تلفن همراه
بيشتر آدمها شور و حالی دارند
در کنار خودشان يک موبايلی دارند
36.png
کوچک و پر شور و از همه آگاه است
طفلکی دوست من تلفن همراه است
می برم او را من بی صدا، پنهانی
هر کجا هستم من توی هر مهمانی
36.png
می فشارم با دست دکمه های او را
می کنم در گوشم نغمه های او را
تلفن همراهم کوچک و رنگين است
چون ندارد آنتن طفلکی غمگين است
صدای زنگ تلفن
صدای زنگ تلفن صدای آشنائيه
تو خلوت خانه ما رفيق خوش صدائيه
تا تلفن زنگ می زند گوشی رو من بر می دارم
با اشتياق گوشی رو من کنار گوشم می ذارم
بعد سلام بفرمائيد منتظر صدای ام
برای حرف و گفتگو عاشق يک پيامی ام
مادر بزرگ با خنده هاش صدای خوب و نازيه
برای من صدای اون صدای دل نوازيه
تلفن عمومي
دويدم و دويدم سر کوچه رسيدم
کنار جوی آبی يک تلفن رو د يدم
تلفن عمومی دوست قشنگ من بود
هميشه بی صدا بود ولی خيلی زرنگ بود
پاهاش توی زمين بود سرش توی آسمون
گوشه لبهای اون يک لبخند مهربون
تکه سيم سياهی هميشه روی سر داشت
از همه آ دمها انگاری اون خبر داشت
آدمهای جور وا جور گوشی رو بر می داشتند
تو قللک کوچکش سکه ای می گذاشتند
صدای بوق که اومد شماره می گرفتند
اگر که اشغال می زد دوباره می گرفتند
(http://meta4u.com/forum/index.php?action=dlattach;topic=5904.0;attach=4409;image)
تلفن كارتي
گوشه شهر همه
خانه ای ساخته اند
گوشه هر ميدان
تلفن کاشته اند
رنگ زرد و سبز و
روی خندان دارد
جعبه ای پر د کمه
روی دستان دارد
در کنار گوشش
سيم و گوشی دارد
موقع تنهايی
جنب و جوشی دارد
همه وقت آماده
روز و شب بيدار است
می شناسند او را
بس که او هوشيار است
تلفن کارتی را
همه جا می بينی
صورتش از آهن
د ل او از چينی
(http://meta4u.com/forum/index.php?action=dlattach;topic=5904.0;attach=4411;image)
مثل زنگ تلفن
قللکم توی خونه عزيز و مهربونه
دستا ش و تکون ميده چقدر خوش زبونه
مثل زنگ تلفن من و صدا می کنه
وقت تنهايی من به من نگاه می کنه
قللکم سلام ميده وقتی من و می بينه
دستا ش باز می کنه کنار من می شينه
رو سرش گوشی داره شماره گير، رو تنش
سيمهای گوشی اون پيچيده به گردنش
تلفن
بابام و خيلی دوست دارم عزيز و دوست داشتنيه
برای ما کار می کنه صورت اون ديدنيه
توی محل کار اون
دستگاه های عجيبيه
سيم های جور وا جور داره
حال و روز غريبيه
سيمهای رنگ به رنگ اون با تلفن کار می کنه
صدای زنگ تلفن آدم و بيدار می کنه
تا تلفن زنگ می زنه
دلم براش پر می زنه
فکر می کنم که پشت در
بابا م داره در می زنه
شاعر: محمد تقی محقق