال بالاتر، نسبت سیگنال به نویز باید در گیرنده ها بالا باشد.


آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۶
آی‌ایی‌ایی‌ایی ۸۰۲٫۱۶ (به انگلیسی: IEEE ۸۰۲٫۱۶) از سری استاندارهای شبکه‌های پهن‌باند بی‌سیم ارائه شده توسط انجمن مهندسان برق و الکترونیک می‌باشد، نسخه استاندارد فعلی آی‌ایی‌ایی‌ایی ۸۰۲٫۱۶-۲۰۰۹ است که توسط آی‌ایی‌ایی‌ایی ۸۰۲٫۱۶جی - ۲۰۰۹ اصلاح شده.

آی‌ایی‌ایی‌ایی ۸۰۲٫۱۶ توسط کارگروهی از انجمن مهندسان برق و الکترونیک در سال ۱۹۹۰ شکل گرفت.

Tags:

Share via facebook Share via linkedin Share via telegram Share via twitter Share via whatsapp

https://www.meta4u.com/forum/Themes/Comet/images/post/xx.png
مقاله ای جامع درباره حسابداري دولتي

نویسنده Zohreh Gholami در مقالات حسابداری, Accounting Articles

1 ارسال
11513 مشاهده
آخرین ارسال: قبل از ظهر 07:57:13 - 11/02/11
توسط
Zohreh Gholami
https://www.meta4u.com/forum/Themes/Comet/images/post/xx.png
مقاله ای جامع و کامل درباره هنر گرافیک

نویسنده Zohreh Gholami در مقالات هنر, Art Articles

3 ارسال
5754 مشاهده
آخرین ارسال: بعد از ظهر 20:16:14 - 11/05/11
توسط
Zohreh Gholami
https://www.meta4u.com/forum/Themes/Comet/images/post/xx.png
مدیریت شبکه های کامپیوتری*SNMP*

نویسنده Amir Shahbazzadeh در شبکه و امنیت شبکه, Network

0 ارسال
2459 مشاهده
آخرین ارسال: قبل از ظهر 10:37:46 - 06/22/11
توسط
Amir Shahbazzadeh
https://www.meta4u.com/forum/Themes/Comet/images/post/xx.png
جامع ترین مقاله درباره الگوریتم ژنتیک (Genetic Algorithm - GA)

نویسنده Zohreh Gholami در مقالات کامپیوتر, Computer Articles

6 ارسال
17589 مشاهده
آخرین ارسال: بعد از ظهر 14:04:20 - 10/30/11
توسط
Zohreh Gholami
https://www.meta4u.com/forum/Themes/Comet/images/post/xx.png
مقاله ای کوتاه و جامع درباره RAM یا Random Access Memory

نویسنده Zohreh Gholami در مقالات کامپیوتر, Computer Articles

0 ارسال
3100 مشاهده
آخرین ارسال: قبل از ظهر 08:13:16 - 11/09/11
توسط
Zohreh Gholami
https://www.meta4u.com/forum/Themes/Comet/images/post/xx.png
مقاله ای جامع درباره پایگاه داده ها "Data base"

نویسنده Zohreh Gholami در مقالات کامپیوتر, Computer Articles

2 ارسال
9353 مشاهده
آخرین ارسال: بعد از ظهر 14:41:30 - 10/25/11
توسط
Zohreh Gholami
https://www.meta4u.com/forum/Themes/Comet/images/post/clip.png
آیکونهای شبکه های اجتماعی - Social Network Icon

نویسنده Hooman Ghayouri در آیکون, Icon

3 ارسال
3105 مشاهده
آخرین ارسال: بعد از ظهر 13:52:58 - 08/23/11
توسط
Hooman Ghayouri