اهليت

تعریف اهلیت و انواع اهلیت

اهليت عبارت است از توانايي اشخاص برای دارا شدن حق و اعمال و اجرای آن. پس اهليت بر دو نوع است: اهليت تمتع و اهليت استيفاء

اهليت تمتع

اهليت تمتع قابليت شخص است برای دارا شدن حقوق مدني . ماده 956 ق . م - (اهليت براي دارا بودن حقوق با زنده متولد شدن انسان شروع و با مرگ او تمام ميشود )

اهليت استيفاء

اهليت استيفاء همان اهليت قانوني است كه پس از حصول رشد و رفع حجر حاصل ميشود . آن قابليت شخص است براي آنكه بتواند حق خود را استيفاء و اعمال نمايد.

ماده 958 ق . م- ...( هيچ كس نميتواند حقوق خود را اعمال و اجرا كند مگر اين كه براي اين امر اهليت قانوني داشته باشد ) ماده 211 ق . م - براي اينكه متعاملين اهل محسوب شوند بايد بالغ و عاقل و رشيد باشند .

بنابراين به علت فقدان نص صريح قانوني راجع به حد رشد، تشخيص رشد موكول به اظهار نظر مراجع قضايي ذيصلاح شده است .

ولي چون تحصيل اين تأييديه در تمام موارد (تنظيم قرارداد، انجام معاملات، انجام عمليات بانكي ) مشكل است، شايد بتوان از ماده واحده مصوبه 13 شهريورماه 1313 استفاده نمود: ( از تاريخ اجراي اين قانون در مورد كليه معاملات و عقود و ايقاعات به استثنا نكاح و طلاق محاكم عدليه و ادارات دولتي و دفاتر اسناد رسمي بايد كساني را كه به سن 18 سال شمسي تمام نرسيدهاند اعم از ذكور و اناث غير رشيد بشناسند )